All Chapters of บุปผาสยบมังกร: Chapter 31 - Chapter 40

ในที่ลับตามีดวงตาคมกริบคู่หนึ่งเฝ้ามองเรือนร่างงดงามในบ่อน้ำแห่งนั้นอยู่ตลอดเวลา จวบจนเสียงฝีเท้าของสาวใช้หายลับออกไป ขนตาเป็นแพรงอนสวยยังคงหลับพริ้ม สายน้ำอุ่นไหลวนไปตามเนินเนื้อสล้างที่โผล่พ้นน้ำชูชันเห็นหัวสีแดงระเรื่อ ทรวงอกนั้นกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจช้า ๆ ประดุจว่าผู้เป็นเจ้าของกำลังผ่อนคลายความงามของนางที่แสนตราตรึงใจให้บุรุษผู้เร้นกายในเงามืดถึงกลับลืมหน้าที่ของตนที่ได้รับมอบหมายจนหมดสิ้น ลอบมองเรือนร่างอรชรใต้สายน้ำแร่มรกตจนสติหลุดลอยไปแสนไกล จนกระทั่งเมื่อสาวใช้ผู้นั้นนำข่าวมาแจ้ง เขาจึงตระหนักขึ้นมาอีกครั้งว่า –ตนเข้ามาอยู่ในห้องนี้ เพื่อปลิดชีพดรุณีผู้นี้! -สองเท้าย่องเข้าไปใกล้บ่อน้ำอย่างเงียบกริบด้วยวิชาตัวเบาที่ฝึกมากกว่า 20 ปี! กับวรยุทธ์ที่ล้ำเลิศ เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียวเขาก็สามารถปลิดชีพศัตรูได้ จนได้ฉายาว่า “นักฆ่าแห่งสายลม” แฉ่ง!คมดาบเงาวับพาดผ่านบนลำคอระหง นางผู้เป็นเจ้าของร่างที่ถูกหมายชีวิตไม่เพียงแต่ไม่กรีดร้อง ซ้ำยังฉีกยิ้มให้นักฆ่าอย่างอ่อนหวานบุรุษผู้เหี้ยมหาญที่ปลิดวิญญาณมนุษย์เป็นร้อย ๆ ศพ ถึงกับชะงักมือกับทีท่าของนางผู้นี้! คิ้วดกดำขมวดมุ่นเข้าห

ท่ามกลางยามดึกสงัดร่างสาวใช้กึ่งวิ่งกึ่งเดินมาจากเรือนรับรองของพระตำหนักวิมานกุหลาบสวรรค์ มุ่งหน้าสู่หอบรรทมของพระสนมเหมยกุ้ยที่อยู่ทางทิศใต้ของพระตำหนัก ซึ่งเป็นเขตหวงห้าม นอกจากสาวใช้คนสนิทแล้วจะไม่มีผู้ใดย่างกายเข้ามาเป็นอันขาด!เนื่องจากพระตำหนักวิมานกุหลาบสวรรค์ เป็นพระตำหนักที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาตำหนักต่าง ๆ ของพระสนม ดังนั้น ระยะทางจากเรือนรับรองจนถึงหอบรรทมมีระยะทางพอสมควร ทำให้สาวใช้ถึงกับหอบจนตัวโยนเมื่อมาหยุดที่หน้าประตูห้องพระบรรทมกริ่ง!กริ่ง!สาวใช้สั่นกระดิ่งสองครั้งเบา ๆ แล้วยืนคอยฟังพระสุระเสียงจากข้างใน ตามระเบียบที่วางไว้ของพระตำหนักแห่งนี้“มีธุระใด”เมื่อได้ยินเสียงแว่วหวานดังออกมาจากหลังประตู สาวใช้ถึงกับถอนหายใจโล่งอกที่ผู้เป็นนายเหนือหัวยังไม่เข้าที่บรรทม เพราะเพลานี้ดึกมากแล้ว แต่นางจำเป็นต้องมาเพราะผู้ที่ทำให้นางร้อนรนมาถึงที่นี่ คือ เจ้าชีวิตเหนือแผ่นดิน!“พระสนมเหมยกุ้ยเพคะ ฝ่าบาทเสด็จมาเพคะ ทรงประทับอยู่ที่เรือนรับรอง หากพระสนมไม่ออกไปรับเกรงว่าไม่นานฮ่องเต้จะทรงเสด็จถึงหอบรรทม”สาวใช้ละล่ำละลักตอบ“เจ้าไปยั้งฮ่องเต้ไว้ก่อน อีกไม่เกินสิบลมหายใจข้าก็จะไปถึง

เมื่อฮ่องเต้ทรงมีพระบัญชาให้มีองครักษ์ประจำตำหนักวิมานกุหลาบสวรรค์ หลังจากนั้นอีก 7 วัน ฮองเฮาเหมยกุ้ยที่ได้รับการแต่งตั้งขึ้นแทนฮองเฮาองค์เดิมก็ประกาศกรับสมัครชายวัยฉกรรจ์ทั่วราชอาณาจักร ต้องมีคุณสมบัติทั้งหมุนและบู้ โดยองค์ฮองเฮาทรงตรวจสอบคุณสมบัติด้วยตนเองณ ห้องรับรองพระตำหนักวิมานกุหลาบสวรรค์บัดนี้ เต็มไปด้วยชายหนุ่มรูปงาม ที่ผ่านการคัดเลือกคุณสมบัติในรอบแรก และกำลังรอเลือกตัวเข้าพบฮองเฮาเพื่อตัดสินในรอบสุดท้าย“ท่านแรก บัณฑิตจาง จากเมืองอี้เถิง เชิญด้านใน”หัวหน้าขันทีขานชื่อผู้เข้าสอบคนแรกให้เข้าห้องทดสอบชายหนุ่มผู้ถูกขานชื่อเดินตามสาวใช้เข้าไปยังห้องทดสอบ ทั้งคู่เดินเข้าไปยังเรือนชั้นในที่เป็นที่ประทับของฮองเฮาองค์ปัจจุบัน กริ่งกริ่ง“ฮองเฮาเพคะ บุรุษผู้กล้ารายแรก บัณฑิตจาง พร้อมรับการทดสอบแล้วเพคะ”สาวใช้สั่นกระดิ่งหน้าประตู เมื่อรายงานจบจึงยืนนิ่งอยู่รอฟังเสียงบัญชาจากข้างใน“เชิญ”เมื่อได้ยินเสียงสั่งสั้น ๆ สาวใช้พยักหน้าให้บุรุษหนุ่มเข้าไปข้างในเพียงลำพังบุรุษหนุ่มก้าวเข้าไปข้างในอย่างกล้า ๆ กลัว ด้วยเพราะเป็นผู้เข้ารับการทดสอบรายแรก และไม่คิดว่าจะได้เข้ามาในห้องส่ว

เหมยกุ้ยครางประท้วงเบา ๆ หายใจกระชั้น อ่อนระทวยไปทั้งร่าง รู้สึกเสียววาบแปลบปลาบที่ท้องน้อยแผ่ซ่านทั้งสรรพางค์ค์อันเหว่ยจับเรียวขางามของนางยกขึ้น เผยให้เห็นหอยสีแดงสด ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวาน ร่องสีแดงแจ๋มีน้ำใส ๆ ไหลออกมามังกรเขาผงาดขึ้นจนเจ็บร้าวจนอยากจะกระโจนจ้วงแทงเข้าบนไปในร่องแดง ๆ นั้นให้หนำใจ“อู้วววววว ซี้ดดดด อ่า สิ่งที่ข้าคิดถึงมากที่สุดก็หอยสด ๆ จนน่าปี้ของท่าน อ่า”นิ้วร้ายของบุรุษหนุ่มค่อยๆ แหวกกลีบกุหลาบฉ่ำน้ำ ใช้นิ้วกลางคลึงตุ่มสวาทจนแข็งขึ้นเป็นไต น้ำหวานยิ่งทะลักออกมา พร้อมกับร่างอรชรกระตุกเกร็ง“อะ อ๊ะ อ่า อันเหว่ยยยยยยย อ๊า”เหมยกุ้ยครางซ่าน บิดตัวจิกปลายเล็บมือลงบนแท่นบรรทมเพื่อคลายความเสียวซ่านแจ๊บ! แจ๊บ! แจ๊บ!แจ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ“อะ อ๊ะ อ๊าๆๆๆๆๆๆ”เหมยกุ้ยครางถี่ เมื่อนิ้วแกร่งของอันเหว่ยทั้งบด ทั้งสำรวจซอกซอนกลีบหอย แล้วแทงเข้าร่องสวาท ก่อนที่จะซอยนิ้วยิก ๆ เข้าออกรูหอยถี่ๆ จนน้ำหวานยิ่งทะลักออกมาไหลเยิ้มลงตามเรียวขา ลิ้นร้อนของเขาก็เลียแผล็บ! ลิ้มรสน้ำสวาทของนางอย่างฉ่ำใจ“ข้าอยากให้เจ้ารับรู้ว่า การทนคิดถึงเจ้ามันทรมานขนาดไหน”“ขะ ขาดไหน อะ อ๊าๆๆๆๆ เสี

“อื้อ ข้าเชื่อ”ริมฝีปากแดงสดยะยิ้มอย่างยั่วเย้าก่อนเอ่ยต่อว่า “และข้ารับรองว่าท่านจะอยู่อย่างสุขสบาย ต่อไปนี้ท่านไม่ใช่นักฆ่า แต่คือองครักษ์ฮองเฮาผู้มีนามว่า –หลี่เจี๋ย- ““หลี่เจี๋ย”ปากหนาทวนชื่อตนเองที่เพิ่งได้รับ“หลี่เจี๋ย องครักษ์แห่งข้า บัดนี้เจ้าไม่ใช่นักข้า เสื้อของเจ้าก็ต้องไม่ใช่สีดำอีกต่อไป”เหมยกุ้ยกระตุกสายรัดเอวบุรุษหนุ่มเพียงครั้งเดียวสายรัดเอวก็หลุดออกอย่างง่ายดาย มือเรียวสอดเข้าใต้เสื้อคลุมสีดำที่หลุดลุ่ย ไล้มือขึ้นไปตามแผงอกแกร่งสีน้ำผึ้งกร้านแดด ค่อยๆ ปลดเสื้อออกจากบ่าแกร่งหลี่เจี๋ยหลับตา ขบกรามแน่นจนขึ้นสันเพื่อสะกดอารมณ์พลุ่งพล่าน ร่างอรชรขยับเข้าชิดอย่างยั่วเย้า แล้วกระซิบ“และหน้าที่ขององครักษ์คือ ดูแลข้า อย่างที่ข้าต้องการ”“ข้ารู้ ท่านต้องการสิ่งใด”เสียงทุ้มเอ่ยพร้อมกับลืมตาขึ้นดวงตาสีนิลคมกล้าสบตานาง พาให้ดวงใจนางกระตุกวูบไหว นางกำลังเล่นกับสัตว์ป่าที่ดุร้ายที่สุด! สัตว์ป่าที่นางพยายามจะเอาปลอกคอสวมเพื่อให้มันเชื่อง!“ท่านรู้?”เหมยกุ้ยยิ้มที่มุมปาก อย่างไรเสียสัตว์ดุร้ายตนนี้ หากทำเชื่องก็จะเป็นประโยชน์ต่อนางมิใช่น้อยมือเรียวนุ่มของนางคล้องคอแกร่ง