บททั้งหมดของ เพราะว่ารัก พี่นาย นิตา : บทที่ 1 - บทที่ 6

ภาพชายหนุ่มเนื้อตัวกำยำกำลังขับเคลื่อนร่างกายลงบนร่างบางใต้ร่างของตัวเองอย่างเนิบนาบแต่แฝงไปด้วยความดุดัน สร้อยคอทองคำขาวเส้นบางที่ห้อยบนคอ ส่งเเสงประกายวิบวับสะท้อนแหวนเพชรเเบบเรียบหรูที่ประดับเพชรเม็ดเล็กไว้ด้านใน สั่นไหวยามเจ้าตัวขยับเอวโยกคนใต้ร่างอย่างหนักหน่วง เสียงหวานร้องครางดังออกมายิ่งทำเค้าเร่งความแรงและความเร็วของสะโพกใส่คนใต้ร่าง เสียงพูดที่พูดออกมาทั้งหยาบคายไม่เหมือนชายหนุ่มที่แสนสุภาพที่ใครๆได้เคยรู้จัก"ร่านนักใช่ไหม นิตา อยากโดนพี่เอามากใช่ไหม ถึงได้ยั่วพี่ขนาดนี้ ตัวแต่นี้อยากจะโดนเอา พี่จะสนองให้เอง"นิตาหลับตาลงกัดฟันกลั้นน้ำตากับคำพูดดูถูกเหยียดหยาม ของชายในฝันของเธอ กว่ายี่สิบปีที่เธอลืมตาดูโลกใบนี้ พี่นายคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเธอเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ปลุกจากความฝันอันแสนหวานปนเศร้า กว่าสามปีที่เธอฝันถึงเค้า ผู้ชายคนที่เธอรักสุดหัวใจนิตาลุกขึ้นปิดนาฬิกาปลุก แล้วค่อยๆถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า ภาพความทรงจำที่เธอกับเค้าร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนแค่เพียงคืนนั้นคืนเดียว ถึงกับเปลี่ยนชีวิตของเธอมาถึงวันนี้ สาวน้อยวัยยี่สิบปี เรียนมหาวิทยาลัยปีสาม ดาวคณะที่สวย รว

นิตา สาวน้อยมอปลาย สวมชุดเดรสสั้น พร้อมกระเป๋าแบรนด์ดังเดินเร็วๆขึ้นมาชั้นบนสุดของตึก เลขาสาวใหญ่ยิ้มทักอย่างคุ้นเคยนิตายกมือไห้วทำความเคารพแล้วถามถึง พี่นาย เลขาแจ้งว่าบอสประชุมอยู่ นิตาพยักหน้ารับรู้แล้วผลักประตูเข้าไปรอในห้อง เลขาส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจนิตานั่งรอสักพักก็อดเบื่อไม่ได้ มือบางส่งไลน์รัวๆไปกว่าร้อยข้อความ พี่นายก็ไม่อ่านสักนิด เธอมารอเค้ากว่าสองชั่วโมงแล้ว น้ำส้มหมดไปสองแก้ว จานขนมวางเต็มโต๊ะรับแขกแต่ไม่ได้รับการสนใจ นิตามองออกไปข้างนอกฟ้าเริ่มมืดแล้ว รอบหนังเลยไปกว่าชั่วโมงแล้วแต่พี่นายยังทำงานไม่เสร็จ สองทุ่มกว่าแล้ว นิตาลุกขึ้นยืน เเล้วเดินออกจากห้องไปโดยที่เจ้าของห้องยังไม่ออกจากห้องประชุม เลขาสาวใหญ่ยิ้มหน้าเจื่อนกว่าห้าชั่วโมงที่เธอมารอเค้า นัดกันแล้วแท้ๆนายเดินออกมาจากห้องอย่างเหนื่อยอ่อน งานด่วนมีปัญหาการประชุมด่วนวันนี้กินเวลาไปกว่าเจ็ดชั่วโมง เค้ามองนาฬิกาข้อมือ สามทุ่มกว่าแล้ว นิตาคงรอแย่ เลขาแจ้งว่านิตามารอ เค้าไม่ได้เปิดไลน์อ่านเพราะอยากจะตั้งสมาธิทำแต่งาน ห้องทำงานว่างเปล่า นิตากลับไปแล้ว เกือบสองชั่วโมง น่าจะถึงบ้านแล้ว มือหนากดโทรหานิตา เป็นดังคาด เธอ

นาย มองนาฬิกาที่ข้อมือ แล้วถอนหายใจออกมา กว่าสองชั่วโมงที่เค้านั่งรอเธอ ป่านนี้งานคงเริ่มไปแล้วกว่าจะไปถึง แขกสำคัญคงกลับหมด เค้าถอนหายใจและก้มหน้าลงกับมือถืออีกครั้งน้องหญิงยังแต่งตัวไม่เสร็จ เค้าไม่เคยรู้เลยว่า ผู้หญิงต้องอาบน้ำแต่งตัวนานขนาดนี้ คุณแม่เค้าใช้เวลาเพียงชั่วโมงเดียวก็เสร็จเรียบร้อย แม้จะออกงานที่หรูหราขนาดใหญ่ ช่างหน้าช่างผมจะต้องถูกนัดมาก่อนล่วงหน้า และ ไม่เคยมีผิดพลาด หรือแม้แต่นิตา ก็ไม่เคยทำให้เค้ารอนานนิตา เธอใช้เวลา แต่งหน้าทำผมไม่ถึงครึ่งชั้วโมงก็เสร็จเรียบร้อย หน้าใสผิวขาวละเอียด แต่งหน้าน้อยกว่าน้อย นิตามักจะบ่นเสมอว่า เธอไม่ค่อยชอบแต่งหน้า อาจเป็นเพราะผิวบางแพ้ง่าย และไม่ค่อยชอบแต่งหน้ามากๆ นิตาจึงทาเพียงครีมกันแดด แป้งฝุ่น เขียนคิ้ว ปัดแก้ม และ ทาปากด้วยลิปกรอสเท่านั้น แต่ก็ดูน่ารักน่ามองไม่ใช่น้อยเสียงหวานทักทายก่อนจะลงมา"พี่นาย หญิงขอโทษที่ให้รอนานนะคะ งานใหญ่แบบนี้ ต้องแต่งเต็มที่ค่ะ"เสียงหวานบอกแล้วยิ้มน้อยๆออกมา น้องหญิงแต่งหน้าเต็มมาก ขาตายาวเป็นแพกระพือเหมือนกันสาด นายอดคิดตามที่นิตาพูดไม่ได้"นิตาไม่ชอบติดขนตาค่ะ มีแค่ไหนใช้แค่นั้น ดัดนิดๆปัดหน่