“หายแล้ว... ดาวอาบน้ำให้ พี่เลยหายเร็ว”คนเจ้าเล่ห์ตอบพลางมองดูหญิงสาวเทกับข้าวในถุงพลาสติกใส่ลงในถ้วยตรงหน้าเขา เป็นกับข้าวที่ดาวฉายแวะซื้อเอามาฝากเพราะจดจำได้ว่าพี่เขยคนนี้ชอบกินผัดเผ็ดปลาดุกเป็นที่สุด“ของโปรดพี่พัน... กินเยะๆ นะ”หล่อนเลื่อนถ้วยมาตรงหน้าเขาพันไตรมองหน้าน้องเมียแล้วอมยิ้ม ไม่น่าเชื่อว่าหล่อนยังอุตส่าห์จดจำได้ไม่ลืม ว่าเขาโปรดปรานผัดเผ็ดปลาดุก“ตกลงเอ็งจะค้างสักคืนไหม”เขาถามพลางยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม“งั้นก็ได้... พรุ่งนี้ค่อยกลับ”คนเป็นน้องเมียตอบโดยไม่มองหน้าเขา เพราะเห็นว่าฝนเริ่มกลั่นเม็ดลงมาแล้ว แลเห็นสายฟ้าแลบแปลบปลาบเป็นประกายอยู่ไกลๆ“พี่กินข้าวไปนะ”“อ้าว... แล้วเอ็งจะไปไหน”พันไตรทำหน้าประหลาดใจ“ฉันจะลงไปอาบน้ำ”บอกแล้วหญิงสาวก็เดินออกมาจากครัว พันไตรจ้องมองจนเรือนร่างของน้องเมียกำลังจะลับไปจากสายตาทว่าจู่ๆ เมื่อหญิงสาวเหลียวกลับมามอง เขาก็ทำท่าก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไป ทั้งที่ภายในใจกำลังว้าวุ่นกระวนกระวาย แอบจินตนาการถึงภาพของหล่อนกำลังแก้ผ้าอาบน้ำในเวลาต่อมาที่ห้องน้ำข้างป่ากล้วยหลังบ้าน ร่างเปลือยเปล่าขาวผ่องของดาวฉายยืนตระหง่านอยู่ภายใต้แสงไฟดวงเทียน
Read more