All Chapters of บุปผาสยบมังกร: Chapter 21 - Chapter 30

คุณชายอันเหว่ยครางต่ำอย่างลำพองใจ เมื่อได้ยินเสียงคร่ำครวญต้องการเขาชายหนุ่มค่อย ๆ ดันมังกรเข้ารูหอยทีละนิด ท่อนมังกรร้อนฉ่าใหญ่มาก จนนางต้องกลั้นเสียงเอาไว้ขณะที่เขาดันดุ้นมังกรเข้ามาจนสุดลำ ร่างอรชรกระตุกหงึก ๆ ปากอิ่มครางสั่นระริกเมื่อสะโพกแกร่งของชายหนุ่มขยับออกเตรียมกระเด้า“อ๊ะ อ๊า ใหญ่มาก สะ สุดแล้ว”“อ้าววววววว”เขาขยับสะโพกออกมาช้า ๆ แล้วบดสะโพกตอกอัดท่อนมังกรแข็งแกร่งร้อนฉ่าเข้าไปเต็มแรงอีกครา ร่างอรชรผวาเฮือก มือเรียวกางเล็บออกแล้วจิกลงบนไหล่กว้างของชายหนุ่มอย่างซ่านกระสัน“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าซ์”“ถึงกับครางเลยรึจ๊ะ แม่ยอดหญิงงาม”มือแกร่งสองข้างของเขากอบกุมเต้านมที่เต่งตึงร้อนฉ่า บดบี้ขณะที่กระซิบแนบหน้าหญิงงาม“คุณชายยยยยย ได้โปรด รีบๆ เถอะ ข้าจะขาดใจแล้ววววอื้อ”เหมยกุ้ยไม่เคยรู้สึกหวาบหวามเสียวซ่านมากมายขนาดนี้มาก่อนเมื่อชายหนุ่มดันดุ้นมังกรบดบี้รูหอยคับแคบชุ่มฉ่ำ บดช้า ๆ ให้นานเท่านาน แล้วหมุนโยกควงลำมังกรให้ทั่วทั้งรูหอย เกิดความซาบซ่านแปลบปลาบบีบเคล้นหัวใจเหมยกุ้ยเจียนจะขาดรอน ๆ“อ๊า คุณชายยยยยยยยยยยยย ทรมานเหลือเกิน”“อืม อ๊า”เสียงห้าวของคุณชายครางแหบต่ำ รูหอยรัดลำ

เหมยกุ้ยชี้ไปที่ฐานน้ำตก ที่สายน้ำตกกระทบแผ่นหินเกิดเป็นละอองน้ำกระจายทั่วทิศทาง“ข้าเห็นแล้ว”“ท่านรู้หรือไม่ว่า บนสวรรค์เท่านั้นถึงจะพบปลายรุ้ง”“ข้ารู้ เพราะตอนนี้ข้าก็อยู่กับนางฟ้า”นางถึงกับหน้าแดงฉานเมื่อบุรุษหนุ่มเอ่ยชม ใช่ว่านางจะไม่เคยถูกชายชมว่างามราวกับนางฟ้า แต่คำชมจากปากบุรุษที่ไม่นิยมชมชอบนางคณิกาอย่างเขา นางอยากได้ยินยิ่งนัก“แม่ข้าเคยเล่าให้ฟังว่า หากเราไปที่ปลายรุ้งได้ เราก็จะพบแต่ความสุข ข้าจะไปที่ปลายรุ้ง!”เหมยกุ้ยดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอด แล้วกระโจนลงน้ำโดยลืมไปว่าตนเองว่ายน้ำไม่เป็น ร่างอรชรจึงจมลงน้ำทันทีที่นางพละออกจากอ้อมแขนบุรุษเหมยกุ้ยตะเกียกตะกาย ไขว่คว้าหาอากาศหายใจใต้น้ำ“อัก อะ ชะ ช่วยด้วย”นางพยายามตะโกน ยิ่งตะโกนน้ำยิ่งไหลเข้าในปาก ไหลเข้าถึงในคอ ในจมูกจนรู้สึกอึดอัด ราวกับว่าแผ่นน้ำได้กลืนกินนางเข้าไปอย่างช้า ๆ เมื่อจวนเจียนจะหมดลมหายใจนางมองเห็นร่างสง่างามของบุรุษหนุ่มแหวกว่ายใต้ผืนน้ำราวกับปลาตัวหนึ่งก็มิปานคุณชายอันเหว่ยว่ายน้ำถึงตัวเหมยกุ้ยอย่างรวดเร็ว แล้วดึงนางเข้าประกบปากเพื่อต่อลมหายใจให้กับนาง ก่อนจะดีดตัวพุ่งขึ้นสู่ผืนน้ำเบื้องบนแฮ่ก ๆอ๊า

นางครวญครางบิดส่ายสะโพกไปมาอย่างซ่านกระสัน หอยคายน้ำหวานออกมาจนแฉะฉ่ำ ปากร้อนของคุณชายอันเหว่ยประกบเลียลากไล้จากร่องสวาทจนถึงตุ่มเสียว“อร้ายยยยยยยยยยยย”เหมยกุ้ยเกร็งกระตุกจิกมือลง รูหอยกระตุกตอดงับปลายลิ้นร้อนที่แทงเข้าออกอย่างเมามันจนนางขึ้นสวรรค์ไปอีกคราแผล็บ!แฮ่ก แฮ่ก ๆคุณชายอันเหว่ยยืดตัวขึ้นมองใบหน้างามที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยไฟสวาทที่เขาเป็นคนก่อ มันช่างเย้ายวนใจเขายิ่งนัก จนมังกรเขาผงาดขึ้นอีกครั้ง ความเจ็บร้าวที่หว่างขาทำให้เขาต้องจับมังกรเข้าจ่อที่รูหอยชุ่มฉ่ำ แล้วอัดดันดุ้นร้อนฉ่าเข้าไปจนมิดลำ“อ๊าซ์”ร่างอรชรสะดุ้งเฮือก ผวาเข้ากอดอกแกร่ง เขาจึงเชยปลายคางนางขึ้น แล้วประทับจูบอย่างดูดดื่มเพื่อกลืนกินเสียงครวญครางของนาง ขณะที่เขาบรรเลงเพลงรักใต้สายน้ำอย่างเมามันขึ้นอีกคราตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!ตับๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ“อะ อ๊ะ อ๊าซ์”แฮ่ก ๆ แฮ่ก ๆอร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเฮ่อออออออออออออออออออเฮ่อ!“เฮ่อ”พ่อบ้านที่แสนจะรู้ใจของใต้เท้าอันฉี เขาถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อแลมองไปยังคู่หนุ่มสาวที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่อ

ฮ่องเต้จับจ้องเหมยกุ้ยไม่วางตา ทั้งเสียง ทั้งกิริยาช่างประทับใจ ยิ่งเพ่งพิศหน้าอกขาวอวบอัดภายใต้ผ้าบางเบา ยิ่งกระตุ้นให้ใคร่กระสันอยากค้นหายิ่งนัก“อะ เอ่อ นางเป็นบุตรีของใต้เท้าหลี่เฉียงแห่งเมืองหนานอัน ที่ถูกพวกโจรปล้นฆ่าเมื่อ 7 ปีก่อน นางรอดมาได้เพียงคนเดียว ข้าจึงเมตตารับเลี้ยงดูนางไว้ในฐานะบุตรบุญธรรม”ใต้เท้าฉีกรีบแต่งเรื่องเพื่อรองรับฐานะของเหมยกุ้ย“เจ้าช่างน่าสงสารยิ่งนัก เงยหน้า แล้วเข้ามาให้ข้าดูใกล้ ๆ สิ”ฮ่องเต้ถอดถอนพระทัยไม่คิดว่าชะตาของหญิงงามคนหนึ่งจะโชคร้ายได้เพียงนี้เหมยกุ้ยเดินเข้าใกล้พระที่นั่ง แกล้งขยับสายรัดเอวให้หลวม เมื่อเดินเข้าไปถึงที่ประทับเพียงแค่ฮ่องเต้เอื้อมมือมาเชยคางนางขึ้น ผ้าบางเบาที่ผูกไว้หลวม ๆ ก็หลุดออก ขันทีถึงกับร้องว้ายเบือนหน้าหนี“อุ้ย!”เหมยกุ้ยอุทานเบา ๆ ใบหน้าแดงฉานกระดากอาย แสร้งว่าทำขายหน้า สองมือลนลานคว้าอาภรณ์ที่หลุดลุ่ย ฮ่องเต้ตาลุกวาว นมอวบสล้างสองเต้าของเหมยกุ้ยชูหัวชมพูยั่วเย้าจนน่าดูด“อื้อ”ฮ่องเต้ครางในลำคอ แม้จะเข้าวัย 59 พรรษา ผ่านผู้หญิงมานับร้อยพัน แต่ยังไม่มีนางใดจะงดงามเท่าหญิงคนนี้“ไว้ชีวิตหม่อมฉันด้วยเพค่ะ หม่อมฉันทำขา

เสด็จพ่อ ! เสด็จพ่อ ! เสด็จพ่อ ! “เสด็จพ่อ! เสด็จพ่อ! เสด็จพ่อ!” เสียงตะโกนร้องเรียกหน้าตำหนัก ตามด้วยเสียงขันทีกองพระตำหนักส่งเสียงหวีดว้าย“ว้าย ! องค์ชาย ! เข้าไม่ได้นะฮะ ผิดธรรมเนียมราชประเพณีฮ้า”“ข้าไม่สน ในเมื่อเสด็จพ่อก็ยังไม่เคารพกฎราชประเพณี รับหญิงสาวที่ไหนเข้าเป็นพระสนมก็ไม่รู้! แล้วทำให้กิจบ้านเมืองรวนไปหมด !” เสียงโหวกเหวกวายดังขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่เหมยกุ้ยผลักร่างอ้วน ๆ ของฮ่องเต้ที่หลับเป็นตายด้วยฤทธิ์ยานอนหลับเข้าไปชิดในเตียงบรรทม แล้วปิดม่านเตียงให้มิดชิด นางจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่า นางวางยานอนหลับฮ่องเต้ทุกคืน!“ข้าต้องคุยกับเสด็จพ่อให้รู้เรื่อง! ทำไมถึงได้ลุ่มหลงอิสตรีมากถึงกับใช้เงินท้องพระคลังสร้างตำหนักใหม่ให้นาง!”“ทรงพระทัยเย็นก่อนพ่ะย่ะค่ะ”หัวหน้าขันทีประจำพระตำหนักฮ่องเต้ถึงกับหน้าถอดสี เมื่อองค์ชายรัชทายาทชิงซานบุกเข้าหาฮ่องเต้ในยามวิกาล“ทำไมถึงงดการเก็บภาษีประชาชนถึง 5 ปี! ตาเฒ่าอันฉีมันมีความชอบด้วยเหตุใดจึงได้เลื่อนขั้นเป็นถึงผู้ตรวจการ!”องค์ชายชิงซานยังสืบเท้าเข้าไปพระตำหนักเรื่อย ๆ จนถึงห้องทรงงานในส่วนหน้าเหมยกุ้ยแอบที่หลังฉากฉลุไม้ลายมังกรได้ยินชั