All Chapters of LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาส: Chapter 31 - Chapter 40

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาสChapter 31แคทเธอรีนกำพร้าบิดา ไม่ใช่เพราะว่าบิดาด่วนจากไป แต่เป็นเพราะความผิดพลาดจนทำให้เธอเกิดขึ้นมา ตั้งแต่จำความได้เธอพบบิดาครั้งสุดท้ายตอนอายุเจ็ดขวบ พร้อมกับเงินก้อนที่เขาทิ้งไว้ให้กับมารดาเธอ แต่ทว่าเงินจำนวนนั้นก็ใช้ได้ไม่นานมากที่จะเลี้ยงดูสองแม่ลูกทั้งชีวิตสุดท้ายแล้วมารดาของเธอก็ต้องไปยืมเงินมาเพื่อเลี้ยงและดูแลเธอ แต่แล้วกลับไม่มีเงินที่จะใช้หนี้ที่ยืมมา แม่จึงตัดสินใจพาเธอที่ไปขายให้กับคลับแห่งหนึ่ง ในตอนนั้นเองถึงได้รู้ว่าแม่ของเธอไม่เคยรักเธอแม้แต่น้อย ที่ท่านเลี้ยงดูเธอเพราะมีเงินจากพ่อของเธอคอยส่งมาให้ แต่เมื่อเงินก้อนสุดท้ายที่พ่อมอบให้หมดลงก็เมื่อพลัดพรากความเป็นแม่ลูกให้ห่างหายไปชั่วพริบตา ทว่าเป็นความโชคดีของเธอที่หนีออกมาได้สุดท้ายแล้วเธอก็เติบโตขึ้นที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ตลอดชีวิตของเธอนั้นแทบจะหาความสุขไม่เจอ ตั้งแต่เธอเข้าเรียนโรงเรียนจนกระทั่งเข้ามหาวิทยาลัยได้ในฐานะนักเรียนทุนในความทุกข์มักจะมีความสุขอยู่เสมอ เธอพบรักกับภูวดลครั้งแรกในงานรับน้องปีหนึ่ง ภูวดลเป็นชายหนุ่มที่เกิดมาเพียบพร้อมทุกอย่างทั

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาสChapter 33ช่วงเวลาความสุขทั้งสองวันได้ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว จนภูวดลอยากจะให้อยู่ต่ออีกสักสองสามวัน แต่ชาลิสายืนยันที่จะไม่ยอมอยู่ต่อ เพราะหยุดมาสองวันงานที่ค้างไว้ก็เพิ่มมากกว่าเดิมเป็นหลายเท่าตัว อีกทั้งชาลิสายังให้เขาเก็บกระเป๋ากลับในตอนเย็น ทั้งที่เขาบอกเธอว่าจะกลับในตอนเช้าของวันพุธรถยนต์แล่นหยุดจอดลงที่หน้าบ้านอธิพัฒน์เดชากร ประตูรถเปิดพร้อมกับภูวดลและชาลิสาก้าวออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน“คุณชาย คุณลิสากลับมาแล้วเหรอค่า ทำไมกลับเร็วกันจังล่ะคะ” นวลเมื่อได้ยินเสียงรถจอดลง ก็รีบวิ่งออกมาดูอย่างทันที“ลิสากลัวกลับมาทำงานพรุ่งนี้ไม่ทัน ก็เลยรีบกลับมา”“ความจริงคุณลิสากับคุณชายไม่ต้องรีบกลับก็ได้นะคะ เพราะว่านวลโทรไปบอกคุณผู้หญิงว่าคุณชายจะพาคุณลิสาไปฮันนีมูน คุณผู้หญิงก็เลยรีบกลับมาทันทีเลยค่ะ”“แล้วทำไมนวลไม่โทรมาบอก” ภูวดลพูดออกมาด้วยความเสียดาย“ก็คุณผู้หญิงสั่งเอาไว้ ว่าอย่าโทรไปค่ะ”“แม่นะแม่ น่าจะโทรมาบอกสักหน่อย” ภูวดลบ่นพึมพำ

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาสChapter 35แคทเธอรีนนั่งอยู่ในห้องเพื่อรอเวลา เธอเดินขึ้นไปที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะยกมือขึ้นเพื่อลูบใบหน้าคมของภูวดลที่อยู่ในรูป“คิกๆๆ ดลคะ ไม่รู้จะเป็นยังไงถ้าเห็นของที่แคทส่งไปให้ ดลชอบไหมคะ” แคทเธอรีนพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข แคทเธอรีนหัวเราะอย่างเสียงดัง เธอรอเวลาที่ภูวดลจะมาหาเธอหลังจากที่เขาได้เห็นรูปที่เธอส่งไปให้เขา ทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนที่เธอวางเอาไว้เสียงออดดังขึ้น แคทเธอรีนส่งสายตาไปมองที่ประตูพลางยิ้มออกมา ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องกลับมาเป็นของเธอ ไม่มีใครจะต้องแย่งภูวดลไปจากเธอได้อีกไม่มีทาง!!แคทเธอรีนเดินตรงไปที่ประตูก่อนจะค่อยเปิดออก สายตาของเธอจ้องมองใบหน้าคมเข้มที่คุ้นเคยและโหยหาเขาตลอดเวลาที่ผ่านมาภูวดลมองแคทเธอรีนอย่างไม่รู้สึกอะไร เขารู้แต่เพียงว่าแคทเธอรีนที่เขารู้จักนั้นได้หายจากไปแล้วผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่แคทเธอรีนคนเดิมที่เขารู้จัก“แคท”แคทเธอรีนยิ้มหวานให้เขา“เข้ามาก่อนสิคะ” เธอพูดเชิญชวนเขา พลางยิ้มหวานยั่วอีกครั

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาสChapter 37“ไม่พอดีหรอก ผมกำลังไปทานข้าวกลางวัน” ภูวดลพูด เขาเอื้อมมือไปโอบไหล่ชาลิสาอย่างเบาๆ ทำเอาเธอเขิน“แคทถึงบอกว่าพอดียังไงล่ะคะ เพราะแคทจะมาชวนดลไปทานข้าวด้วยกัน” แคทเธอรีนตอบ พลางยิ้มยั่วให้ภูวดลโดยไม่สนใจชาลิสา“แต่ผมต้องการไปกับครอบครัว ไม่ใช่คนนอกอย่างคุณ” แคทเธอรีนเมื่อได้ยินก็กำมือบีบสายกระเป๋าสะพายจนแน่น“คนนอกที่ไหนคะ แคทก็เป็นคนรักของคุณเหมือนกันนี่คะ”แคทเธอรีนกล่าวเสียงหวานพร้อมยิ้มกว้างภูวดลถอนหายใจออกมาอย่างรำคาญ“ลิสาครับ พี่ว่าเราสองคนไปทานข้าวกันดีกว่าครับ” ภูวดลเดินโอบไหล่ของชาลิสาแล้วก้าวเดินออกไป แคทเธอรีนจิกปลายสายตามองเขาด้วยความไม่พอใจ ก่อนเดินเข้าไปควงแขนอีกข้างโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นภูวดลเมื่อรู้สึกว่าแคทเธอรีนเข้ามาควงแขน เขาก็พยายามที่จะสะบัดออก แต่ก็ไม่สามารถปัดออกอย่างใจหวัง เมื่อมือของแคทเธอรีนเกาะเขาแน่นอย่างกับอะไรดี เพราะสายตาของบรรดาพนักงานต่างจ้องมาที่เขาด้วยความอยากรู้ ชายหนุ่มต้องจำยอมให้หล่อนควงแขนอีกข้าง

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาสChapter 39“พี่...ดล...”ภูวดลค่อยๆ ลากลิ้นลงมาที่หน้าท้องแบนราบ ชาลิสากระตุกเกร็งทุกครั้งที่เขาลากลิ้นลากผ่านตามเรือนร่างจนถึงส่วนอ่นไหวที่น่าหลงใหล“อย่ามอง...” ชาลิสายกมือปกปิด เธอมองเขาอย่างอาย ภูวดลหัวเราะกับท่าทางไร้เดียงสาของภรรยา ก่อนจะแยกขาเรียวออก สายตาคมจ้องมองของเธอด้วยความชื่นชม“พี่ดล...อ๊ะ...” ภูวดลลากลิ้นไปตามส่วนอ่อนไหวที่ชุ่มไปด้วยน้ำหวานล้นออกมา เขาดูดกลืนอย่างกระหาย ชาลิสาจิกผ้าปูบิดกายร้องครางด้วยความเสียวซ่าน“ลิสาต้องการพี่ไหมครับ” ภูวดลถามทั้งที่เขารู้ว่าเธอต้องการเขามากแค่ไหน“พะ..พี่...ดล....” ชาลิสาหายใจหอบ“หืม ขอร้องพี่สิครับ” ภูวดลขยับตัวขึ้นมา ก้มลงลากลิ้นสากไปที่เนินอกของเธอเพื่อเพิ่มความทรมานให้กับชาลิสา แล้วก็ได้ผลเพราะร่างกายของชาลิสาให้ตอนนี้ต้องการเขา“พี่ดลขา....ช่วยลิสาที...ลิสาทรมาน...จังค่ะ” เสียงหวานพร่ากล่าวอ้อนวอน ทันทีที่ได้ยินเสียงอ้อนวอนที่แสนจะหวาน ภูวดลค่อยขึ้นคร่อมเธออีกครั้ง น