All Chapters of ยอดรักอัครา: Chapter 21 - Chapter 30

 บทที่ 22. “นะครับ รักจ๋า พี่ขอชื่นใจนิดเดียว...” อัคราตอบงึมงำแทบฟังไม่ได้ศัพท์เพราะริมฝีปากร้ายกาจกำลังคลอเคลียอยู่กับเนินอกงามผ่องท้าทายแสงแดดอ่อนๆ ที่ลอดผ่านหลังคาโปร่งแสงเข้ามาขอชื่นใจนิดเดียวอีกแล้วหรือ... ยอดรักคิดอย่างมึนงงเพราะคราวที่แล้วเขาก็ขอก็ชื่นใจเดียว แต่นิดเดียวของเขานั้นทำเอาเธออ่อนเปลี้ยเพลียแรงไปเลยทีเดียวมือหนาสอดเข้าไปลูบไล้ต้นขาเรียวและสะโพกหนั่นแน่นด้วยความหลงใหลกับความแน่นกระชับและความนุ่มมือของมัน ในขณะที่ผู้เป็นเจ้าของทำได้เพียงครางกระเส่ากับความร้อนรุ่มซึ่งโจมตีให้เธอมึนงง อัครารั้งเสื้อตัวสวยให้พ้นทรวงอกอิ่มก่อนจะปลดตะขอบราแบบเกาะที่เธอสวมอยู่ออกไปอย่างง่ายดาย แล้วก้มลงครอบครองยอดอกฉ่ำหวานที่เขาได้ลิ้มชิมรสมาแล้วอย่างหิวกระหายเสมือนว่ามันคืออาหารเลิศรสที่เขาต้องได้ดื่มกินมัน หากไม่เช่นนั้นแล้วเขาจะต้องแดดิ้นขาดใจตายอย่างแน่นอน...“อ๊า... พะ พี่เด่น อื้ม...” ยอดรักแหงนเงยใบหน้าขึ้นหอบกระเส่าสะท้านไปทั้งตัว มือเรียวจิกทึ้งบ่ากว้างและเรือนผมยาวดกหนาของเขาเพื่อระบายคว

บทที่ 24. เสียงครางกระเส่าของคู่บ่าวสาวข้าวใหม่ปลามันดังกึกก้องสะท้านสะท้อนไปทั้งห้องหอแสนหวาน ในขณะที่ร่างเปลือยเปล่าของสองหนุ่มสาวนั้นกำลังกอดรัดกันอย่างร้อนเร่าอยู่บนเตียงกว้างที่ยับย่นเมื่ออารมณ์มาถึงขีดสุด หลังจากที่เขาส่งเธอไปสู่วิมานหวามด้วยปลายลิ้นร้ายของตน...“โอ... รักจ๋า พี่เด่นไม่ไหวแล้ว พี่เด่นจะระเบิดแล้วครับ...” อัคราครางชิดกลีบกุหลาบงามพรั่งพร้อมที่รินหลั่งน้ำหวานออกมาให้เขาดื่มกินไม่ขาดสายดวงตาคมพร่าพรายด้วยไฟสวาททั้งยังรุ่มร้อนด้วยความต้องการที่อัดแน่นอยู่ที่แก่นกลางกายชายที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ มือหนาบีบสะโพกหนั่นแน่นด้วยความมันเขี้ยวก่อนจะเผยอตัวขึ้นมาบดจูบริมฝีปากสวยที่ครางกระเส่ารัญจวนอย่างหลงใหลไม่แพ้ส่วนใดๆ ในร่างกายงดงามนี้ ร่างกายแสนงดงามที่เขากำลังจะได้ครอบครองเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว ร่างงามของหญิงสาวที่เฝ้ารอให้เธอเดินเข้ามาในชีวิตด้วยความรักที่ เขามีให้กับเธออย่างแท้จริง...มือร้อนผ่าวลูบไล้สะเอวบางคอดกิ่วและหน้าท้องเรียบเนียนไร้ไขมันอย่างทะนุถนอมแล้วค่อยๆ จับเข่ามนแยกออ

 บทที่ 26. “อื้ม พะ พี่เด่น อืม หยุดก่อน... รักอยากอาบน้ำนะคะเหนียวตัวจะแย่...” หญิงสาวพยายามผลักอกกว้างออกเพราะต้องการจะอาบน้ำก่อนเนื่องจากเธอรู้สึกเหนียวตัวและตัวเธอเองก็เต็มไปด้วยกลิ่นกับข้าว“งั้นพี่เด่นจะอาบน้ำให้ยอดรักเองนะครับ...” พูดพลางช้อนร่างบางของภรรยาที่มัวแต่ยืนอึ้งกับความว่องไวระดับเทพของสามีที่ใช้เวลาไม่ถึงนาทีก็พาเธอมายืนอยู่กลางห้องน้ำกว้าง ทั้งมือไม้ราวหนวดปลาหมึกของเขาก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรวดเร็วอีกด้วย..."อุ๊ย พี่เด่น ไม่ต้องเลยรักจะอาบน้ำเอง ออกไปได้แล้วค่ะ... อื้ม คนบ้า อุ๊ย...” บอกเขาพลางยกมือป้องปิดทรวงอกเปล่าเปลือยของตนให้พ้นจากสายตาวาววามของเขา แต่ก็ยากที่จะพ้นเมื่อสามีจอมหื่นไม่ฟังซ้ำยังจู่โจมเธอด้วยมือร้อนและปากร้ายที่พร่างพรมจุมพิตหวามไหวไต่ตามผิวเนื้อลาดไหล่เนียนและแก้มสาวเป็นพัลวัน...“ไม่ไหวแล้วครับ อยากรักเมียจะแย่แล้ว ยอดรักจ๋าคิดถึงมากเลยรู้ไหมครับ...” อัครากระซิบงึมงำข้างใบหูแดงก่ำไม่แพ้ดวงหน้าสวยเฉี่ยวขณะที่มือใหญ่บีบเฟ้นทรวงสาวอย่างเ

 บทที่ 28.  พิชฎายิ้มกริ่มเมื่อได้รับข่าวบางอย่างจากคนที่ไม่เคยคิดว่าจะได้เจอกันอีก คิตตี้ เพื่อนรักสมัยเรียนที่ห่างหายไม่ได้เจอหน้ากันราวสองปีกว่าที่จู่ๆ ก็โทรศัพท์มาหาในช่วงเวลาที่เธอกำลังจะเจอทางตันเหมือนสวรรค์ช่างมีตา...“ทิตย์หายหน้าไปไหนมาคะ พิชชี่โทร. หาก็ไม่รับสาย...”พิชฎาหุบยิ้มแล้วหันไปสนใจอาทิตย์ที่เพิ่งเดินเข้าบ้านมาด้วยท่าทางหงุดหงิด ชายหนุ่มไม่ทักทายมารดาที่ขายไก่ย่างอยู่หน้าบ้านและไม่คุยกับคนที่ได้ชื่อว่าภรรยาแต่เดินเข้าห้องแล้วทำท่าจะปิดประตูหนีเสียงแว้ดๆ ของเธออีกด้วย...“นี่... อย่าเดินหนีพิชชี่นะทิตย์”เธอเดินมาทันก่อนที่เขาจะปิดประตู อาทิตย์มองหน้าบูดบึ้งมันเยิ้มของเธออย่างรำคาญ แม้ว่าเธอจะแต่งหน้าอยู่กับบ้านเสียสวยงาม แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกชื่นชมมันนัก“มีอะไร คนมาเหนื่อยๆ จะอาบน้ำนอน”“เดี๋ยวนี้ทิตย์ดูแปลกๆ ไปนะ ทำเหมือนรำคาญพิชชี่”“ก็จริง น่ารำคาญ รำคาญเสียงแว้ดๆ ที่คอยตามหลอกตามหลอนฉั

 บทที่ 30. “เธอมีแผนจะทำไงล่ะ”“ไอ้เสี่ยที่มันรับเลี้ยงฉันมันไม่มีลูก มันอยากได้ลูกและฉันก็จะเอาข้ออ้างนี้ไถเงินมัน บอกมันว่าจะเอาเงินไปซื้อลูกคืนมาไงล่ะ”“โห... เธอนี่หัวแหลมสุดๆ เลยพิชชี่ แล้วได้มั้ย”“หึ จะเหลือรึ นี่ไง.. ค่าน้ำใจที่เธอมาเยี่ยมฉัน... เอาไปสิ อยากไปคลินิกรักษาฝ้าไม่ใช่เหรอ หน้าดำเพราะไฝฝ้าไปนะเราน่ะ ตีนกาก็เริ่มมาเยือนแล้ว ฉันก็บอกเธอแล้วว่าอย่าซื้อพวกครีมโลว์คลาสพวกนั้นมาใช้ ชอบทำตัวเหมือนพวกบ้านนอกเห่อครีมหน้าขาวไปได้... นี่ต้องอย่างฉันนี่ครีมตัวนี้แพงมากนะ น้ำแร่บำรุงหน้านี่ก็ขวดละสองพันไม่รวมครีมตัวอื่นๆ เห็นเล็กๆ แบบนี้กระปุกละหลายพันนะเธอ...”ไม่วายที่พิชฎาจะพูดจาข่มให้คิตตี้ด้อยกว่าตน ในขณะที่คิตตี้นั้นพยายามซ่อนอารมณ์อยากจะกรีดร้องใส่หน้าเจ้าหล่อนไว้ภายใต้รอยยิ้มซื่อๆ แต่ในใจของคิตตี้นั้นเต็มไปด้วยความชิงชัง...สักวันเธอจะต้องได้เห็นนังพิชชี่มันอับจนหิวโซเหมือนหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่ง... แต่ตอนนี้เธอต้องการเงินและต้องใจเย็นไว้ก่อน...