All Chapters of ทาสรักบำเรอมาร: Chapter 21 - Chapter 30

นัชชาวีเริงร่า เธอสนุกสุดๆ เมื่อ ‘คุณลุง’ พาเดินเที่ยวในห้างใหญ่ๆ ที่ตัวเองแอบชะเง้อมองมาแสนนาน ไม่เคยมีโอกาสได้มาเพราะมารดางานยุ่ง“มัมขายขนมค่ะ อร่อยที่สุดในสามโลกเลยค่ะ” มือป้อมๆ โบกไหวๆ เธอยกยอมารดาให้ชายหนุ่มแปลกหน้าฟัง“ว่างๆ จะแวะไปชิมนะ ขี้โม้หรือเปล่าไม่รู้” ดิมิทรีสัพยอกเด็กหญิง เขายิ้มเมื่อหน้าที่ร่าเริงอยู่เมื่อสักครู่ หงิกงอลง“มัมสอนดีม่าห้ามโกหกค่ะ เพราะถ้าเป็นเด็กดื้อ เด็กพูดโกหกจะไม่มีใครรัก? เพราะฉะนั้นดีม่าพูดแต่ความจริงค่ะ มัมทำขนมอร่อย มีคนต่อแถวซื้อยาวเป็นวาเลยค่ะ” นัชชาวีพูดตามที่เห็นแต่ที่เธอไม่รู้คือ...ลูกค้าส่วนมากเป็นผู้ชาย และตั้งใจมาขายขนมจีบให้แม่ค้าคนสวย ถึงจะมีลูกติดแล้วหนึ่งคน แต่นีรนาทก็ยังงดงามสมวัย แถมยังขยันทำงานตัวเป็นเกลียว จนมีร้านเครปเล็กๆ เป็นของตัวเอง รอยยิ้มของนีรนาทเป็นสิ่งที่ทุกคนอยากได้ และเธอก็ยิ้มไม่บ่อยนัก“ได้ ‘ลุง’ จะแวะไปชิม หากอร่อยจริงจะให้มาขายในนี้ เราจะได้เจอกันบ่อยๆ ดีไหม”“อย่าหลอกเด็กนะคะ...ให้มัมมาขายในนี้จริงเหรอคะ? ดีม่าชอบๆ ในนี้สวยแล้วก็มีของเล่นเยอะแยะด้วยค่ะ” นัชชาวียิ้ม เธอเบิกตาโตๆ รีบถามชายหนุ่มที่ยอมยกให้เป็น ‘ลุง

บทที่10 นัชชาวี ดีม่า หัวใจของนีรนาทหญิงสาวเปิดฉากฉะชายหนุ่มทันทีที่มั่นใจว่าประตูร้านปิดสนิทและคนในนั้นจะไม่ได้ยินเสียงโวยวายของเธอ...“ดีม่าเป็นลูกของนีชาค่ะ เรื่องมันผ่านมานานแล้วนะคะ ให้นีชากับลูกอยู่อย่างสงบต่อไปเถอะค่ะ อย่าให้ลูกที่เกิดกับนีชา ทำให้คุณและสังคมชั้นสูงของคุณต้องมัวหมองเลย นรกในกรงทองเป็นแบบไหน นีชารู้ดีค่ะ นีชาไม่อยากให้ดีม่าต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนั้นทุกวันค่ะ” แววตาใสซื่อของสาวใสในอดีตเปลี่ยนไป นี่คือสิ่งที่ดิมิทรีรับรู้ชีวิตแท้จริงของ ‘แม่ค้าสาวข้างทาง’ อย่างเธอไม่อาจเผยอหน้าไปยืนเคียงคู่หรือเป็นแม่ของลูกเขาได้ และสิ่งสุดท้ายที่เธอต้องทำ ก็คือปกปิดความลับนี้ไว้ไม่ให้มหาเศรษฐีหนุ่มโสดชื่อกระฉ่อนในวงสังคมอย่างเขาล่วงรู้ความจริง!!แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ดิมิทรีต้องการก็คือ ‘ความจริง’ ว่า ‘เด็กผู้หญิง’ นัยน์ตาสีเขียวมรกตนั่น ‘คือลูก’ ของเขาที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนั้นแน่ๆ เขามั่นใจ ‘คำปฏิเสธ’ เขาไม่ต้องการ สิ่งที่ดิมิทรีต้องการคือ ‘การยอม’ และให้เขาเป็นส่วนหนึ่งที่สามารถดูแลและปกป้องชีวิตเล็กๆ นั่นบ้างในความเป็นจริงดูเธอจะไม่เต็มใจอยากใจยอมรับสักนิด แต่เมื่อความเป็นจริ

บทที่11.อีวาน โบรีส บ้านเก่าหลังเดิมแต่สภาพน่าอยู่กว่าเดิมเยอะ เพราะคนแก่ขี้เมาคนเก่าไม่มีเหลืออยู่แล้ว อีวานเป็นคนเลี้ยงนัชชาวีมากับมือ ตั้งแต่เด็กน้อยลืมตาดูโลก เขาเฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูสองคนกับนีรนาท อีวานจึงเป็นที่รักอันดับสอง ของนัชชาวี เด็กหญิงที่เปรียบเหมือนเจ้าหญิงของ ครอบครัว ‘โบรีส’          “ตาจ๋า ดีม่ากลับมาแล้วค่า” เจ้าตัวแสบในอ้อมกอดดิมิทรี ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว ร้องเรียกคนในบ้าน          อีวานวางหนังสือพิมพ์ในมือลง เขาขยับแว่นสายตาและถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ เผลอหลับไปแปบเดียว หลานสาวสุดรักหนีหายไปเสียแล้ว กำลังคิดจะออกไปตามหา นัชชาวีก็กลับมาถึงพอดี“ดีม่า...หนูต้องถูกลงโทษนะครั้งนี้ ตาไม่ยกโทษให้เราแล้ว เพราะครั้งนี้เราทำผิดข้อตกลง” อีวานพูดเสียงเข้ม และเมื่อประตูบ้านเปิดเข้ามา เขาตกใจแทบพลัดตกเก้าอี้ ‘คนคนนั้น’ เป็นคนอุ้มหลานสาวสุดรักเข้ามาในบ้าน มันเป็นโชค

บทที่12.หลานย่า          มาดามโรสนั่งนิ่งๆ ตรึกตรองเรื่องทั้งหมดที่ได้ยินมาอย่างหนัก รูปถ่ายจากโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็ก เด็กผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาน่าชัง พวงแก้มยุ้ยๆ ริมฝีปากสีสด ผมสีน้ำตาลไหม้และดูเหมือนจะแข็งแรงร่าเริงสุดขีด รอยยิ้มนั้นทำให้หัวใจเธอกระตุก โดยเฉพาะดวงตาสีเดียวกับตัวเอง สายเลือดของดิมิทรีลูกชายที่พึ่งจะพบเจอตัว          ปลายนิ้วเหี่ยวๆ ลูบไล้หน้าจอโทรศัพท์ไปมา เธออมยิ้มตามรอยยิ้มที่เด็กน้อยยิ้มส่งให้แม้จะผ่านหน้าจอโทรศัพท์ก็ยังดี          “ว่าไง ได้ตัวไหม ไอ้ตัวแสบจัดการอย่างไร? เอาแต่หลานฉันนะ แม่มันไม่เอา!!” หลังสั่งการไปกว่า สามชั่วโมง เธอรอฟังข่าวด้วยความตื่นเต้น          “ไม่ได้ครับ คุณดิมิทรีกำลังเจรจาอยู่ ผมเข้าไม่ถึงตัวคุณหนูเลยครับ”“อืม...รอดิมิทรีก่อนก็ได้ ยังไงฉันก็จะเอาหลานมาเ

บทที่13.ชายหน้ามึน ที่มาทวงของคืนหลังทานขนมจนอิ่มเสื้อผ้าเลอะเทอะ ผิวเนื้อเหนอะนะ เพราะแม่ครัวของคฤหาสน์ ‘เบนิคอฟ’ จัดหนัก ขนขนมนมเนยมาปรนเปรอคุณหนูคนใหม่เสียยกใหญ่ และเด็กหญิงก็สนองน้ำใจคนรับใช้เสียเปรมปรีดิ์ นัชชาวีฟาดเรียบจนพุงกาง เล่นเอาบรรดาคนรับใช้ที่ได้ใกล้ชิดพากันหลงรักตัวแสบเป็นทิวแถว          นีรนาทกำลังควานหาผ้าเช็ดตัวเพื่อจะเตรียมไว้รอลูกสาวสุดแสบ ที่กำลังสนุกกับการเล่นน้ำในอ่างกุชชี่ขนาดใหญ่ เสียงหัวเราะของเด็กหญิงทำให้เธออดอมยิ้มตามไม่ได้ แต่...เมื่อดิมิทรีปรากฏตัวขึ้น บรรยากาศดีๆ ก็ดูน่าอึดอัด เมื่อสายตาคมคู่นั้น คอยจะเหลือบมองเธอตลอดเวลา“ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้น่า ปล่อยตัวตามสบาย... ผมก็ไม่ได้อารมณ์เสียจนฆ่าเธอทิ้งหรอกน่า”“คุณทำให้นีชาอึดอัดค่ะ นีชาไม่ชินกับการถูกคนแปลกหน้ามองเท่าไร!!”“อีกไม่นานก็จะชินเองแหละ อีกอย่างฉันไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเธอ... เราใกล้ชิดกันมากกว่าที่คนอื่นรู้”“คุณ!!