บททั้งหมดของ One Night One Love ❤️ดวงใจรามสูร: บทที่ 71 - บทที่ 80

หมับแรงปะทะเบาๆจากทางด้านหลังมาพร้อมกับสองแขนที่โอบกอดรามสูรอย่างแนบแน่นกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยลอยเข้ามาแตะจมูกทำให้คนที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงคนไข้ค่อยๆหันหน้ามาหาใครบางคนที่ร้องไห้ออกมาเงียบๆจนชุดผู้ป่วยของรามสูรเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา“คนใจร้าย ทิ้งให้น้องรอตั้งนานกว่าจะยอมฟื้นขึ้นมา ที่ผ่านมากอหญ้าไม่เคยทิ้งพี่รามไปไหนเลยสักครั้งแล้วทำไมพี่รามถึงได้ทิ้งให้น้องรอนานขนาดนี้”หลังจากที่ร้องไห้เงียบๆจนพอใจกอหญ้าก็ต่อว่ารามสูรด้วยความน้อยอกน้อยใจทันทีซึ่งเพียงเท่านั้นยังคงไม่พอเธอยังยกมือขึ้นหมายจะทุบพี่ชายให้สาแก่ใจที่ทำให้เธอต้องนอนร้องไห้ทุกคืนหลังจากที่ได้รับข่าวร้ายจากมารดาแต่ถึงเธอจะรู้ว่าพี่ชายฝาแฝดยังไม่ฟื้นกอหญ้าก็ไม่เคยโผล่หน้ามาเยี่ยมพี่ชายเลยสักครั้งจนถึงวันนี้ซึ่งสาเหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะตอนเด็กๆทั้งคู่เคยตกลงกันว่าถ้าหากวันหนึ่งใครคนใดคนหนึ่งเกิดเป็นอะไรขึ้นมาขอให้อีกคนไม่ต้องมาเยี่ยม คนที่กำลังป่วยจะได้รู้ว่ายังมีคนๆหนึ่งที่กำลังรอคอยการกลับมาของเขาอยู่ซึ่งคนๆนั้นในตอนนี้ก็คือน้องสาวอย่างเธอนั่นเองที่เฝ้านับวันรอให้พี่ชายของเธอฟื้นขึ้นมาเสียที ตอนที่รามสูรพูดขึ้นม

“หน้าตาก็ดูใจดีนะแต่ข้างในจริงๆใจร้ายฉิบหาย”เมื่อเดินมาถึงทางเลี้ยวเสียงตำหนิที่นุ่มนวลของใครบางคนก็ดังขึ้นก่อนที่พ่อเลี้ยงแสงหล้าจะมองหาที่มาของเสียงจนกระทั่งสายตาปะทะเข้ากับใบหน้าเจ้าเล่ห์ที่ขยับมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมฉีกยิ้มให้พ่อเลี้ยงแสงหล้าอย่างยียวนซึ่งมองดูก็รู้ว่าคนๆนี้กำลังตั้งใจกวนประสาทเขาอยู่กลิ่นอายสังหารที่ออกมาจากร่างสูงของคนที่แนะนำตัวเองว่าเป็นตาของเจ้าเด็กหนุ่มคนนั้นทำให้พ่อเลี้ยงแสงหล้าขมวดคิ้วเล็กน้อย ถึงเขาจะไม่ใช่คนที่คลุกคลีอยู่ในวงการนักเลงหัวไม้หรือผู้มีอิทธิพลที่ชอบฆ่าคนเป็นผักเป็นปลาอย่างใครหลายๆคนที่เขารู้จักกันแต่พ่อเลี้ยงแสงหล้าก็พอจะมองออกว่าผู้ชายตรงหน้านั้นค่อนข้างไม่ธรรมดาและค่อนข้างอันตรายต่อชีวิตของคนที่ตั้งตัวเป็นศัตรู“คิดเองเออเองแล้วก็มากล่าวหาว่าคนอื่นใจร้ายแบบนี้ดูไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่นะครับ”พ่อเลี้ยงแสงหล้าตอบกลับคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนที่เขาจะก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างไม่อยากเสียเวลาสนทนากับกฤษฎิ์ที่รีบก้าวตามไปขวางหน้าพ่อเลี้ยงแสงหล้าเอาไว้ทันที“ถ้าคิดว่าไม่ถูกต้องก็มาทำความเข้าใจกันหน่อยเป็นไงครับ ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าความ

เพราะยังคงทำใจไม่ได้ที่จะต้องแยกห่างจากรามสูรคืนนั้นทั้งคืนหม่อนไหมจึงนอนไม่หลับส่งผลให้ร่างกายของเธออ่อนเพลียและครั่นเนื้อ ครั่นตัว คล้ายกำลังจะเป็นไข้ทำให้กฤษฎิ์ที่แวะมาเยี่ยมรามสูรกับหม่อนไหมตามปกติถึงกับสั่งให้เธอนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลต่ออีกสองวันเพื่อรอดูอาการหากเธอมีอาการผิดปกติทีมแพทย์จะได้ทำการรักษาได้ทันท่วงทีส่วนพ่อเลี้ยงแสงหล้าเมื่อทราบข่าวว่าหลานสาวไม่สบายก็รีบเดินทางมาเยี่ยมหม่อนไหมที่โรงพยาบาลทันทีด้วยความเป็นห่วงถึงแม้ในใจจะยังคงโกรธหลานสาวอยู่มากก็ตาม แต่เมื่อเขาได้เห็นใบหน้าที่ซีดเผือดของหม่อนไหมหัวใจที่แข็งกระด้างของพ่อเลี้ยงแสงหล้าก็พลันอ่อนยวบด้วยความสงสาร“หนูหม่อนหลานย่า”ทันทีที่เห็นใบหน้าขาวซีดของหม่อนไหมแม่เลี้ยงเอื้องคำก็รีบเดินเข้ามาหาเธอด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับยื่นมือมากุมมือของหลานสาวเอาไว้ด้วยความสงสาร เพราะอาการป่วยไข้หลังคลอดเคยเกิดขึ้นกับเธอตอนที่คลอดอติรุจน์บิดาของหม่อนไหมซึ่งครั้งนั้นกว่าเอื้องคำจะหายดีและกลับมาแข็งแรงก็กินเวลานานเกือบสองสัปดาห์ทีเดียว“ย่าร้องไห้ทำไมคะหนูหม่อนไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย”เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่อ่อนระโหยของหม่อ

หลังจากที่ทานมื้อเที่ยงและปะทะคารมกันพอหอมปากหอมคอแล้วพ่อเลี้ยงแสงหล้าก็ให้สิงคำกับฝ้ายคำพากฤษฎิ์และครอบครัวไปยังที่พักที่เขาได้จัดเตรียมเอาไว้ให้ยกเว้นรามสูรกับหม่อนไหมที่พ่อเลี้ยงแสงหล้าเอ่ยปากรั้งไว้เพื่อคุยเรื่องสำคัญที่เป็นหนึ่งในแผนการทดสอบความอดทนของว่าที่หลานเขยอย่างรามสูร“ปู่อยากให้หนูหม่อนพักอยู่ที่ห้องของหนูเหมือนเดิม ส่วนรามสูรก็ให้แยกไปพักกับครอบครัวที่เรือนรับรองปู่จัดห้องเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว”“คุณปู่ว่ายังไงนะครับ”รามสูรเอ่ยถามพ่อเลี้ยงแสงหล้าเสียงดังอย่างลืมตัวด้วยความตกใจหม่อนไหมที่นั่งอยู่ข้างๆรามสูรเองก็เงยหน้ามองผู้เป็นปู่อย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินเช่นกัน“คุณปู่คะพี่รามเป็นสามีของหนูหม่อนเป็นพ่อของหนูแพรอยู่ ๆจะให้เราสามคนพ่อแม่ลูกแยกกันอยู่ไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยเหรอคะ”หม่อนไหมเอ่ยถามผู้เป็นปู่ด้วยน้ำเสียงตัดพ้อมือของเธอยื่นไปจับมือของรามสูรเอาไว้แน่นอย่างไม่ยินยอมในขณะที่แม่เลี้ยงเอื้องคำมองหลานสาวด้วยความรู้สึกเห็นอกเห็นใจเพราะถึงแม้ความรักของหม่อนไหมกับรามสูรจะก้าวข้ามขั้นตอนประเพณีไทยไปแบบก้าวกระโดด แต่ในเมื่อทั้งคู่มีลูกด้วยกันแล้วแม่เลี้ยงเอื้องคำ

บรรยากาศภายในโฮมสเตย์ของพ่อเลี้ยงแสงหล้านั้นชวนให้รู้สึกผ่อนคลายสบายอารมณ์ไม่น้อยสวนดอกไม้นานาพันธ์ที่กำลังผลิดอกต้อนรับหน้าฝนส่งกลิ่นหอมกระจายไปทั่วบริเวณ สีสันของดอกไม้หลากสีชวนให้ผู้ที่พบเห็นสะดุดตาจนต้องเดินเข้าไปชมความงามของดอกไม้ใกล้ๆด้วยความรู้สึกสดชื่นพร้อมทั้งถ่ายรูปเก็บภาพความสวยงามเหล่านี่เอาไว้ในม้วนฟิล์มที่เปรียบเสมือนกล่องบันทึกความทรงจำของใครหลายๆคนนักท่องเที่ยวที่ตื่นตั้งแต่เช้าค่อยๆทยอยพากันออกจากที่พักเพื่อไปเยี่ยมชมความสวยงามของโฮมสเตย์ที่มีทั้งสวนผักออแกนิคที่เชื่อมต่อกับไร่ผลไม้ขนาดห้าสิบไร่ที่ปลูกไม้ผลเช่น ส้มหลากสายพันธ์ มะปรางหวานฉ่ำ มะยงชิดผลโตๆ อโวคาโดเนื้อนุ่มละมุนลิ้น ลิ้นจี่หอมหวาน ทุเรียนพันธ์หายาก รวมไปถึงสตรอเบอรีสีแดงเนื้อหวาน ซึ่งผลไม้เหล่านี้ล้วนเป็นผลไม้ส่งออกไปขายยังต่างประเทศทั้งสิ้นถัดจากไร่ผลไม้ยังมีไร่นาอีกสี่สิบไร่ที่ปลูกข้าวนาปีแบบขั้นบันไดเอาไว้ให้นักท่องเที่ยวได้เดินเยี่ยมชมบรรยากาศของท้องทุ่งทั้งในยามเช้าและยามเย็น ซึ่งตอนนี้ท้องนานั้นว่างเปล่าไร้ต้นกล้าเพราะอยู่ในช่วงฤดูของการไถ่นาปลูกข้าวและวันนี้พ่อเลี้ยงแสงหล้าก็ตั้งใจพารามสูรมาเรียน