All Chapters of ฟาร์มร้อนอ้อนรัก: Chapter 41 - Chapter 50

“อ๊ายยยยย... น้าปัถย์...” หล่อนสะท้าน อ้าปากค้าง สลับกับพ่นลมหายใจออกจากปากจากจมูก หล่อนรับความรู้สึกนี้ไม่ไหว น้าปัถย์ทำให้หล่อนเสียจริต “น้าปัถย์... อื้อ... น้ำ... น้ำ... อื้อ...” นึกไม่ออกว่าต้องพูดว่าอะไร นึกไม่ออกว่าควรพูดคำไหน รู้แต่หล่อนอยากบอกเขาว่าหล่อนไม่ปกติ หล่อนใกล้จะควบคุมตัวเองไม่ได้ หล่อน... “อ้า...” ดวงตาสวยหวานเบิกกว้าง มองความกระจ่างของฟ้าด้านบน ริมฝีปากอ้าค้างก่อนจะสั่นระริก ผ่อนปรนความอัดอั้นออกมาขณะที่ศีรษะทุยสวยของน้าปัถย์ยังฟอนเฟ้นที่เต้าอวบอิ่ม หล่อนหลับตาร่ำร้องออกมาไม่เป็นภาษาเพราะน้าปัถย์ทำให้หล่อนขาดสติแล้ว ฝ่ามือของเขาโอบประคองสองเต้าให้ยอดอกแนบชิดก่อนที่ปลายลิ้นร้อนๆ นั้นจะแลบเลียยอดอกของหล่อนทั้ง 2 ข้างพร้อมๆ กัน “อ้า... น้าปัถย์... อ๊ายยยยย...” ปากร้อนที่เคยด่าทอหล่อนมากมาย ดูดดุนปลายยอดเกิดเสียงดังจุ๊บๆ และฝ่ามือที่บีบต้นแขนหล่อนจนเจ็บก็กำลังเคล้นคลึงเต้าอวบอัดของหล่อนแผ่วเบาแต่หนักหน่วง รวมทั้งสายตาที่มองมา นั่นทำให้หล่อนไม่กล้ามอง แต่หล่อนอยากให้เขาไปไกลก

‘อา... อร่อยเหลือเกิน...’ น้ำว้ากรีดร้อง แต่เขาอร่อยเหลือเกิน รสอร่อยหวานลิ้นเอ่อซึมออกมามากตามจังหวะลิ้นจาบจ้วง เขายิ่งชอนปลายลิ้นลงลึก น้ำหวานก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นๆ ไม่สิ้นสุด ลิ้นสากจึงสอดลึกตวัดเอาหยาดหยดแห่งความหวานมากลืนกินให้มากที่สุด เพราะรสชาติหวานลิ้นแบบนี้เขาจะกินไม่เหลือ ไม่ยอมให้ของอร่อยนี้ตกไปที่ใครแน่ ปัถย์ลงลิ้นละเลียดทุกพื้นที่ ไม่ว่าจะเป็นร่องเล็กร่องน้อยเขาก็จะเซาะ เพราะเขาอยากแตะต้องน้ำว้าให้ทั่วทุกตารางนิ้ว ให้ร่างกายหล่อนจดจำว่าลิ้นแรกและลิ้นสุดท้ายที่จะแตะ ตวัดเลีย ดูดดื่ม กลืนกิน และชอนลึก คือลิ้นของเขาคนนี้คนเดียว “โอว... น้าปัถย์ขา... โอว... น้ำเสียว... โอว... น้าปัถย์...” ยิ่งน้ำว้าร้องมากเท่าไร ปลายลิ้นของเขาก็ยิ่งรัวเร็วฉกวาบควานหาความหวานไม่หยุด จนเรือนร่างเปล่าเปลือยกระตุกติดๆ กันอีกหลายครั้ง พร้อมกับเสียงแว่วหวานดังราวจะขาดใจ ปัถย์เคลื่อนตัวขึ้นมานอนแนบข้าง ใช้เสื้อตัวเองคลุมท่อนร่างของน้ำว้าเอาไว้ ก่อนจะกอดกระชับร่างเปล่าเปลือยของน้ำว้าแนบอกแกร่ง เขาจูบเรือนผมหอมที่มีกลิ่นหญ้าจางๆ และ

“ผมยืนยันว่าจะแต่งงานกับน้ำว้าครับ ส่วนเรื่องคนครหา พ่อกับแม่ไม่ต้องห่วง ผมจะพาน้ำว้าไปอยู่ที่อื่น จะไม่ทำให้พ่อแม่เดือดร้อนแน่นอน” “ไอ้ปัถย์! แกมันเห็นแก่ตัว พูดได้นี่! ไปอยู่ที่อื่น แล้วไอ้ฟาร์มนี้ล่ะ ใครจะดูแล ยายน้ำว้าก็ยังเรียนไม่จบ แล้วยายนุชกับตารักจะยอมหรือเปล่า ที่แกทำกับลูกเขาแบบนี้ ท้องไส้ขึ้นมาจะทำยังไง” น้ำว้าสะอื้นอย่างหยุดไม่ได้ วินาทีหล่อนรู้แล้วว่าทำไมน้าปัถย์ต้องคอยปฏิเสธ ต้องคอยหนีหล่อนและทำเป็นรังเกียจตลอดเวลา นั่นเพราะไม่มีใครพร้อมจะเห็นด้วยกับสิ่งที่หัวใจใกล้ชิด แต่หล่อนจะไม่ยอมให้คุณตาคุณยายเข้าใจน้าปัถย์ผิดไปมากกว่านี้ “คุณตาคุณยายเข้าใจผิดแล้วนะคะ” “เข้าใจผิดยังไงฮะยายน้ำว้า หายไปด้วยกันทั้งคืน จนคนเขาโจษกันไปทั้งอำเภอ ป่านนี้ไม่รู้จะลือกันไปถึงไหนๆ แล้ว” “ใครจะลือยังไงก็เรื่องของเขาสิคะ แต่น้ำกับน้าปัถย์ไม่ได้ทำอะไรผิด เรารักกัน” “น้ำพอแล้วอย่าเถียงคุณตา น้าจัดการเอง” น้าปัถย์รั้งมือให้หล่อนหยุดพูด แต่หล่อนจะไม่หยุดแน่ จนกว่าคุณตาคุณยายจะเข้าใจ “ไม่ค่ะน้าปัถย์ น้ำจะไม่ยอมให้คุ

ฝ่ามือเอื้อมมากอมกุมมือน้อยๆ ให้กำลังใจ แต่ตายังมองตรงเส้นทาง นั่นทำให้หล่อนกระชับฝ่ามือเขาแน่น หล่อนมีความสุขจนอยากจะร้องไห้ “น้ำกลัวว่าพรุ่งนี้ทุกอย่างจะหายไป และกลายเป็นว่าทั้งหมดนี้น้ำคิดไปเอง ไม่มีน้าปัถย์อยู่ตรงนี้จริง ทุกสิ่งคือภาพลวงตา คือสิ่งที่น้ำมโนขึ้นมาทั้งนั้น” หล่อนตอบเขาตามที่หัวใจร้องบอก ทว่าน้าปัถย์กลับจอดรถชิดข้างทางทั้งที่อีกไม่ไกลก็จะถึงบ้านท้ายฟาร์มอยู่แล้ว “น้าปัถย์จอดรถทำไมคะ หรือน้ำพูดอะไรผิดไป” “ไม่ผิดหรอก แต่น้าจะพิสูจน์ว่าน้ำไม่ได้ฝันไป” “พิสูจน์...” ฝ่ามือใหญ่กระชับใบหน้าของหล่อนก่อนจะค้อมร่างลงมาบดริมฝีปากเร่าร้อนเข้าหา ปากเบียดปาก ดูดเบาๆ ซึมซับความหวาน และลิ้นก็แยงใส่ลิ้น จาบจ้วง ล้วงให้เสียว กวาดต้อนวนเป็นวงจนน้ำว้ามึนงง มือที่ทาบอยู่บนแผงอกเขา ขยุ้มเนื้อผ้าระบายความซ่านสุขก่อนจะเผลอคล้องฝ่ามือรอบลำคอเขาแน่น แต่นั่นกลับยิ่งทำให้น้าปัถย์ทำทุกอย่างได้ถนัดมากขึ้น ฝ่ามือร้อนกระชับอกอวบ คลึงเคล้นหนักบ้างเบาบ้างสลับกัน ให้หล่อนครางเสียว เผยอปากร่ำร้อง และตวัดตอบปล

“มีอะไรก็บอกละกัน พี่ปูรณ์ก็คอยสแตนด์บายตลอด” “อืม... ไม่ต้องห่วง ข้าจะทำให้ดีที่สุด” ปัถย์พยักหน้ายิ้มรับความห่วงใยของพี่ชายที่ส่งผ่านเพื่อนรักมาให้ หากเมื่อเช้าไม่มีปูรณ์อยู่ด้วย สถานการณ์คงจะเลวร้ายกว่านี้ เพราะปูรณ์เป็นกองเชียร์เบอร์ 1 ที่อยากให้เขายอมรับหัวใจตัวเอง และที่ไวทย์กับหนูหน่อยหอบข้าวของที่จำเป็นมาให้ครบถ้วนนั่นก็เป็นเพราะปูรณ์ไหว้วานอีกเช่นกัน เพราะลำพังหมอไวทย์คงไม่รู้ว่าเขาจะพาน้ำว้ามาที่นี่ “มีพี่ชายที่รักกับเพื่อนรักอย่างเอ็ง ข้าผ่านไปได้แน่ ขอบใจนะโว้ย น้าขอบใจอีกครั้งนะหนูหน่อย” “ยินดีค่ะน้าปัถย์ อาไวทย์คะไปกันเถอะ น้าปัถย์จะได้เข้าไปดูน้ำว้า เผื่อมีอะไรขาดเหลือเราจะได้หาได้ทัน” “จ้ะ” ไวทย์ตอบรับและยิ้มให้หนูหน่อย ก่อนจะขยับเข้าไปชิดตัวเพื่อนรัก ฝากคำสุดท้ายที่ทำให้ปัถย์แทบคลั่ง แต่ไวทย์ยิ้มร่า “มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็กร่างกายนะโว้ย เพราะมันจะปึ๋งปั๋งทั้งคืน” “ไอ้บ้า! ฝากไว้ก่อนเถอะ” ไวทย์ยักไหล่โอบกอดหนูหน่อยเดินไปที่รถ แต่ยังไม่วายจะชูนิ้วทำสัญลักษณ์ 1 นิ้ว 2 นิ้