Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Lawyer (R18+): Kabanata 31 - Kabanata 40

"I want to hear your scream Xyrine Marie." May bakas ng luha ang magkanilang pisngi ni Marie nang dahan-dahan gumalaw si Iñigo sa itaas ng katawan nito. Umiiling, pinipigilan ng dalaga ang katawan ni Iñigo na huwag gunawa ng kilos, ngunit sadyang ayaw magpapigil ni Iñigo. Nakaalalay ang magkabilang kamay ni Iñigo sa bewang ng dalaga. Sinusubukan ni Marie na huwag gumawa ng ingay ngunit sadyang mapangahas ang binata. Ang hinay-hinay na kilos ay pabilis nang pabilis hanggang sa hindi na nakaya ng dalaga ang sakit na nararamdaman nito sa kaloob-looban ng kanyang pribadong gitna. Nagtagumpay si Iñigo na mapaungol niya ang dalaga. "You did much more than touching my heart. You charmed and seduce d my soul with who you really are." Alam ni Iñigo na masasaktan niya si Marie sa pamamagitan ng lakas nito upang makaraos; hindi dahil gusto niya makuha o maangkin ang dalaga o dahil gusto niya lang matikman ito, ngunit dahil pareho silang may gusto; puso sa puso. Nahiga si Iñigo, at sak

Lumipas na ang kadiliman ng araw, at ngayo'y patuloy pa rin si Marie sa kanyang pag-aaral. "Xy, tara kape tayo—my treat. Hiwag mo akong tanggihan at this time; pang-sampung aya ko na ito sa 'yo. Kutang-kuta ka na sa akin." Tiniklop ni Marie ang librong binabasa nito't inangat ang mukha para tigna ang kaibugan na si Liza. "Alam mo naman na hindi ako nagkakape." "E di, milk tea—macha, gusto mo?" Para matapos na't hindi na siya kukulitin ng dalaga, pumayag na ito. Niligpit ang mga libro't ibinalik sa kinaluluvaran ng mga ito at tahimik na lumabas ng Library. "Puro ka nalang aral. Alam mo simula no'ng naging kaklase kita, wala kang ibang ginawa kundi ang mag-aral nang mag-aral." "Wala naman akong ibang libangan maliban sa pag-aaral, Liza." "Iyon na nga ang pinupunto ko—mag jowa ka rin, makipag-date ka rin. Nasa bente-sais anyos ka na." Huminto sa paglalakad si Marie at saka hinarap ang kaibigan. Magiliw na ngumiti ang dalaga't hinawakan ang magkabilaang balikat. "Next

APRIL 2023, MANILA "Hindi kita pwedeng iwan mag-isa dito, Xy. Masama ang pakiramdam mo't hindi ka pa nakapaghapunan man lang. Hintayin mo ako't ipagluluto kita ng makakain—" Hinawakan ni Marie ang pulsuhan ni Xavier para pigilan ang binata sa kanyang gustong gawin. Umiling ang dalaga. "Gusto ko lang talaga magpahinga Kuya X—maraming salamat." Napabuntong hininga si Xavier at naupo sa tabi ng dalaga. Hinaplos ang kamay, saka ningitian niya ito. "Bukas, dadalhin kita sa ospital, okay? Huwag matigas ang ulo Xyrine Marie. This is for your own good, at saka matagal na rin na hindi ka pumunta ng therapy mo—kailangan mo na atang bumalik do'n." Sunod-sunod naman tumango si Marie. Dahil sa anxiety at depression ni Marie ay mas lumala pa ito nang umalis si Iñigo. Gabi-gabi inaatake ng kanyang insomnia, at walang araw na hindi ito umiiyak. Totoo. Malaki ang pagkawala ni Iñigo sa buhay ni Marie nang umalis ito. Ngunit dahil sinusubukan naman ng dalaga na kayanin ay unti-unti rin nawa

"How's your study?" "Good." "Academics?" "Fine." "Socialize?" "Not bad." "Boyfriend?" "Not interested." "You say, that you are not interested in me, is that so?" "I didn't say I'm not interested to you." Huminto sa ginagawa si Iñigo nang hindi man lang pinag-isipan ni Marie ang bawat tanong ni Iñigo sa kanya. Yumuko si Iñigo upang makita ang mukha ng dalaga na nakatungo sa pinggan nito sa kanyang harapan. Gamit ang mahahabang hintuturo, inangat ni Iñigo ang baba ng dalaga't walang sabing hinalikan niya ito sa labi. Namula ang mga pisngi ni Marie nang ngumiti si Iñigo. "Marie? Gusto kong makipag-ayos sa iyo ng tama. Pwede ba mag-usap tayo ng masinsinan?" "Ano pa ba ang pag-uusapan? Sa totoo lang, alam ko naman lahat, e. Ikaw lang talaga 'yung hinihintay ko na magsabinka sa akin ng totoo, bakit mo nagawa 'yon, at bakit inabot talaga ng limang taon? At alam kong wala kang alam tungkol sa akin, sa mga nangyayari sa buhay ko araw-araw dahil ni isa sa mga pamilya mo a

WARNING!!! READ AT YOUR OWN RISK... "Iñigo, sandali! Ano ba nangyayari sa iyo?!" Hindi maiwasan ni Marie na magalit kay Iñigo dahil pagdating na pagdating mismo sa pamamahay ng binata, kaagad siya nitong pinasok sa loob ng kwarto't ni-lock ang pintuan. Hindi magawang makalabas ni Marie dahil kinuha din mismo ni Iñigo ang swipe card ng pintuan. Sinundan ni Marie si Iñigo sa banyo. "Iñigo, buksan mo ang pintuan, ano ba problema mo?! Hindi na nga ako aalis, diba? Sumang-ayon na ako sa iyo na dito na ako maninirahan sa pamamahay mo!" Lumabas si Iñigo ng banyo—nakabuntot pa rin ang dalaga sa kanya. Galit na galit, at hindi tumitigil sa kakasalita. Tahimik lang si Iñigo at mayamaya in-unlock ang pintuan at binuksan iyon. "The door is open, and?" Wika ng binata kay Marie. "Well... thank you... Sir!" Saka lumabas ng kwarto. "You promise me, you won't run away, Marie!" Sa loob ng walong taon mahigit, saka lang ulit nakapasok ng sariling kwarto si Marie. Napahanga siya nang mak