บทที่ 12 คำนินทา

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาส

Chapter 11

“คุณจะหลบหน้าฉันไปถึงไหน !” น้ำเสียงแข็งของเธอตะคอกเขาด้วยความเดือดพล่านและขุ่นเคือง ทำให้ภูวดลหยุดชะงักแล้วหันกลับมามองเจ้าของร่างงามที่จ้องเขาด้วยความโกรธ

“ทำไมผมต้องหลบคุณ” เสียงเรียบๆ ที่แฝงความเยือกเย็นทำให้คนฟังรู้สึกหนาวทั้งกายและหัวใจ

“ไม่หลบ ! แล้วที่เดินหนีฉันแบบนี้เขาเรียกว่าอะไร” ชาลิสาถามพลางมองใบหน้าคมที่ยังนิ่ง เขาถอนหายใจออกมาอย่างรำคาญ

“ผมไม่ได้หลบคุณ แต่คุณไม่มีค่ามากพอที่ผมจะมอง” ภูวดลตอบและเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินเข้าห้องไป

เมื่อฟังคำตอบของเขา ชาลิสาก็ค่อยๆ ทรุดลงกับพื้นอย่างช้า หัวใจน้อยของเธอถูกเขาทำลายไม่เหลือชิ้นดี คำพูดเพียงสั้นๆ แต่กรีดแทงเข้าไปทั่วร่างกาย

หยดน้ำตาที่ค่อยไหลรินลงมาอย่างช้าๆ ความเจ็บปวดทับถมเข้าสู่ร่างกาย เธอคงไม่มีค่ามากพอในสายตาเขา แค่หนึ่งปีเธอจะยอมอยู่กับความเจ็บปวด หลังจากนั้นเธอจะกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ชีวิตที่ไม่มีผู้ชายที่ชื่อ ภูวดล

ประตูห้องน้ำเปิดออกชายหนุ่มเดินก้าวออกมา สายตาเขามองไปที่หญิงสาวร่างบางที่นั่งเขียนอะไรบางอย่างอยู่บนโต๊ะ เขาจึงไม่ใส่ใจจึงเดินไปที่เตียงนอนเพื่อนอนหลั