All Chapters of OH NO! MY SON'S FATHER IS A RICH MAN I MUST MARRY: Chapter 101 - Chapter 110

Naramdaman ni Rosa ang init na tumama sa kanyang mukha, ang lalamunan niya ay parang nahirapan nang magsalita. Hindi niya alam kung ano ang nais ni Trojack, ngunit ramdam niyang ang kanyang tingin ay parang isang magneto na humihila sa kanya. "Paano mo pa ba gusto akong pasalamatan?" tanong niya, ang boses ay halos isang bulong, iniiwasan ang kanyang mga mata.Sandaling yuminig ang ekspresyon ni Trojack. Ang panga niya ay kumunot habang iniisip ang mga salita ni Rosa, at sa isang sandali, parang nagkaroon siya ng kaunting awa. Ang takot na dinanas nito ngayong gabi ay hindi matutumbasan, at hindi siya handang samantalahin iyon. Matapos ang matagal na katahimikan, bumulong siya, "Forget it," he muttered, almost to himself. "Kain na lang tayo."Maluwag na huminga si Rosa, nagpapasalamat na hindi na siya pinilit pa ni Trojack. "Sige," mabilis niyang sagot, tumango, bagamat ramdam pa rin niya ang tensyon na hindi nasasabi na nanatili sa hangin.Naging tahimik ang sasakyan saglit habang min

Maagang nagising si Rosa, tulad ng nakasanayan niya, upang siguraduhing handa ang kanyang anak para sa paaralan. Matapos niya itong ihatid ng may pagmamahal at kaway, agad siyang naghanda para pumasok sa opisina. Habang naglalakad papunta sa kumpanya, puno ng pananabik ang kanyang isipan. Bukas na ang anunsyo ng mga nanalo sa paligsahan ng disenyo ng alahas—isang bagay na nagbigay sa kanya ng muling sigla at motibasyon.Ang AD Pavilion, ang kompanya ng alahas na kamakailan lang ay binili ng prestihiyosong Ydrro Group ay nagbukas ng maraming oportunidad para sa kanya. Its reputation promised unparalleled opportunities, better benefits at—kung magiging maingat siya sa bawat hakbang—isang posibleng promosyon sa loob ng ilang taon.+++++Maliwanag ang silid ng kumperensya, puno ng mahihinang bulong mula sa mga kasamahan habang abala silang nagsisipwesto. Tahimik na nakaupo si Rosa, iniisa-isa ang kanyang mga kasama, ngunit hindi niya naiwasang mapansin ang matalim na tingin ni Penny mula

Pinagmasdan ni Trojack si Rosa nang tahimik, ang kanyang matalas na mga mata ay tila iniimbak ang bawat detalye ng babae—mga detalyeng posibleng hindi man lang napapansin ni Rosa. Sa kanyang pagmamasid kanina, hindi niya maiwasang mapansin ang hugis ng katawan nito—isang pagtuklas na lihim niyang ikinatuwa na para bang ang kagandahan ng babae ay may kaugnayan sa kanya, o mas malapit pa roon.+++++Sa hapag-kainan, si Trojack ay kumain nang may kahinahunan, na tila sanay na sa marangyang pagkain, bagamat ang hapunang iyon ay simpleng lutong-bahay lamang. Samantala, si Rosa naman ay tahimik na tumitikim, palihim na sinusulyapan ang lalaki. Hindi niya maiwasang makaramdam ng kaunting yabang habang pinagmamasdan itong kumain—mabagal, parang pinupuri ang bawat subo, at tila nasisiyahan.Ganito ba kasarap ang luto ko? tanong niya sa sarili habang lihim na ngumiti.Matapos maubos ang kanyang mangkok ng sabaw at kalahating mangkok ng kanin, iniwan niya si Trojack sa mesa upang mag-ayos. Napans

This is the company elevator!Sumigaw sa kanyang isipan, ngunit pilit niyang itinulak si Trojack sa dibdib ng buong lakas, nagsusumikap upang makawala. Ang takot na bigla itong bumukas at makita sila ng ibang tao ay lalo pang nagpapakaba sa kanya.Nang tuluyan niyang mapalayo si Trojack, dumungaw ang tunog ng elevator—ang pinto ay nagbukas, tanda ng kanilang pagdating sa kanyang palapag.As the doors began to open, his deep voice cut through the silence, confident and almost predatory."Rosa Melandez," aniya, ang mga mata niya ay nakakubli ngunit matalim na nakatutok sa kanya, "Isang araw, maiinlove ka sa akin."Napahinto si Rosa, parang may kung anong pwersa na humatak sa kanyang dibdib, at ang tibok ng kanyang puso ay mabilis. Ngunit agad niyang pinigilan ang sarili, humakbang palabas ng elevator. Nang magtangkang lumingon pabalik, itapon niya ang isang matigas na tingin kay Trojack at sinabi nang matatag, "Sa buhay na ito? Hinding-hindi."Matigas ang kanyang tinig, ngunit ang mga p

“Hindi, hindi, Gloria. Hindi po ako busy. Ano pong kailangan ninyo?” maingat ang tono ni Rosa, itinatago ang kaba sa kanyang loob. Nasa gitna siya ng trabaho, napapaligiran ng mga naglalaganap na tsismis, at ang huling bagay na gusto niya ay ang tratuhin bilang isang espesyal na kaso.Sa dami ng eskandalo at bulung-bulungan na sumisira sa kanyang pangalan, ang ideya na parang umaasa siya sa paboritismo ay hindi niya matanggap.Paano ko lilinisin ang pangalan ko kung ganito ang laging nangyayari? tanong niya sa sarili.“Libre ka ba sa Biyernes?” tanong ni Gloria, ang boses nito ay puno ng lambing at kabaitan. “Gusto kitang imbitahin sa isang charity dinner bilang kinatawan ko.”Nanlaki ang mga mata ni Rosa. Imbitasyon sa hapunan? Mula kay Miss Gloria?“Maraming mga kilalang tao ang dadalo,” dagdag pa ng matanda, ang boses nito ay may halong excitement. “Magandang pagkakataon ito para makilala mo ang mga maimpluwensyang tao, lalo na sa industriya ng alahas. Malaking tulong ito sa career