บททั้งหมดของ ก็ยังรักอยู่: บทที่ 31 - บทที่ 40

31แอคหลุมอินทิรากลับมาจันทบุรีพร้อมรอยยิ้มสดใส แสร้งทำเป็นว่าชีวิตคู่ของเธอนั้นมีความสุขดี ที่กลับมาครั้งนี้ก็เพราะคิดถึงแม่กับย่า ไม่อยากเอาเรื่องหนักใจมาทำให้ท่านทั้งสองต้องเป็นห่วงแบบครั้งก่อน พอกอดหอมแม่กับย่า กินมื้อเย็นแล้วส่งเข้านอนก็รีบย่องออกจากบ้านมาหาเพื่อน ๆ ทันที และแน่นอนว่าต่อหน้าเพื่อน ให้ปั้นหน้ายิ้มยังไงก็โดนจับได้ สุดท้ายก็ต้องเล่าทุกอย่างให้ฟัง เป็นทั้งการระบายและเพื่อปรึกษาว่าเธอควรจะทำยังไงต่อไปดี“พวกมึงว่าไง?” กะทิเอ่ยถามลูกเป็ดและใบพลูหลังจากที่อินทิราเอาแอคเคาท์ปริศนาให้ดูแล้วเล่าเรื่องพราวฟ้ารวมถึงเรื่องพิชญ์“กูว่าเอาทีละเรื่องไหม?” ลูกเป็ดวิเคราะห์ด้วยตัวเองในหัว คว้าเบียร์มาจิบ “ยกเรื่องพี่พิชญ์ออกไปก่อนเลย เรื่องนั้นแม่ง…ไร้สาระว่ะ กูว่าไอ้พี่เหนือแม่งแค่หวงเมีย กูอริเก่าจะมาแย่งเมีย ซึ่งมันไม่รู้ว่าไงว่าอีเมียเนี่ยรักมันจะตายห่าไม่มีทางไปเทใจไปให้พี่พิชญ์ได้อยู่แล้ว ส่วนเรื่องมิรินทร์นะ มึงไม่ต้องกังวลไปล่วงหน้าเลยไอ้อิงค์ รอให้นางโผล่มาก่อนค่อยว่ากัน ถ้าสุดท้ายไอ้พี่เหนือมันจะกลับไปหาเมียเก่า มึงก็แค่หย่า ตบหน้ามันสักสิบปีแล้วหย่า เอาบ้านไปขายแม่ง! แ

33กล้าไหมล่ะ?อินทิราขับรถขึ้นกรุงเทพในช่วงสายของวันแล้วก็มาถึงสถานที่นัดหมายในช่วงเย็น เธอโทรนัดพราวฟ้าให้ออกมาเจอโดยที่ไม่รู้ว่าสามีของเธอนั้นได้จัดการเคลียร์ตัวปัญหาออกไปแล้ว เพราะจนถึงตอนนี้อินทิราก็ยังไม่รับสายของเขาเลยแม้แต่สายเดียว“จะมาซ้ำเติมกันหรือไง? เยาะเย้ยมาเลยสิว่าแกชนะฉันไอ้อิงค์!” พราวฟ้ามาถึงทีหลัง พอมาถึงก็เข้ามานั่งร่วมโต๊ะ ดวงตาแดงก่ำนั้นจ้องอินทิราไม่วาง เป็นสายตาที่บ่งบอกถึงความผิดหวังเสียใจ ไม่แปลกเพราะนอกจากเธอจะเสียเหนือนทีไปแล้ว ยังเสียงานที่มีค่าตอบแทนดีมากไปด้วย“ซ้ำเติมแกเรื่องอะไร? เรื่องที่แกรักสามีฉันเหรอ? หรือว่าเรื่องที่แกหน้ามืดตามัวจนลืมศีลธรรมมาขอเป็นเมียน้อยสามีฉัน?” อินทิราสะกดจิตตัวเองให้วางนิ่ง ยกสองแขนขึ้นกอดอกแล้วยกขาขึ้นไขว่ห้าง“อย่ามาดูถูกความรักของคนอื่นแบบนั้นนะอิงค์! แกน่ะไม่รู้เรื่องอะไรของฉันเลยสักนิดเพราะแกมาทีหลัง!”“แกรู้ได้ยังไงว่ามาก่อนฉัน? แกต่างหากที่ดูถูกความรักของฉันไอ้พราว! ถ้าจะแข่งกันเรื่องความรักที่มีให้พี่เหนือ…แกแพ้ฉันว่ะ เพราะฉันรักเขามาสิบห้าปี! ไม่สิ…ฉันรักมาตั้งแต่ที่จำความได้เลยต่างหาก! แล้วฉันก็ไม่เคยเอาความรักม

35ยังรักเขาอยู่ใช่ไหม?“ตกลงเมื่อคืนเธอจะถามอะไรพี่เหรอ?”คุณสามีเอ่ยถามภรรยาระหว่างที่เดินนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำในตอนเช้า ภาพที่ภรรยาเห็นคือเขาที่กำลังยืนเอามือกุมเป้า ทำท่ายุกยิกไปมากับไอ้จ้อน ถามเธอเหมือนไม่ใส่ใจรอฟังคำตอบ เปิดตู้เสื้อผ้าหาเสื้อเชิ้ตออกมาใส่“ยังจำได้อยู่อีกเหรอ?” อินทิราคิดว่าเหนือนทีไม่ได้ใส่ใจ เพราะท่าทีของเขามันแสดงออกมาแบบนั้น เธอหรี่ตาจ้องมองมือหนาที่ยังคงวุ่นวายกับเป้าตุง ๆ ไม่วาง ทำไมเขาถึงชอบทำยุกยิกกับเป้าทุกเช้าเลยนะ แล้วทำไมเวลาที่เขาห้องน้ำพื้นมันถึงได้แฉะไปหมดทั้ง ๆ ที่เธอก็เอาผ้าเช็ดเท้ามาเตรียมไว้ให้ แล้วทำไมเวลาที่เขาใช้ชักโครกเสร็จถึงไม่เคยเอาฝาลงเลย แถมยังชอบทำเส้นขนหยิก ๆ ร่วงหล่นเต็มพื้น!“พี่ไม่ได้ความจำสั้นนะ ตกลงจะถามอะไร?”“เปล่า” ที่จริงแล้วเธอยังอยากรู้ แต่เหมือนเดิมคือกลัวคำตอบ ไม่อยากทำให้ช่วงเวลาดี ๆ กลายเป็นช่วงเวลาเลวร้าย เพิ่งจะกลับมาเข้าใจกันได้แท้ ๆ กลัวว่าหากถามไปแล้วจะต้องมาทะเลาะกันอีก“จะเปล่าได้ยังไง? เธอทำเหมือนมีเรื่องสำคัญอยากถาม” คุณสามีหันมามองหน้าภรรยาที่กำลังทาครีมบำรุงอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง “ถามมา…พี่อยากตอบเธ

37ก็อยู่กันไปแบบนี้เหนือนทีลากเมียเข้ามาในบ้าน จับคนที่ตัวเล็กกว่ามากเหวี่ยงจากด้านหลังให้ขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขา พยายามอย่างถึงที่สุดที่จะไม่ระเบิดอารมณ์ใส่เธอ ภาพที่เขาไปเห็นที่บาร์ทำให้เขาโกรธมาก ภาพที่เธอสบตากับพิชญ์ แล้วเขาคนนั้นก็กำลังประคองใบหน้าเธอเอาไว้ คำสารภาพรักจากผู้ชายคนอื่น คนที่เขาสั่งห้ามแล้วห้ามอีกว่าอย่าเข้าใกล้ยังคงดังก้องอยู่ในหัว“บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับมัน! เธอขัดคำสั่งพี่เหรอ?!”“…” อินทิรานิ่งเงียบ คิดในใจว่าวันนี้ทุกอย่างจะต้องจบลง จบลงที่ตรงนี้แล้วเธอจะไม่หันหลังกลับมาหาเขาอีก“ตอบ!!! เธอนัดมันออกไปเจอเหรอ?! คิดจะมีชู้หรือไง?!”เพี้ยะ!!!คำว่า ‘ชู้’ ไม่ต่างอะไรจากการดูถูก อินทิราตบหน้าสามีอีกครั้ง พร้อมน้ำตาที่ยังไม่เหือดแห้งไป เขาคนนี้กำลังดูถูกเธอ ดูถูกความรักที่เธอมี ดูถูกสถานะภรรยาที่เธอตั้งใจสร้างมาอย่างดี“อิงค์ต้องการหย่า!” ครั้งที่สองที่คำพูดนี้ออกจากปากหญิงสาว “พี่เหนือต้องหย่าให้อิงค์!”“ไม่!” และเขาก็ตอบออกมาทันที ตอบแบบไม่ต้องคิดให้เสียเวลา“จะทรมานกันไปถึงไหน?! พี่เหนือไม่รักอิงค์ด้วยซ้ำแล้วจะเก็บอิงค์ไว้ทำไม?! อิงค์เหนื่อย! ฮึก! อิงค์ทนไม

39พี่ง้อเธอได้ไหมอินทิรากลับมาถึงบ้านก่อนเวลาอาหารค่ำ วันนี้เธอเอาอาหารที่พิชญ์ทำกลับบ้านมาด้วย พอมาถึงก็จัดการเตรียมใส่จานแล้วเอามาตั้งโต๊ะ ถึงเวลาคุณสามีก็กลับบ้าน แน่นอนว่าเขาตรงเวลาเสมอ ทว่าวันนี้มันต่างไปจากทุกวันเพราะเขาหอบเอากลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งติดตัวมาด้วย“เมามาเหรอ?” ภรรยาเอ่ยถาม นิ่วหน้ามองสามีอย่างไม่ชอบใจ นอกจากเขาจะไม่แสดงความเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรกับสภาพที่เป็นอยู่แล้ว เขายังมีหน้าออกไปดื่มเหล้ามาอีก“นิดหน่อย…เธอก็ยังเชื่อฟังพี่ดีอยู่นี่ เมื่อเช้าพอพี่บอกว่าจะกลับมาเอากับเธอ เธอก็ไม่ชิงหลับก่อนเมื่อที่ผ่านมา” แกล้งทำเป็นพูด ทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะอาหารพร้อมตักเนื้อปลาแซลมอนเข้าปาก “อื้ม…อร่อย ไม่เค็มเหมือนเมื่อเช้า”“อร่อยก็กินเยอะ ๆ นะ”“มาแปลก…ทำไมวันนี้พูดดีกับพี่ได้?” หรี่ตามองหน้าภรรยา ก็สามวันมาแล้วตั้งแต่ที่เกิดเรื่อง คุณเมียไม่เคยพูดดีกับเขาเลย อ้าปากก็พูดแต่เรื่องหย่า“พูดดีด้วยก็ไม่ชอบเหรอ? หรืออยากให้พูดไม่ดี?”“พี่อยากให้เธอพูดในสิ่งที่คิดจริง ๆ อย่าทำเหมือนอยู่กับพี่แต่ตัว แต่หัวใจไปอยู่กับคนอื่น พี่ไม่ชอบ!” พูดไปก็ตักอาหารเข้าปากคำโต รสชาติแบบนี้ล่ะเขาชอบที่