บททั้งหมดของ พี่เขยเถื่อน: บทที่ 21 - บทที่ 30

เขาวางหล่อนลงบนเตียง กระชากเสื้อผ้าออกจากร่างกายจนเนื้อตัวล่อนจ้อน แล้วหันมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองจนอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน ท่อนเนื้อยาวใหญ่เหยียดขยายจนเต็มที่ ขนาดของมันช่างดูน่าครั่นคร้าม ดาวฉายรู้สึกขนลุกขนพองขณะพันไตรทาบร่างกายกำยำลงมาทาบทับเรือนร่างของหล่อน“อื๊อ... ”ดาวฉายหายใจแรง นอนนิ่งมองเพดาน ปลายจมูกโด่งเป็นสันของพันไตรจูบไซ้ลงมากลางทรวงอก“นมเอ็งใหญ่เหลือเกิน”ริมฝีปากแนนเน้นขบดูดเม็ดหัวนมของหล่อนอย่างแรง สร้างความเจ็บระบมน้อยๆ ให้กับดาวฉาย หากสัมผัสดิบเถื่อนของพี่เขยก็ทำเอาหัวนมของหล่อนแข็งตั้ง ทรวงอกอวบใหญ่ขยับยกขึ้นเป็นตุ่มไต ส่ายขึ้นสู้ปากของเขาที่ ครอบดูดแรงจนหล่อนตั้งตัวไม่ทัน เสียวจนน้ำหล่อลื่นแตกซ่านออกมาเลอะซอกขา “อ๊าห์... ”ดาวฉายสะดุ้ง พี่เขยกระทุ้งนิ้วกลางเข้ามาฝังแน่นตรงกึ่งกลางกายของหล่อนพันไตรหิวกระหาย เขาจู่โจมหล่อนทั้งบนและล่างกระเสือกใบหน้าจูบไซ้สลับไปมาที่สองเต้าเต่งตึง จงใจกดหนวดเคราระคายถากทิ่มผิวเนื้ออ่อนบางของน้องเมียที่ร้องคราง หายใจติดๆ ขัด ขณะที่กลีบเนื้อสาวยังโดนนิ้วเขายัดเข้าๆ ออกๆ “เสียวเหลือเกินพี่พัน... ”หญิงสาวสะดุ้งแรง

เขาทรุดร่างลงทาบทับลำตัวสั่นเทิ้มของดาวฉาย หล่อนโอบกอดลำตัวหนาของเขาเอาไว้แน่น“พี่พันตัวใหญ่จัง”คนใต้ร่างพึมพำ พันไตรเกลือกใบหน้าจูบไซ้เต้านมอวบใหญ่ ครอมริมฝีปากดูดเลียเสียงดังจ๊วบจั๊บสลับไปมาทั้งสองข้างเหมือนทารกหิวกระหาย“ที่ขับรถมาจากน่าน... เป็นเพราะหิวนมใช่ไหม?”น้องเมียแกล้งถามทั้งที่รู้ว่าพี่เขยคนนี้หิวจนแทบจะเลียกินทุกซอกหลืบในร่างกายหล่อนได้เลยทีเดียว“ถามทั้งรู้... รู้แล้วยังก็แกล้งทรมานพี่”เขาตัดพ้อด้วยความน้อยใจ ครั้นแล้วก็เอ่ยชักชวนออกมาว่า“กลับไปอยู่ที่ไร่กับพี่เถอะนะ”พันไตรวิงวอนเสียงอ่อน ทั้งที่ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยอ้อนวอนใครอย่างนี้“พี่สัญญาว่าจะรักและดูแลเอ็งด้วยชีวิตของพี่... เอ็งอยากได้อะไรพี่จะหาให้ทุกอย่าง... เว้นดาวกับเดือน”คำพูดนั้นทำให้หญิงสาวนิ่ง... อึ้ง ดาวฉายรู้ว่าพันไตรรัก แต่ไม่ติดว่าจะมากมายขนาดนี้“ฉันขอทำงานที่กรุงเทพฯ สักพัก”“เพื่ออะไร... เพื่อความฝันว่าสักวันเอ็งจะเป็นนักร้องมีชื่อเสียงโด่งดังยังงั้นหรือ?... เพื่อที่เอ็งจะเสียเวลาตามหาความฝันในโลกที่เต็มไปด้วยมายายังงั้นหรือ?”คำพูดของพี่เขยสะกิดหัวใจของดาวฉายอย่างแรง พันไตรรู้ทัน ดาวฉายย

“ซี้ดดดด... อ่าห์ ฮื่อๆ”มือของดาวฉายยึดขอบเก้าอี้อีกฟากเอาไว้แน่น หากก็แอ่นบั้นท้าย กระดกขึ้นรับความยาวใหญ่ของพี่เขยที่เสยกระแทกเข้ามาถี่รัว“อูย... ของเอ็งตอดดีเหลือเกิน”ดาวฉายแอ่นก้นกระแทกเข้ากับหน้าท้องซึ่งแกร่งไปด้วยมัดกล้ามดังบลั่กๆ ในนาทีที่ความเสียวซ่านกำลังถูกลำเลียงเข้ามาในกายหล่อน“แรงอีกพี่พัน... ฉันจะถึงแล้ว”เสียงเร่งเร้าลืมอายทำให้พันไตรสอดมือรั้งเอวหล่อน เพื่อให้กลีบเนื้อที่อูมทะลักออกมาจากทางด้านหลังซอกขาของน้องเมียสามารถรับการทิ่มทะลวงได้อย่างลึกล้ำถนัดถนี่“อ๊ะ... เอาออกทำไมพี่พัน”เสียงถามบบอกความผิดหวัง อารมณ์ของหล่อนสะดุดค้างไปชั่วขณะ เมื่อแก่นกายใหญ่ยักษ์ของพี่เขยถูกถอนออกมา“พี่อยากเลีย”คนชอบเลียตอบไม่อ้อม เขาดันก้นกอยหนั่นแน่นจนแอ่นถลำไปข้างหน้า แล้วลงมือดูดเลียกลีบเนื้อที่ปลิ้นออกมาจากซอกขาของหล่อนจ๊วบจั๊บ“อร๊ายยย... อ๊อยส์... ฮึ่ก... ”ร่างกายของดาวฉายสั่นกระตุก พันไตรรู้ว่าหล่อนไปถึงสวรรค์แล้ว ด้วยปลายลิ้นทะลวงเลียของเขาเมือกคาวใสๆ หลั่งเลอะออกมาอาบกลีบเนื้อเป็นมันวาว เขาชักปลายลิ้นออกมาไล้เลียเขี่ยคลึงอยู่กับติ่งกระสันที่รวบรัดตัวเองจนปูดเป่งเป็นตุ่มไต

ทอดสายตาจ้องมองเรือนร่างบอบบางคุ้นตาที่นั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างเข้ามาถึงกลางไร่“ดาว... ”พันไตรสลัดศีรษะ ยกมือข้างหนึ่งขยี้ตา หากภาพตรงหน้าก็ไม่ได้พร่าเลือนเหมือนความฝันแต่อย่างใด“พี่พัน... ”หญิงสาวเรียกชื่อเขาขณะตรงรี่เข้ามาหา พันไตรก้าวยาวๆ จนเกือบจะกลายเป็นวิ่งออกไปรับท่ามกลางลำแสงแดดสุดท้ายของตอนใกล้ค่ำที่สาดย้อนมาจากทางด้านหลังของพี่เขย ทำให้เขาแลดูสง่าผ่าเผย รองเท้าบูทสีดำยาวเกือบถึงเข่ายิ่งส่งให้ร่างนั้นดูองอาจสมชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว แผงอกกว้างและปั้นไหล่ตึงเต็มอยู่ภายใต้เสื้อยีนส์สีน้ำเงินคราม หมวกหนังปีกกว้างที่เขาสวมใส่อยู่บนศีรษะยิ่งเสริมส่งให้พันไตรดูคล้ายพระเอกในหนังคาวบอยฝรั่งยังไงยังงั้น“คิดถึงเอ็งเหลือเกิน”สองร่างต่างไซส์กอดกันกลมเมื่อวิ่งเข้ามาในระยะเอื้อมคว้าร่างของกันและกันเข้ามากอด “ฉันมีข่าวดีจะมาบอกพี่... ” รูปร่างของพันไตรสูงใหญ่มาก ทำให้ดาวฉายต้องเขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อมองหน้าเขา “ข่าวดี... ” น้ำเสียงของพันไตรตื่นเต้น “ใช่จ้ะ... ฉันผ่านการออดิชั่นแล้วนะ ได้เป็นศิลปินในค่ายเพลงแล้ว” ทว่

“อ๊าห์.... ” ดาวฉายร้องครางออกมาเบาๆ สองมือขยุ้มขยำอยู่กับกอหญ้าจนขาดวิ่น เศษดินหลุดติดซอกเล็บที่จิกเกร็งอยู่กับพื้น ในนาทีที่ความรู้สึกเสียวซ่านทะยานสูงขึ้นเป็นลำดับ กระทั่งสามารถเอื้อมแตะสวรรค์ชั้นเจ็ดไปพร้อมๆ กับเขา “ขอบใจที่กลับมาหาผัวคนนี้... ขอบใจที่สุดเมียจ๋า เอ็งอย่าหนีผัวไปไหนอีกนะ” พันไตรละล่ำละลักออกมา ร่างระทดระทวยของหญิงสาวทรุดลงนอนด้วยความอ่อนล้า พี่เขยทอดร่างชุ่มเหงื่อลงทาบทับ จมูกซุกซนจูบไซ้เนินอกและเต้านมของหล่อนด้วยความลุ่มหลง “แต่งงานกับพี่นะ” เขาถามขณะรินรดลมหายใจร้อนผ่าวกับเนินอกของหล่อนที่กำลังสะท้อนขึ้นลงตามจังหวะหายใจหอบระโหย “ไม่ต้องแต่งก็ได้... แค่รู้ว่าพี่รักฉัน... จริงใจกับฉันก็พอแล้ว... ฉันจะอยู่เป็นเมียพี่ จะไม่หนีพี่ไปไหนอีกแล้ว” “ไม่แต่งได้ยังไง?” พันไตรแย้ง คำพูดของเขาทำให้น้องเมียรู้สึกฉงนใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ “ทำไมล่ะจ๊ะ” “ถ้าแต่งงานก็ถือเป็นการประกาศให้ผู้คนรู้ว่าจากนี้ต่อไปเอ็งคือเมียพี่ จะได้ไม่มีใครกล้ามายุ่มย่ามกับเอ็ง แต่ถ้าใครหน้าไหนขืนตามมาวุ่นวายกับเอ็งที่ไร่ขอ