All Chapters of เร้นรักหัวใจซาตาน: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่50.หลังจากที่คุณไพศาลล้มในห้องทำงานอาการก็ทรุดลงเพราะความดันต่ำและมีโรคแทรกซ้อนและร่างที่ชราภาพลงทุกวันนั้นก็ไม่สามารถเดินเหินได้คล่องแคล่วเช่นเดิม จึงต้องนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลแห่งนั้นอีกสักระยะโดยมีคุณสายสุนีย์คอยดูแลไม่ห่างกายและวันนี้ก็เป็นวันแรกที่คุณไพศาลกลับมารักษาตัวที่บ้านและในเช้านี้คุณไพศาลก็กำลังออกกำลังกายเบาๆ อย่างที่แพทย์แนะนำให้ทำประจำอยู่หน้าเรือนไทยหลังน้อยโดยมีคุณสายสุนีย์และพยาบาลพิเศษคอยช่วยเหลือดูแล“คุณท่านคะ มีคนมาขอพบค่ะ” แม่สาย แม่บ้านเก่าแกเข้ามารายงาน“ใครกันมาแต่เช้า”“ไม่ทราบค่ะ คุณท่านจะให้เขามาพบที่นี่ไหมคะ”“อืม เอาเถอะถ้าอย่างนั้นก็เชิญเขามาที่นี่แล้วเตรียมของว่างมารับแขกด้วยนะสาย”“เจ้าค่ะคุณท่าน” เมื่อลับหลังสาวใช้สองสามีภรรยาก็มองหน้ากันอย่างสงสัยที่วันนี้มีคนมาขอพบแต่เช้า และเมื่อพบหน้าผู้มาขอพบแต่เช้าก็ทำเอาทั้งสองสามีภรรยาอึ้งและไม่คาดคิดว่าจะเป็นบุคคลที่อยู่เหนือความหมายว่าจะได้พบกัน“สวัสดีครับคุณลูคัส คุณมะลิ” คุณไพศาลรับไหว้สองสามีภรรยาที่ด้อยอาวุโสกว่าอย่างลำบากเล็กน้อยเพราะร่างกายไม่ได้กระฉับกระเฉงเหมือนก่อน“ต้องขออภัยนะคะที่มา

ตอนที่ 52.“เธอกำลังทำอะไร” เขาถามอีกครั้งเมื่อแม่คนหน้าใสหลบตาไม่ยอมตอบเอาแต่ก้มหน้าและหันไปสนใจสิ่งที่ค้างคาอยู่บนเตา และเมื่อเห็นเธอไม่พูดหรือตอบโต้ชายหนุ่มก็ยิ่งเดือดขึ้นอีกทั้งๆ ที่เขาคิดว่าเช้านี้จะพูดคุยกับเธอดีๆ“ฉันถามทำไมไม่ตอบหรือว่าเธอกำลังจะสวมเขาให้ผัวอยู่”“ขอโทษนะคะ ฉันกำลังทำอาหารเช้าอยู่ถ้าคุณเข้ามาแล้วไม่ช่วยอะไรก็ช่วยออกไปข้างนอกก่อนนะคะ” เสียงหวานตอบมาอย่างหมางเมิน มาร์คัสถึงกับขบกรามแน่น เมื่อครู่เขาได้ยินเสียงเธอพูดคุยหัวเราะของเธอดังแว่วๆ กับเสียงของลูเธอร์ ดังมาจากห้องครัวเลยคิดจะมาดูว่าทั้งสองกำลังทำอะไรแต่พอเห็นเธอหมางเมินก็ทำให้เขาพาลไปหมด“นี่เธอกล้าไล่ฉันที่เป็นเจ้าของที่นี่เลยหรือหนูบัว”“คุณพาลฉันแต่เช้าเพราะโมโหหิวหรือว่ามันเป็นนิสัยที่ติดตัวมากันคะมาร์คัส” คราวนี้เธอหันมามองเขาตาเขียวปัด และมันก็ทำให้คนพาลเริ่มรู้สึกตัวแต่ก็ยังรักษาฟอร์มอยู่“ก็เธอหนีฉันออกมาจากห้องก่อนนี่นา ฉันหิวด้วยพอฉันถามเธอก็เอาแต่นิ่งฉันก็โมโหเป็นธรรมดา”“เข้าใจค่ะว่าเศรษฐีเขาเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ต้องขออภัย”“เธอพูดเหมือนประชดฉันเลย”“ไม่ได้เหมือนค่ะ แต่ว่าตรงๆ เลย” เธอพ

ตอนที่54.ชายหนุ่มพูดเสียงนุ่มขณะค่อยๆ ปลดเปลื้องชุดสวยออกจากร่างอย่างแผ่วเบา อ่อนโยนจนคนที่หวีดร้องไม่ยินยอมในตอนแรกนั้นนิ่งอึ้งไปด้วยรู้สึกอบอุ่นอ่อนหวานไปกับคำพูดและการกระทำของเขา ดวงตาคู่สวยมองใบหน้าที่โน้มมาจนปลายจมูกโด่งๆ นั้นแตะปลายจมูกแหลมเล็กได้รูปของเธอ ดวงตาสองดวงสบกันอย่างอ่อนหวาน และปลดปล่อย วางเรื่องราวบาดหมางทุกอย่างที่ผ่านมาให้เป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านไป ในยามนี้สองร่างที่สอดประสานเป็นท่วงทำนองแห่งรักนั้นแสนหวามไหวบทรักที่เต็มไปด้วยไฟสิเน่หานั้นร้อนแรงและอ่อนหวานในทีและมันเป็นครั้งแรกที่ร่างบางในอ้อมกอดแข็งแกร่งนั้นยินยอมพร้อมใจโดยดีไม่มีแง่งอนมาร์คัสครางอย่างถูกใจเมื่อร่างน้อยในอ้อมแขนจูบตอบอย่างเร่าร้อนมือบางลูบไล้กายแกร่งอย่างอยากรู้อยากลองแผ่นหลังบางแอ่นโค้งเมื่อชายหนุ่มดูดดื่มทรวงอกมางามด้วยแรงปรารถนาเร่าร้อน มือหนาร้อนผ่าวเค้นคลึงกอดรัดไม่ห่างกายนุ่มหอมกรุ่น ชายหนุ่มโอบอุ้มร่างบางเปล่าเปลือยมาที่เตียงกว้างปากหยักไม่ได้หยุดจุมพิตริมฝีปากอ่อนนุ่มแม้นิดเดียว สำหรับสาวน้อยตรงหน้าเขาไม่เคยอยากหยุดจูบเธอ ไม่เคยคิดว่าการร่วมรักกับเธอแค่ครั้งเดียวจะเพียงพอ เพราะยิ่งสัมผั

ตอนที่56.“ดีแล้วลูก คนเรามีได้ก็หมดได้ แม่เองก็ไม่ได้ร่ำรวยมาแต่เกิดกว่าจะได้พบความสุขเหมือนทุกวันนี้ก็เลือดตาแทบกระเด็น พ่อของซานโดรน่ะเจ้าชู้จะตายไม่ได้มีแม่คนเดียวด้วยซ้ำ จนเกือบจะล้มละลายเพราะความมักมากอยู่ครั้งหนึ่งสาวๆ หนีหายหมดก็เหลือแม่คนเดียวที่เคียงบ่าเคียงไหล่นั่นล่ะจึงเลิกเจ้าชู้เอาการเอางาน” นางเล่าถึงอดีตให้ศรีสะใภ้ฟัง“อะแฮ่ม คุยอะไรกันครับสาวๆ นินทาพ่อแน่ๆ เลยใช่ไหมวินนี่” เสียงกระแอมไอของลูซิโอ อัลเกรเซียส ประมุขใหญ่แห่งอัลเกรเซียสเอ่ยขึ้นพร้อมกับเข้ามาหอมแก้มภรรยาคู่ยากอย่างเอาใจ ตวิษามองท่านทั้งสองที่รักใคร่กันด้วยความตื้นตันเธอโชคดีเหลือเกินที่ได้เข้ามาร่วมวงศ์วานของคนเหล่านี้“เปล่าค่ะคุณพ่อ”“ฉันก็แค่เล่าให้วินนี่ฟังว่าเมื่อก่อนคุณน่ะร้ายแค่ไหน ลูกชายคุณก็ได้ความร้ายกาจนั้นมาเต็มๆ” คุณซาเนียเล่ายิ้มๆ แล้วทั้งสามก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนานมีความสุขตวิษายิ้มแย้มสดสวยและเปล่งปลั่งด้วยความสุข ในใจเธอก็นึกถึงเพื่อนรักขึ้นมาทันทีเมื่อนึกได้ว่าป่านนี้จะเป็นเช่นไร แม้จะโทรศัพท์คุยกันบ่อยๆ และรับรู้เรื่องราวของบัวบุษราเป็นอย่างดีมาตลอดและรู้ว่าตอนนี้บัวบุษราอยู่กับมาร์คัส

ตอนที่58.สิริจันทร์ลอยหน้าลอยตาพูดตรงหน้าสาวน้อยที่เธอมองว่าด้อยกว่าตัวเองตั้งแต่เกิดอย่างสะใจเมื่อเห็นหน้าสวยใสโดยไม่ต้องแต่งเติมมากมายเช่นเธอนั้นซีดสลับแดงริมฝีปากอวบอิ่มสีสดระเรื่อที่เธอเฝ้าอิจฉาเสมอมานั้นสั่นระริก แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรมากกว่านั้นเมื่อสองหนุ่มที่ยืนขนาบข้างบัวบุษราจ้องหน้าเธอเขม็งอย่างเอาเรื่อง พร้อมที่จะขย้ำเธอเต็มที่“กรุณาออกไปจากร้านของฉัน”“โอ๊ย ไม่ต้องไล่หรอกจ้า ฉันก็ไม่ได้อยากมาหรอกนักกรอกอีร้านกระจอกๆ แบบนี้เหม็นสาบพวกลูกชู้ ไปกันเถอะค่ะคุณแม่อยู่นานกว่านี้เดี๋ยวกลิ่นสาบพวกหมาหัวเน่าติดตัว” สิริจันทร์และคุณสายสนมมองดูบัวบุษราด้วยแววตาหยามเหยียดก่อนจะหันหลังกลับแต่แล้ว...“ว้ายๆ ๆ กรี๊ดดด...” เสียงสองแม่ลูกร้องลั่นเมื่อร่างที่เพิ่งก้าวพ้นหน้าร้านไปนั้นเกิดลื่นถลาล้มกองกันอยู่หน้าร้านแล้วยิ่งเป็นเวลช่วงเย็นย่ำที่เป็นช่วงที่เลิกงานและเหล่าคนทำงานออกมาจับจ่ายใช้สอยซื้อของก่อนกลับบ้านทำให้ศูนย์การค้าช่วงนี้มีผู้คนพลุกพล่าน และเมื่อมีผู้หญิงสองคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสันดูสะดุดตาและเสียงหวีดร้องของพวกเธอก็ไม่ใช่ว่าจะเบาจึงทำให้ผู้คนหันมามองสองแม่ลูกที่กำลังพยุงกันตะ