All Chapters of กามเทพคุกคามรัก: Chapter 61 - Chapter 70

“โอวววว...” หญิงสาวเผลอตัวคราง ดวงตาเบิกกว้างหนักกว่าเก่า          ก็คนที่ยืนอวดโฉมอยู่ เขากำลังทำอะไรบางอย่าง ที่ทำให้หัวใจเธอทำงานหนักมากขึ้น มันเป็นอันตรายกับเธอเสียด้วย เพราะจุดศูนย์รวมการมองเห็น โฟกัสไปที่...จุดเดียว          ปลายนิ้วแข็งแรง ลากตามความยาวขององคาพยพ อบเชยมองตามปลายนิ้วตาไม่กะพริบ เผลอกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ เสียหลายครั้ง รู้สึกเหมือนกับว่าหนังหน้ากำลังจะระเบิด หากเธอไม่ชักสายตากลับออกมาเสียก่อน แต่...มันเป็นการยากที่จะถอนสายตาออกมาเสียจริงๆ อบเชยถอนใจแรงๆ เธอเผลอตัวขยับเดิน เพื่อที่ภาพที่เห็นจะได้ชัดขึ้น ดีแลนทำเหมือนกับว่าเขากำลังสำรวจสัดส่วนที่เป็นของสำคัญคู่กายของเขา มือแข็งแรงโลมลูบไปตลอดความยาว ดูเหมือนว่าเขาจะจับสัดส่วนที่ยื่นออกมาแน่นเกินไปสักนิด เพราะฝ่ามือของดีแลนกำรอบความใหญ่โอฬารและค่อยๆ ขยับขึ้น...ลง          อบเชยหน้าร้อนปรี๊ด ผิวแก้มร้อนฉ่า อุณหภูมิรอบตัวดูเหมือนจะร้อนขึ้นจนเธอเริ่มอึด

“ไม่!” ดีแลนตอบกลับทันควัน “ถ้าเชยไม่ค้างที่นี่ ก็ต้องให้ฉันไปส่ง” คำตอบเหมือนเดิม อบเชยต้องเลือกสักทาง จะค้าง หรือจะกลับ“โห! คุณดีไม่มีทางเลือกให้เชยเลยนี่คะ!” หญิงสาวแย้งเสียงหลง เธอมีทางเลือกสองทาง ซึ่งไม่น่าทำพอๆ กัน“เชย...ค้างหรือกลับ เลือกเอา” ดีแลนพูดต่อ เขายิ้มมุมปาก ไม่ว่าอบเชยเลือกทางไหน ก็อยู่ในแผนเขาทั้งนั้น“เชยเสนอทางที่สามได้ไหมคะ เชยจะเรียกแท็กซี่มารับ คุณดีจะได้สบายใจว่าเชยกลับบ้านได้อย่างปลอดภัยจริงๆ” ข้อเสนอของอบเชยน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด“ไม่...ถ้าเชยจะกลับ ฉันขอไปส่งเอง แค่เห็นเชยเดินเข้าประตูบ้านแบบปลอดภัย ก็น่าจะดีกว่าปล่อยให้เชยไปกับใครก็ไม่รู้ตอนเที่ยงคืน” ดีแลนส่ายหน้า เขาไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอใหม่ เที่ยงคืนไปแล้ว รถแท็กซี่ไว้ใจได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาไม่ไว้ใจให้อบเชยต้องไปกับคนไม่รู้จัก เขาไปส่งเองดีกว่าเป็นไหนๆ“ก็คุณดีเมา” หญิงสาวแย้งเสียงขุ่น“เมาที่ไหน ไม่เมา” ดีแลนรีบปฏิเสธ เขาขยับมาใกล้ๆ ยื่นหน้าให้อบเชยมองตร

“ไม่จริงอะ คุณดีเกลียดเชยจะตาย เชยเข้าใกล้คุณดีทีไรเชยถูกไล่ตะเพิดทุกที” อบเชยแย้ง ความทรงจำของเธอ มีแต่สีหน้าตึงๆ กับคำพูดหยาบคายที่ทำให้เธอขยาดการเข้าไปอยู่ในรัศมีสายตาของเขา          “หากไม่กันเชยออกห่าง ฉันคงติดคุกไปแล้ว” ดีแลนสารภาพ เขาคิดมิดีมิร้ายกับคนตรงหน้า ตั้งแต่หล่อนยังมีคำนำหน้าว่าเด็กหญิง          “จริงอะ”          “จริงเส้!”          ท่าทางไม่เชื่อของอบเชยทำเอาดีแลนชักฉุน          “คุณดีมีสาวในสต็อกเยอะจะตาย มาสนใจอะไรกับเด็กอย่างเชย”          ถึงดีแลนช่วงนี้จะปฏิบัติตัวกับเธอดีขึ้น แต่ความทรงจำในอดีตก็ยังทำให้อบเชยอดระแวงไม่ได้          “

แม่ค้าขนมยิ้มหวาน มองธนบัตรที่อัดเกือบเต็มกระป๋องใส่สตางค์ตาพราว          “ข้าวเหนียวปิ้งขายดีจริ๊งๆ” เทียนสัพยอกบุตรสาว นางเก็บถาดใส่ขนมเตรียมนำไปล้าง          “ต้องยกความดีความชอบให้แม่เลยค่ะ ข้าวเหนียวมูลของแม่คนแถวนี้รู้ดีว่าทั้งหอมทั้งมัน”          อบเชยกล่าวชม มือเป็นระวิง เมื่อต้องคอยพลิกกลับห่อข้าวเหนียวปิ้งไม่ให้ใบตองไหม้          เทียนไม่ได้พูดต่อความ นางเดินไปหลังร้าน เพื่อล้างถาดขนมที่ใช้แล้ว ลูกค้าบางตา เทียนเลยวางใจให้อบเชยอยู่คนเดียว อีกทั้งห่อข้าวเหนียวที่รอปิ้งก็ใกล้หมดแล้ว          “ว้าว...ไม่รู้ว่าวันนี้จะมีข้าวเหนียวปิ้งด้วย” น้อย คนสนิทของปรารถนาเดินผ่านและตามกลิ่นไหม้ของใบตองมา          “ป้าน้อยลองชิมไหมคะ เ

ตามธรรมดาปรารถนาจะแวะเวียนมาเยี่ยมเทียนที่ร้านขนมเป็นประจำ หลังจากนางใส่บาตรทำบุญเสร็จ แต่วันนี้คงเพราะฝนตก อากาศไม่เป็นใจ คุณท่านจึงเรียกมารดาของเธอเข้าไปพบแทน อบเชยไม่ได้สงสัย ไม่ได้ติดใจท่าทางร้อนรนของคนมาตามสักนิด คงเป็นเพราะหญิงสาวกำลังสนุกกับการปิ้งข้าวเหนียวปิ้ง ไอเดียใหม่ที่เพิ่งทดลองทำ          “เชยสอบเสร็จหรือยัง?”          คุยกันด้วยเรื่องมารดาของเธออยู่ดีๆ ดีแลนก็เปลี่ยนเรื่องขึ้นมาดื้อๆ เป็นคำถามเดิมที่ทำให้ดีแลนรู้สึกไม่พอใจตนเองด้วย อบเชยเลยรีบตอบ เธอกลัวว่าจะทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าไม่พอใจซ้ำอีกครั้ง          “ยังเลยค่ะ เหลือสอบอีกสองวัน สามวิชา แล้วก็ส่งรายงานค่ะ”          ดีแลนพยักหน้าหงึกหงัก เขารับห่อข้าวเหนียวที่อบเชยส่งให้มาแกะใบตองออก แล้วกินต่อ เมื่อตนเองได้รู้ในสิ่งที่อยากรู้จนหมด       &