Lahat ng Kabanata ng OH NO! MY SON'S FATHER IS A RICH MAN I MUST MARRY: Kabanata 91 - Kabanata 100

Pagkarinig sa ulat ni Guia, buong lakas na ibinagsak ni Sheena ang telepono sa mesa. Nagsiklab ang galit sa kanyang dibdib habang pinapanatili ang mapagkukunwaring kalmado.Nakikipagkita si Rosa kay Trojack sa oras ng trabaho? Kaya pala may kiss mark siya sa leeg noon!Sa isip niya, gumuhit ang mga eksenaryong nagpipinta kay Rosa bilang isang tusong babae. Nagpapakita siya ng kawalang interes sa harap ng iba, pero lihim na kinukulong si Trojack sa kanyang kamay. Walang-hiya!Kinuyom niya ang kanyang kamao, ang mga kuko halos bumaon sa kanyang balat. Hindi puwedeng magpatuloy ito.Tahimik na nakaupo si Rosa sa passenger seat, pilit na iwinawaksi ang awkwardness sa pagitan nila ni Trojack. Paminsan-minsan, pasimpleng sumusulyap siya rito habang nagmamaneho. Bakit ko ba naisip na tama ang ideya ng isama siya rito?Nilinaw niya ang kanyang lalamunan, pilit na binabasag ang tensyon. “Alam mo… baka hindi ka na lang sumama. Sasabihin ko sa guro na may biglaan kang lakad.”Hindi tumingin si

"Please, Mrs. Melandez, express your love for your husband loudly and say, 'I love you, my husband!'" malakas na inanunsyo ng punongguro sa mikropono, puno ng sobra-sobrang sigla at pagmamalabis.Nanlamig si Rosa. Biglang parang nawalan siya ng ulirat.Diyos ko! May gamot bang pagsisisi na pwede kong inumin ngayon?Iniaabot na sa kanya ang mikropono, at wala na siyang oras mag-isip. Namasa ang kanyang mga palad, nag-init ang kanyang pisngi, at humahanap ang isip niya ng kahit anong paraan para makatakas. Napatingin siya kay Trojack sa gilid. Kalma pa rin ito, walang bahid ng kaba, at nanatiling may aura ng tiwala at awtoridad.Biglang hinila ang laylayan ng kanyang pantalon. Napatingin siya pababa at nakita ang anak niyang si Brent na nakangiti, puno ng kalokohan at kasiyahan ang mga mata."Mommy, please express your love!" masiglang sabi nito.Napalunok si Rosa. Wala na siyang kawala. Nakatingin ang anak niyang puno ng pag-asa, at ang buong audience ay nakatuon ang pansin sa kanya. N

Bumalik sa alaala ni Trojack ang isang gabi mula limang taon na ang nakalilipas, animo’y binura ang kasalukuyan at dinala siya sa dilim ng nakaraan. Ang matamis na lasa ng babaeng iyon sa kanyang mga bisig, ang mahihinang protesta nito, at ang mga nalilito nitong paghinga ay muling nagningas ng damdaming hindi niya maipaliwanag—isang pagnanasa na tila hindi niya kayang supilin, isang marahas na hangaring angkinin siya nang buo.Ngayon, naroon siya sa harap ni Rosa, ramdam ang pagtulak nito sa kanyang dibdib, ngunit sa halip na humupa, lalo lamang umigting ang kanyang kagustuhan. Ang kanyang primal na instinto, na tila matagal nang natutulog, ay nagising, tila sinisigaw na ang babaeng ito ay kanya at wala nang iba.Sa kaguluhan ng kanilang pag-aalitan, hindi malinaw kung sino ang unang nadulas, ngunit sa isang iglap, bumagsak sila sa malambot na kama. Napunta si Rosa sa ibabaw, ang magulo niyang buhok ay bumalot sa kanyang namumulang mukha. Ang kanyang malalaking mata ay nagpakita ng g

Ang mga labi ni Sheena ay ngumisi nang masama. “Siguraduhin mong maging perpekto ang palabas. Bukas, mawawasak ang reputasyon ni Rosa. Wala nang makakabangon mula sa kahihiyan.”Sa kabilang dako, sa likurang bahagi ng itim na kotse, si Rosa ay nakahiga pa rin nang walang malay, ang kanyang mukha ay maputla, ang kanyang buhok ay magulong nakalugay sa kanyang balikat. Walang kamalay-malay ang dalawang lalaking kasama niya na sa bawat galaw nila ay unti-unting nagiging mas malapit ang kanilang pagkakakilanlan sa kamatayan.Pagdating nila sa basement ng isang marangyang hotel, mabilis nilang dinala si Rosa sa isang elevator. Tahimik na binibilang ng lalaki ang bawat palapag na tumunog, ang kanyang mga palad ay pawis na pawis.Sa presidential suite, binuksan ni Penny ang pintuan at masigasig na tiningnan ang mga lalaking nagdala kay Rosa. “Ilapag niyo siya sa kama at siguruhing wala siyang masasaktan sa sarili niya.”Sumunod ang dalawa, ngunit halatang naiilang. Matapos ilapag si Rosa, tu

Dinala ni Trojack si Rosa sa isa pang kwarto sa hotel, maingat niyang inilapag siya sa malambot na kama. Mahigpit ang pagkakayakap ng kanyang payat na braso sa kanya, na parang kapag binitiwan niya ito ay muling babalik siya sa bangungot na katatapos lang niyang takasan. Ang kanyang mahina ngunit desperadong hawak ay tila humila sa isang malalim na bahagi ng pagkatao ni Trojack.“Rosa, bitawan mo na. Ligtas ka na,” he said gently, his voice low and soothing.Unti-unting dumilat ang kanyang mga mata, lumalabas ang mala-ulap na tingin—halong pagod at isang bagay na hindi maipaliwanag ni Trojack. Napako siya saglit, bahagyang napasinghap, at sa sandaling iyon, ang matatag niyang panlabas na anyo ay bahagyang nabasag. Kahit sa kalagayang iyon, ang kagandahan ni Rosa ay tila isang puwersang hindi matatawaran, at ang kahinaan sa kanyang ekspresyon ay muling nagpaiyak ng kanyang puso.Marahang kumilos si Rosa, niyayakap ang kumot sa nanginginig niyang katawan. Ang mahaba niyang buhok ay magu