บททั้งหมดของ แรงรัก แรงสวาท : บทที่ 81 - บทที่ 90

พี่ดินค่อยๆถอนจูบออกจากริมฝีปากของฉัน เขามองริมฝีปากของฉันอย่างอ้อยอิ่ง ฉันก้มมองแหวนที่พี่ดินสวมใส่ให้ฉัน มันรู้สึกดีใจมาก มากจริงๆ "แหวนนี้แม่ให้ผมไว้ก่อนที่เเม่ผมจะเสีย" ".....""ผมไม่เคยคิดจะสวมใส่มันให้กับใคร นอกจากคุณกอบัว^_^" "ขอบคุณนะคะ ฮึก..." ฉันร้องไห้โฮออกมาอย่างห้ามไม่ได้ มันไม่ใช่การขอแต่งงานที่วิเศษหรูหรา ไม่ได้ขอแต่งงานที่ริมทะเล ไม่ใช่ร้านอาหารหรูๆ แต่แค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว"ร้องไห้ทำไม เสียใจรึไงที่จะแต่งงานกับผม หื้ม..." พี่ดินยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มฉันเบาๆ"ใครบอกว่าเสียใจ บัวดีใจต่างหาก ฮึก..." "ดีใจก็หยุดร้อง" "มันหยุดร้องไม่ได้ ฮึก..." "งั้นเดี๋ยวผมช่วย" "อะไรคะ ? ฮึก..." ฉันมองหน้าพี่ดินแบบไม่เข้าใจ พี่ดินยิ้มหวานให้ฉันดวงตาเป็นประกาย เขาค่อยๆจับตัวฉันให้เอนลงนอนราบไปกับโซฟาตัวใหญ่ "พี่ดิน ไม่เอานะคะ ฮึก..." ฉันจะดีดตัวลุกขึ้นนั่งแต่ถูกพี่ดินกดลงไปนอนเหมือนเดิม "ผมจะเอา" พี่ดินมองฉันสายตาดุๆ ก่อนจะขึ้นมาค่อมตัวฉัน ใบหน้าหล่อเหลาก้มมาซุกไซ้ซอกคอของฉัน มือหนาบีบเค้นคลึงน่าอกฉันเบาๆ ลมหายใจของเราทั้งคู่เริ่มแรงติดขัดขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่มันไหลเมื่อค

พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานประมาณชั่วโมงกว่า ฉันถึงจะหยุดร้อง แต่ถึงฉันจะหยุดร้องความรู้สึกที่มันจุกแน่นอยู่ในใจมันก็ไม่ได้เลือนหายไปไหน เรื่องที่แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน คิดถึงมันทีไร ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยจริงๆ"กอบัว ตอนที่คุณหยุดร้องได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน มันก็จริงอย่างที่พี่ดินพูด ฉันต้องห่วงลูก ถ้าฉันเศร้าลูกก็จะเศร้าไปด้วย เฮ้อ...แต่มันอดไม่ได้นี่สิ "หิวมั้ย เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน" "พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่หรอ บัวรอได้ค่ะ" พี่ดินเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ "ดูดิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย" "บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันยิ้มจางๆให้พี่ดิน "งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆกินนะ อย่าคิดมากคุณๆม่ได้ผิดอะไร" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็ลุกขึ้นไปทำงานต่อ ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานของพี่ดินดังขึ้น "เข้ามา" พี่ดินพูดบอกคนที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง แกร่ก! ประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างหญิงสาวนมตู๊ม กระโปรงสั้น เดินเข้ามาในห้อง นี่มั่นใจใช่มั้ยว่ามาทำงาน อ้อ ฉันจำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นหนิ คนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น ฉันห

เช้าวันใหม่...เมื่อวานฉันไปบริษัทพร้อมกับพี่ดิน ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อนิดาแล้ว พี่ดินบอกว่าไล่เธอออกไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แต่เธอมายุ่งกับคนของฉันเองหนิ วันนี้พี่ดินปลุกฉันแต่เช้า เพื่อที่จะมาดูฤกษ์แต่งงาน ฉันพึ่งรู้ว่าคุณพ่อของพี่ดินอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว เรามาดูฤกษ์กันที่วัดไม่ไกลจากบ้านมากเท่าไหร่ สรุปแล้วฤกษ์แต่งคืออีก2เดือนข้างหน้า ที่ต้องรีบแต่งเพราะเดี๋ยวท้องฉันจะโตกว่านี้ซะก่อน "คุณไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อของผมนะกอบัว" ในระหว่างที่พี่ดินกำลังจะขับรถกลับบ้าน พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็เอื้อมมือมาจับมือฉัน"ค่ะ ^_^" "พี่ดินคะ บัวอยากให้แม่กับน้องมางานแต่งของบัวด้วย พี่ดินส่งคนไปตามหาแม่กับน้องบัวได้มั้ย บัวขอร้อง" พี่ดินหันมามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองถนน "ผมไม่อยากให้คุณ...." "ยังไงแม่ก็เลี้ยงบัวมานะคะพี่ดิน ถึงจะไม่ได้เลี้ยงบัวอย่างดี แต่บัวโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะแม่นะคะ" "เพราะพ่อคุณมากกว่าผมว่า" ฉันเม้มปากแน่น แล้วก็ก้มหน้าลง ฉันรู้แหละว่าแม่ขายฉัน แม่ตั้งใจทุกอย่าง แต่ถึงแม่จะไม่รักฉัน แล้วยังไง ฉันต้องเกลียดแม่ แบบนี้นะหรอ "เอาเถอะ เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้อง

พี่ดินเดินมานั่งตรงปลายเตียงจากนั้นเขาก็ดึงฉันลงไปนั่งบนตัก "คุณยอมเขามาเยอะแล้วกอบัว คุณต้องหัดใจแข็งบ้าง""....""เข้าใจที่ผมพูดใช่มััย" "ค่ะ บัวเข้าใจ" "ดีมาก" พรึ่บ! จู่ๆพี่ดินก็ดันฉันให้นอนราบไปกับที่นอน เรียวนิ้วของพี่ดินลากไล้ไปมาบนเเก้มของฉัน "ผมขอนะ" "พี่ดิน บัวหิวข้าว" ฉันพูดพรางทำหน้าตาออดอ้อนพี่ดินพี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกออกจากตัวฉัน "กินข้าวเสร็จคุณไม่รอดแน่" ฉันเม้มปากแน่น นี่ขนาดฉันท้องพี่ดินยังไม่คิดจะพักเรื่องอย่างว่าเลยรึไง "พี่ดินทำไมถึงหื่นจัง บัวไม่อยากนอนกับพี่ดินแล้วนะคะ" ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออด "อะไรของคุณกอบัว ผมเป็นผัวคุณ ผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกัน" พี่ดินพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "ไม่รู้แหละถ้าพี่ดินยังหื่นอยู่แบบนี้บัวจะไม่นอนกับพี่ดินแล้วจริงๆ" "คุณคิดว่าผมจะยอมรึไง" "ต้องยอมสิคะ !!" "กอบัว นี้คุณกำลังสั่งผมอยู่...""ทำไมล่ะ บัวสั่งพี่ดินไม่ได้รึไง อย่านะพี่ดินนั่นแหละอย่ามาขัดใจบัว" "กอบัว..." "กลับบ้านไปเราต้องแยกห้องกันนอน""ไม่ !!" พี่ดินพูดเสียงแข็ง "ไม่รู้แหล่ะ ยังไงบัวก็ไม่ให้พี่ดินนอนกับบัวแล้ว บัวไม่อยาก

หลังจากกลับมาตากบ้านของคุณพ่อ พี่ดินก็พาฉันแวะซื้อของบำรุง พี่ดินซื้อเยอะมาก พวกนม อะไรต่างๆ เยอะมากจริงๆ จนฉันต้องร้องท้วงให้เขาหยุดซื้อ "คุณมีเจ้าตัวเล็กในท้องตั้งสองคนนะกอบัว คุณต้องบำรุงเยอะๆ" พี่ดินพูดพรางหยิบนมใส่ตะกร้าเพิ่ม"พี่ดิน พอได้แล้วแค่นี้ก็กินได้เกินสองเดือนแล้วนะคะ" "แต่ผมว่าเอาเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้กับความบอกไม่ฟังของพี่ดิน "เดี๋ยวของมันจะหมดอายุก่อนที่จะกินหมดเอานะคะพี่ดิน" พี่ดินที่กำลังหยิบของใส่ตะกร้าหยุดชะงัก แล้วก็เอาของวางลงที่เดิม "อื้ม งั้นเอาแค่นี้ก่อนก็ได้" พูดจบพี่ดินก็พาฉันเดินไปคิดเงิน ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงแถวนี้ถึงเอาแต่จ้องมองพี่ดินตาเป็นมันส์เลย ฉันไม่ชอบเอาซะเลยที่พวกเธอมองสามีของฉันแบบนี้ "กอบัว คุณเป็นอะไร ?" พี่ดินถามฉันหลังจากที่เราขึ้นมาบนรถกันแล้ว "เปล่าค่ะ" "คุณโกหก เวลาคุณงอนคุณชอบทำหน้าเหมือนหมู" "พี่ดิน !!" ฉันหันขวับไปมองพี่ดินตาขวาง เมื่อเขาบอกว่าฉันเหมือนหมู "นั่นไง ยิ่งเหมือนหมูกว่าเดิมอีก" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ ปลายจมูกของฉัน "ขับรถไปเลยนะคะ ถ้ายังจะพูดว่าบัวเหมือนหมูอีกบัวจะลงจากรถจริงๆด้วย" "คร๊าบ