All Chapters of ก็ยังรักอยู่: Chapter 21 - Chapter 30

20เห็นหิมะแรกไหม?หลายวันที่อยู่ในเกาหลีอินทิรามุ่งมั่นแต่ทำการบ้านที่เหนือนทีให้มา เธอเคยใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมาก่อนสมัยตอนที่ไปเรียนปริญญาตรีที่ญี่ปุ่น เพราะแบบนั้นการเดินทางไปไหนมาไหนคนเดียวในโซลจึงไม่ใช่เรื่องยาก สิ่งที่ทำในแต่ละวันคือการนั่งรถไฟใต้ดินไปหาคาเฟ่ดี ๆ ไปเดินดูของกินในซูเปอร์ เข้าร้านชำแบบบ้าน ๆ แล้วก็เดินเล่นในตลาดท้องถิ่น แรก ๆ มันก็สนุก ได้เห็นได้กินอะไรที่แปลกใหม่ แต่พอทำมันซ้ำซากอยู่หลายวันเธอก็เริ่มเบื่อยอมรับว่ารู้อยู่แล้ว การมาเกาหลีครั้งนี้ไม่ใช่ฮันนิมูน เหนือนทีไม่ได้พาเธอมาเที่ยวแต่เขามาเอาเธอติดมาทำงานด้วยเฉย ๆ แต่ละวันเขาออกไปคุยงานข้างนอก กลับมาถึงโรงแรมก็ตอนดึก เป็นตอนที่อินทิราหลับไปแล้ว จะได้เจอกันหนึ่งครั้งต่อวันก็คือตอนกินมื้อเช้าที่โรงแรม“เมื่อวานไปไหนมาบ้าง?” คุณสามีเอ่ยถามในนอนที่ทั้งสองกำลังกินอาหารเช้าในโรงแรม“เหมือนเดิม…” ตอบสั้น ๆ ขณะที่เอาส้อมจิ้มเบคอนเข้าปาก “ไปจดรายการอาหารสำเร็จรูปในซูเปอร์ นั่งรถเมล์เล่น ไปเดินตลาดแล้วก็จบที่คาเฟ่ ก็เหมือนห้าวันแรกนั่นแหละ”“อยากได้อะไรก็ซื้อเลยนะ ไปเดินห้างบ้างก็ได้…ที่นี่มีแบรนด์เนมที่หาที่ไทยไม่ไ

22…ผัวตามใจขนาดนี้…อินทิรานำเสนอเมนูของเธอในที่ประชุมด้วยความตื่นเต้น น้ำเสียงของเธอสั่น ยืนตัวเกร็งจนใคร ๆ ก็จับได้ เธอสร้างเสียงหัวเราะขึ้นในที่ประชุมด้วยการพูดผิดพูดถูก ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ไหนแต่ไรการประชุมในบริษัทนั้นค่อนข้างจริงจัง แต่พอมีอินทิราเข้ามาบรรยากาศก็เปลี่ยนไป ถึงแม้ว่าเธอนั้นจะมีความประหม่าอยู่ไม่น้อย แต่ไอเดียของเธอบรรเจิด สไลด์ที่ทำมาก็น่ามอง ที่สำคัญคือข้าวผัดกะเพราอัดแท่งที่เธอเตรียมมาให้ทุกคนได้ลองชิมก็มีรสชาติถูกปาก หากแต่ยังต้องปรับเปลี่ยนเรื่องวัตถุดิบและส่วนผสมอยู่บ้าง“หืม…คุณอิงค์ทำอาหารอร่อยขนาดนี้ท่านรองของเราไม่รักตายเลยเหรอครับ?” หนึ่งในผู้เข้าร่วมการประชุมเอ่ยพร้อมรอยยิ้มขณะที่ปากยังคงเคี้ยวไม่หยุด เป็นอีกครั้งที่เสียงหัวเราะดังขึ้นมา“ผมล่ะอยากให้คนที่บ้านทำอาหารอร่อย ๆ เหมือนคุณอิงค์บ้างเลย” อีกคนก็เสริมทันที เหมือนไม่อยากให้น้อยหน้าคนเก่า“ชมกันเกินไปแล้วค่ะ แบบนี้อิงค์เขินจนตัวลอยเลยนะ” อินทิราเขินไม่น้อย พอได้รับคำชมก็ลดความประหม่าลงไปได้บ้าง“เพราะแบบนี้ไง เวลาที่พวกคุณชวนออกไปกินมื้อเย็นผมถึงได้ปฏิเสธ ก็เพราะเมียผมทำกับข้าวอร่อย ๆ รออยู่

24อิงค์ยอมแล้วแค่กอดอย่างเดียวไม่อาจกระตุ้นความต้องการของเมียได้ เพราะแบบนั้นคุณผัวถึงได้ซุกใบหน้าลงที่ต้นคอ ค่อย ๆ จูบแผ่วเบาไม่ให้เธอรู้ตัว เอาลมหายใจอุ่นร้อนเข้าช่วย มืออีกข้างที่ว่างอยู่ก็เริ่มเคลื่อนไหว เขาเริ่มจากการสัมผัสที่หน้าอก แกล้งทำเป็นเคลื่อนไปเคลื่อนมา ไม่สัมผัสตรง ๆ เคลื่อนผ่านจุดที่ทำให้เธอสั่นไหว จุดที่แค่โดนนิดเดียวก็ทำให้สั่นสะท้านขึ้นมาได้“อื้อ!”“หืม? มีอะไรเหรอ?” รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นที่มุมปากเมื่อได้ยินเธอครางกระเส่าออกมาเบา ๆ“พี่เหนืออยู่นิ่ง ๆ ได้ไหม? อิงค์จะนอน…เอาแต่ขยับไปมาแบบนี้อิงค์นอนไม่หลับ”“ก็พี่ไม่รู้จะวางแขนตรงไหน ไม่รู้ว่าจะวางตรงนี้…”“อ๊ะ! พี่เหนือ!” อินทิราร้องเสียงหลงมือเหนือนทีจอมหิวโหยวางมือหนาลงบนหน้าอกของเธอ ไม่เพียงเท่านั้นเขาก็บีบเคล้นให้เธอมีความรู้สึกขึ้นมาอีกด้วย เธอหันไปนิ่วหน้ามองเขา มองผ่านความมืดมิดที่มีเพียงแสงจากไปถนนด้านนอกสาดผ่านผ้าม่านเข้ามาเล็กน้อย“หรือตรงนี้?”“อ๊ะ! พี่เหนือทำอะไรเนี่ย?!” ร้องออกมาอีกครั้งเมื่อคุณสามีย้ายจากหน้าอกลงมาที่กลางกาย เขาสอดมือเข้าแทรกผ่านเรียวขาที่บีบเข้ามากัน เข้าไปสัมผัสที่ตรงส่วนนั้นแบบเต

26คำสั่งของผัวอินทิราขับรถเข้ามาจอดในโรงรถของบ้าน แต่ไม่ทันได้ลงจากรถเธอก็ได้รับข้อความแท็กจากอินสตาแกรม เป็นอีกครั้งแล้วที่เธอได้เจอกับการแท็กจากแอคเคาท์ปลอม แล้วก็เช่นเคย…พอกดเข้าไปดูก็พบว่ารูปที่ถูกแท็กมานั้นเป็นรูปถ่ายมือผู้หญิงที่สวมแหวนเพชรแบบที่กับที่เธอสวมที่นิ้วนาง ราว ๆ หกเดือนแล้วที่อินทิราต้องอดทนกับเรื่องนี้โดยไม่คิดจะปริปากให้เหนือนทีได้รับรู้ แอคเคาท์ที่ชื่อเอ็มแอนด์เอ็นลงรูปภาพเอาไว้มากมายตลอดระยะเวลาหกเดือน และทุกรูปก็จะต้องแท็กมาที่อินทิราราวกับต้องการให้เธอได้รับรู้ ซึ่งรูปทั้งหมดมันเกี่ยวข้องกับเหนือนทีและมิรินทร์ มีทั้งรูปคู่ รูปแคปเจอร์หน้าจอข้อความที่ทั้งสองบอกรักกันในอดีต ล่าสุดคือรูปแหวนแต่งงานที่ก็คงเป็นตอนที่เหนือนทีให้เธอลองสวมแหวนแล้วถ่ายเอาไว้สิ่งเดียวที่อินทิราคิดคือการกระทำนี้เป็นฝีมือใครไม่ได้เลยนอกจากมิรินทร์ เธอคิดไม่ออกว่าใครจะทำเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ อีกอย่างคือสิ่งที่พราวฟ้าเคยเตือนเอาไว้เมื่อสองปีก่อนอาจจะกลายเป็นความจริงขึ้นมา สักวัน…เจ้าของเก่าจะมาทวงตำแหน่งคืนไป ถ้าเป็นแบบนั้นจริงก็แสดงว่ามิรินทร์กำลังจะกลับมาในไม่ช้า เพราะเธอคนนั้นเริ่มเคลื่อน

28หมดข้อสงสัยภรรยาเดินนำเข้ามาในบ้านตามด้วยสามีที่เร่งฝีเท้าตามมาติด ๆ ทั้งสองคนทะเลาะกันมาตลอดทางกลับบ้าน คุยกันยังไงก็ไม่สามารถยอมรับเหตุผลของอีกฝ่ายได้ ต่างคนก็ต่างมีอารมณ์ มีเหตุผลของตัวเองจนลืมที่จะเปิดใจรับฟังอีกฝ่ายอินทิราเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง เวลานี้เธอหมดคำพูดกับเหนือนทีแล้ว ไม่อยากมาสาดคำพูดกันไปมาเพราะมันไม่มีวี่แววที่จะทำให้เขาใจเย็นลงได้ ส่วนเหนือนที…เขาเป็นพวกชอบเคลียร์ปัญหาให้จบ ชอบที่จะเถียงกับเมียจนกว่าจะหาข้อตกลงกันได้ แต่พอเจอเธอเอาแต่เงียบใส่ก็เริ่มมาโมโหขึ้นมาอีกครั้งพลั่ก!“โถ่เว้ย!!!” ถอดสูทตัวนอกออกมาฟาดลงบนเตียงนอน ระเบิดความโมโหออกมาเป็นเสียง เขาทำให้อินทิราตกใจจนต้องหันมอง “จนถึงตอนนี้พี่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่ฟังสิ่งที่พี่พูด! ทำไมต้องไปยุ่งกับมัน?! ทำไมต้องยั่วให้พี่โมโหวะอิงค์?!”“อย่ามาตะคอกใส่อิงค์แบบนั้นนะ! พี่เหนือเป็นคนอยากให้อิงค์ไปงานแต่งงานนั่นเอง! แล้วอิงค์จะรู้ไหมว่าจะไปเจอพี่พิชญ์เขาที่นั่น? พี่เหนือทำเหมือนอิงค์เป็นคนผิดได้ยังไง? ในเมื่อที่พี่เหนือเป็นแบบนี้ก็เพราะตัวเองกำลังกลัว!” จากสถานกา