All Chapters of LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาส: Chapter 41 - Chapter 46

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาสChapter 42ทันทีที่ชาลิสาเห็นแคทเธอรีเดินไปหยิบเชือกที่มุมห้องอีกด้าน สองมือพยุงกายขึ้นแล้วรีบวิ่งหนีอย่างสุดกำลัง แต่ทว่าแรงที่ชาลิสามีก็ไม่เทียบเท่ากับแรงแค้นที่แคทเธอรีนมีอยู่ในตอนนี้“จะไปไหน!!” ร่างกายของชาลิสาเซไปตามแรงดึงอีกครั้ง สองมือของชาลิสารั้งมือแคทเธอรีนที่กระชากเธอไว้เพื่อผ่อนความเจ็บ แต่ทว่าแรงที่ดึงกลับมากขึ้นเรื่อยๆ“เจ็บ...”“ร้องสิ !! ทรมานมากไหม” แคทเธอรีนจิกเส้นผมบางของชาลิสามาที่มุมเสากลางบ้าน พร้อมเหวี่ยงเธอลงกับพื้นอย่างแรง ก่อนจะนั่งคร่อมและใช้เชือกที่อยู่ในมือมัดชาลิสาผูกไว้กับเสาชาลิสาพยายามที่จะต่อต้านแรงของแคทเธอรีน แต่ยิ่งต่อต้านเชือกที่มัดอยู่ติดกับแขนของเธอยิ่งรัดและเสียดผิวบางจนเจ็บแสบ เธอไม่มีทางรอดแล้วใช่ไหม“คุณแคททำแบบนี้กับลิสาทำไมคะ” ชาลิสากลั้นน้ำเสียงถามแคทเธอรีนยิ้มหัวเราะกับคำถาม“ทำไมนะเหรอ เพราะแกไงล่ะ ดลถึงทำเหมือนกับฉันไม่มีตัวตน !!” แคทเธอรีนเขย่าตัวของชาลิสาอย่างแรง พลางหัวเราะร้องไห้จนแยกไม่ออก

LOVE MARRIAGE วิวาห์รักพิศวาสChapter 44“คุณแคทคะ” ชาลิสาเรียกอีกครั้ง เธอเอื้อมมือไปกุมมือของแคทเธอรีนด้วยความห่วงใยและสงสารใบหน้าที่เอ่อคลอด้วยน้ำตาค่อยๆ หันหน้ามามองชาลิสา เธอเข้าใจแล้ว ทำไมภูวดลถึงรักผู้หญิงตรงหน้ามากกว่าเธอ ทำไมถึงแคร์ผู้หญิงตรงหน้ามากกว่าเธอ เพราะเธอมันเห็นแก่ตัว....“แคท ผมมาเยี่ยมคุณ” ภูวดลพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอบอุ่นหยดน้ำตาบนใบหน้าแคทเธอรีนยังคงไหลอย่างต่อเนื่อง น้ำเสียงที่เขาพูดกับเธอเมื่อครู่ นานมากแล้วที่ไม่ได้ยิน นานมากแล้วที่เธออยากให้เขาพูดกับเธอแบบนี้“วันนี้ท้องฟ้าสดใสนะคะ”“คุณแคท”แคทเธอรีนหันมองที่ชาลิสาและภูวดลทั้งน้ำตา“ขอโทษ...แคทขอโทษ...ทุกอย่างเพราะแคท...” เสียงสะอื้นร้องชาลิสามองแคทเธอรีนด้วยความสงสาร นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แคทเธอรีนพูดขอโทษ แต่เป็นทุกครั้งที่เธอและภูวดลมาเยี่ยม“อย่าทิ้งแคทนะคะ...อย่าทิ้งแคทไป...”“ลิสากับพี่ดลไม่ทิ้งคุณแคทไปไหนหรอกนะคะ” แคทเธอรีนเอื้อมมือไปจับที่นิ้วเรียวสวยของช

บทสรุป (จบ) แสงนวลของดวงจันทร์ส่องไปทั่วท้องฟ้ายามราตรี หลังจากที่เขียนบันทึกเสร็จชาลิสาเดินออกมาอยู่ที่หน้าระเบียง เธอแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า พร้อมสูดหายใจเข้าลึก ๆ คิดอะไรไปเรื่อย โดยที่ไม่รู้ว่าสมุดบันทึกที่อยู่บนโต๊ะของเธอนั้นได้อยู่ในสายตาของใครบางคนที่จ้องจะอ่านมานานมากแล้ว ทันทีที่เขาเดินออกห้องน้ำ สายตาเขามองไปที่โต๊ะแต่ไม่เห็นภรรยา กลับเห็นสมุดที่ชาลิสาชอบหยิบขึ้นมาเขียนหลายครั้ง ภูวดลหยิบสมุดขึ้นมาพร้อมยิ้มด้วยชัยชนะ เขาเปิดอ่านเนื้อความข้างในตั้งแต่หน้าแรก ....วันนี้ฉันได้พบกับรุ่นพี่คนหนึ่ง เขาหล่อมากๆ เลยล่ะ แต่จะทำยังไงให้เขารู้นะว่าฉันแอบชอบ...... สายตาของภูวดลไล่เปิดอ่าน อ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหยุดอยู่ที่หน้ากระดาษแผ่นหนึ่ง ...รุ่นพี่คนนั้น เค้าใจร้ายทำกับฉันได้ อุตส่าห์ทำคุกกี้ให้แล้วแท้ๆ แต่ทำไมไม่รับของจากฉัน แถมยังเอาไปให้คนอื่นอีก...เจ็บมากเลย... มือหนาพลิกกระดาษหน้าต่อไป เรื่องราวยิ่งคุ้นๆ มากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเธอเคยเล่าให้เขาฟัง ...เขาด่าฉัน...ฉันไม่สวย อ้วน...ทำไมต้องทำร้ายจิตใจฉันด้วยนะ...เจ็บจัง... ข้อความนั้นก็ไม่ได้ทำให้ภูวดลสนใจไปกว่าหน้านี้ วันที่ที