All Chapters of ภูริชหวงรัก: Chapter 11 - Chapter 20

แบมบี๋เงยหน้าจ้องมองสบตากับชายหนุ่ม ใบหน้าดูยั่วยวนจนชายหนุ่มถึงกับอดทนไม่ไหว อยากจะอุ้มกลับห้องจับกระแทกแรง ๆ ให้หลาบจำ ว่าไม่ควรมองเขาด้วยสายตายั่วยวนแบบนั้น"อย่ามองแบบนั้นเดี๋ยวจะไม่ได้นอน""แล้วทำยังไงคะ หนูทำไม่เป็น"เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มอีกครั้ง คราวนี้เขาค่อย ๆ โน้มตัวลงมาให้หญิงสาวจับท่อนเอ็นเอาไว้ สอนให้เธอรูดไปมาแล้วก็ครางด้วยความเสียวซะเอง"ซี๊ดไม่ไหว มือหนูนุ่มมาก"เขาครางออกมาก่อนจะปล่อยมือแล้วจับศีรษะของเธอเอาไว้ แบมบี๋ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงเธอจึงนึกถึงตอนตัวเองกินไอติม แล้วนึกเสียว่าท่อนเอ็นขนาดใหญ่ตอนนี้คือ ไอติมแท่งนั้น"ช่วยพี่หน่อยค่ะ มะ...ไม่ไหว"เธอเงยหน้ามองสบตาชายหนุ่มก่อนจะค่อย ๆ ใช้ปลายลิ้นเลียไลท่อนเอ็นจากล่างขึ้นไปจนถึงส่วนหัว"โอ้ว! ตรงนั้นพะ...พี่""ชอบไหมคะ"เธอเอ่ยถามพร้มกับทำแบบเดิมอีกครั้ง เพราะดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะชอบมาก ปลายลิ้นเลียส่วนตัวแตกปลายตวัดเบา ๆ บริเวณหัวองคชาตในจุดเส้นสลึงของชายหนุ่ม ก่อนจะดูดเข้าไปในปากโดยใช้ลิ้นร้อนตวัดจากอีกด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งวนเป็นวงกลม"ซี๊ด มะ...ไม่ไหว เสียว"เขาครางออกมาไม่หยุด และยิ่งหญิง

และแล้วงานประจำปีก็มาถึง บรรยากาศคึกคักเพราะผู้คนมากมายเข้ามารวมตัวกันอยู่ในที่แห่งนี้ พ่อเลี้ยงแห่งไร่ชายืนต้อนรับแขกที่มาร่วมงานตรงหน้างาน โดยมีแบมบี๋อยู่เคียงข้างไม่ห่างไปไหน"เชิญเลยครับท่านผู้ว่า สวัสดีครับท่านรัฐมนตรี เป็นเกียรติมากเลยนะครับที่มาในวันนี้"เขาเอ่ยต้อนรับแขกหน้างานด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส แบมบี๋แจกของชำร่วยให้กับผู้ที่มาร่วมงาน ซึ่งเป็นของที่เธอตั้งใจทำกับพนักงานหลายคน เป็นสิ่งของแทนใจเมื่อทุกคนมองเห็นจะได้นึกถึงไร่ภูริชแห่งนี้"ของชำร่วยค่ะ ขอบคุณที่มาร่วมงานนะคะ"เธอยิ้มออกมาก่อนจะส่งถุงแบรนด์ของไร่ไปให้แขกที่มาร่วมงาน มันคือถ้วยชาและจานรองที่มีลวดลายสวยงาม พร้อมกับชาชงสูตรพิเศษจากไร่"ขอบคุณครับ"ทั้งสองคนยืนต้องรับแขกอยู่ตรงนั้นสักพัก ก่อนจะเดินกลับเข้าไปภายในงานเนื่องจากผู้ช่วยของเขามาตามแล้ว"พ่อเลี้ยง คุณแบม เชิญข้างในครับ งานจะเริ่มแล้ว""โอเค บี๋ไปข้างในค่ะ ให้คนอื่นทำ"เขากวักมือเรียกคนรักก่อนจะพากันเดินออกไปจากตรงนั้น และเมื่อเดินเข้ามาภายในงาน ผู้คนรวมตัวกันอยู่ลานหน้าเวทีเรียบร้อยแล้ว พิธีกรยืนอยู่บนเวทีใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะยกไมค์โครโฟนขึ้นพูดด้วยน้ำเส

หลังจากงานประจำปีจบลง ไร่ภูริชก็กลับมาเป็นปกติ ทุกอย่างภายในงานถูกเก็บกวาดให้สะอาดเอี่ยม เพื่อรอต้อนรับลูกค้าที่มาใช้บริการคาเฟ่ และโฮมสเตย์ที่มีคิวจองเต็มทุกหลัง"เดี๋ยวส่งรถไปรับลูกค้าที่สนามบินด้วยนะคะ ลูกค้าถึงตอนประมาณ 14:00 น ค่ะ""ได้เลยค่ะเดี๋ยวจัดการให้""ว่าแต่เห็นพ่อเลี้ยงภูริชไหมคะ ไม่รู้ว่าหายไปไหนตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว""ไม่เห็นนะคะ"แบบบี๋มองหาชายคนรัก หลังจากช่วงเช้าที่เขาพาเธอมาส่งก็หายออกไปจากออฟฟิศเลย จนถึงตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงแล้วยังไม่โผล่เข้ามาด้วยซ้ำ"นี่ใกล้จะเที่ยงแล้วไปกินข้าวที่โรงอาหารกันไหมคะ""ก็ดีค่ะ พ่อเลี้ยงไม่น่าจะมาแล้วแหละ สงสัยจะอยู่ในไร่ละมั้งคะ"เธอยิ้มออกมาก่อนจะเดินตามเลขาของตัวเองออกไป เห็นแบบนี้เธอก็มีเลขาส่วนตัวอยู่นะ เมื่อก่อนเธอเข้ามาช่วยงานที่ไร่ในฐานะเลขาส่วนตัวของพ่อเลี้ยงแห่งไร่ภูริช แต่พอเรียนจบแล้วมีโฮมสเตย์และคาเฟ่เป็นของตัวเอง พ่อเลี้ยงก็เลยทำห้องทำงานให้ใหม่ รับสมัครเลขาส่วนตัวให้พร้อม ตัวเธอเองจะได้มีเวลาเข้าไปดูแลที่ร้านบ้างทางด้านของพ่อเลี้ยงภูริช เขานั่งอยู่ภายในห้องรับแขกใจกลางบ้าน โดยมีคุณแม่แล้วก็น้ากวานั่งอยู่ตรงนั้นเ

หลังจากที่เก็บองุ่นกันเสร็จชายหนุ่มก็พาหนุ่มสาวขับรถเล่นทั่วไร่ ระหว่างทางเธอก็กินองุ่นที่อยู่ในตะกร้าไปด้วย เนื่องจากว่าผลไม้ที่เธอปลูกทุกชนิดเป็นแบบออแกนิค ปลอดภัยไร้สารเคมี เพราะฉะนั้นสามารถกินได้เลยรับรองว่าปลอดภัยแบบ 100 เปอร์เซ็นต์"องุ่นหวานจังเลยค่ะ ความจริงพื้นที่ไร่ของเราก็เหลืออยู่ ทำไมแดดดี้ถึงไม่ปลูกผลไม้ด้วยล่ะคะ""ไม่เอาหรอก ขี้เกียจไปแข่งกับไอ้ภวินมัน รายนั้นทำไวน์ส่งออกเมืองนอกเมืองนา ถ้าเราจะเริ่มตอนนี้สู้มันไม่ไหวหรอก"เขาหัวเราะออกมากว่าจะนึกไปถึงเพื่อนสนิทอีกคน เขาเป็นเจ้าของไร่องุ่นอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง ระดับมหาเศรษฐีร่ำรวยอยู่เมืองเหนือเหมือนเขานั่นแหละ เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ไหนแต่ไร ความจริงเขามีเพื่อนรักอยู่ทั้งหมด 4 คน คนแรกชื่อภวิน เจ้าของไร่องุ่นพื้นที่เกือบร้อยไร่ ส่วนอีกคนคือนายหัวบุรินทร์เจ้าของเกาะไข่มุกทางภาคใต้ ส่วนอีกคนเจ้าของไร่ผลไม้ทางภาคกลาง เสี่ยศรัณย์ พวกเราทั้ง 4 คนกอดคอกันสัญญาว่าจะอยู่เป็นโสดตลอดชีวิต แต่ตอนนี้ทยอยมีเมียไปทีละคน ไอ้คำสัญญาที่ว่ามันไม่มีจริงหรอก รวมถึงตัวของเขาด้วย... หึ"จริงด้วยแบมลืมไปค่ะว่าแดดดี้มีเพื่อนเป็นเจ้าของไร่ เจ้าของเ

และในที่สุดงานมงคลของไร่ภูริชก็มาถึง เป็นวันที่ทุกคนรอคอยจะได้เฉลิมฉลองกันอย่างมีความสุข บรรยากาศในช่วงเช้าของวันนี้คึกคักไปด้วยเสียงหัวเราะของแขกภายในงาน ทุกคนกำลังรออย่างใจจดใจจ่อที่จะได้เจอกับเจ้าสาวของงานในวันนี้"แขกมากันเต็มเลย นี่ก็ใกล้จะถึงฤกษ์แล้วด้วย งั้นไปพาเจ้าสาวมาเลย""ได้ค่ะคุณหญิง"กวาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มสดใสก่อนจะรีบเดินเข้าไปยังห้องนอนของแบมบี๋ซึ่งเธอเป็นลูกสาวคนเดียว วันนี้แหละหญิงสาวจะได้รับรู้ว่าใครเป็นคุณแม่ที่แท้จริงของเธอและเมื่อมาถึงที่ห้องนอนของแบมบี๋ ก็เจอกับเจ้าสาวแสนสวยกำลังนั่งส่องกระจกด้วยรอยยิ้มสดใสอย่างมีความสุขที่สุด"สวยจังเลยคุณหนูแบมบี๋""น้ากวา สวยจริงใช่ไหมคะ"เธอขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะวิ่งเข้ามาสวมกอดน้ากวาด้วยความอบอุ่น ถึงแม้ว่าเราสองคนจะไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าท่านเป็นคนที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็ก"ใบหน้าดูเป็นกังวลนะ วันนี้เป็นวันแต่งงานคุณหนูควรจะมีความสุขมากที่สุด ยิ้มเข้าไว้นะคะ""ค่ะ แค่รู้สึกประหม่านิดหน่อยค่ะ ขอบคุณนะคะที่เตือนสติ ว่าแต่ถึงเวลาแล้วเหรอคะ""จ้ะ ออกไปกันเถอะ"ทั้งสองคนกุมมือกันเขาจะพากันเดินออกไปจากห้องนอน ซึ่ง