All Chapters of นางบำเรอ BAD GUY : Chapter 91 - Chapter 100

เช้าวันต่อมา…ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็ต้องรีบมองข้างๆ ของตัวเองเพื่อดูว่าคุณเหนือยังนอนอยู่ด้วยหรือเปล่า เพราะฉันกลัวว่าตื่นมาแล้วจะไม่เจอเขา กลัวว่าที่คุณเหนือพูดเมื่อคืนมันเป็นแค่เรื่องโกหกแต่เมื่อหันมองแล้วเห็นคุณเหนือนอนหลับอยู่มันก็ทำให้ฉันลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก หากที่นี่คือบ้านของคุณเหนือฉันคงลงไปทำอาหารเตรียมไว้ให้เขาฉันนอนมองหน้าคุณเหนือแล้วยิ้ม มันมีความสุขในที่สุดก็ได้รับโอกาสจากผู้ชายคนนี้สักที ต่อไปนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะต้องไตร่ตรองให้ดีก่อน และควรเชื่อใจ“จะมองอีกนานไหม” เสียงทุ้มของคุณเหนือพูดขึ้นมาทั้งที่เขายังหลับตาอยู่ ทำให้ฉันสะดุ้งตกใจเล็กน้อย“ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”คุณเหนือลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันแล้วตอบ “ตั้งแต่เธอพลิกตัว”“รินกวนหรือเปล่าคะ คุณเหนือจะนอนต่อก็ได้นะเดี๋ยวรินจะไปอาบน้ำ”“ฉันจะกลับห้อง”ใบหน้าของฉันสลดลงทันทีเมื่อได้ยินที่คุณเหนือบอก เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยิบเสื้อของตัวเองที่เมื่อคืนถอดทิ้งไว้ที่พื้นขึ้นมาสวมใส่“หะ หายโกรธรินแล้วจริงๆ ใช่ไหมคะ”คุณเหนือที่กำลังหันหลังให้ฉันอยู่ เขาค่อยๆ หมุนตัวหันหน้ามาแล้วพูด “ทำไมถึงถามแบบนั้น ?”“….คุณเ

Talk ทิศเหนือผมเดินหนีเข้ามาในห้องนอน ยอมรับว่าผิดหวัง เหตุผลก็เพราะว่ารินเธอปฏิเสธเรื่องที่ผมอยากพาเธอไปเจอกับพ่อที่คิดไว้เธอต้องตอบตกลงแล้วไปเจอพ่อกับผม ไม่ใช่ปฏิเสธแบบนี้การที่ผมอยากพาเธอไปเจอพ่อก็เพื่อแสดงให้เธอเห็นว่าผมจริงจัง ผมเลือกเธอ ถ้าผมไม่เลือกเธอคงไม่ยอมให้อภัยอีกครั้ง ทั้งที่เธอทำให้ผมเจ็บปวดจนแทบคลั่งตายยอมรับว่าผมโกรธและผิดหวังมากๆ ผมตั้งใจจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธออีก แต่แล้วพอวารินเธอกลับมาทุกอย่างที่ตั้งใจไว้ผมก็ไม่สามารถทำได้เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ผมไม่เคยหมดรักถึงแม้เธอจะเคยทิ้งผมไปอยู่กับไอ้ติณ และผมก็รู้ดีว่าที่เธอทำแบบนั้นก็แค่ต้องการให้ผมเลิกยุ่ง ทุกอย่างมันเกิดขึ้นมาจากความเข้าใจผิด ผมจึงละทิ้งความโกรธแล้วเลือกจะจับมือเดินหน้าต่อกับผู้หญิงคนนี้ผมเดินหนีเข้ามาในห้องนอนไม่นานรินเธอก็เดินตามเข้ามาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล เธอเดินมานั่งลงข้างๆ กับผม ผมจึงรีบขยับตัวหนีจะมองว่าผมเป็นผู้ชายที่งี่เง่าขี้น้อยใจก็ได้ ใช่! ผมเป็นแบบนั้น เวลาที่ผมรู้สึกรักผู้หญิงคนไหนมากๆ ก็มักจะแสดงความงี่เง่าออกมาโดยไม่รู้ตัว“คุณเหนืออย่าโกรธรินสิคะ” วารินเธอมองหน้าผมตาแป๋ว เ

“เข้าไปกับฉันไหม ?” คุณเหนือหันมาถาม แน่นอนว่าฉันรีบส่ายหน้าปฏิเสธรัวๆ พอฉันส่ายหน้าคุณเหนือก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ โดยที่ไม่ได้บังคับอะไรฉันเล่นมาแบบไม่ทันตั้งตัวอย่างนี้ ฉันทำใจไม่ทันคุณเหนือปล่อยมือออกจากเอวของฉัน จากนั้นก็เปิดประตูเข้าไปในห้องทำงาน หัวใจดวงน้อยมันยังเต้นรัวไม่ยอมหยุดเลยตอนนี้“ทำไมไม่เข้าไปเจอท่านล่ะริน” พอคุณเหนือเข้าไปในห้องทำงานแล้วพี่รุ้งก็รีบถามขึ้นมาด้วยสีหน้าที่แปลกใจ“จะบอกนะ ตอนที่คุณเหนือยังเลี้ยงพวกอีหนูไว้เนี่ย หล่อนพวกนั้นเสนอหน้าอยากเจอท่านกันทั้งนั้น เพราะการจะได้เจอท่านต้องเป็นคนสำคัญของคุณเหนือมากๆ”“…รินยังไม่พร้อมค่ะ”“ไม่พร้อมอะไรกันริน ถ้าเป็นพี่นะคงยิ้มหน้าบานวิ่งแจ้นไปแนะนำตัวกับท่านแล้วว่าเป็นอะไรกับลูกชายเขาน่ะ”“คือรินกลัว มันรู้สึกเหมือนรินยังไม่คู่ควรกับเขา…”“คิดแบบนั้นได้ยังไง คุณเหนือเลือกรินเขายังมองข้ามเรื่องนี้ไปเลยนะ”“……” นั่นสิ ทำไมต้องเป็นฉันที่เอาแต่กังวลด้วยนะ“ท่านใจดีเชื่อพี่สิ ^_^”ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ได้ฟังคำพูดของพี่รุ้งแล้วมันทำให้มีความรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาเยอะเลย“สู้ๆ ริน!” พี่รุ้งยกมือขึ้นมาเป็นกำลังใจให้ฉัน

ฉันตัดสินใจไม่เล่าเรื่องของนาลินให้คุณเหนือฟัง ถ้าเขาถามฉันถึงจะบอก เพราะคิดว่าเราอยู่แบบนี้มันโอเคแล้ว การพูดถึงบุคคลที่เคยสร้างความเจ็บปวดให้มันไม่ใช่ผลดีต่อความรู้สึกสักเท่าไหร่ ยิ่งคนนั้นเป็นน้องสาวของฉันด้วยก่อนจะกลับบ้านคุณเหนือพาฉันแวะมาที่ห้างสรรพสินค้าก่อน รู้ไหมเขาพาฉันมาทำไม พาฉันมาซื้อชุดคลุมท้องอย่างที่เคยบอกตอนที่อยู่ต่างจังหวัดตอนนั้นว่าถ้ากลับมากรุงเทพแล้วจะซื้อให้ฉันทุกวัน คุณเหนือทำแบบนั้นจริงๆฉันเองก็ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะพูดไปเขาก็ตีมึนใส่ไม่ฟังอะไร ส่วนตอนนี้เรากำลังเดินดูชุดเด็กทารกและของเล่นเด็กกันอยู่“ถ้ามีลูกฉันจะซื้อรถคันนั้น เธอว่าลูกจะชอบไหม ?” คุณเหนือชี้ไปที่รถยนต์ไฟฟ้าแบบของเด็ก ซึ่งพอเห็นราคาแล้วฉันก็ต้องรีบเบรกไว้ทันที“อย่าเพิ่งคิดเลยค่ะ คงอีกนานกว่าเราจะมีลูกด้วยกัน รินว่าเราเปลี่ยนไปดูโซนอื่นกันดีไหมคะ”ฉันรีบพาคุณเหนือเดินออกมาจากโซนที่เป็นร้านเสื้อผ้าและของเล่นเด็กทันที ในสมองของเขาคงจะคิดถึงเรื่องที่อยากมีลูก โดยไม่ฟังเลยทั้งที่ฉันบอกว่ายังไม่พร้อม ถึงจะคาดการณ์ล่วงหน้าไว้ก็เถอะ แต่มันจะคิดล่วงหน้าหลายปีเกินไปไหม“นั่นน้ำมนต์นี่คะ” พอเดินมาได้

ฉันนั่งรอคุณเหนืออยู่ในห้องพักใหญ่ ก่อนที่ประตูห้องจะถูกเปิดออกแล้วเห็นว่าคุณเหนือยกลังขนาดใหญ่เข้ามาภายในห้อง“นั่นอะไรคะ ?” ฉันถามทันทีที่คุณเหนือเอาลังนั้นวางลงที่พื้น“ถุงยางอนามัย”“ฮะ ถะ ถุงยางอนามัยเหรอคะ” ฉันถึงกับต้องยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตาว่าคุณเหนือจะซื้อมาเยอะขนาดนี้ มันเยอะมากจนรู้สึกมวนท้องน้อยไปหมด“ตกใจทำไม ฉันแค่ซื้อมาตุนไว้ ไม่ได้จะใช้ทีเดียวหมดลัง”ถึงจะบอกแบบนั้นแต่ฉันก็ยังตกใจอยู่ดี เพราะมันเกินไปมากๆ“แต่ก็ไม่น่าจะซื้อยกลังแบบนี้นี่คะ”“ก็บอกว่าซื้อตุนไว้ไง” คุณเหนือพูดพร้อมกับเดินมาหาฉัน“วันนี้รินเหนื่อยแล้ว ขอเลื่อนเป็นพรุ่งนี้แทนได้ไหมคะ”พอฉันบอกไปแบบนั้นคุณเหนือก็ทำหน้าบึ้งทันที “ฉันอุตส่าห์รีบเจาะ…”“คะ ?” คิ้วของฉันขมวดชนกันทันทีเมื่อได้ยินที่คุณเหนือพูด แถมเขายังทำท่าทางเลิ่กลั่กอีกด้วย“ฉะ ฉันหมายถึงรีบไปซื้อมา”“เซ็กซ์กับริน คุณเหนือต้องการอะไรมากกว่ากันเหรอคะ”ฉันเลือกที่จะตั้งคำถามแบบนี้เพราะอยากรู้ คุณเหนือเอาแต่หมกมุ่นจนฉันแอบคิดไม่ได้ว่าเขาอาจจะต้องการแค่เซ็กซ์ไม่ใช่ฉันพอถามแบบนั้นออกไปคุณเหนือก็ถอนหายใจออกมาหนักๆ พร้อมทั้งเดินม