All Chapters of เกิดใหม่พลิกชะตา : ชาตินี้ข้าจะเป็นพระราชินี: Chapter 31 - Chapter 40

ถ้านางคิดว่าจะอยู่ในพระราชวังให้นานขึ้น สิ่งที่สำคัญที่สุดไม่ใช่การเบียดเบียนเพื่อความโปรดปราน แต่คือการรักษาใจตนให้มั่นคง! เมื่อใดที่ตกหลุมรักจักรพรรดิ ก็จะไม่มีทางหวนกลับ!อย่างไรก็ตาม... ในชาติก่อน เมื่อนางแต่งงานไป ก็ต้องใช้สินสอดของตนเองเพื่อพยุงตระกูลลู่ ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากทุกวัน จักรพรรดิที่มีต่อนางนั้น ดีกว่าลู่เจียงหลินกว่าเยอะ และใจกว้างมากกว่า!ซุนชางไจ้ยืนอยู่ในลานมองดูเหตุการณ์นี้ด้วยหัวใจที่ซับซ้อน...นางเข้าหาเสิ่นจือเนี่ยนก็เพื่อใช้ความรักจากเสิ่นจือเนี่ยนให้จักรพรรดิสนใจตน แต่เมื่อเห็นเสิ่นจือเนี่ยนได้รับความโปรดปราน กลับมีความรู้สึกอิจฉาและขมขื่นเล็กน้อยในใจไม่ว่าจะเช่นไร เพื่อให้แผนการดำเนินไปอย่างราบรื่น ซุนชางไจ้จึงต้องระงับอารมณ์ในใจ หลังจากที่หลี่ฉางเต๋อพาผู้คนจากไป นางจึงบีบยิ้มออกมาและเข้าไปทักทาย“ขอแสดงความยินดีพี่โหรว!ครั้งแรกที่ได้พบพี่สาว หม่อมฉันก็รู้แล้วว่าด้วยความงามของพี่สาว จะต้องได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาทแน่นอน!”“มีดอกจันตุลานั้นมาแต่งแต้ม ทำให้ทั้งจวังจงซุ่ยอบอวลไปด้วยกลิ่นหอม พี่โหรวช่างมีบุญวาสนาดีจริงๆ!” ซุนชางไจ้และเสิ่นจือเนี่ยนใ

ยกมือลูบดอกจันตุลาบนศีรษะ ยิ้มอย่างไร้เดียงสาและไม่มีพิษภัยมากขึ้นหากพวกนางไม่มายุ่งกับนาง ก็จะอยู่กันอย่างสงบ แต่หากใครคิดจะหาเรื่อง นางก็ไม่ใช่ผลไม้นิ่มที่จะถูกบีบง่ายๆ!ไม่นานนัก ฮองเฮาเจียงและพระสนมเอกหลิวก็เสด็จมาพร้อมขบวนขันที ทุกคนรีบลุกขึ้นถวายพระพร"ถวายบังคมฮองเฮา ขอพระองค์ทรงพระเจริญยาวนาน""ถวายบังคมพระสนมเอก ขอพระองค์ทรงพระเจริญ!"ฮองเฮาเจียงยังคงยิ้มอย่างสง่างาม: "น้องๆ ไม่ต้องมากพิธี ลุกขึ้นเถิด""ขอบพระทัยฮองเฮา!"เสิ่นจือเนี่ยนสังเกตเห็นว่าสีหน้าของฮองเฮาเจียงดูแย่ลงกว่าครั้งที่แล้วที่พบกัน ใช้แป้งหนาๆปกปิดไว้ ทำให้สีหน้ายิ่งดูแข็งกระด้างป่วยขนาดนี้แล้ว หากพักผ่อนให้ดีอาจจะมีชีวิตยืนยาวขึ้นได้ แต่กลับต้องให้บรรดานางสนมมาถวายพระพรทุกวันเหมือนแต่ก่อน นี่มันไม่ใช่การทรมานตัวเองหรอกหรือ?อาจเป็นเพราะยิ่งป่วยหนัก ก็ยิ่งต้องการกุมอำนาจฮองเฮาไว้แน่น การได้รับการคำนับจากบรรดานางสนมทุกวันอาจเป็นสิ่งเดียวที่ปลอบประโลมจิตใจของพระนางได้ขณะที่เสิ่นจือเนี่ยนกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงอ่อนหวานของฮองเฮาเจียง: "โหรวชางไจ้ทำหน้าที่ถวายงานฝ่าบาทเมื่อคืนได้ดี สมควรได้รั

"อะ...อะไร...?!""นี่... นี่มันของที่ได้รับพระราชทานจากฝ่าบาทจริงๆ..."แม้ว่าตอนนี้เจียงหว่านหนิงจะดูดื้อรั้นเพียงใด แต่ก็รู้สึกกลัวในตอนนี้!พระสนมเอกหลิวที่ชอบแอบดูความวุ่นวายยิ้มเยาะ "อ้อ... ฮองเฮาผู้ศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับพระนามว่าเป็นมารดาแห่งจักรวาล มักจะยึดความยุติธรรมเป็นใหญ่ ที่ไม่รู้ว่าการพูดร้ายหรือทำลายสิ่งที่ได้รับพระราชทานนั้น จะต้องรับโทษอย่างไร?"ที่สามารถทำให้สองสตรีทั้งสองจากจวนดยุคแห่งการปกครองแผ่นดินพ่ายแพ้ไปด้วยตัวเอง ตอนนี้พระสนมเอกหลิวพอใจกับเสิ่นจือเนี่ยนเป็นอย่างยิ่ง"ไม่ใช่ไพค่ะ!" เจียงหว่านหนิงรีบแก้ต่าง "หม่อมฉันไม่ทราบว่าดอกไม้นี้เป็นสิ่งที่ได้รับพระราชทานจากฝ่าบาท ถ้าหม่อมฉันทราบ ก็จะไม่กล้าทำเช่นนี้"พระสนมเอกหลิวมองนางอย่างล้อเลียน "หากทุกคนเป็นเช่นนาง ที่ท้องพูดอ้างว่าไม่รู้ เมื่อกระทำผิดแล้ว พระราชวังนี้คงจะไม่มีวันสงบสุข""ความจำของหม่อมฉันไม่ดีนัก ที่ลืมไปว่านางสนมเจียงคือพี่สาวสายเลือดเดียวกันของฮองเฮา ซึ่งฮองเฮาย่อมไม่อยากลงโทษนาง เป็นเรื่องธรรมดา หม่อมฉันคิดว่าหมู่เหล่าสนมกำนัลในพระราชวังก็จะเข้าใจเช่นกัน"คำพูดดังกล่าวก็คือการยกย่องฮองเฮาขึ

แม้พระสนมยู่จะเจ้าเล่ห์ แต่ก็ไม่ใช่คนไร้สมอง มิฉะนั้นคงไม่สามารถครองตำแหน่งหลักของวังได้อย่างมั่นคง"เจ้าก็รู้ว่านางเพิ่งได้รับความโปรดปราน ฝ่าบาทกำลังสนใจอยู่ หากข้าจัดการนาง มิเท่ากับทำให้ฝ่าบาททรงไม่พอพระทัยหรอกหรือ?""รอดูไปก่อนเถอะ มีคนที่อยากให้นางตายมากกว่าข้าเสียอีก ไยต้องให้ข้าแปดเปื้อนมือด้วยเล่า"ฉงจือยิ้มพลางกล่าว "พระสนมตรัสถูกแล้วเพคะ นางสนมเจียงคง... เอ่อ พระสนมโทเจียงนั่นแหละ ที่คงอยากจะลอกหนังถอนเส้นเอ็นนางเสียให้ได้!"...ที่ศาลาทิงยูฟุฉิวนำชาดอกไม้มาถวายเสิ่นจือเนี่ยน พลางรู้สึกว่าไม่เข้าใจนาง "นางคุณหนู ตอนที่ท่านอยู่ในตระกูลเสิ่น ท่านซ่อนเร้นความสามารถมาสิบกว่าปี ทำไมพอเข้าวังมา ถึงได้แสดงความโดดเด่นออกมาเช่นนี้เจ้าคะ?""หลังเหตุการณ์วันนี้ พระสนมโทเจียงต้องมองท่านเป็นหนามยอกอกแน่นอน แม้นางจะไม่น่ากลัว แต่เบื้องหลังนางก็มีดยุคแห่งการปกครองแผ่นดินและฮองเฮาหนุนหลังอยู่..."เสิ่นจือเนี่ยนจิบชาอย่างไม่รีบร้อนแล้วตอบว่า "เพราะตอนอยู่ในตระกูลเสิ่น ฉันไม่มีที่พึ่งพิงใดๆ เลย หากอยากมีชีวิตรอดอย่างปลอดภัย ก็ต้องพยายามลดการมีตัวตนของตัวเองให้มากที่สุด""แต่พอเข้ามา

"ฮั่นตันพูดอย่างโกรธเคือง: “โชคดีที่นางคุณหนูระมัดระวัง สิ่งของทั้งหมดที่ส่งมาจากวังต่างๆ ถูกเก็บไว้ในคลัง ไม่ได้ถูกนำมาใช้ ไม่เช่นนั้นคงจะโดนใครบางคนเล่นงานไปแล้ว!”เสิ่นจือเนี่ยนก้มหน้าลง ตาเหลือบไปมา: “จะมีเรื่องที่น่าสะพรึงขนาดนั้นได้อย่างไร…”“มันจะมีอันตรายต่อร่างกายหรือไม่? ถ้าหากใส่มันไว้ระยะหนึ่งแล้วถอดออก จะมีผลต่อการตั้งครรภ์และการให้กำเนิดหรือไม่?”ถังลั่วเฉียนคิดว่านางกำลังกลัว จึงปลอบใจด้วยความอดทน: “โปรดวางใจเถอะนางคุณหนู ข้าตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว สารจากดอกมันเทศแม้จะมีฤทธิ์ในการป้องกันการตั้งครรภ์ แต่ไม่เป็นอันตรายใดๆ กับร่างกาย หากเผลอใส่ไป เพียงแค่หลีกเลี่ยงในภายหลัง ก็ยังสามารถตั้งครรภ์ได้ ไม่มีผลกระทบต่อร่างกาย”ตาของเสิ่นจือเนี่ยนวูบไหวขึ้นในชั่วพริบตา!นี่มันถูกใจกับนางมาก!และแม้ว่าในวันหนึ่งจะถูกคนค้นพบ นางก็ยังสามารถถอนตัวออกมาได้อย่างสะอาดหมดจด“งั้นข้าก็สบายใจแล้ว…”ถัดมา ถังลั่วเฉียนได้ตรวจสอบสิ่งของที่เหลือในคลังอีกครั้งอย่างละเอียด และไม่พบปัญหาอะไรเพิ่มเติมเสิ่นจือเนี่ยนบอกว่า หากมีข่าวจากครอบครัวของเขา จะให้ผู้ดูแลแจ้งเขาในทันทีถังลั่วเฉียนร