All Chapters of บุปผาสยบมังกร: Chapter 41 - Chapter 50

หลี่เจี๋ยละเลงลิ้นไปตามร่องหอยฉ่ำๆ ฝ่ามือหยาบกดต้นขาให้แบะออกกว้างยิ่งขึ้น ในขณะที่นางเด้งสะโพกขึ้นตามแรงอารมณ์จนความใคร่ของนางล้นทะลักแฉะฉ่ำออกมา “อ่า อร้ายยยยย หละ หลี่เจี๋ย อือ อ่า”ร่างอรชรดิ้นเร้า ๆ หลับตาพริ้ม ห่อปากครางอย่างซ่านเสียวกระสัน เมื่อลิ้นแทงย้ำ กวาดคว้านเลียร่องหอยฉ่ำ ก่อนที่ลิ้นร้อนฉ่าจะเลียเม็ดไตแข็งเต่งหนักๆ เหมยกุ้ยเสียวซ่านจนรู้สึกทนไม่ไหว อ้าปากกรี้ดร้องอย่างซ่านกระสัน“อร้ายยยยยยยยยยยยยย หลี่เจี๋ย”เนื้อหอยตอดรัดอากาศว่างเปล่าตึบ ๆ ตึบ ๆ สัตว์ป่าตนนี้ทำให้นางขึ้นสวรรค์ไปแล้วหนึ่งขั้นแฮ่ก แฮ่กๆ“แฮ่กๆ อะ อ่า”“อ้าวววววววว ฮองเฮา”เมื่อร่างบนโต๊ะเกร็งกระตุกจิ๊กปลายเท้าแน่น นักฆ่าหนุ่มจึงเงยหน้าขึ้น จมูกโด่งเป็นสันสูดกลิ่นคาวกามารมณ์อันหอมหวานเข้าเต็มปอด ทำเอาสัตว์ร้ายเช่นเขาถึงใจสั่น มังกรใต้กางเกงเขาถึงกับขยายจนคับแน่นปวดหนึบจนเสียวซี้ด“อือ แฮ่ก แฮ่ก”“ซี้ดดดดดดดดดด อ่า”เมื่อนักฆ่าหนุ่มปลดกางเกงออก มังกรแกร่งของเขาผงาดออกมาท้าทายสายตาฮองเฮาที่ยังคงหอบกระเส่า เมื่อกายแกร่งหยัดตัวยืนขึ้น ยิ่งทำให้เห็นเส้นเลือดปูดขึ้นเป็นริ้ว ๆ ตามลำ แก่นมังกรแข็งขึง

สตรีผู้นี้เป็นอันตรายต่อบุรุษยิ่งนัก! ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งหลงใหลยิ่งสัมผัสยิ่งปลุกไฟราคะให้โหมภายในกาย ร้อนรนจนแทบจะระเบิดออกมาทุกขณะ!เพียงแค่ข้ารับใช้ในตำหนักนางไปแจ้งข่าวว่า คืนนี้ องค์ฮ่องเต้ไม่รับเรียกหานาง เขาก็แทบอยากจะรีบเหาะมาหานางเสียเดี๋ยวนั้น!“อื้อ องค์ชาย วันนี้ชายาของท่านไม่อยู่หรือ เหตุใดท่านจึงมาหาข้าได้”เหมยกุ้ยถามในสิ่งที่นางรู้คำตอบอยู่แล้ว เรื่องในวังหลวงมีหรือจะเล็ดลอดจากหูจากตาของนางได้“ชายาข้าไปปฏิบัติธรรมที่วัดเพื่อขอพรให้องค์เทพประทานบุตร เจ้าอย่าพูดถึงคนอื่นเลย มาพูดเรื่องของเราบนเตียงดีกว่า”มือแกร่งช้อนร่างนางขึ้นอุ้มไว้แนบอุระ ขายาวก้าวตรงไปยังแท่นบรรทมอย่างไม่รีรอ“อื้อองค์ชาย ท่านช่างใจร้อนนัก อิ อิ”เหมยกุ้ยบิดกายยั่วยวนบนเตียง ฟันซี่เล็กกัดริมฝีปากแดงอิ่มด้านล่าง ขณะที่มือเรียวกระตุกสายเสื้อตัวในออกจากเรือนร่างของตน ทรวงอกสล้างก็ดีดเด้งออกมา องค์ชายรัชทายาทถึงกับซี้ดปากจนสั่น“ซี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด บรื้ดดดด”องค์ชายกระชากอาภรณ์ออก แล้วร่างเปลือยเปล่าก็กระโจนขึ้นคร่อมนางอย่างรวดเร็วร่างอรชรหยัดกายขึ้นให้ทรวงอกอวบอัดขาวผ่องลอยเด่นชูหัวนมแดงระเรื่อคลอ

ผู้เป็นบุตรถึงกับตะลึงงันน้ำตาไหลพรากกระชากเสียงขึ้นด้วยความเอาแต่ใจตัวจนเคยชิน“ท่านพ่อ! ข้าไม่ได้ย่ำยีนาง! เป็นนางต่างหากที่เต็มใจ!”ฮ่องเต้มีอาการชะงักกับคำพูดของลูกชาย อย่างไรเสียเขาก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขของตน เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ เหมยกุ้ยแหงนมองพระพักตร์ ทีท่าที่ลังเลของฮ่องเต้แสดงออกว่าจะทรงเชื่อองค์ชายรัชทายาทมากกว่า หากเป็นเช่นนั้นแม้นางมี 10 หัว ก็ไม่อาจเพียงพอหากต้องโทษประหาร นางจึงแสร้งตัดพ้อ“ฮือ ๆ ฮือๆ หม่อมฉันเป็นเพียงเด็กกำพร้าคนหนึ่ง มิอาจเทียบได้กับโอรสสวรรค์ ทั้ง ๆ ที่ถูกย่ำยีกลับเป็นฝ่ายถูกตราหน้าว่าเป็นนางแพศยา ฮือ ฮือ ฝ่าบาท หม่อมฉันจงรักภักดีต่อฝ่าบาท เท่าชีวิต ฝ่าบาทโปรดให้ความเป็นธรรมแก่หม่อมฉันด้วย ฮือ ฮือ”ดวงหน้าเปรอะเปื้อนคราบน้ำตาของฮองเฮาแหงนมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยของฮ่องเต้อย่างวิงวอน “ท่านพ่อ! อย่าไปฟังนาง! เหมยกุ้ย! เจ้ามันนางแพศยา! ข้าไม่น่าหลงมารยาเจ้าตั้งแต่แรก!”องค์ชายรัชทายาทแทบจะกระโดดลุกออกจากเตียง เมื่อนางที่เขาเคยเสพสุขร่วมกันกลับกล่าวหาว่าเขาย่ำยี ดวงตาวาวโรจน์ของบุรุษหนุ่มเต็มไปด้วยไฟโทสะ ดวงหน้าขึ้นสีแดงฉานทั้งโกรธทั้งอา

ไม่นานนักเสียงฝีเท้าของเหล่าขุนนางอื้ออึงสับสนเข้ามาในตำหนักหลวงอีกครั้ง ภาพตรงหน้าปรากฏฮองเฮานั่งกอดร่างไร้วิญญาณขององค์ฮ่องเต้สะอึกสะอื้น“ถวายบังคมองค์จักรพรรดินีเหมยกุ้ย”อันเหว่ยคุกเข่า หมอบลงพร้อมกับกล่าวถวายความเคารพด้วยเสียงอันดังเกิดเสียงแซ่เซ็งขึ้นทั่วสารทิศ ทั้งขวัญเสียกับการตายของฮ่องเต้ ทั้งไม่เห็นด้วยกับองครักษ์หนุ่มเรียกหญิงสาวที่เพิ่งจะได้รับตำแหน่งฮองเฮาเป็นจักรพรรดินีให้อยู่เหนือคนทั้งแผ่นดิน!“อันเหว่ย! เจ้าทำอะไร! ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้! ฮ่องเต้เสด็จสวรรคตยังไม่ทันได้จัดพิธีเจ้าก็พูดจาเหลวไหลแล้วรึ!”เหมยกุ้ยตวาดองครักษ์หนุ่มทั้งน้ำตา เหล่าขุนนางอุทานอื้ออึงขึ้น บ้างรู้สึกแคลงใจ บ้างรู้สึกชื่นชมให้กับฮองเฮาผู้น่าสงสารที่ไม่ยอมรับตำแหน่งจักรพรรดินีด้วยเห็นว่ายังไม่ถึงกาล“บัดนี้ฮ่องเต้สวรรคต องค์ชายรัชทายาทต้องโทษมหันต์ และได้ฆ่าตัวตายหนีความอัปยศ เหลือท่านเพียงผู้เดียวที่ดำรงตำแหน่งสูงสุดบนแผ่นดินนี้ ตามกฎมนเทียรบาลท่านต้องขึ้นดำรงตำแหน่งเป็น –จักรพรรดินี- พระเจ้าข้า!”อันเหว่ยชี้แจงแข็งขันยืนยันตามระเบียบราชสำนัก บรรดาขุนนางน้อยใหญ่ต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก องครักษ์ผ

“อ่า”แล้วปากหนาร้อนระอุก็ประกบปากอิ่มเอาไว้ แทะเล็มกลีบปากสีแดงสดอ่อนนุ่มอย่างอ้อยอิ่ง“จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ”“รางวัลที่เกล้ากระหม่อมต้องการมากที่สุด คือ ท่าน!”บุรุษหนุ่มกระซิบแหบพร่าที่ข้างหู“อืมมมมมมม อะ อันเหว่ย”เสียงแว่วหวานของเหมยกุ้ยเอ่ยเรียกชื่อเขา ยิ่งกระตุ้นให้เลือดในกายบุรุษวิ่งพล่าน มือหนากระชับกอดร่างอ่อนนุ่มเข้าชิด ปากแกร่งโฉบลงบนกลีบปากอิ่มสีแดงสดรุนแรงเร่าร้อนกว่าที่เคยฮืออออออ จ๊วบบบบบบบ “อึก ฮืออออออ จ๊วบ”ริ้นร้อนของเขาตวัดระรัวครวญหาความฉ่ำหวานซ่าบซ่านในโพร่งปากน้อย“ฮือ อ่า อ่าซ์”มือเรียวงามขึ้นคล้องลำคอแกร่งเอาไว้ร่างกายอ่อนระทวยลงกับอกเขาราวไฟรน ความเสียวซ่านโจมตีท้องน้อยไม่หยุด ขณะที่หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวจ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!จ๊วบบบบบบบ จ๊วบบบบบบบ อันเหว่ยรุกรานเข้าซุกไซ้ด้วยริมฝีปากร้อนระอุ เนื้อกายนางสัมผัสบุรุษอื่นส่วนใด เขาจะไล้จูบโลมเลียส่วนนั้นให้เนิ่นนานที่สุด เพื่อกำจัดกลิ่นอายของบุรุษอื่น! เพื่อให้ทั่วทั้งกายนางเป็นของเขาเพียงผู้เดียว!จ๊วบบบบบบบ จ๊วบบบบบบบ “อื้อ อ่า อืมมมมมมม”แฮ่ก แฮ่ก แฮ่กแฮ่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ