All Chapters of เร้นรักหัวใจซาตาน: Chapter 61 - Chapter 70

ตอนที่60.“แม่รู้ทุกอย่างแล้วจ้ะ หนูบัวไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น แค่รอเวลาของเราเท่านั้น” นางบอกเมื่อเห็นแววตาที่มองมาด้วยคำถามและเธอก็พยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่คนเป็นแม่สื่อถึงกัน“แม่ใหญ่ยินดีต้อนรับหนูบัวกลับบ้านจ้ะ” คุณสายสุนีย์เอ่ยสำทับอีกครั้ง และคราวนี้บัวบุษราก็พยักหน้าเบาๆ แล้วแดนิช ไซมอน และน้องมด ก็ร้องขึ้นพร้อมกันอย่างดีใจเมื่อสิ่งที่พวกเขารอลุ้นนั้นเป็นไปตามที่หวังไว้“เย้ สำเร็จ..” แดนิช ไซมอนและน้องมดจับมือกันเป็นวงกลมแล้วกระโดดไปรอบบัวบุษราด้วยความดีใจและโอบกอดร่างบางของเธอไว้ด้วยความรัก“ขอบคุณทุกๆ คนเลยนะที่อยู่ข้างหนูบัวมาตลอด และคอยช่วยเหลือทุกอย่าง”“โธ่ เรื่องเล็กแค่นี้แดนทำเพื่อหนูบัวได้ ใช่ไหมไซมอน”“ใช่ เพราะหนูบัวคือเจ้าหญิงของเราทุกคน”“น้องมดก็เห็นด้วยค่ะ พี่หนูบัวของน้องมดคือเจ้าหญิง ถึงคราวที่เจ้าหญิงจะได้กลับวังเสียที อิอิ” น้องมดเอ่ยปิดท้ายด้วยรอยยิ้มสดใส“ลูเธอร์คะ” บัวบุษราหันไปหาลูเธอร์ที่ยืนเงียบอยู่มุมห้อง ด้วยท่าทางน่าสงสารนักในความรู้สึกของเธอ“หากลูเธอร์กลับมาเมืองไทยในคราวหน้า ลูเธอร์ไปหาหนูบัวได้ที่บ้าน จันทรโสภากุลนะคะที่นั่นจะเปิดประตูต้อนรับลูเธอ

ตอนที่ 62.“ใช่แล้วที่รัก นี่นะมาร์พ่อจะบอกอะไรลูกสักอย่าง” คุณลูคัสเสริมคำพูดของภรรยา “หนูบัวน่ะ ตอนนี้เธอเป็นทายาทคนสุดท้องของจันทรโสภากุล และถือหุ้นในบริษัททุกบริษัทในเครือของ CK กรุ๊ป ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ แล้วตอนนี้เธอก็เป็นรองประธานของโรงแรมแกรนด์จันทรา แล้วเข้ามาดูแลงานในโรงแรมของเธออย่างเต็มตัว หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่พากันหมายตาหนูบัวเยอะแยะ คิดดูสิว่าหนูบัวน่ะเนื้อหอมขนาดไหน ใครบางคนไม่ต้องการแต่ก็มีอีกหลายๆ คนต้องการเธอพ่อยังรู้สึกดีใจไปด้วยเลยที่มีคนดีๆ มาหมายปองหนูบัว มาร์จะห่วงทำไมในเมื่อมาร์เองก็เคยปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเธอนี่นา”“แต่คุณแม่เป็นคนยกเลิกงานแต่งงานทั้งหมดเองนะครับ”“แต่มาร์ก็ไม่ได้เต็มใจที่จะแต่งงานและก็ไม่ยอมรับเธอเองนี่จ๊ะ แล้วยังแอบตามเธอมาเมืองไทย ขโมยเธอไปซ่อนเป็นนางบำเรอของตัวเองอีกซ้ำยังข่มขู่เอาเรื่องครอบครัวของแดนิชมาอ้างเพื่อให้หนูบัวยินยอม แต่มาร์ก็ไม่ยอมรับและยกย่องหนูบัวมากไปกว่านั้น มาร์ทำให้พวกเราเห็นว่ามาร์ควรจะหยุดเอาเปรียบน้องและปล่อยหนูบัวไปเสีย มีผู้หญิงรอบกายมาร์เยอะแยะไปลูกจะไปมีใครอีกสักกี่คนก็ได้หากลูกต้องการแค่นางบำเรอและพวกเธอก็เต็มใจ แต่มาร

ตอนที่64.ในคืนวันถัดมาหน้าสนามหญ้างดงามขวางกว้างหน้าตึกจันทร์ ที่ครั้งหนึ่งเคยถูกใช้จัดงานมงคลและงานรื่นเริงในครอบครัว แต่เมื่อบุษบาพาบัวบุษราและมารดาของเธอจากมา คุณไพศาลก็ไม่อนุญาตให้ใครใช้สนามนี้จัดงานรื่นเริงใดๆ มาถึงสิบหกปีเต็ม แต่ในค่ำคืนนี้กลับประดับประดาด้วยดวงไฟหลากสีงดงามและซุ้มดอกไม้สดสวยหอมกรุ่นไปทั่วบริเวณ เหล่าบรรดาญาติมิตรและคู่ค้าทางธุรกิจของจันทรโสภากุลก็มากันอย่างเนืองแน่นด้วยอยากรู้และอยากเห็นบุตรสาวคนเล็กของคุณไพศาล ที่เคยได้ข่าวลือแว่วๆ มานานว่าทั้งสวยน่ารัก แต่ไม่มีใครเคยเห็นหรือรู้จักบัวบุษราในชุดเดรสผ้าไหมสีทองอร่ามตัดเย็บประณีตและทันสมัย ร่างบางดูอวบอิ่มมีน้ำมีนวลในชุดเดรสเกาะอกสั้นแค่เข่ามนนั้นดูสวยสง่าโดดเด่นเมื่ออยู่บนร่างขาวนวลของเธอ สร้อยจันทร์เป็นเงาประกายวาววับอยู่บนลำคอระหง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเธอคือทายาทที่มีความสำคัญต่อคุณไพศาลมากเพียงไร“คุณแม่คะดูสิคะคุณพ่อหน้าบานดีอกดีใจจนออกนอกหน้ามากเลยนะคะ” สิริจันทร์เอ่ยเสียงแหลมด้วยความริษยาเมื่อเธอไม่ได้อยู่ในความสนใจของบรรดาแขกเหรื่อผู้มีเกียรติในค่ำคืนนี้ พลางนึกถึงวันที่เธอกลับมาจากเมืองนอกแล้วขอใช้สนามหน้

ตอนที่ 66.“แต่เธอเป็นเมียผมแล้ว หนูบัวเป็นเมียผมไม่แน่เธออาจจะกำลังอุ้มท้องลูกของผมอยู่ก็เป็นได้” มาร์คัสไม่ยอมแพ้และคำพูดของเขาก็ทำให้บัวบุษราเอามือกุมหน้าท้องที่ยังคงแบนราบของตัวเองอย่างลืมตัวและมองหน้าคุณสายสุนีย์อย่างวิตกกังวล แต่คุณสายสุนีย์เพียงแต่พยักหน้าให้เธอเท่านั้นและตบหลังมือบางอย่างปลอบประโลม“ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ คุณถามเธอหรือยังว่าเธอยินยอมหรือไม่เพราะเท่าที่ผ่านมาผมว่าคุณมัดมือชกเธอมากกว่า”“หนูบัว...” มาร์คัสหันมาเรียกเธอน้ำเสียงอ่อนโยน ออดอ้อน แต่เธอกลับเบือนหน้าหนี ชายหนุ่มขบกรามแน่นรู้สึกเหมือนถูกดิสเครดิตอย่างไรอย่างนั้น และเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนเป็นคนไร้ศักดิ์ศรีเท่านี้มาก่อน แต่ก็ต้องอดกลั้นเอาไว้“ยังไงผมก็ไม่ยอมปล่อยให้ลูกเมียผมอยู่ห่างหรอกนะ หากคุณต้องการพิสูจน์ความจริงใจของผม ผมยินดี”“เราคงไม่อาจเอื้อมหรอกครับคุณมาร์คัส” กรุณพลตอบแทนบิดาที่นั่งเงียบไป“ทุกคนออกไปก่อน ผมขอคุยกับคุณมาร์คัสตามลำพัง” ในที่สุดคุณไพศาลก็เอ่ยขึ้น และทั้งคุณสายสนม บัวบุษราและกรุณพลก็ยินยอมโดยดี“หาคุณต้องการให้ผมแสดงความจริงใจและพิสูจน์ตัวเองว่ารักหนูบัวและพร้อมจะดูแลเธอจริงๆ ผมก็ย

ตอนที่68.“ทำไมคุณไม่ไปหาหมอล่ะคะ ปล่อยไว้แบบนี้มันอันตรายคุณมาหาหนูบัวทำไม” ปากก็ว่าเขาแต่ก็ช่วยพยุงร่างสูงใหญ่นั้นเข้าไปนอนพักในห้องของตนอย่างนึกห่วงใยมากกว่าอย่างอื่น แต่สำหรับอีกคนกลับแอบยิ้มย่องในใจ“ก็ฉันคิดถึงหนูบัวนี่นา ไม่ได้เจอหนูบัวตั้งสองอาทิตย์ฉันทรมานมากอาการเลยกำเริบ” พอได้ทีมาร์คัสก็เริ่มออดอ้อนขอความเห็นใจด้วยการแสดงที่แสนแนบเนียน“มีสาวๆ ล้อมหน้าล้อมหลัง คุณมีเวลาคิดถึงหนูบัวด้วยหรือคะ” ปากว่าแต่มือบางก็สาละวนหาผ้าชุบน้ำอุ่นๆ มาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เขาด้วยความห่วงใย“โธ่ หนูบัว...” ชายหนุ่มแสร้งร้องตัดพ้อมองใบหน้าสวยใสที่คิดถึงอยู่ทุกลมหายใจด้วยความรัก แววตาคมเข้มอ่อนโยนทอประกายวาวหวาน จนสาวน้อยที่กำลังเช็ดเนื้อตัวให้เขาอยู่นั้นรู้สึกร้อนซู่ไปทั้งกาย“หนูบัวจ๋า...” ชายหนุ่มเรียกเธอเบาๆ พลางจับมือบางไว้แน่น“คะ” เธอขานรับแผ่วเบาหากไม่มองหน้าเขา“คิดถึงฉันบ้างไหม หรือเธอต้องการจะทิ้งฉันแล้วจริงๆ เธอไม่สนใจฉัน ไม่ได้คิดถึงฉันเหมือนที่ฉันคิดถึงหนูบัว”“คุณจะให้หนูบัวคิดถึงคุณในฐานะอะไรคะ”“ก็ในฐานะเมียของฉันไง” เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงมั่นคง“แต่เราไม่ใช่...” เธอแย้งทันทีน้ำเ