All Chapters of back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน: Chapter 71 - Chapter 80

ครั้งนี้หลี่ลี่ซือจึงอยู่ประเทศบ้านเกิดนานกว่าปกติ เพราะตั้งใจจะน้องสะใภ้ช่วยคุมงานห้างสรรพสินค้าสาขาแรก โดยพวกเขาตั้งชื่อห้างว่า King Store และยังมีแผนการหลายอย่างที่อยากจะทำ ซึ่งในวันเปิดร้านวันแรกก็สร้างความสนใจให้คนในพระนคร เนื่องจากจินเยว่เองนั้นได้มีการลงโฆษณาผ่านหนังสือพิมพ์ อีกทั้งยังมีการใช้วิธีการเปิดรับสมัครสมาชิก เพื่อได้รับสิทธิประโยชน์บางอย่าง รวมถึงช่วงหนึ่งอาทิตย์แรกสินค้าหลายชนิดภายในห้างเมื่อซื้อสินค้าครบจำนวนหนึ่งร้อยบาท ยังมีสิทธิ์จับไข่ เพื่อลุ้นรางวัล อทิเช่น รถจักรยาน พัด วิทยุ ชุดเสื้อผ้าสวยๆ และรางวัลใหญ่สุดคือ เครื่องซักผ้าเล่นเอาคนผู้คนในชุมชนต่างตื่นเต้นกันยกใหญ่ เพราะสิ่งที่หญิงสาวทำมีความแปลกใหม่ผิดยุคสมัย อีกทั้งรูปแบบการตกแต่งภายในนั้นก็หรูหราราวกับหลุดมาจากภาพยนตร์ต่างประเทศ สินค้าก็มีหลากหลาย ตั้งแต่เครื่องสำอาง ไปยันเครื่องใช้ไฟฟ้า เสื้อผ้า ของใช้พวกอุปโภคบริโภคระยะเริ่มต้นของธุรกิจหญิงสาวต่างภพค่อนข้างให้ความสำคัญเรื่องการวางระบบ กับเรื่องของคน ถ้าสองอย่างไปได้ด้วยดี..การบริหารงานย่อมไม่ยาก ในขณะที่คุณหมอซานกับเริ่มมีอารมณ์ขุ่นมัว..ส่วนหนึ่งเพราะ

ในเรือนป้าสะใภ้เดินนำคู่หนุ่มสาว แยกไปยังเรือนทางปีกขวาของบ้าน..ซึ่งห้องที่ว่าเป็นห้องเดิมที่เป็นห้องเดียวกับห้องเดิมของมารดา ข้างผนังมีรูปขาวดำของหญิงสาวนางหนึ่ง ดวงตาคมสวยหวานปานน้ำผึ้ง...พอพิศดูดีๆ หญิงสาวถึงกับตัวแข็ง...เพราะคุณชวนชมหน้าตางดงามสมกับคำเล่าลือก็จริง...แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจเอามากๆ เป็นเพราะท่านหน้าตาเหมือนคุณละอองดาว..คุณย่าแท้ๆ ของเธอนั่นเองบางทีที่เฟยเทียน หรือน้องชายในยุคห้าศูนย์ของเธอเลือกละอองดาวเพื่อมาเป็นภรรยาน้อยของลูกชายเพื่อสร้างทายาท...ที่แท้นั้นต้องการอะไรกันแน่..หรือเพียงแค่ต้องการช่วยเหลือครอบครัวเดิมของพี่สาว แล้วเหตุการณ์หลังจากนี้เกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวคุณตาคุณยายกันแน่นะ?สีหน้าของจินเยว่ติดจะหนักใจไม่น้อย..และด้วยความที่คุณย่าละอองดาวมีความแค้นกับปู่แท้ๆ ของเธอมาก่อน ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างตัวเธอกับย่าแท้ๆ แทบจะเป็นศูนย์"จินจิน..หนูเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ?"“เปล่าคะ เฮียซือ”เธอปฏิเสธ ก่อนจะช่วยสามีรื้อกระเป๋าเสื้อผ้า..เพื่อนำทุกอย่างจัดเข้าตู้ สำหรับเธอแล้วสิ่งที่ที่สุดในยุคสมัยนี้คืออากาศดีมาก...และยังจำได้ว่าผลไม้บ้านสวนของ

มนุษย์เราจะสามารถตกหลุมรัก คนเดิมๆ ได้กี่ครั้งกันนะ...จินเยว่คนเดิมหลงรักหลี่ลี่ซาน..เฮียซานผู้ชายที่แสนดี..ส่วนตัวจินเยว่ในโลกอนาคตยังหลงรักสามีของตัวเอง...ถ้าวันนี้มีใครตั้งคำถามกับเธอว่า..ถ้ามีทางเลือกระหว่างติดอยู่ใน ‘อดีต’ หรือกลับไปยังโลก ‘อนาคต’ ที่จากมา...เธอจะเลือกเส้นทางไหน..คำตอบของเธอคงเป็นว่า..เธอเลือกไม่ได้หลังจากวันลาฮันนีมูนที่แสนจะเรียบง่าย คุณหมอซานจึงกลับไปวุ่นวายกับการงานที่แผนกดังเดิม ในขณะที่จินเยว่เริ่มวางแผนเพื่อซื้อที่ดินในเขตรอบนอกพระนครเพิ่ม...และยังวางแผนเปิดร้านซานเยว่สาขาสองตรงฟากหนึ่งของตลาด แต่แล้วเพียงไม่กี่วันจดหมายสีชมพูฉบับหนึ่งก็ถูกส่งมาที่บ้าน...ชีวิตรักของคนทั้งคู่ก็เปลี่ยนแปลงไปตลอดกาลบรรยากาศภายในบ้านที่เป็นเรือนหอเต็มไปด้วยความเงียบ...หญิงสาวเปิดประตูเข้าบ้านอย่างประหลาดใจเล็กน้อย...นึกในใจว่าทำไมสามีถึงไม่เปิดไฟ เมื่อไฟกลางบ้านถูกเปิด จึงเห็นร่างสูงโปร่งนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ประจำตัวเดิม...ใบหน้าหล่อเหลาราวกับหยกชิ้นดีราบเรียบ..แววตาเต็มไปด้วยความลำบากใจไม่น้อย...ชายหนุ่มเพียงส่งรอยยิ้มระโหยมาให้ดวงตาคมคู่สวยมีเสน่ห์เต็มไปด้วยคำถาม ก่อนจะสาวเ

ร่างเพรียวระหงซุกตัวกอดสามีตัวโตไว้แน่น..หลี่ลี่ซานเองก็เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ..เลือกทางไหนก็ผิดทั้งนั้น..มือเรียวได้รูปปัดลูกผมที่ระหน้าด้วยความทะนุถนอม“จินจินแน่ใจนะคะ ที่ทำแบบนี้”“ค่ะ มันเป็นทางเลือกเดียวที่เรามี...ถ้าสมมติวันนี้เฮียซานไม่ไปช่วยเจ้เซียงเซียง.. ถ้าเกิดเจ่เจ้แกเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ เราคงเหมือนมีตราบาปไปตลอดชีวิต อีกอย่างจินจินมีเรื่องจะสารภาพค่ะ”ปลายเสียงเธอแผ่วเบา..ริมฝีปากรูปกระจับถูกกัด“สารภาพเรื่องอะไรครับ”“ผู้ชายคนนั้น...เจ้าน้อยแสนอะไรนั้น...จินจินเป็นคนแนะนำให้ไปจีบเจ่เจ้เซียงเซียงเองค่ะ”“…”“แต่จินจินไม่รู้หรอกนะคะ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นพวกชอบทุบตีผู้หญิง”น้ำเสียงคนตัวเล็กติดประหม่า ดวงตาคู่สวยช้อนมองสำรวจนึกกลัวว่าเขาจะรังเกียจ..เพียงแต่แววตาใสกระจ่างที่มองมาเต็มไปด้วยความเข้าใจ“จินจินอย่าคิดมากเลยนะคะ เซียงเซียงเลือกของตัวเธอเอง ไม่เกี่ยวกับจินจินเลย”“แล้วเฮียไม่คิดว่าจินจินร้ายเหรอคะ”“อื่อ ร้ายแต่น่ารัก เฮียชอบ”เขาพึมพำตอบ ก่อนจมูกโด่งสวยจะฝังลงไปตรงซอกคอภรรยาตัวน้อยอย่างหลงใหล..ในชีวิตเขาล้วนต้องการเพียงเธอ...แค่เธอก็พอแล้วเช้าวันต่อมาคุณหมอหนุ่มจำต้

ระหว่างที่ชายหนุ่มลงมือทำความสะอาดหลุมศพของภรรยา...หลี่มู่เฉินที่เดาไว้แล้วว่าลูกชายจะมาที่นี้ ก็เดินเข้ามาหาทันที หลังจากที่ยัยหนูจินเยว่เสียไปได้สองเดือน..ลูกชายของเขามักมาทำความสะอาด เอาดอกไม้มาวาง “อาซาน”“อ้าว อาปา มาได้ยังไงครับ”เสียงแห้งถามกลับ พร้อมส่งรอยยิ้มเศร้าหมองไปให้..ใบหน้าภายใต้หมวกสานกันแดด แดงขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากอยู่ด้านนอกเป็นระยะเวลานาน“อื่ม อาปามีเรื่องจะคุยกับลื้อ”หลังจบคำผู้ชายสองวัยจึงเดินไปนั่งใต้ร่มไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากหลุมฝังศพจินเยว่นัก“ลื้อแน่ใจแล้วรึ ที่จะลาออกจากโรงพยาบาล”“ครับ”“เห้อ อาซาน..ฟังอาปานะ จินจินอีตายไปแล้ว แต่ลื้อยังมีชีวิตอยู่”“อื่ม ผมรู้..ผมเองก็กำลังใช้ชีวิตอยู่นี้ไง”“แบบที่ลื้อทำอยู่ เขาไม่ได้เรียกว่าการใช้ชีวิตนะอาซาน”เสียงอาปาอ่อนล้า มือหนาหยาบตบหลังลูกชายเบาๆ เพื่อปลอบประโลม“อาปารู้ว่าลื้อรักจินจินมาก”“...”“ไม่งั้นอาปาคงไม่หมั้นหมายลื้อให้จินจินหรอก”“ทำไม...อาปารู้ละครับว่าผมรักจินจิน”น้ำเสียงลูกชายโตเริ่มพร่า..เพราะตัวเขาเองยังไม่รู้ตัวเลยว่ารักเธอตั้งแต่เมื่อไร“จำได้มั้ย ว่าปีหลังๆ มานี้ ลื้อชอบบ่นว่าน้อง..แต่พอกลับมาทีไ