All Chapters of ภูริชหวงรัก: Chapter 1 - Chapter 10

เช้าอันสดใสท้องฟ้าปลอดโปร่งบรรยากาศเย็นสบาย ไร่ชาตั้งอยู่ท่ามกลางภูเขาเขียวขจี พนักงานเริ่มเดินกันให้ขวักเตรียมตัวสำหรับการประชุมสำคัญในวันนี้"เดี๋ยวคุณแดนช่วยเอาเอกสารเข้าไปที่ห้องประชุมด้วยนะคะ แบมจะไปเรียกแดดดี้ค่ะ ตอนนี้น่าจะกำลังดื่มกาแฟร้อนอยู่""ได้ครับเดี๋ยวผมเตรียมเอกสารให้ อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันในห้องประชุมนะครับ"แดน หรือผู้ช่วยคนสนิทของพ่อเลี้ยงภูริช เจ้าของไร่ชาที่ใหญ่ที่สุดทางภาคเหนือ มีพื้นที่ประมาณหนึ่งร้อยไร่ และมีธุรกิจคาเฟ่ขนาดใหญ่ใจกลางไร่บรรยากาศดีมาก และมีโฮมสเตย์ใจกลางธรรมชาติ เปิดระเบียงออกมามีไร่ชา และอีกฝั่งเป็นน้ำตกใสสะอาด"ขอบคุณมากเลยค่ะ"แบมบี๋ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องทำงานของพ่อเลี้ยงภูริช เขาคือผู้มีพระคุณที่คอยเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็ก เท่าที่จำความได้คือคุณแม่ของเขาพาเธอมาอยู่ที่นี่ ส่วนพ่อเลี้ยงทำหน้างอไม่ชอบขี้หน้าเธอ แต่ก็ไม่ได้อยากขัดคุณแม่ก็เลยต้องยอมให้เธออยู่ด้วย แต่ช่วงหลังน่ารักขึ้นมากเลยแหละก๊อก ก๊อก"แดดดี้คะ แบมบี๋ขออนุญาตเข้าไปข้างในค่ะ""เข้ามาสิ"ชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ตรงระเบียงห้องทำงาน ได้ยินเสียงเคาะประตูก็

พ่อเลี้ยงภูริชเดินไปตักของสดให้เด็กในความดูแลอย่างเอาอกเอาใจสุด ๆ ใครจะคิดว่าคนอายุขึ้นเลขสี่จะมีโมเมนท์อ่อนโยนมากขนาดนี้ ใครเห็นก็ต้องอิจฉาแบมบี๋ ทั้งที่เธอเป็นแค่เด็กที่แม่เขาเก็บมาเลี้ยง แต่ทำไมชายหนุ่มถึงดูแลดีขนาดนี้ ทะนุถนอมอย่างดีสร้างโฮมสเตย์ให้ดูแล รวมถึงคาเฟ่ใจกลางไร่ชาในพื้นที่ร้อยไร่ พ่อเลี้ยงเมืองเหนือผู้ร่ำรวยเป็นอันดับต้น ๆ ใครไม่หมายปองบ้างให้มันรู้ไปสิ"ให้พี่ย่างให้มั้ย"และเมื่อเขาเดินมาถึงที่โต๊ะก็วางทุกอย่างลงพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน เพื่อนของแบมบี๋ที่นั่งอยู่ถึงกับสะกิดกันให้เหลือบสายตามอง เอาจริงไม่มีใครห้ามเพื่อนเลยนะ ออกจะยินดีด้วยซ้ำ เพราะพ่อเลี้ยงภูริชแสนจะเพอร์เฟคไร้ที่ติ ดูแลเอาใส่ใจแถมรวยขนาดนั้นใครไม่อยากได้บ้าง"ไม่เป็นอะไรเลยค่ะเดี๋ยวแบมทำให้เอง แดดดี้มานั่งเถอะค่ะไม่ต้องลุกขึ้นแล้ว""อยากกินสามชั้นอะ"เขาขยับตัวนั่งลงเคียงข้างหญิงสาว ก่อนจะชี้นิ้วเรียวใหญ่ไปตรงสามชั้นที่เขาเพิ่งตักใส่จานมาเมื่อสักครู่ แบมบี๋หันไปมองตามที่เขาชี้ก่อนจะใช้ตะเกียบคีบใส่กระทะตรงหน้า"ว่าแต่ที่ไร่ของพ่อเลี้ยงปีนี้มีงานเลี้ยงประจำปีไหมคะ พวกเราคิดถึงบรรยากาศมากค่ะ

แบมบี๋เดินไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาด นี่ก็เป็นเวลาประมาณสามทุ่มกว่าแล้ว พรุ่งนี้ที่ไร่มีประชุมงานประจำปีของไร่ชา จะจัดขึ้นในอีกสองสัปดาห์ข้างหน้านี้ ส่วนรายละเอียดคงต้องประชุมกันอีกที"ง่วงจัง"เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับเดินไปนั่งลงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หยิบครีมบำรุงผิวมาละเลงลงบนตัว ก่อนจะชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาจากข้างนอกห้องนอน"ใครคะ"แบมบี๋วางของทุกอย่างลงก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูหน้าห้องนอน ที่ไร่แห่งนี้มีโฮมสเตย์ประมาณ 88 หลัง คาเฟ่อีก 1 ร้าน ซึ่งอยู่ในความดูแลของเธอทั้งหมด จากเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่กลายมาเป็นคุณหนูของไร่ภูริช มีเงินทองมากมายไม่เคยขาดมือแอ๊ดดดด"อ๊ะ แดดดี้!"เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจที่ชายหนุ่มเข้ามาในห้องนอนของเธอยามวิกาลแบบนี้ แสงไฟอ่อน ๆ ส่องสว่างกระทบใบหน้าของทั้งคู่ พ่อเลี้ยงภูริชกระโจนเข้ามาใกล้หญิงสาวก่อนจะสวมกอดเอวเล็กเอาไว้หลวม ๆ ร่างกายของทั้งคู่แนบชิดใกล้ หัวใจของพวกเขาทั้งสองคนเต้นแรงจนอีกฝ่ายรู้สึกได้ ปลายจมูกของชายหนุ่มสัมผัสกับปลายจมูกของเธอ จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกันแบบชัดเจน"ขอนอนด้วยสิ""งื้อ นอนได้ยังไงคะ คือแบม..."ใบหน้าหล่อ

เช้าวันต่อมา...ในเวลาเช้าตรู่แสงแดดอ่อน ๆ ของดวงอาทิตย์ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอน เป็นเช้าแสนอบอุ่นเพราะพ่อเลี้ยงแห่งไร่ภูริชมีสาวน้อยนอนอยู่เคียงข้าง"อื้อ"เสียงเล็กร้องครวญครางออกมาพรางบิดขี้เกียจรู้สึกปวดตัวไปหมด โดนแดดดี้สุดหล่อสะกิดแทบทั้งคืน ข้างเตียงมีพ่อเลี้ยงภูริชนั่งอยู่จ้องมองมาทางเธอด้วยยิ้มสดใส จ้องมองคนรักที่บิดตัวไปมาอย่างน่าเอ็นดู"หนูจ๋าตื่นได้แล้วค่ะ"เขาเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน มือหนาดึงผ้าห่มออกจากตัวของคนรักก่อนจะลูบไล้ไปตามผิวเรียบเนียนของเธอ"ยังไม่อยากตื่นเลยค่ะ"น้ำเสียงแผ่วเบาและยังคงดูง่วงอยู่"อยากกอดแดดดี้จังเลยค่ะ""อ้อนเก่ง"เขายิ้มออกมาก่อนจะดึงตัวหญิงสาวขึ้นมา จากนั้นก็สวมกอดเอวเล็กเอาไว้แน่น"เอางี้ไหม ไปนั่งเล่นตรงระเบียงกัน เช้าวันนี้อากาศดีมาก เดี๋ยวพี่อุ้มไปค่ะ"เขาเอ่ยออกมาเสียงหวานพลางส่งยิ้มให้คนรัก อุ้มเธอขึ้นจากเตียงอย่างทะนุถนอม ใบหน้ายังคงคลอเคลียกับใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน"รับรองหนูจะสดชื่นแน่"เขาก้าวขาออกจากห้องนอนโดยในอ้อมแขนมีคนรักอยู่ เดินออกไปอย่างระมัดระวังเพื่อให้เธอรู้สึกปลอดภัยในการอยู่กับเขา"ขอบคุณนะคะดูแลกันดีจัง"เธอยิ้มออ

หลังจากจบการประชุมพ่อเลี้ยงภูริชก็กุมมือคนรักพาเดินออกมาจากห้องประชุม เดี๋ยวเขาจะพาเธอออกไปกินข้าวในตัวเมือง จากนั้นก็จะพาแวะไปร้านเครื่องเพชร ซึ่งทำการจองแหวน 10 กะรัตให้เธอเรียบร้อยแล้ว"บี๋ไปเก็บของเลย พี่จะพาไปกินข้าวในเมืองค่ะ""ในเมืองเหรอคะ ได้ค่ะ"เธอยิ้มกว้างออกมาก่อนจะรีบเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง เก็บกระเป๋าและของทุกอย่างที่จำเป็นใส่กระเป๋าเอาไว้ จากนั้นก็เดินออกมาหาคนรัก ซึ่งตอนนี้เขากำลังคุยกับผู้ช่วยคนสนิทอยู่"ฝากทางนี้ด้วยนะ ฉันจะพาบี๋ไปในเมือง""ได้ครับนาย มีอะไรด่วนเดี๋ยวผมทักไปเอง""ขอบใจมาก"เขาหันไปมองโดยรอบก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นแบมบี๋เดินลงมาพอดี รอยยิ้มอันสดใสยังคงทำให้เขาอบอุ่นหัวใจอยู่เสมอ"มาแล้วค่ะ ไปกัน"ทั้งสองคนกุมมือกันก่อนจะพาไปขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าสำนักงาน พ่อเลี้ยงภูริชมีรถที่สะสมอยู่หลายรุ่น ซื้อเก็บไว้ไม่ยอมขับและไม่ยอมขายออก บางทีแบมบี๋ก็ชอบบ่นเพราะเปลืองเงินมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะท้ายที่สุดมันก็เงินของเขาเอง"วันนี้เราจะกินอะไรกันดีคะ"ระหว่างทางที่เดินไปห้างสรรพสินค้าในตัวเมือง ชายหนุ่มก็เอ่ยถามพร้อมกับกุมมือเล็กเอาไว้แน่น แบมบี๋ซบใบหน้าลง