All Chapters of พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน: Chapter 41 - Chapter 50

กระเป๋ามาส่งถึงหน้าห้องพร้อมไวน์ ได้อยู่กันตามลำพังสองต่อสอง หญิงสาวก็ทำตามรับปาก เริ่มจากส่งสายตากรุ้มกริ่ม ถอดเสื้อตัวโตโยนทิ้งลงบนพื้น เหลือแค่กางเกงขาสั้นดวงตาคู่สีฟ้าครามประกายตามติดแผ่นหลังบางบนร่างเย้ายวนไป เพราะคิดว่าเธอจะรอเขาเป็นฝ่ายตามเข้าห้องน้ำ กลายเป็นว่าอุปกรณ์สองสามอย่าง มีดคมในมือเรียว ขวดครีมกับผ้าหนึ่งผืนวางลงบนโต๊ะข้างหัวเตียง ก่อนที่เธอจะนั่งลงบนที่นอน“จะให้โกนหนวดให้ไหมคะ?”“อืม... มาสิ” ตอบพลางจับจ้องอยู่กับหน้าอกเต่งตึงรูปทรงสวยล้นทะลักจากบราเซียร์สีดำ ที่ต้องแหกขี้ตาตื่นไปเลือกซื้อให้เองกับมือทั้งที่ได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมงมันก็คงไม่ใช่ของแบรนด์เนมราคาแพงอะไร ในเมื่อไม่มีให้เลือกมากนักในเวลาเช้าตรู่ ห้างสรรพสินค้าเล็ก ๆ จุดพักรถเท่านั้นแหละที่มีขาย แต่ลูกคุุณหนูอย่างเธอกลับไม่ว่าอะไรเขาสักคำ“นอนลงไปนิ่ง ๆ นะคะ”ได้ยินเท่านั้น ความรู้สึกตื่นเต้นเกิดขึ้นในใจ เมื่อสาวน้อยนักศึกษาที่ไม่ได้เรียบร้อยนักกำลังจะกลายร่างเป็นแมวยั่วสวาท เธอยกมือขึ้นผลักหน้าอกเบา ๆ เหมือนเป็นแรงมหาศาล ร่างหนาเหยียดตัวลงนอนอย่างว่าง่าย“ทำไมทำตัวน่ารักแบบนี้... หืม...?”“รับรองว่าปริมน่า

“แล้วพี่เปาจะให้ชื่ออะไรคะ? อเล็กซานเดอร์ เมสซี่ คริสเตียโน ลีโอนาโดเลยไหม?” เธอประชดหน้านิ่ง ขณะที่ลมโชยมาเบา ๆ ในช่วงหัวค่ำพอรู้สึกเย็นขึ้นเมื่อไร สามีก็จะกอดประคองคอยให้ความอบอุ่นกับเธอและลูกอยู่ตลอดเวลา“อืม... ใช้ได้ทุกชื่อ รสนิยมดีนะเรา แต่จะมีลูกให้ครบทีมฟุลบอลเนี่ย พุดกับพี่ต้องทำการบ้านหนักน่าดู”“บ้า...” ว่าแล้วก็ยกมือตีบ่ากว้างอย่างเขินอายปรเมษฐ์ชะโงกคอมองเห็นว่าแขกเข้างานกันไปหมดแล้ว มีเพลงเปิดคลอไปอย่างที่เขาตั้งใจเอาไว้ว่าไม่อยากให้มันเป็นทางการมากเกิน เขาและภรรยารวมถึงแขกเหรื่อจะได้มีเวลาอิ่มเอมกับบรรยากาศโรแมนติกริมทะเล ก่อนก้มหน้าลงมองคนตัวเล็กที่เชยมองเขาด้วยสีหน้าเป็นสุข“พี่อยากมีลูกกับพุดอีกคน แต่พี่อายุเยอะแล้ว พี่ว่าคลอดคนนี้เสร็จพักแผลหน่อยแล้วมีต่อเลยจะดีมาก”“พุดว่าไม่ดีมั้ง เลี้ยงลูกหัวฟูเลยนะ”“ไม่เป็นไรครับ พี่เลี้ยงได้ ถึงพี่จะเลี้ยงเด็กไม่เก่งเท่าแม่อนงค์ เพราะเมื่อก่อนพี่ไม่ได้เป็นคนเลี้ยงพุดบ่อย ๆ” พูดพลันโน้มตัวลงคว้ามือเล็กข้างหนึ่งขึ้นมากุมมือไว้ ยังคงโอบบ่ามนอยู่แนบกาย แววตาคู่คมเข้มประกายสั่นไหวมองไปทางรูปใบใหญ่ของเธอและเขาในชุดแต่งงานท่ามกลางวิว

ดอกไม้หล่นตุบในมือของคนที่กำลังยืนโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงวงหน้าหล่อเหลาขมวดมุ่นมองดอกกุหลาบสีขาว ตามสัญชาตญาณของเขาที่คว้าไปโดยไม่ได้คิดอะไร ฉับพลันกับที่จะต้องอ้าแขนตะครุบเข้าอีกครั้งหนึ่ง เมื่อเจ้าของร่างบางกระโดดโผตัวปลิวมาจากเวทีหนุ่มหล่อผู้มีวี่แววว่าจะได้เป็นเจ้าบ่าวคนต่อไปรับได้ทั้งสาวทั้งดอกไม้พาเสียงโห่ร้องดังจากผู้คนในงานอีกรอบอลันไม่ได้อยู่ในอารมณ์ดีนัก เขาเพิ่งปะทะคารมกับนายธามไทและคุณนายนิตยามา อีกคนเลยไม่ยอมปล่อยมือที่ล็อกคอไว้ ขณะสองขาแตะลงพื้นสองหนุ่มสาวไม่ได้สนใจสายตาหลายคู่และเสียงโห่ร้องแสดงความยินดี“ตามแบบฉบับของหนังฝรั่ง ปริมว่าเราต้องจูบปรับความเข้าใจกันหรือเปล่า?”“ไม่... เด็ดขาด ผมไม่ชอบทำเรื่องวาบหวิวในที่สาธารณะ”“งั้น... เราไปหาที่เงียบ ๆ อยู่กันสองคน...” เสียงแผ่วเบาบอกอย่างจงใจให้อีกคนคอยอ่านปากเขาได้ยินชัดทุกถ้อยคำ! ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างหื่นกระหาย พร้อมอารมณ์ร้อนวูบวาบระลอกหนึ่ง หายหงุดหงิดไปเสียเฉย ๆ“ยังไม่เลิกงานเลย...”“ไม่เป็นไร ปริมรอได้ ขอรับดอกไม้เจ้าสาวไปก่อนละกัน” บอกแล้วก็ยื้อแย่งดอกกุหลาบขาวจากมือหนาที่จำต้องยอมยกมันให้ ด้วยว่าเขาคงจะต้องท

พอคนตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงัก เขาไม่รีรอโน้มตัวลงประกบเรียวปากอิ่มงามเคลือบลิปสติกสีชมพู มือกระตุกโบว์เกะกะลูกตามาตั้งแต่หัวค่ำให้คลายออก ลู่ลงไปตามแรงโน้มถ่วงริมฝีปากหนาสั่นเต็มไปด้วยความหิวกระหาย ปลายลิ้นหนาแทรกเข้าไปรวดเร็ว ลิ้มชิมความหวานแต่ก็เพียงไม่นาน ความปรารถนาพาให้สั่นสะท้านไปทั้งกายลมหายใจหอบสั่นของคนตรงหน้าบอกว่ากำลังต้องการเขาเช่นกัน“คืนนี้ผมไม่เกรงใจนะ ที่รัก... รับปากว่าจะปรนนิบัติยันเช้า... ลุกไปทำงานให้ไหวละกัน” น้ำเสียงแผ่วเบาแฝงความโกรธอยู่ลึก ๆ ชายหนุ่มระบายมันออกมาด้วยการตะบมจูบบ้าคลั่ง รวบสะโพกกลมกลึงขึ้นสูง ร่างบางก็ยกตัวขึ้นกอดเกี่ยวเอวสอบด้วยขาทั้งสองข้างไม่ต่างจากน้ำมันกับไฟก็เธอกับเขานี่ล่ะ!ปลายลิ้นหนากระหวัดเกี่ยวลิ้นเล็กพร่ำสอนบทเรียนเดิม คนฉลาดอย่างนัชชากลับไม่สามารถตามการรุกรานได้ทัน พออากาศอันน้อยนิดถูกช่วงชิงไปเรื่อย ๆ ลิ้นไม่ประสีประสาก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้และเมื่อร่างสูงทิ้งตัวลงบนที่นอนยวบยุบตามน้ำหนัก สะบัดรองเท้าออก ดันหัวเข่าขึ้นชันต้นขาด้านในของเธอไว้อย่างใจร้อน ก่อนจะผละจูบออกอย่างนวยนาด ด้วยกลัวว่าอีกคนจะขาดใจตายเสียก่อนเสียงเต้นตึกดัง

เธอเป็นผู้หญิงของเขา...ฉะนั้น การเดินทางไปพูดคุยกับเพื่อนร่วมงานอย่างแบร์นาร์ดและคุณนายนิตยาเพื่อปรับความเข้าใจผิด ๆ เกี่ยวกับครอบครัว ‘แบรดฟอร์ด’ เป็นรายการแรกที่เขาจะต้องทำถึงมันจะไม่มีอะไรให้แก้ตัวก็ตามทีร่างกำยำเป็นล่ำสันเดินกลับเข้าห้องนอนอีกรอบ ก้มตัวลงหยิบผ้าขนหนูบนพื้นขึ้นพาดบ่า มองสภาพผ้าห่มผ้าปูที่นอนหมอกระจัดกระจายแล้วเมินเฉย อย่างที่ตัวเขาไม่เคยเป็นมาก่อน ความไม่เป็นระเบียบเป็นเรื่องที่อลันไม่ชอบ ต่อให้บทรักเร่าร้อนสักเท่าไร เขารู้อีกด้วยว่าจะต้องมีคนมาตามเก็บอย่างรำคาญใจแต่ก็ยังเกิดชอบเวลาที่มีคนมาดูแลเอาใจใส่ อลันพยายามส่งข้อความหาเธออีกครั้ง ก่อนติดต่อหาพี่ชายคนโต ลูกพี่ลูกน้องห่าง ๆ“มาร์คัส เย็นนี้เจอกัน ฉันจะพาแฟนไป... แนะนำให้รู้จักน่ะ”[ตกลงคนนี้ชัวร์นะ?]“อืม...” ตอบเท่านั้น เสียงผ่อนลมหายใจดังอย่างโล่งใจ หลังวางโทรศัพท์จากมือ -------------------------------เสร็จธุระกับการจัดการกองเสื้อผ้าในห้องของปรายลดา ที่แอดมินเพจร้านขายเดรสแฟชั่นเอามาวางทับถมกันจนเรียกได้ว่ารก! นัชชาจำเป็นต้องกลับไปเปลี่ยนชุดสวยที่บ้านก่อน เพราะมีนัดสำคัญ ทว่าพอสปอร์ตคาร์หรูสีแดงมาจอด