All Chapters of ลูกชายต้องตายเพราะสามีไปเดทกับสุดที่รักของเขา: Chapter 1 - Chapter 9

ตอนที่เสี่ยวอันสิ้นใจในอ้อมแขนของฉัน ในมือยังถือกล่องยาอยู่ ฉันร้องไห้จนพูดไม่ออก เขาอาเจียนเป็นเลือดและพูดไม่ออกเช่นกันในขณะนั้นฉันคุกเข่าลงบนพื้นและอธิษฐานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอแลกชีวิตของฉันกับลูกชายของฉันน่าเสียดายที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ฟังและพาเสี่ยวอันไป ฉันเป็นลมด้วยความสิ้นหวังพอฉันตื่นมา ฉันงกายกลับไม่มีใครสักคนเลย หลีจิ่นเฉิงโทรหาฉัน ฉันถึงได้รู้ว่า เขายังไม่รู้เรื่องเสี่ยวอันเลย“ที่รัก เสี่ยวอันเขา.”ฉันยังพูดไม่ทันจบ หลีจิ่นเฉิงก็ขัดจังหวะฉันแล้ว "สวี่เจี๋ย เธอนี่สอนลูกได้ดีเหลือเกินนะ! ทำน้ำร้อนลวกเวยเวยยังไม่ขอโทษอีก ให้เขากลับมาเดี๋ยวนี้”หัวใจของฉันจมลงทันที ที่แท้ก็เป็นพวกเขานี่เอง“หลีจิ่นเฉิง! เสี่ยวอันเพิ่งหกขวบเองนะ คุณให้เขาไปซื้อยาทาร้อนลวกเหรอ?”"ไม่ควรหรือไง? เขาจงใจคว่ำน้ำร้อนลวกเวยเวย ฉันแค่ให้เขาไปร้านขายยาใกล้ๆ แต่เขากลับหนีไป”"ซูเจี๋ย นี่คือลูกชายตัวดีที่เธอสอนออกมา ให้เขากลับมาขอโทษเวยเวยเดี๋ยวนี้!”ตอนนี้ในโทรศัพท์มีเสียงของเฉินเวยดังมา “จิ่นเฉิง ช่างเถอะค่ะ ฉันรู้ว่าเสี่ยวอันไม่ชอบฉัน เขายังเด็ก ไม่รู้ประสีประสา ฉันแค่น้อยใจนิดหน่อย ไม่เป็นไ

น่าขําจริงๆ อันอันก็ไม่อยู่แล้ว แต่ถ้าเขาใส่ใจก็จะพบว่าใบมรณะบัตรอยู่ในลิ้นชักโต๊ะน้ำชาเขาสามารถมองเห็นได้ทันทีที่เขาดึงมันออก แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ได้ทําฉันมองเขาด้วยสายตาเยาะเย้ย "คุณยังมีลูกชายอยู่ในใจหรือ?"“คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เวยเวยคงไม่โดนน้ำร้อนลวกหรอก!”“คุณเลิกใส่ร้ายลูกชายของฉันสักที ฉันไม่อยากฟังคุณพูดอะไรอีกแล้ว และก็ไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์อะไรกับคุณด้วย เราหย่ากัน!”พูดจบฉันก็หยิบใบหย่าออกมาหลีจิ่นเฉิงโกรธทันที “เธอจะให้ฉันพูดกี่รอบกันแน่ ฉันกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน เราเป็นแค่เพื่อนธรรมดา!”"เพื่อนธรรมดาเหรอ? เขาทําร้ายเสี่ยวอัน เป็นศัตรูของฉัน!”“ไร้เหตุผลสิ้นดี!” หลีจิ่นเฉิงหยิบโทรศัพท์ออกมาชี้หน้าฉัน “เธอดูเอง เสี่ยวอันเป็นคนที่ทำน้ำร้อนลวกต่างหาก!”ในกล้องวงจรปิด เสี่ยวอันประคองน้ำร้อนแก้วใหญ่อย่างระมัดระวัง ลวกจนนิ้วแดงไปหมด เขาเปลี่ยนมือซ้ายขวา เดินมาตรงหน้าของเฉินเวยอย่างสั่นๆเพิ่งวางลงบนโต๊ะ เฉินเวยรีบลุกขึ้น “เสี่ยวอันเก่งจัง ให้ฉันดูหน่อยนะ!”แต่เธอกลับแกล้งทําเป็นบังเอิญชนเสี่ยวอัน เสี่ยวอันถอยหลังไปสองก้าว หดตัวเล็กน

“ฉันจะไม่หย่าหรอก คุณตายใจเถอะ เสี่ยวอันอยู่บนสวรรค์ ก็ไม่อยากเห็นผมหย่ากับคุณหรอก ส่วนลูก เราจะมีกันอีก”ฉันตบหน้าไปทีหนึ่ง "คุณมันไม่ใช่คน ไสหัวไปซะ!"ฉันทั้งเตะทั้งตีไล่เขาออกไป อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอัดอั้นตันใจกลับมาเกิดใหม่ ไอ้สัตว์เดรัจฉานตัวนี้กลับสามารถพูดแบบนี้ออกมาได้ฉันก็ไม่เกรงใจ ให้ทนายฟ้องหย่าโดยตรง ฉันจะไม่ปล่อยให้เขามีชีวิตที่ดีแน่นอนหลีจิ่นเฉิงเพิ่งก้าวเท้าออกไป เฉินเวยก็นัดฉันไปพบแล้ว ตอนที่เห็นเขาในร้านกาแฟ เธอลูบท้องตัวเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม“ฉันขอแนะนําให้เธอเลิกยุ่งได้แล้ว ฉันได้เห็นข้อความทั้งหมดที่เธอส่งให้เขาเมื่อคืนแล้ว ซูเจี๋ย ไม่คิดว่าชีวิตของเธอจะลําบากขนาดนี้ ลูกชายก็ไม่อยู่แล้ว ถ้าฉันเป็นเธอฉันก็จะไม่อยู่แล้วเหมือนกัน”“เธอก็ไม่สาวแล้วนะ จากไปเองเถอะ มีหน้ามีตาหน่อย ฉันกับจิ่นเฉิงยังมีลูกกันได้อีก”ฉันยิ้ม ยกมือขึ้นสาดกาแฟร้อนใส่หน้าเธอ เธอกรีดร้องทันที “เธอทําอะไรน่ะ!”ทุกคนรอบๆ มองเธอและฉันทันที ฉันเริ่มตะโกนเสียงดัง "นังสารเลวไร้ยางอาย อ่อยผัวฉันแล้วยังทําร้ายลูกของฉันอัก! ยังมีหน้ามาแข่งกับฉัน ฉันขอตบหน่อยเถอะ! ถ้าแน่จริงก็โทรแจ้งตํารวจสิ

หลังจากถูกฉันแบ่งทรัพย์สินส่วนใหญ่ ลูกค้าเก่าของเขาทั้งหมดได้รับข้อความในชั่วข้ามคืนทุกคนบอกว่าเขาเป็นคนที่โหดเหี้ยมและไร้ความปราณี แม้แต่ลูกชายของเขาก็ยังทําร้ายเขา ดังนั้นเขาต้องระมัดระวังในการร่วมมือในอนาคตหลีจิ่นเฉิงก็ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะมีผลกระทบมากขนาดนี้ ในวงการนี้ การเลี้ยงผู้หญิงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ทุกคนมีงานเลี้ยงข้างนอกบ้าง ก็จะพาคนสนิทของตัวเองไปด้วยทําไมพอมาถึงฝั่งเขา ก็กลายเป็นคนที่ชั่วร้ายไปแล้วล่ะ?เขาไม่เข้าใจและไม่เข้าใจ แต่ฉันกลับหัวเราะขึ้นมา ใช่ ทุกคนต่างก็เล่นละครตบตา แต่คนอย่างเขา ที่ฆ่าลูกชายตัวเองเพื่ออยู่กับรักแรก กลับมีไม่กี่คนจริงๆ ความโหดร้ายและไร้ความปราณีแบบนี้โดยไม่คํานึงถึงสิ่งใดๆ ก็เป็นข้อห้ามที่ยิ่งใหญ่ในที่ทํางานและยิ่งเป็นที่รังเกียจในโลกธุรกิจคนเหล่านั้นสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยมือเปล่าค่อนข้างเยอะ เมียหลวงนั่งอยู่ที่บ้าน ไม่ว่าข้างนอกจะเป็นยังไง พวกเขาก็ไม่เคยสั่นคลอนฐานะของทายาทในครอบครัวเลยคนที่โง่เหมือนหลีจิ่นเฉิง ยังเป็นคนแรกเลยนะเมื่อเห็นฉากนี้หลีจิ่นเฉิงก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลําบาก หุ้นส่วนของบริษัทตระกูลหลี่พากันถอนตัวออกไ

เพิ่งออกมาฉันก็เห็นเฉินเวย เห็นฉันปรากฏตัวต่อหน้าเธออย่างสดใส เฉินเวยทําหน้าไม่เชื่อ แล้วพุ่งมาตรงหน้าฉัน “เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? เธอ เธอมาประกันตัวเขาหรือ?”เธอเอามือกุมท้องตัวเอง หน้าซีด เพราะได้รับบาดเจ็บ เธอจึงนั่งรถเข็นมาท่าทางแบบนี้ทําให้ฉันอดตกใจไม่ได้ นี่เพิ่งผ่านไปไม่นานเอง ดอกไม้งามที่เคยคลอเคลียอยู่ในอ้อมอกของหลีจิ่นเฉิงอย่างอ่อนโยน ตอนนี้กลายเป็นสภาพแบบนี้ซะแล้ว ฉันคาดไม่ถึงเลยจริงๆแต่พอมาคิดดูอีกที คนอย่างเธอจะมีชีวิตที่ดีได้ยังไงกัน ยิ่งเธอแย่ฉันก็ยิ่งมีความสุขฉันยิ้มตาหยีมองเธอ “ขอโทษจริงๆ เธอใช้ความพยายามอย่างมากในการปีนขึ้นไปที่ตําแหน่งนี้ ไม่คิดว่าทุกอย่างจะหายไปหมดแล้ว”“หลีจิ่นเฉิงเขาแทงฉัน ฉันจะให้เขาชดใช้เงิน!”ฉันส่ายหน้า “ขาดทุนเป็นไปไม่ได้หรอก ตอนนี้บริษัทเป็นของฉันแล้ว หลีจิ่นเฉิงเขามีแต่ชีวิตแย่ๆ ชีวิตนี้ก็ต้องอยู่ในคุกเท่านั้น”“ส่วนเธอ” ฉันชี้ไปที่เธอ “ในช่วงที่ความสัมพันธ์การแต่งงานระหว่างฉันกับหลีจิ่นเฉิงยังคงอยู่ ทางที่ดีคือเขาไม่ใช้เงินเพื่อเธอนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะทวงทั้งหมดกลับมา”วันหลังทําตัวดีๆนะฉันตบหน้าเธอแล้วเดินจากไป เธอโกรธจนด่ากร