All Chapters of LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาส: Chapter 11 - Chapter 20

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาส Chapter 11 “คุณจะหลบหน้าฉันไปถึงไหน !” น้ำเสียงแข็งของเธอตะคอกเขาด้วยความเดือดพล่านและขุ่นเคือง ทำให้ภูวดลหยุดชะงักแล้วหันกลับมามองเจ้าของร่างงามที่จ้องเขาด้วยความโกรธ “ทำไมผมต้องหลบคุณ” เสียงเรียบๆ ที่แฝงความเยือกเย็นทำให้คนฟังรู้สึกหนาวทั้งกายและหัวใจ “ไม่หลบ ! แล้วที่เดินหนีฉันแบบนี้เขาเรียกว่าอะไร” ชาลิสาถามพลางมองใบหน้าคมที่ยังนิ่ง เขาถอนหายใจออกมาอย่างรำคาญ “ผมไม่ได้หลบคุณ แต่คุณไม่มีค่ามากพอที่ผมจะมอง” ภูวดลตอบและเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินเข้าห้องไป เมื่อฟังคำตอบของเขา ชาลิสาก็ค่อยๆ ทรุดลงกับพื้นอย่างช้า หัวใจน้อยของเธอถูกเขาทำลายไม่เหลือชิ้นดี คำพูดเพียงสั้นๆ แต่กรีดแทงเข้าไปทั่วร่างกาย หยดน้ำตาที่ค่อยไหลรินลงมาอย่างช้าๆ ความเจ็บปวดทับถมเข้าสู่ร่างกาย เธอคงไม่มีค่ามากพอในสายตาเขา แค่หนึ่งปีเธอจะยอมอยู่กับความเจ็บปวด หลังจากนั้นเธอจะกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ชีวิตที่ไม่มีผู้ชายที่ชื่อ ภูวดล ประตูห้องน้ำเปิดออกชายหนุ่มเดินก้าวออกมา สายตาเขามองไปที่หญิงสาวร่างบางที่นั่งเขียนอะไรบางอย่างอยู่บนโต๊ะ เขาจึงไม่ใส่ใจจึงเดินไปที่เตียงนอนเพื่อนอนหลั

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาส Chapter 13 ทันทีที่เดินออกจากผับ ชาลิสาก็เรียกรถแท็กซี่ขึ้นไปอย่างที่ไม่สนใจใครทั้งสิ้น แม้กระทั่งสามีแต่งด้วย “ไปที่....ค่ะ” ชาลิสาพูด เมื่อรถเริ่มออกจากผับไปที่ถนนใหญ่สามเลน ขับผ่านตึกอาคารและต้นไม้ไป สายตาของคนขับรถก็เริ่มจ้องมาที่อกอวบของเธอเป็นระยะ ชาลิสาเห็นเธอก็เริ่มรู้สึกระแวงขึ้นนิด ๆ แต่เมื่อสายตาของชาลิสามองออกไปนอกรถกลับไม่ใช่ทางที่จะกลับบ้านของเธอที่เธอกลับแต่เป็นทางเปลี่ยว ถึงแม้ว่าเส้นทางจะเชื่อมไปทางบ้านอธิพัฒน์เดชากรก็ตาม แต่ในเวลากลางคืนแบบนี้ใครจะขับผ่านมากัน ! รถแท็กซี่ค่อยๆ จอดระหว่างทางเปลี่ยวอย่างช้าๆ ชาลิสารู้ทันทีว่าเธอไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว ว่าแล้วก็รีบเปิดประตูลงจากรถอย่างทันที ทว่ากลับถูกดึงเอาไว้ แล้วหันมาเผชิญกับใบหน้าเหี่ยวย่นของชายขับรถที่มีหนวดเครารุงรังราวกับโจรไม่มีผิด ร่างกายของเธอสั่นสะท้านออกมาด้วยความกลัว ทั้งที่พยายามขัดขืน กลับถูกลากเข้าไปในรถอย่างแรง ชาลิสาพยายามปัดและถีบคนที่ตัวใหญ่กว่าอย่างเต็มแล้วครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ไร้ผล มือหยาบที่น่ารังเกียจเอื้อมมาบีบที่คาง ก่อนจะกรอกน้ำอะไรบางอย่างให้กิน มือน้อยๆ พ

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาส Chapter 15 ร่างของหญิงสาวผิวสีขาวชมพู นั่งอยู่บนโต๊ะหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยสีหน้าที่ไม่ดีนัก ใบหน้าเรียวขาวกับริมฝีปากอิ่มสีชมพูเม้นเข้าหากัน สายตาของเธอจับจ้องไปยังเอกสารบนโต๊ะและเอกสารที่อยู่ในคอมพิวเตอร์แล้วถอนหายใจออกมาอย่างท้อแท้ สำหรับแพรวาเวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบสิบวันแล้วที่เธอนั่งหาที่สมัครงานใหม่ ไม่ว่าพยายามหาเท่าไหร่แต่ทุกที่ก็ล้วนเต็มทั้งนั้น ถ้าหากไม่เป็นเพราะตาแก่โรคจิตเจ้านายเก่าของเธอก็คงไม่ต้องมานั่งหางานใหม่และตกงานอยู่อย่างนี้หรอก สวรรค์!! ช่างใจร้ายกับเธอนัก งานเดิมของเธอคือเลขาส่วนตัวของหัวหน้าแผนกฝ่ายบัญชี เธอเพิ่งทำงานที่บริษัทนี้ไม่ถึงสองปีแต่ก็ต้องเกิดเรื่องบ้าๆ ขึ้นกับเธอ หลายต่อหลายครั้งที่เธอถูกเจ้านายแก่นั้นลวนลาม เมื่อสิบวันที่ผ่านมาเขาลวนลามเธออย่างหนัก จะเรียกว่าข่มขืนเลยก็ว่าได้ดีที่เธอรอดออกมาได้ แต่เธอก็ไม่คิดที่จะทนอยู่ต่อ เช่นนั้นเธอจึงตัดสินใจลาออกมา ทำไมเวลาหางานสมัครใหม่ที ถึงได้หายากหาเย็นแบบนี้นะ “เฮ้อ!!” แพรวาถอนหายใจออกมาอย่างท้อแท้ เมื่อยิ่งคิดไปคิดมาบางครั้งเธอก็อดที่จะอิจฉาพิมพ์ดาราผู้เป็นพี่สาวของเธอไม่ได้

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาส Chapter 17 “นวลจ๊ะ ทำไมทำอาหารเยอะจัง” ชาลิสาถามแล้วมองนวลอย่างสงสัยเพื่อรอฟังคำตอบ กับข้าวเยอะเกินสำหรับสองคนทานแน่ “คุณชายสิคะ โทรมาสั่งเมื่อกี้ว่าให้ทำอาหารเย็นรอไว้ เพราะคุณชายจะกลับมาทานอาหารมื้อเย็นที่บ้านค่ะ” นวลพูดไปหั่นผักไป “น่าแปลกนะคะ ปกติไม่ค่อยมาทานข้าวเย็นที่บ้าน ถ้าคุณผู้หญิงคุณผู้ชายไม่บังคับให้มาทานค่ะ อยู่ ๆ ก็โทรมาบอกนวลอย่างกะทันหัน ดีที่เมื่อวานนวลไปตลาดมา” นวลหันไปก็พูดต่อไปเรื่อย ๆ ชาลิสาเมื่อเห็นจึงเดินเข้าไปหยิบผักที่หั่นเสร็จมาล้าง แล้วเดินไปวางไว้ที่โต๊ะก่อนจะหยิบอย่างต่อไปมาล้าง “อุ้ย ! ไม่ต้องหรอกค่ะ นวลทำเองดีกว่าค่ะ” นวลเดินมาแล้วรีบรับถาดผักที่ยังไม่ได้ล้างจากมือของชาลิสาอย่างเกรงใจ “ไม่เป็นไรหรอก” ชาลิสาพูดแล้วดึงถาดที่ใส่ผักไปล้างต่อ “ไม่ได้ค่า เป็นหน้าที่ของนวล” ว่าแล้วนวลก็พยายามลากชาลิสาออกมาแต่เธอก็ยังดื้อที่จะช่วยต่อ “ลิสาทำเป็น เดี๋ยวลิสาช่วย นวลจะได้ทำเสร็จทันยังไงล่ะจ๊ะ” นวลได้แต่มองหน้าของนายแล้วถอนหายใจออกมา พลางนึกถึงคุณชายที่ดื้อเหมือนกันไม่มีผิดเลย “ค่ะ งั้นคุณลิสาล้างตรงนี้ต่อเลยค่ะ” ว่าแล้วก็ยื่น

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาสChapter 19“เจ้านาย !” แพรวาอุทานร้องอย่างตกใจ กรกฎมองใบหน้าของหญิงสาวยามที่ถูกจับแต่งหน้าและถอดแว่นกรอบดำออก ผมหางม้าที่เธอมัดอย่างเป็นประจำถูกปล่อยลงมาและดัดเป็นลอน“พนักงานเขาบอกผมว่าคุณไม่ยอมใส่”“ใช่ค่ะ ฉันไม่ชอบ” แพรวาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ กรกฎมองเธอด้วยสายตาที่เจ้าเล่ห์ ก่อนจะเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ“ไม่ชอบ คุณก็ต้องใส่”กรกฎพูดเสียงแข็ง แล้วก้าวเข้าไปใกล้เธออีก“ไม่ค่ะ” แพรวาตอบแล้วหมุนตัวสะบัดหน้าหนี โดยมารู้ว่ากรกฎได้ยืนอยู่ข้างหลังของเธอแล้วกรกฎมองใบหน้าสวยและริมฝีปากบางของเธอ เขาจึงนึกสนุกอยากจะแกล้งเธอขึ้นมา ไม่สิ เขาอยากรู้ต่างหากว่าคนน้องจะต่างกับคนพี่หรือเปล่า ที่ชอบเล่นตัว!!“อุ้ย” แพรวาสะดุ้งเมื่อเธอหันหน้ากลับมา แล้วพบใบหน้าคมคายห่างจากเธอไม่ถึงคืบกรกฎมองใบหน้าสวยของเธอพลางสำรวจ เขาจ้องมองเธอด้วยความหลงใหลราวกับมีแรงดึงดูดร่างทั้งสองให้เข้าหากันชายหนุ่มโน้มตัวลงมาก่อนจะค่อยประกบริมฝีปากบางอย่างช้า มืออีกข้