All Chapters of ฟาร์มร้อนอ้อนรัก: Chapter 31 - Chapter 40

เสียงเฮโลที่ดังมาจากคอกม้าด้านในทำให้ ‘น้ำว้า’ ตัดสินใจเดินเลี้ยวไปทางนั้นทันที เพราะคนที่หล่อนอยากเห็นอยู่ที่นั่นแน่ๆ และก็เป็นจริง เจ้าของร่างสูงใหญ่นั่งชันเข่าอยู่ในคอกม้าและอยู่ด้านหน้าของเจ้าฟิลลิปม้าแสนรู้ของเขา ใบหน้าหล่อจัดก้มๆ เงยๆ อยู่บริเวณฝ่าเท้าเจ้าม้าหนุ่ม หล่อนรู้ทันทีว่าเขากำลังเปลี่ยนเกือกให้เจ้าฟิลลิปใหม่ แต่ที่หล่อนไม่เข้าใจก็คือ ทำไมเขาต้องเปลี่ยนเกือกให้เจ้าฟิลลิปด้วยตัวเอง ทำไมไม่เรียกคุณหมอไวทย์มาเปลี่ยนให้ เพราะนี่เป็นหน้าที่ของคุณหมอไม่ใช่เหรอ น้ำว้าพาร่างกะทัดรัดสูง 160 เซนติเมตร เดินตรงไปที่คอกม้า มือจับราวด้านบนแล้วเหวี่ยงตัวปีนขึ้นไปยืนค้างอยู่บนราวไม้ด้านล่าง ให้หน้าอกขนาด 36 นิ้ว ที่ไม่เข้ากับตัวสักนิดเกยชิดอยู่ที่ขอบกั้น หล่อนเฝ้ามองคุณน้าสุดหล่อที่ขะมักเขม้นอยู่กับการเจียรฝ่าเท้าเจ้าฟิลลิป เขาดูคร่ำเคร่งระมัดระวัง ทั้งที่เจ้าฟิลลิปยังนอนสลบอยู่แท้ๆ กิริยาระวังไม่ให้เจ้าม้าแสนรู้เจ็บ ยิ่งทำให้น้ำว้ามองคุณน้าสุดหล่ออย่างหลงใหล เขาปฏิบัติต่อเจ้าฟิลลิปด้วยความอ่อนโยน ค่อยๆ ทำ ค่อยๆ ลูบไ

“อูย... เด็กบ้า...” ปัถย์พยายามข่มอารมณ์ตัวเองสุดฤทธิ์ จะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าเขาเกิดอารมณ์กับเด็กที่เขาเห็นมาตั้งแต่เกิด ใช่... เขาเห็นน้ำว้าตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาดูโลก แม้ไม่ได้เป็นหลานสาวทางสายเลือด แต่เขาก็รักหล่อนเหลือเกิน น้ำว้าเป็นลูกของพี่นุชกับพี่รัก เกี่ยวพันกับเขายังไงน่ะเหรอ ซับซ้อนมากเชียวล่ะ ก็ปู่ของเขาแต่งงานกับย่าน้อย ซึ่งย่าน้อยมีลูกติดคือลุงหนึ่ง ก่อนจะมีพ่อของเขาตามมาอีกคน ลุงหนึ่งแต่งงานกับป้ายุ มีลูกก็คือพี่นุช เขากับพี่นุชก็เหมือนเป็นพี่น้องกันจริงๆ แม้จะไม่เกี่ยวพันทางสายเลือดกันเลย แต่ก็ถือเป็นพี่น้องที่เติบโตขึ้นมาในบ้านเดียวกัน พี่นุชแต่งงานกับพี่รัก และก็มีน้ำว้าเป็นลูกสาวคนเดียว ซึ่งน้ำว้าก็คือหลานสาวคนแรกของครอบครัวนั่นเอง จะว่าไม่ใช่หลานก็พูดได้ไม่เต็มปาก น้ำว้าเป็นเด็กหญิงผิวขาวอมชมพู ตาสวย ปากนิด จมูกหน่อย ผมยาวหยักศกสีน้ำตาลอ่อน รวมๆ แล้วเป็นเด็กหญิงที่สวยมากทีเดียว ที่สำคัญหล่อนมักออดอ้อนขอโน่นนี่กับเขาเสมอ และเขาก็มักใจอ่อน ไม่ว่าหล่อนอยากได้อะไร น้าปัถย์คนนี้ก็พร้อมจะหามาให้

“จะทำยังไงได้ ก็ไอ้ปัถย์มันไม่รับ อย่างนี้ถ้ายายน้ำว้ามีผู้ชายมาติดพัน พี่ก็คงต้องสนับสนุนนั่นแหละ จะว่าไปยายน้ำว้ามันก็หลานพี่เหมือนกัน น้ามันยังไม่สนใจเลย แล้วพี่เป็นลุง พี่จะไปทำยังไงได้” ปูรณ์พูดเสียงเย็น ดวงตาคมเข้มของชายวัยใกล้ 40 มองน้องชายอย่างท้าทาย อยากรู้เหมือนกันว่าถ้ามีผู้ชายมาติดพันยายน้ำว้าจริงๆ ปัถย์จะแก้ปัญหายังไง หรือจะปล่อยให้ยายน้ำว้ามีแฟนเป็นตัวเป็นตนไปดี ความเงียบเข้าครอบคลุมห้องคาราโอเกะจนได้ยินเสียงร้องเพลงจากห้องข้างเคียง จากที่ไม่สนใจฟังกลายเป็นว่าปัถย์หูผึ่ง ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นอย่างเร็วก่อนจะรีบเปิดประตูแล้วเดินออกไปที่ห้องต้นเสียง และนั่นก็ทำให้ปูรณ์และไวทย์รีบตามออกไปทันที.. โครม!! ประตูห้องคาราโอเกะด้านข้างถูกถีบให้เปิดออก จนคนที่จับไมค์ร้องเพลงอยู่ถึงกับอึ้งเมื่อเห็นเจ้าของร่างสูงใหญ่ค้ำตระหง่านอยู่หน้าประตู ร่างนั้นราวกับภูตผี จนเพื่อนหนุ่มสาวของหล่อนผวาแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง และร่างสูงก็ก้าวเร็วเกินกว่าหล่อนจะกรีดร้องพร้อมกับคว้าข้อมือหล่อนอย่างเร็ว เพื่อ

ปัถย์กัดฟันกรอดกับคำพูดทุเรศๆ ของหลานสาว ข่มอารมณ์จนสุด แต่น้ำว้ายังตะโกนปาวๆ ว่าเขาอยากเอาหล่อน... “ว้าย!” น้ำว้าหน้าคะมำเพราะปัถย์หักรถเข้าข้างทางพร้อมเบรคเอี๊ยด แต่ก่อนหล่อนจะพูดอะไรที่มากกว่าร้อง ฝ่ามือแกร่งก็กระชับไหล่แบบบางของหล่อน พร้อมเขย่าอย่างแรง “น้ำว้า! ใครสั่งใครสอนให้เธอพูดจาแบบนี้ ฮะ! ฉันถามว่าใครสอน” อารมณ์กราดเกรี้ยวของน้าปัถย์ หล่อนเคยเห็นจนชิน แต่ครั้งนี้หล่อนได้โอกาสพูดหมดเปลือก พูดสิ่งที่ใจคิดโดยไม่มีคนรอบด้านและไม่มีเวลามาเป็นกรอบเร่งเร้า ใบหน้าสวยเชิดขึ้น ไม่สนใจว่าเขาจะเขย่าหล่อนแรงหรือจะบีบให้หล่อนแหลกคามือ เพราะหล่อนจะไม่ยอมอยู่เฉยโดยไม่ทำอะไรเลย “ไม่ต้องมีใครสั่งใครสอนหรอกค่ะ น้ำโตแล้ว น้ำรู้ตัวเองดี และน้ำก็รู้ด้วยว่าน้ำพูดอะไรออกไป น้ำซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเองเสมอค่ะ น้ำรักน้าปัถย์ น้ำผิดตรงไหน รักมาตั้งแต่เด็กจนเดี๋ยวนี้ น้ำผิดเหรอคะ” “หยุดพูดเดี๋ยวนี้” เสียงต่ำข่มอารมณ์ มือหยุดเขย่าหล่อนแต่เพิ่มแรงบีบมากขึ้น ต่อให้ฆ่า หล่อนก็ไม่หยุด “ไม่หยุดค่ะ ไม

ใช่... สิ่งที่น้ำว้าพูดออกมาไม่ผิดเลย ‘เรารักกันแล้ว’ เขารักหล่อนและหล่อนก็รักเขา ‘ความรัก’ ที่ไม่มีความใคร่เจือปน เพราะเขาสะกดเก็บและอดทนจนถึงวันนี้ได้ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ายิ่งใกล้หล่อนความใคร่ของเขาก็ยิ่งมากขึ้น เช่นในตอนนี้ เขาควรต้องพาตัวเองออกไปให้พ้นจากสถานการณ์ล่อแหลมให้เร็วที่สุด ก่อนที่เขาจะเป็นตัวอันตรายสำหรับหล่อนซะเอง “เรากลับกันเถอะ ป่านนี้คุณตาคุณยายรอแล้ว” “ไม่ค่ะ น้ำยังไม่กลับ จนกว่าน้าปัถย์จะอธิบายเรื่องทุกอย่างให้น้ำฟัง” หล่อนกอดรัดเขา บอกเขาผ่านภาษากายว่าหล่อนรักเขามากแค่ไหน “น้าปัถย์ขา ถ้าใจเราต้องการทำไมเราต้องกลัวค่ะ น้าปัถย์กับน้ำไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันเลยนะคะ ทำไมเราจะรักกันไม่ได้” “น้ำไม่เข้าใจหรอก” “ใช่ค่ะ น้ำไม่เข้าใจ น้าปัถย์ก็อธิบายให้น้ำเข้าใจสิคะ ว่าทำไม” เขาเงียบไม่พูด ยังมีสิ่งไหนที่เขากลัวมากไปกว่าสายเลือดเดียวกันอีก “น้าปัถย์ทนได้เหรอคะ ถ้าน้ำต้องเป็นของคนอื่น” น้ำว้าพูดพลางผละตัวออกจากอ้อมแขนของเขา แต่นั่นกลับทำให้ปัถย