All Chapters of One Night One Love ❤️ดวงใจรามสูร: Chapter 81 - Chapter 90

หลังจากที่พ่อเลี้ยงแสงหล้ายอมยกธงขาวยอมแพ้ให้กับความรักของหม่อนไหมกับรามสูรแล้ววันต่อมารามสูรก็ย้ายตัวเองเข้ามาอยู่ที่ห้องของหม่อนไหมเรียบร้อยโดยที่ไม่ต้องรอคำเชิญจากใครนอกจากฟังเสียงหัวใจของตัวเองที่คิดถึงลูกกับเมียจนทนแทบไม่ไหวแม้แต่วินาทีเดียว“รีบขนาดนี้กลัวเมียหายหรือไงพี่ราม”กฤษฎิ์ที่กำลังนั่งจิบกาแฟยามเช้าพร้อมสูดอากาศสดชื่นยามฝนซาเอ่ยถามหลานชายที่กำลังทยอยขนของออกจากห้องพักด้วยรอยยิ้มบางเบา“ขืนชักช้าคุณปู่เปลี่ยนใจพี่รามก็แย่สิครับ”รามสูรตอบผู้เป็นปู่พร้อมก้าวเข้าไปหยิบกระเป๋าใบสุดท้ายออกจากห้องพักด้วยสีหน้าสดใสบ่งบอกว่าเจ้าตัวอารมณ์ดีเป็นอย่างมากทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนเขาได้นอนเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงเนื่องจากลูกสาวตัวน้อยของเขาเกิดอาการน้อยใจจึงชวนเขากับหม่อนไหมเล่นกันทั้งคืนจนแทบไม่ได้พักผ่อน“ตาเฒ่าหัวดื้อไม่มีทางเปลี่ยนใจหรอก มีแต่เรานั้นแหละที่ใจร้อนไปเองคิดถึงลูกกับเมียจนทนไม่ไหวต้องรีบวิ่งแจ้นมาเก็บของย้ายไปอยู่กับเขา”คำพูดรู้ทันของกฤษฎิ์ไม่ได้ทำให้รามสูรสะทกสะท้านแต่อย่างใดใบหน้าหล่อเหลาที่มุมข้างกำลังรับแสงแดดจากดวงอาทิตย์พลันเผยรอยยิ้มทะเล้นให้ผู้เป็นตาที่ได้แต่ส่ายหน้า

สวนสนุกบรรยากาศภายในสวนสนุกนั้นอากาศดีมากทีเดียวหม่อนไหมเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่ปลอดโปร่งชมเมฆขาวลอยละล่องพลันสายลมพัดมาวูบหนึ่งพาให้ผมยาวสลวยปลิวสะบัด ดอกไม้ในสวนข้างๆทางเดินพริ้วไหวไปตามสายลมเหมือนกำลังโบกมือทักทายหม่อนไหมที่กำลังเดินผ่านทำให้ใบหน้ารูปไข่จิ้มลิ้มพลันเผยรอยยิ้มออกมาน้อยๆอย่างรู้สึกชื่นชอบกับบรรยากาศของสวนสนุกแห่งนี้หม่อนไหมค่อยๆหันไปมองบริเวณรอบๆด้วยความคิดถึงพลันภาพความทรงจำในวัยเด็กก็ค่อยๆหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเธอราวกับสายน้ำที่กำลังไหลย้อนกลับ เสียงหัวเราะของมารดาและเธอในวัยห้าขวบดังขึ้นอยู่ข้างๆหูรอยยิ้มของบิดายามที่ยกกล้องถ่ายรูปบันทึกภาพความความสุขของเธอและมารดาทำให้ดวงตากลมโตคลอไปด้วยหยาดน้ำใสๆก่อนที่หยดน้ำตาเม็ดโตจะไหลหยดลงบนแก้มเนียนทำให้รามสูรที่เดินเคียงข้างกันถึงกับชะงักเท้าที่กำลังเดินอยู่ส่งผลให้หม่อนไหมพลันชะงักฝีเท้าตามเขาไปด้วย“หนูหม่อนร้องไห้ทำไมคะ”รามสูรเอ่ยถามหม่อนไหมด้วยน้ำเสียงอบอุ่นอ่อนโยนพร้อมยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากแก้มเนียนของเธอให้อย่างเบามือ“หนูหม่อนแค่คิดถึงพ่อกับแม่น่ะค่ะ ตอนเด็กๆพ่อกับแม่จะชอบพาหนูหม่อนมาฉลองวันเกิดที่นี่ พอได้กลั

สองวันต่อมาในที่สุดวันที่ครอบครัวพิสิฐกุลวัตรดิลกรอคอยก็มาถึงวันนี้ทุกคนต่างพากันตื่นขึ้นมาเตรียมตัวตั้งแต่เช้าเพื่อรอคอยการมาถึงของญาติฝ่ายเจ้าสาวที่จะมาทำการขอเจ้าบ่าวหรือภาษาที่ชาวบ้านเรียกก็คือการมาขอเขย เนื่องจากงานแต่งวันนี้ครอบครัวพิสิฐกุลวัตรดิลกยกให้เป็นการตัดสินใจของฝั่งเจ้าสาวที่ต้องการจัดงานแต่งแบบล้านนาซึ่งเป็นประเพณีดั้งเดิมของชาวภาคเหนือ“มาแล้วค่ะทุกคน ญาติเจ้าสาวมาแล้ว”ไทน์นี่ที่รอคอยการมาถึงของญาติฝ่ายเจ้าสาวรีบเข้ามาบอกทุกคนในครอบครัวที่พยักหน้ารับด้วยความยินดีก่อนที่วายุกับแก้มใสจะพาทุกคนออกไปต้อนรับญาติเจ้าสาวที่นำโดยเมษาน้าสาวของหม่อนไหมตามมาด้วยป้าหอมนวล ฝ้ายคำและคนอื่นๆอีกสองสามคน“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ ที่มาวันนี้ก็เพื่อจะมาขอเขยขวัญคนดีไปเป็นแก้วตาดวงใจของลูกสาวบ้านโน้นค่ะ”เมษาเอ่ยสู่ขอเขยขวัญด้วยรอยยิ้มจริงใจพร้อมยื่นพานดอกไม้ธูปเทียนไปตรงหน้าแก้มใสกับวายุที่รับมาถือเอาไว้ด้วยความยินดี“ลูกชายของแม่ๆก็รักดั่งแก้วตาดวงใจ ไปอยู่ทางโน้นจะร้ายจะดีอย่างไรก็ช่วยอบรมสั่งสอนเขาด้วยนะคะ”แก้มใสตอบกลับเมษาที่ยกมือไหว้ขอบคุณเมื่อการเจรจาสู่ขอเขยสำเร็จก่อนที่เมษาจะเช

หลังจากที่รามสูรและหม่อนไหมย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังใหม่แล้วไม่รู้ว่าเป็นเพราะรามสูรลืมดูโหงวเฮ้งตอนซื้อหรืออย่างไรเพราะตั้งแต่วันแรกจนกระทั่งผ่านไปหนึ่งเดือนหัวกระไดบ้านของรามสูรไม่เคยแห้งเลยสักครั้ง เมื่อในแต่ะละวันจะมีแขกแวะเวียนมาที่บ้านของเขาเสมอไม่ว่าจะเป็นแก๊งเพื่อนๆของหม่อนไหมที่เห็นบ้านของเขาเหมือนร้านเหล้าและร้านเกมส์หลังจากที่เลิกเรียนแล้วเด็กๆพวกนั้นก็มักจะแวะมาเล่นกับแพรไหมเป็นประจำก่อนที่จะพากันนั่งดื่มที่ริมสระน้ำบ้าง ในสวนบ้างและในบางวันเจ้าเด็กโข่งพวกนี้ก็พากันนั่งเล่นเกมส์ในห้องนั่งเล่นจนกระทั่งดึกดื่นค่อนคืนก็ไม่มียอมกลับบ้านสภาพที่รามสูรตื่นขึ้นมาเห็นในตอนเช้าจึงเป็นภาพเด็กหนุ่มเจ็ดคนที่นอนเรียงรายกันอยู่หน้าจอทีวีขนาดใหญ่ใช่แล้วเด็กหนุ่ม 7 คน ทุกคนได้ยินไม่ผิดหรอกเพราะถ้าเปรียบเพื่อนของหม่อนไหมคือเด็กโข่งเพื่อนวัยว้าวุ่นของรามสูรก็คือเด็กดื้อที่จากหลังรามสูรและหม่อนไหมแต่งงานเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เด็กสองกลุ่มที่เคยตั้งแง่และมักจะมีเรื่องทะเลาะวิวาทกันเป็นประจำกลับคืนดีรักใคร่กลมเกลียวประหนึ่งพี่น้องที่พลัดพรากจากกันเมื่อทุกคนชี้นกก็เป็นนกชี้ไม้ก็เป็นไม้ราวกั

วันเวลาผ่านไปช้าๆอย่างไม่เร่งรีบชีวิตคู่ของรามสูรและหม่อนไหมนั้นถือได้ว่าเต็มไปด้วยความสุขและความเข้าใจซึ่งกันและกันของสองสามีภรรยาหม่อนไหมถึงแม้จะยังเป็นเด็กที่เพิ่งย่างก้าวเข้าสู่วัยยี่สิบเอ็ดปีแต่การอบรมเลี้ยงดูของพ่อเลี้ยงแสงหล้าและแม่ลี้ยงเอื้องคำนั้นไม่ได้เปล่าประโยชน์เลยแม้แต่น้อยดรุณีน้อยซุกซนในวันวานเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่รู้จักนิ่งและสงบใจตัวเองเมื่อก้าวเข้าสู่คำว่าครอบครัวและคู่ชีวิตการกระทำที่หุนหันพลันแล่นในอดีตนั้นหม่อนไหมล้วนเก็บใส่กล่องไว้เป็นความทรงจำและบทเรียนเตือนใจตนเองตอนนี้จึงมีเพียงสาวน้อยน่ารักที่มักจะชอบพูดจาอ่อนหวานออดอ้อนสามีในยามที่ทั้งคู่อยู่กันเพียงลำพังตอนนี้ลูกสาวตัวน้อยของทั้งคู่เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ หม่อนไหมวางแผนเอาไว้ว่ารอให้แพรไหมอายุครบหนึ่งขวบเธอก็จะกลับไปเรียนต่อให้จบมหาวิทยาลัยซึ่งรามสูรก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใดคิดไม่ถึงว่าเรื่องราวบางอย่างเมื่อเกิดขึ้นแล้วแผนการที่วางเอาไว้ต่อให้ตั้งใจและเตรียมตัวพร้อมแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องพับเก็บเอาไว้ชั่วคราวตามลำดับความสำคัญของเรื่องนั้น“ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ คุณหม่อนไหมตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์แล้ว” คำพูดแสด