ลูกป่วย

เสียงน้ำหนึ่งอาเจียนออกมาเป็นระยะ ทำให้คนเป็นแม่ใจคอไม่ดี นาฬิกาข้างฝาบอกเวลาสี่ทุ่ม มือบางกดโทรศัพท์หาคุณหมอทันที เสียงหวานเอ่ยอย่างตระหนกออกไป คนรับรับคำเพียงคำเดียวแล้วรีบแต่งตัวออกมาทันที รถเอสยูวีจอดที่หน้าบ้านหลังจากที่โทรออกไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง นิตาเปลี่ยนเสื้อผ้ารอแล้ว เธอเตรียมพร้อมจะไปโรงพยาบาล เสียงโทรศัพท์ดังเข้ามา

เธอรีบเปิดประตูบ้านอย่างรวดเร็ว หมอคินสวมเสื้อยืด กางเกงยีนส์ดูเหมือนวัยรุ่น เดินตรงเข้ามาในบ้านอุ้มน้ำหนึ่งแนบกับอก แล้วรีบเดินออกไป เค้าสั่งให้เธอนั่งเบาะหลังกับลูกเผื่อจะให้น้ำหนึ่งนอนไปเลย นิตาเกรงใจมากแต่รับคำ หมอยิ้มออกมา

"ไม่ต้องห่วงนะครับไปฉีดยาเข็มเดียวก็หายแล้ว"

ฉีดยาหรอ หน้าตาคนฟังซีดไปอีก เธอก็กลัวเข็มเป็นที่สุด หมอคินมองหน้าลูกหน้าแม่แล้วก็อดเอ็นดูไม่ได้ น้ำหนึ่งคงกำลังเพลียคล้ายจะหลับ เค้าจึงพูดออกมา

"นิตาก็กลัวเข็มหรอครับ" เธอก้มหน้าลงเหมือนเด็กน้อย พยักหัวแทนคำตอบ หมอคินยิ้มออกมา

"เจ็บนิดเดียวดท่านั้นครับ" หมอหนุ่มปลอบใจ

รถมาถึงโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง พนักงานเปลรออยู่เมื่อรถจอด ประตูด้านหลังเปิดออกทันที พร้อมกับคนขับลงมา เสียงทักทายหมอคินดังออกมา น้ำหนึ่งถูกลุงคินอุ้มไปเอง แล้วน้ำหนึ่งก็เดินลงไป พนักงานรับรถ นำรถไปจอดให้ เสียงเรียกหาใบประวัติคนไข้ ทุกอย่างรวดเร็วทันใจ ในเวลาไม่กี่นาที นิตาออกมารอนั่งรอด้านนอก โดยไม่ต้องเข้าไปในห้องฉุกเฉินด้วยซ้ำ ไม่มีเสียงร้องดังออกมาอย่างที่เธอกังวล หมอคินเอาอยู่

หมอคินอุ้มน้ำหนึ่งออกมาจากห้องตรวจฉุกเฉิน ในมือมีตุ้กตาตัวเล็กน่ารัก สีหน้าน้ำหนึ่งดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด นิตายิ้มออกมา

"โอเคแล้วนะครับ หมอจัดยาให้แล้ว เช็ดตัว ทานยา เดี๋ยวก็หาย"

เสียงเรียกรับยา นิตาลุกขึ้นไปรับ เจ้าหน้าที่อธิบายอย่างสุภาพ และ เป็นมิตร สุดท้ายยังเอ่ยแซวมาว่า หมอคินทำให้สาวๆแถวนี้อกหักเป็นแถวเลยค่ะ นิตางงกับคำพูดแล้วมาคิดตาม คนที่นี่เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว เธอเตรียมจะจ่ายเงินแต่ไม่เรียกสักที หมอคินเตรียมลุกทันทีที่รับยาเสร้จ นิตาบอกเค้าว่า

"ยังไม่ได้จ่ายเงินเลยค่ะ"

"เรียบร้อยแล้วครับ ลงบัญชีหมอไว้แล้ว"

เค้าบอกออกมาแล้วเดินนำหน้าเธอออกมา "เท่าไหร่คะหมอ "นิตาเอ่ยถาม หมอส่ายหน้า แล้วบอกแค่ว่า

"เลี้ยงข้าวไข่เจียวหมอจานนึงนะครับ" นิตาหยุดเดิน

"ถ้ามีคราวหน้า นิตาจะไม่รบกวนหมอแล้วค่ะ ทั้งเสียเวลา เสียเงิน แบบนี้ไม่ดีเลยค่ะ นิตาไม่สบายใจ"

"หมอรักน้ำหนึ่ง เอ็นดูน้ำหนึ่ง เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ หมอเต็มใจ ยังไงเลี้ยงจ้าวหมอนะครับ ตอบแทนกันเรื่องวันนี้"

นิตาสบตาหมอด้วยความซึ้งใจ

"ขอบคุณหมอมากนะคะ"

"เรียกพี่คินได้ไหมครับนิตา" เค้าถามออกมา นิตายิ้มแล้วพยักหน้า

"ค่ะ พี่คิน" หมอรักน้ำหนึ่ง หมอเอ็นดูน้ำหนึ่ง หมอรักแม่น้ำหนึ่ง เอ็นดูแม่น้ำหนึ่งด้วย หมอคิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกไป

ค่ำวันอาทิตย์ ณ ร้านสุกี้ชื่อดังในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ พี่คิน นิตา และ น้ำหนึ่ง กำลังกินกันอย่างสนุกสนาน มองเผินๆเหมือนครอบครัว พ่อแม่ลูก ฝ่ายชายดูแลลูกสาวดีเหลือเกิน น่ารักมาก เสียงพนักงานคุยกัน แม่ก็น่าตาน่ารัก ขนาดไม่แต่งหน้านะยังสวยขนาดนี้ ผิวใสเหลือเกิน

นิตาสั่งอาหารเต็มโต๊ะ แล้วจัดการทำให้ลูกสาวตัวเองที่ร้องขออยากนั่งข้างลุงคินมากกว่า นั่งข้างแม่ กลายเป็นลุงคินต้องคอยดูแลน้ำหนึ่ง นิตาจึงตักอาหารใส่จานให้พี่คินเอง

หมอคินยิ้มอย่างดีใจที่เธอดูแลเค้า มือขาวๆตรงหน้าตักสุกี้ในหม้อให้เป็นระยะ เธอเกรงใจจึงใช้ทัพพีตักให้แทนที่จะใช้ตะเกียบคีบใส่จานเค้า เสียงพูดคุยสอบถามดัวออกมาเป็นระยะ นิตายิ้มอย่างมีความสุข ขณะที่ทานอาหารเธอไม่ได้ร้านแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ว มื้อนี้คงจะพอเทียบเคียงกับค่ารักษาของน้ำหนึ่งได้ ค่าอาหารมื้อนี้น่าจะเกินพันบาท นิตายิ้มออกมาแล้วทานอาหารต่อ หมอคินมองคนตรงหน้าทานแล้วยิ่งมีความสุข ตัวนิดเดียวกินจุจัง

"กินเยอะๆนะครับนิตา อาหารอร่อยมาก" กินไปเถอะ ทั้งแม่ทั้งลูกพี่คินเลี้ยงไหว หมอคิดในใจแล้วยิ้มออกมา