All Chapters of The Billionaire's Lawyer (R18+): Chapter 21 - Chapter 30

Araw ng parangal o Awarding ceremony. Golden Phoenix Asian Award ay taon-taon ginahanap para sa mga mahuhusay na mga actors and actresses sa buong Asya. Malaki ang ambag ng pamilyang Alcantara sa event na ito dahil isa sila sa main sponsor ng seremonya. Hindi lang si Iñigo ang naimbitihan kundi maging ang ibang angkan nito. Nandiyan ama na si Alfonso at Inang si Isabela. Hindi rin nagpahuli ang pinsan na si Denver Alcantara; ang tagapagmana ng iilang hotels sa buong Asya dahil sa masikap nitong amang si Liviticus Alcantara. Hindi rin nagpahuli ang kapatid na si Engineer Xavier Alcantara, at ang pinsan na si Lord Chad Alcantara.Nagsalita ang master of ceremony. Lahat ng nominee's ay nabanggit at mga sponsors ng event. Hindi umalis sina Iñigo hanggang sa natapos ito. Inabot ng dalawang oras ang awarding ceremony bago natapos, at saka lumipat na ang mga ito sa main venue ng event.Nasa isang lamesa lang ang mga Alcantara kabilang na rin si Marie doon. Hindi niya inaasahan na makikita

"Miss Marie? Ayos ka lang ba? Bakit parang stress ka? Kumusta ang event na pinuntahan ninyo ni Sir Iñigo kahapon?" Matayog ang iniisip ng dalaga dahil sa nangyari kagabi. Hindi siya makapaniwala na magagawa iyon ni Iñigo sa kanya na hindi niya man lang pinihilan ito o nagpumiglas; parang nahepotismo siya ng mga gabing iyon na sumasabay nalang sa nangyayari. "Miss Marie? Tubig gusto mo?" Tinabig na siya ni Manuel sa balikat para makuha ang atensyon ng dalaga. Bumalik sa wisyo si Marie at napatanga kay Manuel. "Kuya? Ano 'yun? Sorry hindi kita narinig." Natawa si Manuel sabay iling ng ulo nito. "Literal na hindi mo ako narinig dahil malalim ang iniisip mo. Kanina ka pa nga tulala diyan. Inaantok ka pa ba?" "Ha? Ah? O-oo kuya Manuel. Naalimpungatan kasi ako kagabi dahilnm sa masamang panaginip ko." Pagsisinungaling ni Marie. Ang totoo ay hindi talaga siya nakatulog dahil hindi talaga maalis-alis sa diwa niya ang nangyari. "Ganun ba? Ano ba napanaginipan mo?" Mausyusong wika ni

Isang linggo na ang nakalipas nang mangyari ang ganoong insidente sa pagitan nina Marie at Iñigo. Hindi natuloy ang byaheng Singapore dahil do'n, at pinatapos lang ni Iñigo ang business meeting nito sa Japan sa pangalawang araw nila"t kinagabihan ay bumalik sila ng Pilipinas. Nasa kwarto si Marie, at isang linggi na rin kinulong ang sarili doon. Maging si Manuel ay nagtataka at nagdududa na parang may hinding magandang nangyari sa pagitan ng kanyang among lalaki at kay Marie. Hindi rin pumermi si Iñigo sa kanyang bahay bagkus pagbalik nila ng Pilipinas ay sunod-sunod na rin ang trabaho nito. Hindi mabilang, kaya hindi na nakakauwi sa sariling bahay. "Miss Marie? Kain na po," boses ni Jolan ang nasa labas ng kanyang kwarto. "Habang nandito pa po kami sasabayan ka po namin kumain." Naglalambing na sabi pa ng babae sa dalawa. Umangat ang mukha ng dalaga nang marinig ang boses ni Jolan. Dahil wala naman si Iñigo sa paligid, lumabas ito ng kwarto at kumain. Katuñad nga nang sinabi ni Jo

Hindi maingay ngunit masaya. Iyan ang pagkakañarawan ni Marie sa bonggang kaarawan ng ina ni Iñigo. Nasa gilid lang siya habang isa-isa tinitignan ang mga mayayamang bisita. Napangiti siya dahil kung hindi sa tulong ni Iñigo ay hindi niyabito mararanasan.Wala si Iñigo sa tabi nito—nakikipag-usap sa ibang bisita na kaedaran nito.Nang mapagod sa katatayo ang dañaga ay naglakad ito papasok sa loob ng mansyon ay naupo sa kusina kung saan walang tao at tahimik.Iginala niya ang kanyang paningin sa kabuuan ng mansyon."Ang gara talaga ng bahay nila. Magkanu kaya ang nagastos sa mansyon na ito? Milyon? Bilyon? Trilyon?""Hey? Why are you here?" Napabaling si Marie sa likuran nito nang may nagsalitang lalaki. Papalapit ito sa kinaroroonan niya't may hawak na baso ng alak sa kanan at alak naman sa kaliwa nito."Hello po. Magandang gabi," nahihiyang wika ni Marie sa lalaki. "Nagpapahinga lang po." Hindi niya kilala ang lalaki, pero sigurado siyang parte ng Alcantara ang binata."Where's Iñigo

Nagising kinabukasan si Marie na katabi si Iñigo sa pagtulog nito. Dahan-dahan siyang kumilos at dumistansya dahil halos mahañikan na siya ng binata sa sobrang lapit nila sa isa't-isa. Mayamaya ay maingat siyang bumaba ng kama—sinusubukan na hindi makagawa ng ingay dahil sigurado siyang magigising nito si Iñigo kahit kaunting ingay lang. "Morning." Napahinto sa paglalalad si Marie nang marinig ang namamaos na boses ni Iñigo. Paglingon niya sa kama ay nakahiga pa rin naman ang binata at nakapikit pa rin ang mga mata."Ma-magandang umaga. Lalabas na sana ako para gumawa ng almusal. May gusto ka bang kakainin?""You.""Ha? Ako? Bakit ako? Ang ibig kong sabihin—"Hindi na natuloy ang sasabihin ni Marie nang magsalita ulit si Iñigo."Madalas mong niluluto sa umaga." Pagtatama ni Iñigo.Napangiti si Marie. "Okay! Okay!" Palabas na siya ng kwarto nang biglang kumulog ng malakas. Tumungo ang dalaga sa may bintana para tignan ang panahon sa labas. Makulimlim at maulan."Arrozcaldo na may nila