All Chapters of เร้นรักหัวใจซาตาน: Chapter 11 - Chapter 20

31 Chapters

ตอนที่10.

ตอนที่10.“พอแล้วๆ ๆ ไม่ต้องตื่นเต้นมากขนาดนั้นก็ได้ ดูสิคนมองกันใหญ่แล้ว แล้วนี่เราจะไปโรงแรมกันยังไง” ตวิษาถามขึ้นมาทำให้คนที่วิ่งวนรอบๆ ร่างอวบอิ่มนั้นหยุดหอบเล็กน้อยก่อนจะตอบเสียงใส“เดี๋ยวจะมีรถมารับเรา แต่เอ.. รอมาสักพักแล้วไม่เห็นมาหรือว่าเขาลืมนะ” บัวบุษราเอ่ยอย่างกังวลนิดๆ แก้มนวลใสแดงปลั่งจากการวิ่งเมื่อครู่“แต่ไม่ต้องห่วงเพราะแดนิชติดต่อประสานเรื่องการเดินทางและที่พักสำรองไว้ให้ หากมีอะไรผิดพลาด เพื่อนของแดนิชจะคอยช่วยเหลือเรา เพื่อนของแดนิชเป็นสาวๆ ในคณะแซมบ้าที่มีชื่อเสียงของที่นี่และจะเข้าแข่งขันในงานคาร์นิวัลปีนี้ด้วยนะ” บัวบุษราเล่าอย่างตื่นเต้น“แล้วไง”“อ้าว ก็เราจะได้เข้าไปดูเขาแต่งตัวและซ้อมเต้นด้วยน่ะสิ นี่ไงที่อยู่และเบอร์โทรของ คริสติน เมาโรนี่ เพื่อนของแดนิช หากมีอะไรผิดพลาดโทรหาเขาได้เลย ไม่ต้องห่วงน่าหนูบัวเตรียมตัวมาดี”“จ้า.. แม่คนเจ้าวางแผน เอาเป็นว่าตอนนี้ใครจะมารับเราไปที่พัก” ตวิษาถามขึ้นเมื่อรู้สึกเหมือนว่าพวกเธอถูกมองอย่างสนใจจากผู้คนในบริเวณนี้มากเกินไปจะไม่ให้ใครๆ สนใจพวกเธอได้อย่างไร ในเมื่อมีสาวน้อยแสนสวยจากเอเชียสองคนซึ่งมีความงดงามไม่แพ้กันแต่
Read more

ตอนที่11.

ตอนที่11.“ก็แล้วแต่เธอนะ แต่พี่ก็ยังยืนยันคำเดิมว่าทรัพย์สินในส่วนของเธอมันติดลบและพี่ก็คงให้เธอเบิกอีกไม่ได้”“พี่หนึ่ง พี่หนึ่งทำแบบนี้กับสองไม่ได้นะคะ”“พี่จะขึ้นไปพักผ่อนแล้ว ถ้าเธอเดือดร้อนจริงๆ เครื่องเพชรที่เธอมีอยู่กับตัวก็ขายมันเอาเงินมาใช้ก่อนก็แล้วกัน” คุณสายสุนีย์พูดอย่างไม่ยี่หระ นางรู้สึกระอาและเหนื่อยหน่ายกับนิสัยที่ไม่เคยเปลี่ยนของผู้เป็นน้องสาว“คุณพี่ลำเอียง คุณใหญ่ก็เหมือนกัน พี่หนึ่งกับคุณใหญ่รวมหัวกันกันสมบัติไว้ให้นังลูกชู้นั่น ทั้งๆ ที่มันควรเป็นของลูกจัน กับสอง” คุณสายสนมเอ่ยออกมาอย่างกราดเกรี้ยว ใบหน้าที่ยังคงสวยงามอยู่แดงก่ำบิดเบ้“เรื่องจริง ความจริงมันเป็นอย่างไรเราต่างก็รู้กันอยู่นะสอง อีกอย่างพี่กับคุณใหญ่ก็ทำในสิ่งที่สมควรคุณใหญ่แบ่งสมบัติและให้ลูกๆ ทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน อีกอย่างหนูบัวก็ยังคงเป็น จันทรโสภาสกุล อยู่เธอมีสิทธิ์ในทรัพย์สมบัติทุกอย่างของคุณใหญ่แม้แต่ตึกจันทร์หนูบัวก็อาจจะได้เป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว” คุณสายสุนีย์พูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งแววตาที่มองมายังผู้เป็นน้องสาวเฉยชาจนผู้เป็นน้องรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจที่พี่สาวไม่เคยมองเธอด้วยแววตาที่อบอุ
Read more

ตอนที่12.

ตอนที่12.“หนูบัว นี่มันไม่ใช่แค่ห้องพักธรรมดาแล้วนะนี่ นี่คือบ้านพักที่สวยที่สุด อลังการที่สุด โอแม่เจ้า นี่นังตองฝันกลางวันรึเปล่านี่”ภาพบ้านพักหลังงามที่ตั้งอยู่บนเนินเขาหันหน้าเข้าหาชายหาดแสนสวยนั้นงดงามราวกับภาพที่เคยเห็นในหนังสือท่องเที่ยว และชายหาดขาวสะอาดตา มองเห็นภาพทิวทัศน์ของชายหาดอันลือชื่อ โคปา คาบาน่า อย่างชัดเจน และมองเห็นยอดเขา ซูการ์โลฟ ที่เด่นตระหง่านอยู่ปลายแหลมปากอ่าว กวานาบารา อันงดงามและลือชื่อ บ้านพักหลังงามนี้ยังมีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครันทันสมัย อีกทั้งการตกแต่งยังสวยงามราวภาพฝัน เครื่องเรือนเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นนั้นล้วนแล้วแต่บ่งบอกราคาอันแพงลิบที่แม้ว่าเธอจะทำงานทั้งปี ก็ยังไม่มีปัญญาจะหาซื้อมันมาได้“นี่ตองหยุดวิ่งไปรอบๆ แบบนี้ได้แล้ว” บัวบุษราเอ่ยยิ้มๆ ขณะจัดของใส่ตู้เสื้อผ้า แต่คนที่เคยว่าเธอทำตัวเหมือนเด็กๆ อยู่หน้าสนามบิน ตอนนี้ยิ่งกว่าเธอเสียอีก เพราะตวิษาเล่นวิ่งไปรอบๆ บ้านพัก และเปิดเข้าดูห้องพักทั้งสามห้อง และบริเวณบ้านพักที่ตกแต่งอย่างงดงามลงตัวด้วยความตื่นเต้นคราแรกที่คนขับรถพาเธอมาที่นี่บัวบุษราและตวิษาค่อนข้างแปลกใจที่ได้มาพักที่บ้านพักแทนที่
Read more

ตอนที่13.

ตอนที่13.เช้าวันแรกในริโอ สองสาวก็ได้รับการบริการทั้งอาหารเช้า และการอำนวยความสะดวกทุอย่างจากมาเชลเช่นเดิม แม้ว่าเธอทั้งสองจะไม่ต้องการนัก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เมื่อหญิงสาวบอกว่าต้องทำตามหน้าที่ ดังนั้นเช้านี้เธอทั้งสองก็แทบจะไม่ต้องทำอะไรราวกับเจ้าหญิงที่มีคนคอยรองมือรองเท้า เพราะไม่อยากจะได้อะไรหรืออยากจะกินอะไรแม่พนักงานคนสวยก็คอยอยู่บริการรับใช้ราวกับว่าหากเธอทั้งสองไม่พอใจ ชีวิตทั้งชีวิตของเธอจะต้องแดดิ้นกระนั้น“หนูบัว วันนี้เราจะไปไหนก่อน แล้วคนที่จะพาเราไปเที่ยวทั่วริโอ อยู่ไหนล่ะ เป็นใคร ยังไง” ตวิษาถามอย่างอดไม่ได้ เมื่อเพื่อนรักบอกคร่าวๆ ถึงการเดินทางเที่ยวในกรุงริโอ เดอ จาเนโร เมืองหลวงของรัฐริโอ เดอ จาเนโร ซึ่งเมืองแห่งนี้เต็มไปด้วยธรรมชาติงดงามต่างๆ มากมาย และขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองหนึ่งที่สวยงามที่สุดในโลก อีกทั้งยังเป็นเมืองที่ขึ้นชื่อในด้านท่องเที่ยว และแน่นอน รายได้หลักของเมืองแห่งนี้จึงมาจากธุรกิจการท่องเที่ยว ดังนั้นจึงไม่แปลกใจที่เห็นมีโรงแรมต่างๆ มากมายเรียงรายอยู่ทั่วทั้งเมืองสวยงามแห่งนี้กรุงริโอ เดอ จาเนโร (Rio de Janeiro) หรือที่เรียกสั้นๆ ว่า ริโอ (Rio) ซึ่งชื่อม
Read more

ตอนที่14.

ตอนที่14.“คือผมคิดว่าคุณเรียกผมว่าซานโดรจะสั้นกว่านะครับ หากไม่รังเกียจผมอยากจะทราบชื่อที่เรียกง่ายๆ กว่านี้ของคุณทั้งสองคน”“อุ้ยขอโทษค่ะ ลืมไปจริงๆ ว่าชื่อเราอาจจะเรียกยาก ถ้าอย่างนั้น เรียกฉันว่าบันนี่ก็ได้ค่ะแล้วนี่ตอง” บัวบุษราเอ่ยเขินๆ และแนะนำชื่อที่เรียกง่ายๆ ของตนที่ไซม่อนมักเรียกเธอเสมอ ชายหนุ่มพยักหน้าและยิ้มให้อย่างยินดี แม้จะรู้สึกแปลกๆ กับชื่อของสาวน้อยอีกคน“ยินดีที่ได้รู้จัก ครับบันนี่ และคุณ ต๊อง” ซานโดรออกเสียง ตอง ว่า ต๊อง ชัดเสียจนเจ้าของชื่อฉุนขาดในขณะที่บัวบุษรากลั้นหัวเราะไม่อยู่เธอจึงหัวเราะออกมาจนหน้าแดงก่ำ และชายหนุ่มก็ได้แต่ทำหน้างงๆ เมื่อเห็นว่าสองสาวนั้นมีคนหนึ่งหัวเราะจนหน้าแดงแต่อีกคนมองเขาตาเขียวปัด“มีอะไรหรือครับ” ชายหนุ่มถามงงๆ และรู้สึกแหยงๆ คนตัวเล็กกว่าที่กำลังมองเขาตาวาวๆ“คือชื่อของตอง ต้องออกเสียงว่า ตอง ค่ะ ไม่ใช่ ต๊อง เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน คุณเรียกตองว่า วินนี่ ก็แล้วกันนะคะ”“แต่ตองไม่ชอบชื่อนี้นะหนูบัว ดูแบ๊วๆ ยังไงไม่รู้” ตวิษาเอ่ยแย้งเสียงเขียวกับชื่อใหม่ที่เพื่อนรักตั้งให้“หรือว่าตองจะให้คุณซานโดรเขาเรียกตองว่าต๊องล่ะ เอาน่า ชื่อวินนี่น
Read more

ตอนที่15.

ตอนที่15.“นั่นไง มีผู้ชายหน้าตาไม่น่าไว้ใจสองสามคนเดินวนเวียนอยู่บริเวณนี้ตั้งแต่เรามาถึงแล้ว ตองว่ามันแปลกๆ นะ”“เขาอาจจะเป็นคนแถวๆ นี้ก็ได้”“หนูบัว ที่ที่เราอยู่นี่นับบ้านพักได้นะว่ามีกี่หลัง และก็พอจะรู้ว่าบ้านแต่ละหลังมีคนอยู่กี่คน นี่มันแทบจะเรียกว่าย่านคนรวยด้วยซ้ำ บ้านหลังใหญ่มีคนเฝ้าดูแลอย่างดี แต่คนที่มาเดินวนเวียนรอบๆ บ้านพักเราน่ะ หน้าตายังกะลูกน้องมาเฟียในหนังแน่ะ” ตวิษาตั้งข้อสังเกตและบัวบุษราก็เขม้นมองไปยังชายร่างยักษ์สามคนที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าธรรมดาและกำลังเดินตัดแต่งกิ่งต้นไม้หนึ่งคน อีกคนก็ทำท่าเหมือนตรวจตราบ้านเรือน และอีกคนก็กำลังซ่อมจักรยานคันใหญ่อย่างขะมักเขม้นอยู่ตรงชายหาด ไม่ได้มีท่าทางอย่างที่ตวิษาว่าเลยสักนิด และชายหนุ่มทั้งสามก็ดูเหมือนชาวเมืองริโอทั่วๆ ไป“เขาก็ทำกิจวัตรประจำวันของเขาน่าตองไม่เห็นเหมือนอย่างที่ตองว่าเลยคิดมากน่าที่นี่น่ะปลอดภัยที่สุดแล้วซานโดรบอกว่าที่นี่คือบ้านพักของประธานใหญ่ของมาร์เวลส์กรุ๊ปดังนั้นมั่นใจได้ว่าปลอดภัยจากมิจฉาชีพหรือมาเฟียทั้งปวง”“หรือบางที อีตาท่านประธานนั่นอาจจะเป็นมาเฟียซะเอง” ตวิษาค้านคำของบัวบุษราทันที“หนูบัวเชื่อ
Read more

ตอนที่ 16.

ตอนที่ 16.เทศกาลคาร์นิวัล ของบราซิลนั้นเป็นงานเฉลิมฉลองประจำปีที่จัดขึ้นทั่วประเทศและถือเป็นต้นแบบของงานคาร์นิวัลทั่วโลก โดยเฉพาะที่นครริโอ เดอ จาเนโร ถือเป็นงานคาร์นิวัลที่ยิ่งใหญ่ โด่งดัง และมีชื่อเสียงอลังการงานสร้างมากที่สุดในบราซิล และในโลกด้วย งานเฉลิมฉลองนี้ดั้งเดิมเป็นงานฉลองของพวกนอกศาสนาก่อนจะกลายมาเป็นงานเทศกาลทางคริสต์ศาสนาของชาวยุโรปในช่วงปลายฤดูหนาวประมาณปลายเดือนมกราคม ถึงเดือนกุมภาพันธ์ เทศกาลคาร์นิวัลของบราซิลนั้นมีต้นตอมาจาก เทศกาลเอนตรูโด (Entrudo) ของชาวโปรตุเกส และถือเป้นงานรื่นเริงงานสุดท้ายก่อนถึงฤดูถือบวชสี่สิบวัน โดยจัดขึ้นเป็นประเพณีทุกปี มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2388 เป็นเป็นช่วงเดียวกันกับที่แต่ละเขตจะนำการเต้นรำชุดสวยๆ และเพลงประกอบเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของขบวนแห่และเมื่อปี พ.ศ.2475 ได้เริ่มมีการประกวดแข่งขันกันจนนำไปสู่การจัดตั้ง โรงเรียนสอนการแข่งขันการเต้นรำระบำ แซมบ้า ขึ้น ซึ่งดนตรีแซมบ้านนั้นมีต้นกำเนิดมาจากดนตรีในแถบแอฟริกาตะวันตกซึ่งมีกลองเสียงทุ้มต่ำเป็นตัวนำและในภาคใต้ของบราซิลถือว่าดนตรีจังหวะนี้เป็นสัญลักษณ์ของงานคาร์นิวัล และในส่วนลีลาการเต้นรำนั้นก็จะ
Read more

ตอนที่17.

 ตอนที่17. แสงแดดอ่อนๆ ที่ทอดทอมายังห้องนอนสีขาวสะอาดตาทว่าหรูหรางดงามพร้อมกับเสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าหาฝั่งนั้นเหมือนว่ากำลังนอนอยู่ริมชายหาดกระนั้น ทำให้เปลือกตาบางค่อยๆ ขยับกระพือไหวจนสามารถปรับสายตาให้ชินกับแสงสว่างที่ลอดม่านเข้ามาได้ ใบหน้าหวานใสยุ่งเหยิงเมื่อเจอสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยและหายง่วงเป็นปลิดทิ้งทันทีแล้วพาร่างบอบบางของตนผวาไปที่หน้าต่างบนสวยด้วยความสงสัยว่าตนเองอยู่ที่ใดและสิ่งที่สายตามองเห็นในขณะนี้คือ ท้องทะเลอันงดงามในยามเช้า ซึ่งมีหมอกบางเบากรุ่นลอยเหนือผืนน้ำราวอยู่ในห้วงฝันแต่นี่มันไม่ใช่ความฝัน.. บัวบุษราหยิกตัวเองอยู่หลายทีจนเจ็บไปหมดทั้งแขนเรียว ดวงตากลมโตมองหาเพื่อนรักที่เข้านอนพร้อมกันเมื่อคืนที่ผ่านมาด้วยใจที่เริ่มหวาดหวั่นขึ้นมาทันที เมื่อพบว่าทั้งห้องว่างเปล่า เท้าบอบบางรีบวิ่งไปที่ประตูทันที และทันใดนั้นเอง ประตูที่ปิดสนิทก็เปิดผางออก พร้อมกับร่างสูงใหญ่ของใครบางคนก็ก้าวเข้ามา ทำให้ร่างบอบบางต้องถอยห่างอย่างตื่นตระหนก ก่อนจะเงยหน้ามองผู้ที่เข้ามาใหม่ดวงตากลมโตเบิกกว้าง หัวใจดวงน้อยเต้นกระหน่ำราวจะทะลุออกมานอกอก
Read more

ตอนที่18.

ตอนที่18.  มาร์คัสหลอกล่อสาวน้อยให้หลงใหลไปกับจุมพิตแสนหวานจนคนตัวเล็กใต้ร่างแกร่งหลงใหลโอนอ่อนผ่อนตามเขาก็ฉวยโอกาสที่เธอกำลังหลงลืมตัวเปลื้องอาภรณ์ตัวบางออกจากร่างงามอย่างง่ายดาย และภาพเรือนร่างขาวกระจ่างตา พร้อมกับสัดส่วนที่ทำให้ผู้ชายทั้งโลกตะลึงหลงใหลเผยต่อสายตาคมกร้าวที่ลุกโพรงด้วยไฟปรารถนา ทรวงอกเต่งตึงอวบใหญ่ที่ดูเหมือนจะเกินร่างบอบบางนั้นประดับด้วยอัญมณีสีสวยสดน่าลิ้มลองมันแข็งชันไหวระริกราวเชื้อเชิญ และรูปผีเสื้อที่สยายปีกโบยบินอยู่ปลายด้านล่างพระจันทร์เสี้ยวนั้นเสมือนมีชีวิตเมื่อทรวงอกที่หอบกระเพื่อมไปกับความหวามไหวนั้นทำให้มันขยับปีกคล้ายจะโบยบินช่างงดงามเหลือจะกล่าว เอวบางที่รับกับสะโพกผายและเรียวขายาวเสลากลมกลึงยิ่งทำให้มาร์คัสถึงกับครางอย่างถูกใจแม้ว่าความสาวเนินนูนนั้นจะถูกปกปิดอยู่ด้วยบิกินี่ตัวจ้อย เขาก็รู้ว่ามันจะต้องงดงามไม่แพ้สัดส่วนใดๆ ในร่างกายแสนเร้าใจนี้ริมฝีปากหนาครอบครองยอดทรวงสีหวานอย่างกระหายหิวอย่างไม่ทันที่บัวบุษราจะตั้งตัว ทำให้สาวน้อยถึงกับสะดุ้งหวามไหวไปกับความร้อนรุมที่ปาดไล้ลิ้มลองดูดดึ
Read more

ตอนที่ 19.

ตอนที่ 19.  “ไม่ๆๆ ร้อยไม่ พันไม่ ยังไงฉันก็ยืนยันคำเดิม เราไม่รู้จักกันสักนิดและคุณมันบ้าฉันไปทำอะไรให้คุณถึงได้จับตัวฉันมาและบังคับให้เป็นคู่นอนของตัวเองคนหน้าด้าน ฉันมีคู่หมั้นแล้ว และฉันก็รักเขามากด้วย”“แต่ยังไงเธอก็ต้องเป็นผู้หญิงของฉันอยู่ดี ที่นี่เป็นเกาะส่วนตัวของฉันและทั้งเกาะก็มีเพียงฉันกับเธอ อ้อ.. อีกอย่างฉันรู้จักเธอ บัวบุษรา จันทรโสภากุล แม่คุณหนูปลายแถวผู้ตกยาก ฉันชื่อ มาร์คัส คริสเตียนโน่ มาเวลส์..” ชายหนุ่มพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำโดยเฉพาะชื่อและนามสกุลของเธอที่เขาออกเสียงได้ชัดเจน จนสาวน้อยหน้าซีดเข่าอ่อนแทบทรุดเมื่อรู้ชื่อเสียงเรียงนามของเขา ริมฝีปากบวมเจ่อเพราะพิษจุมพิตเผยอค้างมองเขาตาโต“คุณ...” บัวบุษราพูดไม่ออกมึนงงชั่วขณะ“คราวนี้เรารู้จักกันแล้ว และเธอก็กำลังยั่วฉันด้วยการโชว์บั้นท้ายขาวๆ ให้ฉันมองอย่างสบายใจเพราะเธอยืนหันหลังให้กระจกเงา”“ว๊าย กรี๊ด ปล่อยฉันนะคนบ้า” บัวบุษรารีบหันหลังกลับมามองเมื่อเขาพูดจบและ
Read more
PREV
1234
DMCA.com Protection Status