All Chapters of ยอดรักอัครา: Chapter 41 - Chapter 50

 บทที่ 42. “อีกนิดสิจ๊ะเมียจ๋า...” อัคราครางเสียงแหบแห้งกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอเมื่อความงดงามที่สุดแห่งอิสตรีถูกปกปิดไว้ด้วยผ้าผืนบางอย่างตั้งใจของเธอ...“ถ้าอยากเห็นมากกว่านี้ต้องจ่ายค่าปรับค่ะที่รัก...” ยอดรักกระซิบบอกยิ้มๆ แล้วผลักอกกว้างให้นอนราบลงไปกับเตียงนุ่มก่อนจะค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของอัคราออกช้าๆ จนในที่สุดเขาก็เปลือยเปล่าอยู่ใต้ร่างของเธอ...ยอดรักมองร่างแกร่งของสามีอย่างรักใคร่หลงใหลแล้วพรมจุมพิตหวานล้ำลงไปบนยอดอกแกร่งอีกครั้ง หญิงสาวเลียไล้กล้ามเนื้อแข็งแรงของเขาอย่างอาจหาญสร้างความร้อนรุ่มปั่นป่วนให้กับคนที่อยู่ใต้ร่างยิ่งนัก ยิ่งลิ้นเล็กร้อนรุ่มเลียไล้ต่ำลงเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกเหมือนถูกผลักให้ตกลงไปสู่กองเพลิงสวาทร้อนๆ ที่แผดเผาให้ร่างไหม้เกรียมด้วยเพลิงพิศวาสที่ลุกโชน...แล้วอัคราก็หายใจติดขัดขึ้นมาเมื่อเรียวลิ้นเล็กเลียวนอยู่กับหน้าท้องแกร่งที่หดเกร็งเพราะความเสียวซ่านเกินบรรยาย และยิ่งร้ายไปกว่านั้นเมื่อสาวเจ้าเลื่อนริมฝีปากระเรื่อตำลงไปยังความแข็งกระด้างของชายชาตรีที่ลุกชันปวดหนึบไ

 บทที่ 44.   “น้องพราว... คุณพล...” กุ้งเต้นมองสองพ่อลูกด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้งใจ... น้ำตาของคนที่ใครๆ ก็เรียกเธอว่า กะเทยควาย...แต่ตอนนี้เธอเป็นกะเทยควายที่ได้รับความรักอย่างแท้จริงจากผู้ชายคนหนึ่งกับเด็กหญิงอีกคนซึ่งเป็นคนที่สำคัญกับชีวิตของเธอ กุ้งเต้นปาดน้ำตาป้อยๆ เหมือนเด็กหลงทางแล้วพบเจอใครสักคนมาพากลับบ้านซึ่งท่าทางของเธอทำให้พลมองเธอยิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้าไปหาเธอช้าๆ“กลับบ้านกับพวกเรานะครับคุณกุ้ง...”“ค่ะ...” กุ้งเต้นพูดได้แค่นั้นแล้วยิ้มกว้างให้เขาพร้อมทั้งอุ้มน้องพราวขึ้นมาภาพของคนทั้งสามทำให้ใครหลายๆ คนที่ยืนมองดูพวกเขาอยู่ถึงกับน้ำตาซึมกับความรักของพวกเขาไปด้วย บางคนที่มองเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่เงียบๆ ต่างพากันกัดปากกลั้นเสียงกรีดร้องด้วยความยินดีและอิจฉากุ้งเต้นไว้จนน่าขัน บางคนก็ถึงกับทำท่าเคลิบเคลิ้มราวกับว่าตนเป็นผู้ที่ถูกชายหนุ่มมาสารภาพรักเสียเองกระนั้น บางคนก็เบะปากอย่างริษยาและไม่เชื่อว่าจะมีผู้ชายคนไหนมารักมาชอบคนที่เกิดมาก้ำกึ่งระหว่างเพศอย่างแท้จริง

 บทที่ 46. ยอดรักยิ้มหวานให้สามีขณะเดินเข้าไปในห้องทำงานซึ่งสร้างเป็นเรือนกระจกที่มิดชิดอยู่ในสวนกุหลาบซึ่งอัคราสร้างขึ้นมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ห้องทำงานกว้างขวางของรองประธานแห่งดีแลนด์ซิลด์ที่ยอดรักดำรงตำแหน่งอันทรงอำนาจนี้อยู่ และรองประธานคนนี้ก็มีอำนาจการตัดสินใจเหนืออัคราผู้เป็นท่านประธานใหญ่แห่งดีแลนด์ซิลด์อีกด้วย ซึ่งข้อนี้ไม่มีพนักงานคนไหนสงสัยในอำนาจอันยิ่งใหญ่ของยอดรักเลยสักคน...“โอ๊ย เมียพูดแบบนี้พี่เด่นต้องกอดเมียไว้แน่นๆ ไม่อย่างนั้นพี่เด่นจะต้องลอยแน่ๆ”อัคราพูดพร้อมทั้งโถมกายกอดรัดเธอแนบแน่นจนพากันล้มตัวลงนอนเหยียดยาวลงบนโซฟาเบดตัวใหญ่“อุ๊ย พี่เด่นน่ะ อย่าแกล้งกันสิคะ รักหายใจไม่ออกแล้วนะคะ...”หญิงสาวพ้อสามีไม่จริงจังนัก ดวงตาคมสบกับแววตาพราวพรายของสามีอย่างเอียงอายเมื่อเห็นแววตาบ่งบอกถึงความปรารถนาของเขาชัดเจน...“ไม่ได้แกล้งจ้ะทูนหัว พี่เด่น เอา จริง...” อัครากล่าวด้วยแววตากรุ้มกริ่มในขณะที่มือใหญ่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากร่างอวบอิ่มของภรรยาที่ไม่ขัดข้องป

 บทที่ 48.  อัคราเปิดประตูห้องของพิชฎาแล้วผายมือให้เธอเดินเข้าไปก่อนซึ่งแน่นอนว่าหญิงสาวยินดียิ่งนัก แต่แล้วเมื่อพิชฎาเดินเข้าห้องมาก็ต้องตกตะลึงเมื่อในห้องไม่ได้มีเพียงแค่เธอกับอัคราเท่านั้น....“นะ นี่ พวกเธอ... คิตตี้ อาทิตย์ นังยอดรัก...”พิชฎาชี้หน้ายอดรักซึ่งเดินกอดอกมาหาเธอด้วยมาดของผู้ที่เหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสีหน้าแววตาของยอดรักนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่แววตากร้าวกล้าด้วยเปลวเพลิงร้อนๆ และมีท่าทางสงบนิ่งไม่เอะอะโวยวายอย่างที่เธอเคยเห็นและมันก็ควรจะเป็นแบบนั้นไม่ใช่หรือ... พิชฎาหน้าซีดรู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมาทันที“แปลกใจล่ะสิที่เห็นฉันกับพรรคพวกหมาลอบกัดของเธอ...”“กะ แก พูดอะไร...” พิชฎาหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นว่าทั้งคิตตี้และอาทิตย์นั้นถูกจับใส่กุญแจมือไว้ด้วยกันและถูกโยงไว้กับหัวเตียงอย่างแน่นหนาซึ่งมองก็รู้ได้ว่าไม่มีทางจะหลบหนีไปได้เลย...“มันนั่นล่ะค่ะคุณเด่นที่เป็นคนวางแผนแล้วใส่ร้ายเรา มันเป็นคนต้นคิดเรื่องวางยาคุณยอดรักแล้วให้ผู้ชายคนนี

 บทที่ 50. “คืนนี้ป้าเอากุญแจนี่ไปปล่อยคิตตี้ แล้วบอกเขาให้หนีไปให้ไกลที่สุด และอย่ากลับมาที่นี่อีก...”“เพียงเท่านี้หรือคะ...”“ครับ... ผมช่วยป้าได้แค่นี้...” อัครากล่าวจบก็เดินจากไป ป้าแก้วมองกุญแจในมือด้วยความรู้สึกหนักใจอย่างที่สุดทั้งที่นางควรจะดีใจ...แล้วในคืนนั้นเองป้าแก้วก็เข้าไปที่คุกริมผาเพื่อไปปล่อยคิตตี้ตามที่อัคราบอกด้วยความหวังว่าคิตตี้จะสำนึกในบุญคุณของนางและเลิกคิดชั่ว แต่ในใจของหญิงวัยไม้ใกล้ฝั่งนั้นก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันจะเป็นเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย... แต่นางก็ต้องลองเสี่ยง...ในคุกริมผานั้นห้องขังมีหลายสิบห้องทั้งอับทั้งชื้นเหม็นขี้ค้างคาวและหนาวเหน็บจับขั้วหัวใจ ป้าแก้วแทบน้ำตาไหลเมื่อนึกถึงสภาพหลานสาวที่ต้องถูกขังอยู่ที่นี่ นางค่อยๆ เดินถือตะเกียงเจ้าพายุส่องหาห้องขังของคิตตี้ด้วยใจที่หวาดหวั่นไม่น้อย ที่นี่ไม่สามารถใช้ไฟฉายได้และไม่มีไฟฟ้าดังนั้นสิ่งที่จะให้แสงสว่างได้มีเพียงแสงไฟจากคบไฟหรือจากตะเกียงเจ้าพายุที่นางนำมาเท่านั้น...“คิตตี้ นังคิตตี้แกอยู่ห้องไหนวะ...” ป้าแก้วกระซิบถามแต่เสียงก็ก้