13ไม่ได้ต้องการแค่ความฟินชั่วครั้งชั่วคราวภรรยาสาวตื่นขึ้นมาในช่วงสายสิ่งแรกที่รับรู้ได้คือร่างกายของเธอมีการเปลี่ยนแปลง หน้าอกหน้าใจเต่งฟูแปลก ๆ รู้สึกเปล่งปลั่งยังไงพิกล ก้มมองเรือนร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง รอยแดงเป็นจ้ำละลานตาไปหมดทั้งที่อก ทั้งตามหน้าท้อง ยิ่งตรงจุดนั้น…ทั้งบวมแล้วก็แดง เจ็บหน่วง ๆ ยังไงก็ไม่รู้ เท่าที่จำได้เมื่อคืนอินทิรารู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในสงครามซอมบี้คลั่ง คุณสามีฟัดเธอราวกับต้องการกลืนกินเข้าไปทั้งตัว เธอร้องขอจนเสียงแหบแห้ง ดีดดิ้นพล่านไปหมดแต่เขาก็ไม่คิดจะปรานี เธอไม่ได้นับว่ากี่ยกที่เขาทำกับเธอ รู้เพียงแต่ว่ามันกินเวลายาวนานมากแถมถุงยางอนามัยก็ถูกใช้จนหมดกล่อง มันเป็นประสบการณ์ครั้งแรกที่ลืมไม่ลงจริง ๆ“อ๊ะ!” นอนมองเขาอยู่พักใหญ่ อยู่ ๆ คนที่นอนหลับก็ดึงเธอเข้าไปกอดทั้งที่ยังหลับตา เขากอดเธอไว้แน่นพร้อมกับจูบแก้มเธอหนึ่งที ณ วินาทีที่ถูกสัมผัสภรรยาสาวก็เผยรอยยิ้มออกมา การได้นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขามันดีมากเหลือเกิน พอตื่นมาเขาก็คว้าหาเธอทันที นี่สินะสิ่งที่สามีภรรยาเขาทำกัน“ตื่นนานแล้วเหรอที่รัก? หิวไหม?” เอ่ยถามด้วยเสียงงัวเงีย ตายังหลับพริ้มแต่มีรอยยิ
14เพราะอะไร?มีแค่กลุ่มเพื่อนที่รับรู้ว่าอินทิราแต่งงานกับเหนือนทีเพราะความรัก ไม่ใช่แค่เพราะอยากช่วยเขาเพียงอย่างเดียว ไม่แปลกที่ภรรยาจะต้องการความรักจากสามี ไม่แปลกที่เธอจะเสียใจหากเวลาผ่านไปนานมากกว่านี้แต่ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอยังคงเหมือนเดิม เพื่อนสาวสามคนไม่อาจให้คำตอบได้ว่าต้องทำยังไงเหนือนทีถึงจะรักอินทิรา แต่ที่ให้ได้คือตัวช่วย…อย่างน้อยที่สุดต้องทำให้คุณผัวสลัดภาพจำเก่า ๆ ของเมียออกไปให้หมด เริ่มจากสิ่งแรกคือเปลี่ยนชั้นในยกเซต จากผ้าคอตตอนเรียบ ๆ ต้องเปลี่ยนเป็นลูกไม้ทั้งหมด จะซีทรูไม่ซีทรูก็เดี๋ยวค่อยว่ากัน สปอร์ตบรานั่นเก็บไว้ใส่ตอนออกกำลังกายอย่างเดียวพอ วันธรรมดาอินทิราจะต้องใส่บราที่เข้าเซตกับชิ้นล่าง ที่เพื่อนเลือกให้คือสิ่งที่คิดว่าดีที่สุด เน้นไปทางสีขาว…เป็นสีที่เหมือนกับเธอที่สุด ใสซื่อแต่ไม่โง่แฝงไว้ด้วยความเร่าร้อนต่อมาคือเสื้อผ้า…จากของเดิมอินทิราก็ไม่ได้แต่งตัวแย่อะไร เพียงแต่เธอยังแต่งตัวเหมือนคนรีบไปทำอะไรสักอย่างในเช้าวันจันทร์ที่มีรถติดขนัดอยู่เสมอ เสื้อยืดกางเกงยีนมันก็ดี มันไม่ต้องคิดอะไรมากมายแถมยังทะมัดทะแมง ใส่แล้วก็ไปได้ทุกที่แต่ว่าเวลาแบบนี้ส
15ไม่กินแม่งแล้วข้าว พี่จะกินเธอแทน!“แฮงค์ฉิบ! แต่พอได้ชาร้อน ๆ แล้วแม่งรู้สึกดีขึ้นมาทันที”ใบพลูซดชาร้อนเปิดบทสนทนาแรกในช่วงสายของวันใหม่ เมื่อคืนสี่สาวเมากันหนักจนต้องพากันลากกลับไปนอนที่ห้องพักในโรงแรม คนที่เมาที่สุดคืออินทิรา เมาแบบทิ้งตัว ลืมทุกอย่างทั้งโทรศัพท์มือถือ กระเป๋าตังและกุญแจรถ ลืมแม้กระทั่งผัวตัวเอง ตื่นเช้าขึ้นมาก็ลนลานจะกลับบ้าน แต่เพื่อนกลับสั่งห้ามไม่ให้กลับ ลากเธอมากินมื้อเช้าที่ร้านติ่มซำใกล้โรงแรม“อะ มือถือมึง” กะทิยื่นโทรศัพท์มือถือคืนให้“ทำไมไปอยู่ที่มึง? แบตหมดเหรอวะเนี่ย?” อินทิรารับมันไว้ด้วยความแปลกใจ ตอนแรกคิดว่าแบตเตอรี่หมดแต่พอกดเปิดหน้าจอก็สว่างขึ้นมา “อ้าว ไม่หมดนี่หว่า แล้วทำไมมันปิดเครื่องอะ?”“กูปิดเองแหละ แต่บอกก่อนว่าไม่ใช่ความคิดกูคนเดียวนะ มันสองคนก็ร่วมมือด้วย” กะทิชี้ใบพลูกับลูกเป็ด “เมื่อวานตอนมึงไปเข้าห้องน้ำแล้วฝากมือถือไว้กับกู คุณผัวของมึงโทรมาแล้วกูรับสาย ความคิดอันดีเลิศของกูก็บรรเจิดขึ้นมาว่าคืนนี้อยากให้เขานอนเหงาคนเดียวที่บ้าน”“อะไรของพวกมึงเนี่ย?” อินทิราส่ายหน้าให้กับความคิดแผลง ๆ ของเพื่อนทั้งสาม“กูเลยปิดมือถืงมึงซะ อยากจ
WARNINGมีฉากความรุนแรงทางเพศใครใคร่อ่าน อ่านใครไม่ชอบ...ข้ามตอนนี้ได้เลยนะคะ16เธอท้าทายพี่เอง“พี่เหนือปล่อย! อิงค์บอกให้ปล่อยไง!”แม้จะดิ้นแรงแค่ไหนก็ไม่อาจหลุดออกมาจากอ้อมกอดคุณสามีได้ ไม่ว่าจะทุบจะตียังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อยให้ภรรยาได้มีอิสระ อุ้มเธอมาวางลงบนเตียงไม่รอช้าให้เสียเวลา ความต้องการอยากเอาชนะนำพาให้เหนือนทีจัดการถอดเสื้อตัวเองแล้ววางเข่าลงบนเตียงไปคร่อมอินทิรา ควบคุมเธอไว้ทั้งสองแขนจ้องลึกเข้าไปในดวงตาไหวสั่นของเธอ“เธอดื้อกับพี่ก่อนจะมาโทษกันไม่ได้” เอ่ยเสียงเรียบ เห็นเต็มสองตาว่าคนตัวเล็กใต้ร่างเริ่มมีน้ำตา“ปล่อยนะ! พี่เหนือไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับอิงค์! ออกไป!” อินทิราสู้จนสุดแรง ดีดดิ้นจนหอบเหนื่อยแต่ก็ไม่อาจสู้เหนือนทีได้“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์! พี่เป็นผัวเธอ!”“ฮึก! เป็นผัวแล้วยังไง?! ทะเบียนสมรสนั่นไม่ใช่ใบอนุญาตให้พี่ข่มขืนเมียได้นะ! ฮึก! พี่เหนือเป็นบ้าไปแล้วหรือไง?! ปล่อยอิงค์เดี๋ยวนี้!” ไม่คิดมาก่อนว่าแต่งงานมาแล้วจะต้องเจอแบบนี้ ไม่เคยรู้เลยสักนิดว่าเป็นผัวแล้วจะทำอะไรยังไงกับเมียก็ได้ ถึงแม้ว่าเมียจะไม่ต้องการ“ไม่สน ตอนที่พี่อยากเคลียร์ เธอเดินหนีพี่ทำไม? เธอท
17เจ็บทั้งกายและใจ[ค่ะ…นวลเข้าใจค่ะพี่ทิพย์ แต่อิงค์เขาไม่ยอมเลย เขาบอกว่ายังไงก็จะหย่าให้ได้]“พี่ฝากให้นวลช่วยพูดกับหนูอิงค์เขาหน่อยได้ไหม? บอกเขาว่าอย่าเพิ่งรีบร้อนหย่า…ทางนี้พี่จะคุยกับไอ้ลูกเลวเอง”[นวลจะพยายามค่ะ แต่บอกตามตรงว่านวลไม่รับปากนะคะว่าจะพูดให้ได้ไหม เพราะตั้งแต่ที่กลับมาอิงค์ยังไม่ออกมาจากห้องเลย เขาเก็บตัวเงียบ ลูกสาวนวลไม่เคยเป็นแบบนี้ นวลเป็นห่วงแล้วก็สงสารลูกมาก]“พี่ขอโทษนะนวล ขอโทษสำหรับเรื่องทุกอย่าง ขอโทษแทนเจ้าเหนือมันด้วย”[นวลได้แต่หวังนะคะ ว่าเหนือเขาจะทำอะไรสักอย่างเพื่อให้อิงค์หายโกรธ เพราะไม่อย่างนั้นการหย่าก็คงต้องเกิดขึ้นจริง ๆ]“จ่ะ พี่เข้าใจ แค่นี้ก่อนนะ…พี่ขอไปจัดการลูกชายสิ้นคิดคนนี้ก่อน”ทิพย์นารีวางสายจากนวลจันทร์แล้วหันไปมองเหนือนทีที่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟา เพิ่งได้ข่าวเมื่อเช้าว่าลูกสะใภ้หนีกลับไปจันทบุรี เพียงเท่านั้นก็รีบตรงมาที่บ้านไอ้ลูกชายตัวดี ถามอะไรก็ไม่ยอมพูด พอโทรไปถามเอาจากฝั่งนั้นคำตอบที่ได้ก็ไม่ต่างกัน ไม่มีใครพูดอะไร…มีเพียงคำบอกเดียวคืออินทิราต้องการหย่า และจะหย่าให้เร็วที่สุดด้วยผลัวะ!!!คนเป็นแม่ทนไม่ไหวเดินตรงเข้าหาลูกชายแล้ว
18กลับบ้านเรากันนะ“แล้วจะเอายังไงต่อ? มึงคิดดีแล้วใช่ไหมว่าอยากจะหย่า?”หลังจากที่ปล่อยให้อินทิราระบายน้ำตาออกมา ลูกเป็ดก็ตั้งคำถาม จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นวี่แววของเหนือนทีแม้แต่เงา อดคิดไม่ได้ว่าเขาไม่คิดจะมาตามง้อเมียเลยหรือยังไง หรือแม้กระทั่งเวลานี้ก็ยังไม่รู้ตัวว่าทำผิด?“คิด…แต่ไม่รู้ว่าคิดดีไหม ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงก็เลยบอกว่าอยากหย่า ที่หย่าเพราะไม่อยากทน ให้อยู่ต่อไปแบบนี้ไม่ไหวจริง ๆ” อินทิราตอบออกมาด้วยเสียงไร้การสะอื้น ร้องไห้จนเหนื่อย จนไม่อยากจะร้องต่ออีกแล้ว“ถามตรง ๆ นะ เอาจริง…มึงไม่อยากจะหย่าใช่ไหม?” ที่จริงลูกเป็ดก็รู้คำตอบอยู่แล้ว แต่อยากจะฟังมันจากปากเพื่อน“กูพยายามคิดหลายมุมแล้วลูกเป็ด…กูคิดว่าตัวเองมีส่วนผิดด้วยหรือเปล่า ถ้าตอนนั้นกูไม่ยั่วให้พี่เหนือโมโห ถ้ากูไม่ซ้ำเติมเขาเรื่องมิรินทร์ เขาจะทำเลว ๆ แบบนั้นกับกูไหม”“เอาจริงก็ต้องยอมรับว่าที่เขาทำมันเป็นเพราะเขาโกรธ สมมติว่ากูเป็นคนกลางที่ฟังเรื่องนี้…กูจะถามมึงว่าแล้วพอจะอภัยให้ได้ไหม? ถ้าเขาจะแก้ไข ถ้าเขามาขอโทษแล้วสัญญาว่าจะไม่ทำอีก มึงจะโอเคหรือเปล่า?”“…” ให้อภัยอย่างนั้นหรือ? อินทิรานิ่งคิดถึงคำถามนั้น
19ใจง่าย‘พี่วางแผนอนาคตไว้กับเธอแล้ว’เพียงประโยคสุดท้ายประโยคเดียวที่พุ่งเข้ามาราวกับลูกศรปักกลางใจทำให้อินทิรายอมกลับกรุงเทพมากับเหนือนที เพียงคำพูดง่าย ๆ ที่ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่แต่สามารถทำให้หญิงสาวหวั่นไหวจนยอมให้อภัยเขา แค่เพียงความหวังลม ๆ แล้ง ๆ นั้น…ทำให้เธอลืมความเจ็บปวดจากสิ่งที่เขาทำไปได้ตั้งครึ่งหนึ่ง ได้แต่ก่นด่าตัวเองอยู่ในใจว่าเธอนั้นใจง่ายเสียเหลือเกิน“ทำไมพี่เหนือไม่เอารถมา?” หันไปถามคุณสามีที่กำลังขับรถคันใหม่ของเธอกลับกรุงเทพ ตอนมาเขาให้คนรถที่บ้านแม่มาส่ง อดคิดไม่ได้ว่าบางทีเขาอาจจะรู้คำตอบอยู่แล้วว่ายังไงเธอก็ต้องกลับมาด้วย“ก็เพราะพี่ต้องขับรถเธอกลับไง” แล้วคำตอบก็เป็นอย่างที่คิด“แล้วทำไมถึงคิดว่าจะได้ขับรถอิงค์กลับ? พี่เหนือคิดไว้อยู่แล้วเหรอว่ายังไงอิงค์จะยอมกลับมาด้วย?”“ใช่” คนนิสัยเสียตอบอย่างตรงไปตรงมา ตอบแบบมั่นหน้าเต็มปากเต็มคำ หันมาส่งรอยยิ้มให้ภรรยาก่อนจะยื่นมาลูบแก้มเธอเบา ๆ “ถ้าพี่อยากได้อะไร ก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มา พี่มาจันท์เพื่อมารับเธอ…แล้วจะให้กลับมือเปล่าได้ยังไง”“เหอะ! มั่นหน้าดีเนอะ สมมติว่าถ้าอิงค์ใจแข็งไม่ยอมล่ะ? จะนั่งรถตู้กลับกรุง
20เห็นหิมะแรกไหม?หลายวันที่อยู่ในเกาหลีอินทิรามุ่งมั่นแต่ทำการบ้านที่เหนือนทีให้มา เธอเคยใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมาก่อนสมัยตอนที่ไปเรียนปริญญาตรีที่ญี่ปุ่น เพราะแบบนั้นการเดินทางไปไหนมาไหนคนเดียวในโซลจึงไม่ใช่เรื่องยาก สิ่งที่ทำในแต่ละวันคือการนั่งรถไฟใต้ดินไปหาคาเฟ่ดี ๆ ไปเดินดูของกินในซูเปอร์ เข้าร้านชำแบบบ้าน ๆ แล้วก็เดินเล่นในตลาดท้องถิ่น แรก ๆ มันก็สนุก ได้เห็นได้กินอะไรที่แปลกใหม่ แต่พอทำมันซ้ำซากอยู่หลายวันเธอก็เริ่มเบื่อยอมรับว่ารู้อยู่แล้ว การมาเกาหลีครั้งนี้ไม่ใช่ฮันนิมูน เหนือนทีไม่ได้พาเธอมาเที่ยวแต่เขามาเอาเธอติดมาทำงานด้วยเฉย ๆ แต่ละวันเขาออกไปคุยงานข้างนอก กลับมาถึงโรงแรมก็ตอนดึก เป็นตอนที่อินทิราหลับไปแล้ว จะได้เจอกันหนึ่งครั้งต่อวันก็คือตอนกินมื้อเช้าที่โรงแรม“เมื่อวานไปไหนมาบ้าง?” คุณสามีเอ่ยถามในนอนที่ทั้งสองกำลังกินอาหารเช้าในโรงแรม“เหมือนเดิม…” ตอบสั้น ๆ ขณะที่เอาส้อมจิ้มเบคอนเข้าปาก “ไปจดรายการอาหารสำเร็จรูปในซูเปอร์ นั่งรถเมล์เล่น ไปเดินตลาดแล้วก็จบที่คาเฟ่ ก็เหมือนห้าวันแรกนั่นแหละ”“อยากได้อะไรก็ซื้อเลยนะ ไปเดินห้างบ้างก็ได้…ที่นี่มีแบรนด์เนมที่หาที่ไทยไม่ไ
49รัก! เมีย! ที่! สุด! เลย!ท่าทีของภรรยาออกจะเคอะเขินอยู่สักนิด เพราะคุณสามเอาแต่นอนนิ่งปลดปล่อยออกมาเพียงเสียงลมหายใจที่ถี่แรงพร้อมกับกระตุกเล็กน้อยในตอนที่โดนเรียวลิ้นเล็กแตะสัมผัสไปทั่วตัว ตอนที่บอกเขาว่าเธอนั้นจะเป็นเสือสาวที่พร้อมจะขย้ำเขาทั้งตัว เขาก็รีบถอดทั้งเสื้อทั้งกางเกงร้องขอให้เธอโกยกินกิน ยิ้มชอบใจเมื่อคนที่คอยเป็นฝ่ายรับมาตลอดตอนนี้กำลังตั้งหน้าตั้งตารุกใส่เขา เธอละเมียดละไมเลียที่หัวนม ค่อย ๆ ดูดเบา ๆ พอให้เขาได้เสียว ช้อนสายตาขึ้นมองแล้วส่งรอยยิ้ม“เวลาอิงค์เลียแบบนี้พี่เหนือชอบไหม?” เอ่ยถามพร้อมน้ำเสียงแผ่วเบาแฝงเอาไว้ด้วยความกระเส่าสั่น “เวลาโดนดูดที่หัวนม…ผู้ชายเสียวเหมือนกันไหมคะ?”“อื้อ! เสียวสิ…ก็คงจะเหมือนของผู้หญิงนั่นแหละ ดูสิว่ามันแข็งไปหมดแล้ว แค่เธอเลียนิดเดียวพี่ก็แข็งไปทั้งตัว” เหมือนว่าเมียจงใจใช้ความไร้เดียงสา อยากรู้อยากเห็นมายั่วให้เขายิ่งมีอารมณ์ เวลาที่เธอเคลื่อนไหวช้า ๆ อยู่บนตัวเขา เขาสั่นไหวมีอารมณ์ความต้องการ ที่จริงอยากจะจับเธอกดให้จมกับเตียง แล้วกระหน่ำบรรเลงเพลงรักให้รู้แล้วรู้รอด แต่จำต้องทน ต้องอดกลั้นมันไว้เพราะเขาอยากลองเป็นฝ่ายรับดูบ้
48คนติดเมีย“เราไปฮันนิมูนกันจริง ๆ ดีไหม?”เหนือนทีเอ่ยขึ้นมาในตอนที่เขากำลังนอนโอบกอดให้อินทิราหนุนแขนอยู่บนเตียง ทั้งสองกลับมาคืนดีกันอย่างเป็นทางการ เคลียร์หมดทุกปัญหาที่เคยเกิดขึ้น ต่างคนต่างรู้ว่ารัก ต่างคนก็ต่างเป็นทั้งผู้ให้และผู้ได้รับ เป็นสิ่งที่ภรรยาสาวต้องการตลอด“เราก็ไปฮันนิมูนกันมาแล้วไม่ใช่เหรอ?” หญิงสาวถามกลับ เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่นอนอยู่สูงกว่าเธอ“เอาฮันนิมูนจริง ๆ สิ ครั้งก่อนที่ไปเกาหลีพี่ไปทำงาน ไม่มีเวลาได้พาเธอไปเที่ยวเลย ครั้งนี้พี่อยากให้เราได้ไปเที่ยวกันจริง ๆ ตั้งแต่ที่แต่งงานกันมา พี่ทำแต่งานจนไม่มีเวลาได้สนใจเธอเลย”“เพิ่งรู้ตัวเหรอ?” แกล้งถามพร้อมรอยยิ้ม ได้แต่สงสัยว่าจุดไหนกันที่ทำให้เหนือนทีมองทุกอย่างรอบด้านแล้วก็เป็นช่องโหว่ขึ้นมา“รู้ตัวช้าก็ดีกว่าไม่รู้ตัวเลยไม่ใช่เหรอ? พี่อยากใช้เวลากับเธอ…อยากไปเที่ยวด้วย พี่อยากให้เรามีเวลาคุยกันเยอะ ๆ”“แต่งานพี่เหนือก็เยอะไม่ใช่หรือไง? เรื่องไปเที่ยวน่ะจะไปตอนไหนก็ได้ แต่มันหลายวันแล้วนะที่อิงค์ไม่เห็นพี่เหนือออกไปทำงาน”“ก็พี่อยากอยู่กับเธอ พี่ไม่รู้สึกอยากออกจากบ้านเลย…แค่เธอไปเข้าห้องน้ำพี่ก็คิดถึงแล้ว
47เผชิญหน้าและแล้วเวลาที่อินทิรากลัวมากที่สุดก็มาถึง มันคือวันที่มิรินทร์คนรักเก่าของเหนือนทีกลับมา และมาแสดงตัวอยู่ตรงหน้าเธอ ที่บอกสามีว่ามีนัด…นั่นก็คือนัดของมิรินทร์ ทั้งสองคนมาเจอกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง พอมาถึงต่างคนก็ต่างเงียบเอาแต่จ้องมองกันและกันด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ อินทิรานั้นเคยเห็นมิรินทร์แต่เพียงในรูปถ่าย พอได้เจอตัวจริงก็ยอมรับเลยว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นคนสวย รูปลักษณ์ภายนอกดูไฮโซอย่างที่ใครเขาว่ากัน ทั้งเครื่องประดับ เสื้อผ้าและรองเท้า เป็นของแบรนด์เนมด้วยกันทั้งนั้น“เริ่มกันเลยดีไหมคะ? คุณมิรินทร์นัดฉันออกมาทำไมคะ?” สุดท้ายก็เป็นอินทิราที่เริ่มเปิดบทสนทนา กาแฟพร่องจนเหลือแค่ก้นแก้วแล้ว แต่ก็ยังไม่รู้เหตุผลว่าทำไมมิรินทร์ถึงต้องการจะเจอเธอ“ขอแบบไม่อ้อมค้อมเลยแล้วกันนะ แล้วก็ขอแทนตัวเองว่าพี่…เพราะพี่น่าจะอายุเยอะกว่าอิงค์”“ค่ะ”“อิงค์เองก็คงรู้จักพราวฟ้า แล้วก็คงรู้แล้วด้วยว่าที่พี่ต้องหนีไปในคืนวันก่อนงานแต่งงานมันเป็นเพราะอะไร พี่แค่อยากจะบอกว่า…พี่อยากได้โอกาสน่ะ พี่กลับมาเพื่อขอโอกาสจากเหนือ พี่ผิดเอง…พี่ยอมรับความผิดทั้งหมด ที่หนีไปตอนนั้นเป็นเพราะพี่เชื่อใจเหนือไ
46ขอโทษและขอบคุณเสร็จจากมื้อเย็นอินทิราก็ขึ้นมานั่งพักบนห้องนอน รอให้อาหารย่อยอย่างเต็มที่แล้วค่อยอาบน้ำ ระหว่างที่รอก็เปิดโซเชียลดูความเคลื่อนไหวของผู้คนไปเรื่อย กระทั่งอยู่ ๆ ก็มีสายเรียกเข้าจากเบอร์แปลกโทรเข้ามา เธอรับสายนั้นโดยไม่คิดอะไร ทว่าพอได้ยินชื่อของอีกฝ่ายตัวก็แข็งทื่อขึ้นมาทันที[นี่มิรินทร์นะ]“ค่ะ มีธุระอะไรเหรอคะ?”[รู้จักอยู่แล้วสินะคะ เพราะงั้นเข้าเรื่องแบบไม่อ้อมค้อมเลยแล้วกัน…ฉันอยากเจอคุณเป็นการส่วนตัวค่ะ ขอเป็นพรุ่งนี้…]“เจอเพื่ออะไรคะ? ถึงฉันจะรู้จักคุณ…ถึงจะรู้ว่าคุณเป็นใครแต่เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันจนต้องมาเจอกันเป็นการส่วนตัวนี่คะ”[ทำไมเราจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันล่ะ? ก็ตอนนี้คุณอินทิรากำลังแต่งงานกับแฟนของฉันอยู่นะคะ ฉันกับเหนือ…เราสองคนยังไม่ได้เลิกกันเลย]“…”[ขอโทษที่ต้องพูดตรง ๆ แล้วฉันก็ไม่อยากให้คุณคิดว่าฉันจะมาหาเรื่องทะเลาะด้วย ฉันแค่…อยากเจอคุณสักครั้ง มาเจอกันนะคะ แล้วฉันจะส่งสถานที่นัดเจอไปให้]มิรินทร์ทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นก่อนจะวางสายไป ซึ่งมันเป็นเวลาเดียวกับที่เหนือนทีเข้ามาในห้องนอนพอดี แน่นอนว่าเขาได้ยิน…และต่อให้ไม่ได้ยินที่ปลายสายพูด
45พี่มีเวลาทั้งชีวิตความรักคือการกระทำไม่ใช่คำพูดเหนือนทีท่องประโยคนั้นอยู่ในใจมาตั้งแต่เช้า ไม่แน่ใจว่าเวลานี้ภรรยาเชื่อบ้างไหมว่าเขารู้ตัวแล้วว่ารักเธอจริง ๆ เขาหันหลังใส่งานที่ออฟฟิศ ไม่สนใจการประชุมใด ๆ ทั้งสิ้น ที่ทำอยู่ตอนนี้คือเก็บกวาดบ้านทั้งหลัง เริ่มตั้งแต่ปัดฝุ่น กวาดบ้าน ตามด้วยการถูพื้น จบท้ายด้วยเช็ดกระจกบานใหญ่ในบ้านทั้งหลัง นี่ไม่ใช่ตัวเขาเลย ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันว่าจะมีวันที่คนอย่างเขามาตั้งหน้าตั้งตาทำงานบ้านเพื่อง้อเมียแบบนี้โทรศัพท์ของเขามีสายเรียกเข้าดังอยู่ไม่หยุดหย่อน แต่เขาไม่สนใจจะรับสายคนที่โทรเข้ามาเพื่อเรียกตัวให้เขาออกไปทำงาน ที่ออฟฟิศยังดำเนินงานต่อไปได้โดยไม่มีเขา แต่อินทิราอาจไม่รอเขาอีกต่อไปแล้ว เขาจะไม่เสียเธอ จะไม่ทำเธอหลุดมือไปกับแค่เพราะออกไปเซ็นเอกสารไม่กี่ใบแน่ พอเช็ดกระจกเสร็จก็ถึงเวลาที่ต้องเอาผ้าไปซัก เดินเข้ามาในห้องนอนพร้อมสภาพชุ่มไปด้วยเหงื่อทั้งตัว เห็นภรรยากำลังนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียง เขาก็แอบยิ้ม…แปลกใจที่วันนี้เธอไม่ออกไปไหน ปกติไอ้พิชญ์จะต้องหาเรื่องชวนเธอออกไปข้างนอกไม่ใช่หรือยังไง?“วันนี้ไม่ไปไหนเหรอ?” เอ่ยถามขณะที่เอาต
44แค่เธอเท่านั้นอินทิรากลับบ้านมาในตอนเที่ยงคืน ภาพที่เห็นเป็นภาพแรกในตอนเดินเข้ามาในบ้านคือสามีที่นอนกอดขวดเหล้าอยู่ที่พื้น เป็นภาพเดียวกับที่เธอเคยเห็นเมื่อสองปีก่อน สภาพเขาสะบักสะบอม ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เนื้อตัวเปียกปอนแถมยังมีรอยเลือด“พี่เหนือ?!” เห็นสภาพเขาแล้วก็ตกใจไม่น้อย รีบเข้าไปพยุงให้ลุกขึ้นนั่ง “ทำไมสภาพเป็นแบบนี้?!”“อึก! อิงค์เหรอ?” เหนือนทีถูกการ์ดซ้อมมาอย่างหนัก ก็เพราะเขาต้องการจะเข้าไปหาอินทิราในร้านไวน์ มันเป็นการกระทำโง่ ๆ ของคนไร้สติ “อิงค์กลับมาหาพี่แล้วเหรอ?”“ไปมีเรื่องกับใครมา? ทำไมเมาแบบนี้? แล้วทำไม…เลือดเต็มไปหมดแบบนี้?! ตากฝนมาด้วยเหรอ?! พี่เหนือเป็นบ้าไปแล้วหรือไง?!” เห็นสภาพเขาแบบนี้แล้วเธอจะทำใจแข็งเย็นชาใส่ได้ยังไงกัน?“อิงค์…” น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่หมองเศร้าของคนเมา สายตาที่มองเธอมันชัดเจนแล้วว่าเขากำลังทรมาน “เธอมีความสุขไหมเวลาที่อยู่กับไอ้พิชญ์?”“มาถามอะไรตอนนี้? ลุกขึ้นมา…อิงค์จะพาไปทำแผล!”“ตอบพี่สิ…เธอมีความสุขหรือเปล่าที่เราต้องกลายเป็นแบบนี้? ผู้ชายคนอื่นให้ความสุขกับเธอได้มากกว่าพี่ใช่ไหม?” เหนือนทีไม่ยอมทำตามที่อินทิราบอก ทำตัวแข็
43อากาศหายใจด้วยเงินและคอนเนคชันของเพลิงกัลป์ทำให้เหนือนทีได้มานั่งอยู่ในคอนเสิร์ตดนตรีแจ๊ส เวลานี้ชายหนุ่มกำลังเพ่งสายตามองหน้าอินทิราอย่างจดจ่อ เขามองหาเธออยู่นาน จนในที่สุดก็ได้เห็นเธอกำลังที่กำลังนั่งอยู่ไกล ๆ โดยมีพิชญ์นั่งอยู่เคียงข้าง ไม่เคยคิดฝันว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นในชีวิตเขา ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเขาจะมาวิ่งตามเมียที่ออกมาเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นยอมรับว่าเขาพลาดไปหลายเรื่อง ยอมรับว่าเขาทำตัวเอง เขารู้ว่าทำเธอเสียใจ…เขารู้ว่าสิ่งที่เธอต้องการคืออะไร อินทิราอยากได้ยินคำบอกรักจากปากเขา แต่เขากลับให้ในสิ่งที่เธอต้องการไม่ได้ เขาไม่เคยถามตัวเองเลยว่ารักเธอไหม ที่ผ่านมาไม่เคยตั้งคำถามเรื่องนี้มาก่อน จนกระทั่งวินาทีนี้…วินาทีที่เขาเกือบจะทำเธอหลุดมือ วินาทีที่กำลังนั่งมองเธอสนิทสนมนั่งยิ้มฟังเพลงแจ๊สอยู่เคียงข้างผู้ชายคนอื่นเขารักเธอไหม?คงไม่อาจตอบได้ด้วยคำคำเดียว…เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครแม้กระทั่งกับมิรินทร์ เขาไม่เคยหวงแหนใครแต่กลับหวงอินทิราจนแทบบ้า เขาไม่เคยอยากเหนี่ยวรั้งใครไว้ชีวิตได้มากเท่านี้ เขาจำได้ดีว่าความเจ็บปวดตอนที่เสียมิรินทร์ไปมันเป็นยังไง แน่นอนว่ามันต่างจา
42เพราะกูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีอิงค์!สิ่งเดียวที่ทำได้ในตอนนี้คือจมปลักกับความเมามาย เหนือนทีหมดที่ไป…ที่เดียวที่นึกออกคือคลับของเพลิงกัลป์ เขามาเมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืน นั่งดื่มอยู่ที่เดิมจนถึงเช้า ได้แต่คิดว่าเขาเกือบจะทำมันอีกครั้งแล้ว เขาเกือบทำรุนแรงกับผู้หญิงที่รักเขาซ้ำเป็นครั้งที่สอง หากเธอไม่แสดงท่าทีหวาดกลัวออกมาเขาคงพลั้งมือทำมันจริง ๆ เวลานี้ไม่ใช่แค่เธอที่เกลียดเขา เขาเองก็เกลียดตัวเองเหมือนกัน“เด็กบอกกูว่ามึงมาเมาอยู่นี่ตั้งแต่เมื่อคืน…นี่มันบ่ายของอีกวันแล้วนะไอ้เหนือ” เพลิงกัลป์เดินเข้ามานั่งข้างเพื่อนที่หน้าบาร์ ถอนหายใจออกมาเมื่อได้เห็นสภาพหนักเอาการของเพื่อน“หรือกูควรหย่าให้อิงค์จริง ๆ?” ดื่มเท่าไหร่ก็ไม่เมา ยิ่งดื่มก็ยิ่งคิดถึงแต่เมียที่วางแผนจะหย่ากับเขาให้ได้“อยู่ ๆ ทำไมคิดว่าควรต้องหย่า? หรือเพราะมึงกลัวว่าจะโดนเมียจ้างทนายมาฟ้องจริง ๆ?”“กูทนทรมานอิงค์ต่อไปไม่ได้แล้ว…พอเห็นน้ำตาเขา กูเหมือนจะบ้าอยู่แล้วไอ้เพลิง”“เมียมึงยกเลิกไปแล้ว…ที่ไปจ้างทนายฟ้องหย่ามึงอะ”“หมายความว่าไง?” เหนือนทีหันมองเพื่อน “นี่มึงยังไม่เลิกส่งคนตามเมียกูอีกเหรอ?”“ก็ถามกูไม่ตาม แล้วจะม
41ฝืนใจทำไม่ลงถ้าสิ่งที่ทำอยู่มันคือการกระทำของคนเห็นแก่ตัว ถ้าตอนนี้เขาก็คงกลายเป็นคนเลวในสายตาเธอแล้วจริง ๆ อย่างนั้นแล้วก็จะเลวให้ถึงที่สุดไปเลย ก็ถ้าเลวแล้วมีเธออยู่ข้างกาย เขาก็พร้อมใจที่จะเลว!“ฮึก! อิงค์เบื่อเป็นเมียที่ดีที่เชื่อฟังผัวเลวแบบพี่เหนือเหมือนหมาโง่ ๆ แล้ว!”“เธอไม่ใช่หมาโง่ พี่ไม่เอาหมามาทำเมียหรอก…เธอเป็นเด็กน้อยที่เฝ้ารักพี่ ต่อให้ตอนนี้จะทำเย็นชา ต่อให้ปากจะบอกว่าเกลียด…แต่เธอก็ยังรักอยู่ เธอยังรักพี่อยู่เต็มทั้งใจ”“…อย่าเอาความรักของอิงค์มาล้อเล่นนะ…”“ไม่ได้ล้อเล่น พี่กำลังจริงจังอยู่ จริงจังมากด้วย!”“อ๊ะ!” ภรรยาสาวร้องเสียงหลงเมื่อถูกคว้าตัวมาโยนลงบนเตียงนอนอย่างแรง สายตาสั่นสะท้านเมื่อคุณสามียกมือขึ้นเสยพี่ตัวเองตามด้วยการถอดเสื้อแล้วเข้ามาคร่อมเธอไว้ “พี่เหนือ…อิงค์ไม่ชอบแบบนี้! แก้มัดอิงค์เดี๋ยวนี้เลยนะ!”“เธอไม่ชอบแต่พี่ชอบ ถ้าเมียมันดื้อนักก็ต้องจับมัดแล้วเอาแรง ๆ นี่คือการลงโทษ” สิ้นคำนั้นคุณสามีก็ยัดเยียดจูบแสนดุดันให้กับภรรยา บดเบียดจูบแล้วสอดลิ้นเข้าตวัดดูด กวาดกลืนกินความหวานฉ่ำแล้วถอนออกมา…จ้องลึกเข้าในดวงตาสั่นไหวก่อนจะฉีกชุดนอนไม่ได้นอนของเธอ