All Chapters of ก็ยังรักอยู่: Chapter 11 - Chapter 20

10ไม่ใช่ตัวแทน!อินทิรานั่งมองกระดาษแผ่นในมือที่มีชื่อของเธอและเหนือนที มันคือกระดาษใบเดียวที่บ่งบอกว่าเธอนั้นได้เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขาแล้ว รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปาก วันนี้ทั้งวันหมดไปกับการจดทะเบียนสมรส มอบสินสอดเป็นเงินสด ทองแท่ง สุดท้ายก็จบที่การโอนบ้านหลังใหญ่จากชื่อเหนือนทีมาเป็นชื่อเธอ ซึ่งทางกฎหมายแล้วทุกอย่างที่อินทิราได้รับในวันนี้จะเป็นของเธอเพียงแต่ผู้เดียว ไม่นับว่าเป็นสินสมรส มันหมายความว่าในอนาคตหากทั้งสองต้องหย่าร้าง เหนือนทีไม่อาจเรียกร้องอะไรคืนได้แม้เพียงเศษเสี้ยว ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมาพบปะและพูดคุยรับรู้ถึงการเป็นสามีภรรยากันของทั้งคู่ มอบหลักค้ำประกันว่านับจากนี้พี่เหนือจะต้องดูแลหนูอิงค์ในฐานะสามีอย่างดีที่สุด เสร็จสิ้นเรื่องสำคัญก็ร่วมโต๊ะอาหารพร้อมหน้าพร้อมตาสองครอบครัวก่อนที่พิสมัยกับนวลจันทร์จะเดินทางกลับจันทบุรีให้เงินให้ทองรวมถึงบ้านยังไม่พอ เหนือนทียังพาอินทิราไปซื้อรถ…ซึ่งรถที่เขาเลือกให้เธอนั้นเป็นรถยนต์สี่ประตูยี่ห้อหรูจากฝั่งยุโรป ตัวท็อปออกมาใหม่ล่าสุด เปิดตัวด้วยโฉมใหม่ที่ล้ำสมัยสมรรถนะดีสมราคาเจ็ดล้านห้าแสนบาท ระบบนิรภัยแบบดีเยี่ยม จ่ายด้วย

12พอแล้วได้ไหม?สองขาเรียวเล็กถูกจับให้ตั้งชันแล้วถ่างออก เจ้าของร่างกายรีบเอามือไปปกปิดของสงวนอันชุ่มฉ่ำอย่างเร็วไว น่าอายออกจะตายที่ต้องมาเปิดเผยส่วนหวงห้ามให้ใครได้เห็น ทว่ากลับถูกคนหื่นกระหายปัดออกในทันที ไม่ว่าเธอจะปิดมันกี่ครั้ง เขาก็จ้องแต่จะปัดออกลูกเดียว พอเริ่มรำคาญก็ใช้มือข้างที่ว่างรวบข้อมือเธอไว้แน่น ไม่พูดไม่จา…เพียงจ้องมองกายสาวที่แผ่หลาอยู่ตรงหน้า จะพูดว่าสวยก็คงไม่ถูกเสียทีเดียว สำหรับเธอคนนี้คงต้องใช้คำว่ารัก มันจุ่มจิ๋มสมชื่อ…แดงก่ำตรงจุดที่เขาเพิ่งสัมผัส รอยแยกปิดสนิททั้ง ๆ ที่เขาจับขาให้ถ่างออกตั้งกว้าง ไรขนเรียงกันสวย…ที่สำคัญคืออวบอูมเสียเหลือเกินเขาอยากจะโลมเลีย อยากจะซุกไซ้เอาหน้าไปแนบแล้วโกยกินความฉ่ำน้ำที่ปริ่มจนทะลัก อยากลิ้มลองว่าของสดใหม่จะหวานสักแค่ไหน ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน ไม่ขอการันตีว่าอินทิรามีจุ่มจิ๋มสวยกว่าทุกคน แต่ที่กล้าพูดได้เต็มปากคือ…เขาไม่เคยอยากจะลงลิ้นให้ใครมากเท่าเธอ ต่อให้เป็นคนที่คิดขอแต่งงานอย่างมิรินทร์ก็ตาม ไม่ได้คิดว่าเสน่หาอะไรในตัวเธอ แต่ก็ให้เหตุผลไม่ได้ว่าเพราะอะไรเธอถึงได้ดึงดูดเขานัก“พี่เหนือเลิกจ้องแบบนั้นได้ไหม?” อินทิรา

14เพราะอะไร?มีแค่กลุ่มเพื่อนที่รับรู้ว่าอินทิราแต่งงานกับเหนือนทีเพราะความรัก ไม่ใช่แค่เพราะอยากช่วยเขาเพียงอย่างเดียว ไม่แปลกที่ภรรยาจะต้องการความรักจากสามี ไม่แปลกที่เธอจะเสียใจหากเวลาผ่านไปนานมากกว่านี้แต่ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอยังคงเหมือนเดิม เพื่อนสาวสามคนไม่อาจให้คำตอบได้ว่าต้องทำยังไงเหนือนทีถึงจะรักอินทิรา แต่ที่ให้ได้คือตัวช่วย…อย่างน้อยที่สุดต้องทำให้คุณผัวสลัดภาพจำเก่า ๆ ของเมียออกไปให้หมด เริ่มจากสิ่งแรกคือเปลี่ยนชั้นในยกเซต จากผ้าคอตตอนเรียบ ๆ ต้องเปลี่ยนเป็นลูกไม้ทั้งหมด จะซีทรูไม่ซีทรูก็เดี๋ยวค่อยว่ากัน สปอร์ตบรานั่นเก็บไว้ใส่ตอนออกกำลังกายอย่างเดียวพอ วันธรรมดาอินทิราจะต้องใส่บราที่เข้าเซตกับชิ้นล่าง ที่เพื่อนเลือกให้คือสิ่งที่คิดว่าดีที่สุด เน้นไปทางสีขาว…เป็นสีที่เหมือนกับเธอที่สุด ใสซื่อแต่ไม่โง่แฝงไว้ด้วยความเร่าร้อนต่อมาคือเสื้อผ้า…จากของเดิมอินทิราก็ไม่ได้แต่งตัวแย่อะไร เพียงแต่เธอยังแต่งตัวเหมือนคนรีบไปทำอะไรสักอย่างในเช้าวันจันทร์ที่มีรถติดขนัดอยู่เสมอ เสื้อยืดกางเกงยีนมันก็ดี มันไม่ต้องคิดอะไรมากมายแถมยังทะมัดทะแมง ใส่แล้วก็ไปได้ทุกที่แต่ว่าเวลาแบบนี้ส

WARNINGมีฉากความรุนแรงทางเพศใครใคร่อ่าน อ่านใครไม่ชอบ...ข้ามตอนนี้ได้เลยนะคะ16เธอท้าทายพี่เอง“พี่เหนือปล่อย! อิงค์บอกให้ปล่อยไง!”แม้จะดิ้นแรงแค่ไหนก็ไม่อาจหลุดออกมาจากอ้อมกอดคุณสามีได้ ไม่ว่าจะทุบจะตียังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อยให้ภรรยาได้มีอิสระ อุ้มเธอมาวางลงบนเตียงไม่รอช้าให้เสียเวลา ความต้องการอยากเอาชนะนำพาให้เหนือนทีจัดการถอดเสื้อตัวเองแล้ววางเข่าลงบนเตียงไปคร่อมอินทิรา ควบคุมเธอไว้ทั้งสองแขนจ้องลึกเข้าไปในดวงตาไหวสั่นของเธอ“เธอดื้อกับพี่ก่อนจะมาโทษกันไม่ได้” เอ่ยเสียงเรียบ เห็นเต็มสองตาว่าคนตัวเล็กใต้ร่างเริ่มมีน้ำตา“ปล่อยนะ! พี่เหนือไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับอิงค์! ออกไป!” อินทิราสู้จนสุดแรง ดีดดิ้นจนหอบเหนื่อยแต่ก็ไม่อาจสู้เหนือนทีได้“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์! พี่เป็นผัวเธอ!”“ฮึก! เป็นผัวแล้วยังไง?! ทะเบียนสมรสนั่นไม่ใช่ใบอนุญาตให้พี่ข่มขืนเมียได้นะ! ฮึก! พี่เหนือเป็นบ้าไปแล้วหรือไง?! ปล่อยอิงค์เดี๋ยวนี้!” ไม่คิดมาก่อนว่าแต่งงานมาแล้วจะต้องเจอแบบนี้ ไม่เคยรู้เลยสักนิดว่าเป็นผัวแล้วจะทำอะไรยังไงกับเมียก็ได้ ถึงแม้ว่าเมียจะไม่ต้องการ“ไม่สน ตอนที่พี่อยากเคลียร์ เธอเดินหนีพี่ทำไม? เธอท

18กลับบ้านเรากันนะ“แล้วจะเอายังไงต่อ? มึงคิดดีแล้วใช่ไหมว่าอยากจะหย่า?”หลังจากที่ปล่อยให้อินทิราระบายน้ำตาออกมา ลูกเป็ดก็ตั้งคำถาม จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นวี่แววของเหนือนทีแม้แต่เงา อดคิดไม่ได้ว่าเขาไม่คิดจะมาตามง้อเมียเลยหรือยังไง หรือแม้กระทั่งเวลานี้ก็ยังไม่รู้ตัวว่าทำผิด?“คิด…แต่ไม่รู้ว่าคิดดีไหม ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงก็เลยบอกว่าอยากหย่า ที่หย่าเพราะไม่อยากทน ให้อยู่ต่อไปแบบนี้ไม่ไหวจริง ๆ” อินทิราตอบออกมาด้วยเสียงไร้การสะอื้น ร้องไห้จนเหนื่อย จนไม่อยากจะร้องต่ออีกแล้ว“ถามตรง ๆ นะ เอาจริง…มึงไม่อยากจะหย่าใช่ไหม?” ที่จริงลูกเป็ดก็รู้คำตอบอยู่แล้ว แต่อยากจะฟังมันจากปากเพื่อน“กูพยายามคิดหลายมุมแล้วลูกเป็ด…กูคิดว่าตัวเองมีส่วนผิดด้วยหรือเปล่า ถ้าตอนนั้นกูไม่ยั่วให้พี่เหนือโมโห ถ้ากูไม่ซ้ำเติมเขาเรื่องมิรินทร์ เขาจะทำเลว ๆ แบบนั้นกับกูไหม”“เอาจริงก็ต้องยอมรับว่าที่เขาทำมันเป็นเพราะเขาโกรธ สมมติว่ากูเป็นคนกลางที่ฟังเรื่องนี้…กูจะถามมึงว่าแล้วพอจะอภัยให้ได้ไหม? ถ้าเขาจะแก้ไข ถ้าเขามาขอโทษแล้วสัญญาว่าจะไม่ทำอีก มึงจะโอเคหรือเปล่า?”“…” ให้อภัยอย่างนั้นหรือ? อินทิรานิ่งคิดถึงคำถามนั้น