All Chapters of ทวงรักแฟน(เก่า)คนโปรด: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 21 เซอร์ไพรซ์ผมขับรถอยู่นานหลายชั่วโมงที่จะพาม่านฟ้าและเตชินกลับไปส่งที่บ้านของเธอ และเพราะว่าวันนี้ทั้งวัน ทั้งสองคนใช้พลังงานไปอย่างมาก ทันทีที่พวกเขาขึ้นรถดวงตาของสองแม่ลูกก็หลับลงโดยอัตโนมัติผมเหลือบตามองทั้งสองอยู่หลายต่อหลายครั้ง และมันมีความรู้สึกมากมายกำลังปนเปกันอยู่ในใจของผม ผมมองหน้าของม่านฟ้าด้วยความรู้สึกเรียบเฉยราวกับว่าพวกเราไม่ใช่คนรักกัน บางครั้งภาพของวันเวลาเก่า ๆ ก็สะท้อนขึ้นมาให้ผมเห็นจาง ๆม่านฟ้าถือว่าเป็นผู้หญิงที่อารมณ์ดี น่ารัก และเมื่อก่อนนั้นเธอเป็นผู้หญิงสดใสที่สุดที่ผมรู้จัก เรียกได้ว่าเธอเป็นแสงสว่างในหัวใจของผมเลยก็ว่าได้ ผมกับเธอคบกันตั้งแต่อยู่มหาวิทยาลัย ม่านฟ้าเป็นผู้หญิงที่ผมเจอครั้งแรกที่โรงอาหารตอนนั้นเธอเพิ่งเข้ามาเรียนได้ไม่กี่วันแต่กลับทำให้ผมนั้นตกหลุมรักเธอได้อย่างหมดใจ ตอนนั้นในสายตาของผมเธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงธรรมดาที่ไม่ได้ดูสวยหรือสะดุดตาเป็นพิเศษ แต่ผมกลับตกหลุมรักความสดใสของเธอแล้ววันเวลาก็กำลังทำให้เราสองคนรู้จักกันมากขึ้น แต่สำหรับเธอที่ดูไม่พิเศษนั้นในสายตาคนอื่นเธอกลับ ถูกเลือกให้เป็นดาวคณะ ผมใช้เวลาตามจีบเธออยู่เกือบปีจ

ตอนที่ 23 หนูจะข่.มขืนพี่หรอคะ | NC18+ 🔞🔞"เสียวตรงไหนคะ" ผมเอ่ยถามม่านฟ้าด้วยน้ำเสียงกระเส่าอย่างหยอกล้อ ผมจ้องไปที่ใบหน้าของเธอเพื่อมองให้ชัดขึ้น ดวงตากลมของเธอบัดนี้กำลังสั่นไหวด้วยความต้องการ สายตาของผมกวาดมองดวงตากลม จมูกโด่งรั้น พวงแก้มสีชมพูระเรื่อที่มองผ่านแสงสลัวของไฟในบ้าน และแสงสว่างวาบบนท้องฟ้าที่มาเป็นระยะผมโน้มใบหน้าลงไปประกบจูบริมฝีปากของเธออีกครั้งพร้อมทั้งเลื่อนมือหนาไปตามหน้าท้องแบนราบราวกับไม่เคยผ่านการมีลูกมาก่อนเรียวนิ้วเลื่อนลงต่ำไปอีกหน่อยก่อนจะปลดกระดุมหน้าของกางเกงยีนสีฟ้าอ่อนออกทีละเม็ดจนมันหลุดออกอย่างง่ายดาย“ถอดหน่อย..” ผมผละริมฝีปากออกมาเอ่ยเบา ๆ ก่อนจะประกบจูบลงไปอีกครั้ง และม่านฟ้าเองก็รู้ดีว่าต้องทำอะไร ผมรู้สึกได้ถึงการขยับจากด้านล่างไม่เพียงเท่านั้นเรียวนิ้วของเธอยังค่อย ๆ แตะไปตามแผงอกของผม เผลอเพียงพริบตาเดียวกระดุมทั้งหมดของผมก็ถูกปลดออกจนหมด ผมไม่รอช้าผละเรียวปากออกจากริมฝีปากของเธอเปรี๊ยง!!พรึ่บ!บนท้องฟ้าสว่างวาบด้วยแสงเส้นสีขาวที่กระจายไปทั่ว มันชัดเจนแม้ผมไม่ได้หันไปมอง พร้อมกับแสงไฟที่เคยสว่างไสวในบัดนี้กลับมืดลงสนิท แต่วินาทีต่อมาภาย

ตอนที่ 25คุณกำลังจะมาเป็นพ่อของผมใช่ไหมครับ | NC18+ 🔞🔞“ม่านฟ้า.. หนูนี่มัน!” ยังไม่ทันที่ผมจะได้เอ่ยอะไรต่อ ผู้หญิงตัวเล็กที่นอนเปลือยกายบนเตียงได้พลิกตัวด้วยความเร็วมาคร่อมร่างของผมไว้ เธอใช้สายตาได้ช่ำชองมากเสียจนผมตกหลุมพรางของเธอซ้ำ ๆ“บวมแล้ว~ ช่วยหน่อย” เธอใช้น้ำเสียงหวานออดอ้อนจนผมนั้นรู้สึกว่ากำลังละลายกลายเป็นเพียงสายน้ำ“หนูยังไม่พออีกหรอ.. จะกินดุไปไหม พี่ตกใจนะเนี่ย”“ไม่ได้หรอ.. งั้นนอนก็ได้” สิ้นสุดคำพูดที่เอ่ยออกมาอย่างเบาหวิวนั้น เธอก็ใช้จังหวะที่ผมยังงุนงงพลิกตัวลงไปทิ้งตัวลงนอนพร้อมดึงผ้าขึ้นมาห่มจนมิดเหลือให้เห็นเพียงแค่ส่วนคอและใบหน้า“ม่านฟ้า..” ผมเอื้อมมือไปสะกิดเธอเบา ๆ เป็นจังหวะให้กับเธอนั้นสะบัดตัวออกจากมือผมอย่างคนที่ไม่พอใจ“ม่านฟ้าครับ” ผมยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจเอื้อมมือไปจับเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอเด้งตัวขึ้นมานั่งใช้ผ้าห่อตัวก่อนจะจ้องหน้าผมด้วยใบหน้ามุ่ย“เรียกทำไมคะ หนูจะนอน” เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่มองจากดาวอังคารก็รู้ว่าไม่พอใจ นั่นทำให้ผมรู้สึกชอบอกชอบใจอย่างบอกไม่ถูก“จะนอนจริงหรอ.. ทำไงดี..” ผมพูดกับเธอด้วยเสียงเศร้าพร้อมกับแสดงใบหน้าท่าท

ตอนที่ 27สมาชิกใหม่ฉันใช้ชีวิตแบบคนมีแฟนตั้งแต่ที่พี่เธียรเปิดอกคุยกับเตชิน แม้ว่าจะเหมือนเป็นการหลบซ่อน ๆ แต่ก็ถือว่าไม่ได้แย่อะไร และเหมือนพี่เธียรเองจะจัดการเรื่องของคุณหนูน้ำตาลจนเรียบร้อยแล้ว เพราะตลอดระยะเวลาผ่านมาสองสามเดือนเธอไม่เคยมาที่บริษัทเลยสักครั้ง“พี่เธียร.. เรื่องของเราพี่คิดไว้หรือยังว่าจะบอกกับคุณหญิงอมรยังไง” ฉันที่นั่งอยู่บนตักของเขาบนเก้าอี้ทำงานตัวหนาเอ่ยถามเขาพร้อมทั้งจิ้มผลไม้ป้อนเข้าปากเขาเป็นระยะ“หวานจัง” เขาไม่ได้ตอบคำถามฉันนั่นทำให้ฉันรู้สึกผิดปกติเล็กน้อย แต่ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่รู้จักคุณหญิงอมรบางครั้งพี่เธียรเองอาจจะมีเหตุผลที่ไม่สามารถบอกฉันได้“ถ้าหวานก็กินเยอะ ๆ ค่ะ” ฉันส่งยิ้มให้กับเขาพร้อมกับจิ้มผลไม้หลายชนิดสลับสับเปลี่ยนให้กับเขา เมื่อเห็นว่าเป็นเวลาที่สมควรแล้วฉันจึงลุกขึ้นจัดแจงเสื้อผ้าของตนเองเตรียมจะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน“อ๊ะ!”แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวเท้าเดินออกมา ก็ถูกมือหนาของเขาตวัดรัดรอบเอวกลับไปนั่งบนตักอีกครั้ง ก่อนที่พี่เธียรนั้นจะประกบริมฝีปากนั้นลงมาจูบด้วยความรวดเร็วโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว“อื้อ~” ความรู้สึกที่เหมือนปลาขาดออกซิเจน ห

ตอนที่ 29สิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตหลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วฉันรีบขับรถไปส่งเตชินที่เนอสเซอรี่ ก่อนจะรีบบึ่งรถไปยังบริษัทด้วยหัวใจที่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะทันทีที่ฉันย่างกายเข้ามาในบริษัทก็เป็นอันวาที่เดินเร็วจ้ำอ้าวมาหาฉันหน้าตั้ง ถึงแม้ว่าอันวาเป็นสาวน้อยร่างเล็กกว่าฉันอยู่มากแต่ทันทีที่เธอมองเห็นหน้าฉันเธอก็รีบจุงมือฉันเดินไปทางลิฟต์ด้วยใบหน้าที่เป็นห่วงเป็นใยทันที“ยูโอเคมั้ย”“เฮ้ย! ยูไม่ต้องเป็นห่วงไอโอเค ไอเชื่อว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ยูก็เห็นว่าไอกับพี่เธียรไม่ได้ทะเลาะหรืออะไรกันเลย ไอเชื่อใจพี่เธียร” ฉันมองเพื่อนสนิทด้วยสายตาที่ทำให้เขาเห็นว่าฉันนั้นไม่ได้เป็นอะไรมาก ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้พร้อมยกมือขึ้นไปตบที่ไหล่ของเธอเบา ๆอันวามีท่าทางและสีที่ดูจะไม่ปกติเลยสักนิด มีหลายครั้งที่ฉันมองหน้าเธอแล้วรู้สึกเหมือนว่าเพื่อนมีอะไรจะพูด แต่เธอก็เก็บเงียบไม่ยอมพูดอะไรออกมา แต่ก็เข้าใจได้เพราะว่าเราสองคนนั้นสนิทกันมาก อาการของเธออาจจะเรียกได้ว่าวิตกกังวลแทนฉันเกินขนาดละมั้ง“ไอไปทำงานก่อนนะ ยูไม่ต้องห่วงไอ ไอสบายดี สบายมากด้วย” ฉันมองใบหน้าของเพื่อนก่อนจะเอื้อมมือไปกดลิฟต์เ