Don't forget to rate a star, share a comments, sent diamonds, and gifts. Thank You and God Blessed You Everyone! :)
WARNING!!! READ AT YOUR OWN RISK... "Iñigo, sandali! Ano ba nangyayari sa iyo?!" Hindi maiwasan ni Marie na magalit kay Iñigo dahil pagdating na pagdating mismo sa pamamahay ng binata, kaagad siya nitong pinasok sa loob ng kwarto't ni-lock ang pintuan. Hindi magawang makalabas ni Marie dahil kinuha din mismo ni Iñigo ang swipe card ng pintuan. Sinundan ni Marie si Iñigo sa banyo. "Iñigo, buksan mo ang pintuan, ano ba problema mo?! Hindi na nga ako aalis, diba? Sumang-ayon na ako sa iyo na dito na ako maninirahan sa pamamahay mo!" Lumabas si Iñigo ng banyo—nakabuntot pa rin ang dalaga sa kanya. Galit na galit, at hindi tumitigil sa kakasalita. Tahimik lang si Iñigo at mayamaya in-unlock ang pintuan at binuksan iyon. "The door is open, and?" Wika ng binata kay Marie. "Well... thank you... Sir!" Saka lumabas ng kwarto. "You promise me, you won't run away, Marie!" Sa loob ng walong taon mahigit, saka lang ulit nakapasok ng sariling kwarto si Marie. Napahanga siya nang mak
APRIL 2023, MANILA "With Latin Honor—Miss Xyrine Marie Caballero. Congratulations!" Bakas sa mukha ni Marie ang tuwa at saya nang tawagin ng master of ceremony ang pangalan nito. Tumayo siya at humarap kina Alfonso at Isabela na naging dahilan ng pagtupad ng pangarap nito na makapagtapos sa koliheyo. Hindi rin nila inaasahan na magiging cum laude si Marie—kaya ganun nalang ang gulat nila. Mayamaya ay tinawag ni Marie si Isabela na siyang magiging kasama nito sa pag-akyat sa intablado. Mangiyak-ngiyak ang dalaga nang yakapin siya ng Gina. "Well done! Congratulations, Xyrine." "Thank you po Tita Isabela." Nang makuha ang award—hindi pa umalis ang dalawa dahil bigla nalang sumulpot si Xavier sa kung saan at kinuhanan ng litrtao ang dalawa. Masayang bumaba si Marie kasama ang Ginang. "Congratulations Xy. Well done! Well done!" Ani Xavier, at yumakap sa dalaga. "Maraming salamat Kuya X." Magiliw na sabi ni Marie sa binata. Bumalik ang Ginang sa pwesto nito at maging si Xav
NOVEMBER 2015, MANILA "Marie? Lunch break na, tara sa cafeteria." "Sige Liza, mauna ka na muna." "Ha? Bakit? Masama ba pakiramdam mo?" kinapa niiza ang noo ni Marie at saka kinapa ang sariling noo. "Normal lang naman. Ayos ka lang ba?" Naupo si Liza sa bakanteng upuan at sinilip ang mukha ng dalaga. Nakapikit ang mga mata—inaantok. "Inaantok kasi ako Liz." "Alas-dyes ng umaga inaantok ka? Hindi ka ba nakatulog kagabi?" "Maaga din nga ako natulog kagabi—iwan ko ba bakit antok na antok ako ngayon." Kumunot ang noo ng kaibigan. Ayaw niyang mag-isip ng masama ngunit hindi iyon mawala sa kanyang isipan. "Matanong ko nga... ni-regla ka na ba?" Bumukas ang mga mata ni Marie. Tamad itong naupo at sunod-sunod na umiling. "Wala pa nga e. Isang linggo na—" "Ay! Sh*t! Teka nga! May boyfriend ka ba? Boyfriend mo ba 'yung gwapong abogado na iyon?" Kumunot ang noo ni Marie sa tanong ng kaibigan na si Liza. "Hindi." "Hindi? As in? Pero ang tanong ko... nag ano na kayo?" "
TAON 2019, MANILA PHILIPPINES "Tita Isabela? Pwede po ba magtanong?" "Sure hija, ano ba 'yon?" "How's your income? I mean, you're a businesswoman, right? Paano mo ma-handle ang pagtaas ng profits or income mo sa ekonomiya sa panahon na ito?" "Paano ba? Teka, thesis mo ba iyan?" "Opo! Third-year na ako, at nasa thesis na kami. Paano ba gumawa ng topic thesis about econamics?" Huminto sa pagbabasa ng libro si Ginang Isabela nang magkaroon siya ng interes sa tanong ni Marie sa kanya. Dahil negosyante ang Ginang, tutulungan niya kung paano o bibigyan niya ito ng magandang ideya. "First; You can ask Tito Alfonso about government policies, literature, etcetera. Second; Ito lang maitutulong ko sa iyo, Global trade analysis, business, investing, financials and strategies." Kakatwang nagkaroon ng magandang ideya si Marie sa mga sinasabi sa kanya. Alam niyang mahirap ngunit kailangan niya itong harapin. Natapos ang madugong Thesis ng dalaga makalipas ang ilang buwan na pagsasaliksik. Hin
TAON 2019, NEW YORK CITY, U.S.A COURTROOM "Good morning Judge Jullia. Here's P2165 Thomas versus defender." Wika ng Pulis sa hukom. "Good morning Leutinant David! Thank yiu very much," iginala ng hukom ang mga mata nito sa kabuuan lugar ng court hall. "Welcome! Can you tell me your name?" Walang paligoy-ligoy. Walang pasikot-sikot. Hindi nag aksaya ng oras ang hukom. "Clara, Your Honor." "And how old are you?" "Twenty, Your Honor." "And yoi don't have a driver's license? "No, Your Honor!" Nakaupo sa bandang likuran si Iñigo habang nakikinig ng hearing sa loob ng courtroom. Dahil kilala niya ang hukom, nagkaroon siya ng malalim na interes dito, at hindi umalis sa lugar hanggang sa hindi matapos. Napasilip siya sa kanyang telepono nang makitang tumatawag sa isang application si Marie. Hindi niya magawang sagutin iyln dahil nasa kalagitnaan ng hearing at bawal ang telepono sa loob. Panay cancel ang ginagawa niya. Napapabuntong hininga nalang ang binata dahil nag-aalala siya na
TAON 2020, NEW YORK U.S.A "Thank you so much for taking care of me, Doc. Now, I can sleep peacefully and no worries." "You're lucky na afford mo 'yung mga gamot na nireresita sa iyo. How's your feeling now?" "And I'm feeling good. Thanks to you a lot." "Mabuti naman. But still, wala munang labas, no works, okay? Bro, you have plenty of money—no need to work in this situations. Laganap ang covid-19 at kailangan natin mag-ingat." "It's doesn't mean na may pera ako, hindi ko na kailangan magtrabaho. May mga empliyado akong sinusuportahan dahil nagsarado ang limang coffee shop, and I have two-hundred employee's—dito lang iyan sa New York, not included ang ibang branches sa ibang bansa. Now, tell me... hihiga lang ba ako dito at hahayaan sila? Ayaw ko rin maranasan nila ang naranasan kong sakit; positive sa covid. I want them all to be safe and not worry about eating for the next few days." Sa mga panahon ng iyon. Kasagsagan ng pagbagsak ng ekonomiya sa buong mundo, mapalad, maswerte
TAON 2023 MANILA PHILIPPINES "Hindi ka na babalik ng New York?" "Babalik pero kailangan sumama ka na sa akin. May firm ako do'n, at may sarili kang opisina. Pinagawa ko talaga iyon at ako mismo nag-desenyo." "Kailan naman balak mong bumalik?" "Marie? Us. Not just me, but Us," seryosong saad ni Iñigo. "Hey! Listen. I want you to come with me, okay? And please, don't make any excuse para masabi mong hindi ka sasama dahil hindi ako papayag na iiwan ka ulit dito." Tumayo si Marie, at lumapit kay Iñigo. Hindi na tinapos ang pagkain dahil iginaya niya ang binata sa gitna ng harden na pinapalibutan ng maraming ilaw. "Sayaw tayo, dali." Hindi naman nag-atubiling umayaw si Iñigo dahil nakikita niya kay Marie ang mga ngiting hindi pilit. Yumakap si Marie kay Iñigo. "Gusto kong magkwento ka sa akin," saad ni Marie. "Lahat i-kwento mo sa akin kung anong nangyari sa iyo sa New York. Noong panahon ng Covid-19—anong ginawa mo? Mga panahon na mag-isa ka lang sa bahay mo, at mga okasyon na dapa
"Iñigo, anak? Nahanap mo ba si Marie?" Kaagad sinalubong ni Isabela si Iñigo—sa bungad pa lang ng main gate ng kanilang mansyon. "What happen? Bakit hinayaan mong umalis siya na mag-isa?" Kalmado lang, ngunit bakas sa mga mata ang pag-aalala ni Alfonso sa dalaga. "Well... I know this coming." Kalmadong salita ni Xavier nang lumabas ito sa kanyang kwarto. Nakatayo lang siya sa hallway ng balcony nila sa pangalawang palapag ng bahay at sumisimsim ng kape. Lakad-pabalik si Iñigo habang sinusubukan tawagan si Marie; kung hindi declined, out of reach naman ang linya. "We can request access to CCTV footage in Police and Security Services if ever hindi pa bumalik si Marie untill midnight." Wika ng ama—si Alfonso. "Bakit hintayin pa ang hating gabi kung pwede naman gawin ngayon?!" Angil ng binata. "Go ahead! Do your best na mahanap mo siya—" "Shut yout f*cking mouth X! I'm not talking to you!" "Really, huh? Let me tell you frankly my dear older brother Attorney Iñigo Alcantara—
EPILOGUE—PART TWO—DESTINED WITH YOU TAON 2025, MAY—PHILIPPINES Maganda ang mga ngiti ni Iñigo habang papalapit sa kanya ang babaeng minahal niya na simula pa noong una. Mayamaya, ang magandang ngiti ay napalitan ng luha; luha ng kagalakan. "You destined with me," mahinang sambit ni Iñigo. Nakikita niya ang batang Marie na humihikbi. "I'm so inlove with you." Aniya't nagpunas ng luha sa mga mata. "Pangalawang kasal mo na ito, ngayon ka pa talaga iiyak?" "Wala kang alam—" "May alam ako. May nagsabi sa akin—isa sa mga naging ka-klase mo noon—Marie is your first love. Bro, child abuse ginawa mo!" "She's already fifteen that time. Bata lang siyang tignan dahil hindi naman siya katangkaran." "Bata pa rin 'yun Benjo! Bente uno ka noon, kinse lang siya. Baka nga 'di pa nagdadalaga 'yun!" "Shut up will you? How about you? Akal mo ba hindi ko alam na nandito 'yung—" "Ipapakilala ko na siya mamaya kina Mom at Dad. Wala kang dapat na alalahanin." "Pssh!" Natigil lang ang us
EPILOGUE—PART ONE; THE PLOT TWIST TAON 2010, PHILIPPINES TWENTY-ONE YEARS OLD, IÑIGO ALCANTARA—FOURTH YEAR COLLEGE "Benjo, let's go to the café! You're leaving tomorrow—you can treat us to a free meal." "You guys can go—I'm leaving." "Hoy! Sandali naman! Wala man lang despedida diyan? Grabe ka naman sa amin Iñigo! Ang yaman-yaman ninyo tapos ayaw mo kaming i-libre! Tara na nga mga Par! Kung ayaw niyang ilibre tayo_e di libre natin sarili natin!" Hindi pinansin ni Iñigo ang mga ka-klase. Ang totoo ay lalapitan lang naman siya ng mga iyon dahil alam nila na mapera ang binata. Napabuga ng hangin sa kawalan si Iñigo saka umihis ng daan. Mayamaya ay napahinto siya nang may napansin batang babae na nakatungo at tahimik na humikhikbi. Akma niya sanang lapitan nang may lumapit na ginang sa batang babae. Nagulat na lang si Iñigo nang biglang sampalin ng ginang ang bata. Napayukom siya ng kamao nito't lalapitan sana nang biglang tumunog ang telepono niya. Napahinto siya sa paglal
APRIL 2025 PHILIPPINES "Case number 2025-PH-9090. I'll deliver the sentence. Despite the cruel nature of the crimes... and the clear evidence, the defendant made excuses that were imposible to believe, refuse to show remorse. The defendant, Lucio Salazar is sentenced to life in prison." Samo't saring reaksyon ang naririnig sa loob ng korte matapos bigyan ng panghabang buhay na pagkabilango si Lucio. Nag-ingay ang social media at maging ang media roon. Napasinghap ng hangin sa kawalan si Iñigo habang si Marie ay tahimik lang at nakatitig lang kay Lucio. Nang patayuin na siya ng mga warden—posas kaagad at saka siya inilabas ng korte. Binungad ng maraming media reporter sa labas ang salarin habang tulala na lang ito na naglalakad. "His family is here." Wika ni Iñigo. "Wala naman na magagawa ang pamilya niya kundi ang tignan na lang siya sa malayo." Salita din ni Marie. Nang lumingon si Lucio sa kinaroroonan nina Iñigo at Marie, saglit itong nagpaalam sa dalawang pulis na kakausapin
Gabi, at nasa St. Miguel Chapel inilamay ang abo ng ina ni Marie. Walang kamag-anak na pumunta—tanging sina Iñigo at ang pamilya niya ang pumunta para bigyan ng dasal. "Bukas na ihahatid ang ina mo, qala ka babg sasabihin?" Wika ni Iñigo. Umiling si Marie. "Wala." Saka siya naupo sa gilid at nakatitig lang sa puting banga kung saan naroon ang abo ng kanyanh ina. "Okay. " "Iñigo, huwag na kayong pumunta ng sementeryo—ako na bahala ang maghatid ng abo niya sa libingan ni Tiyo Oscar." "Marie, hindi ako papayag na ikaw lang—asawa mo ako at karapatan kong samahan ka. Huwag mong isipin na naging pabigat na ito sa amin dahil hindi ko naisip iyan. Kahit man lang sa huling hantungan ng ina mo, mabigyan siya ng magandang burol." Binalingan ni Marie si Iñigo. Paklang ngumiti at nagpasalamat sa asawa. "Maraming salamat sa inyong lahat. Kahit papaano nairaos din ang paglagay ng abo ni inay sa kanyang hulinh hantungan." "Walang anuman Marie, anak. Makapagpahinga na ng tuluyan ang nan
Nakatayo sa harapan ng pintuan; nagdadalawang isip kung papasok ba si Iñigo sa loob o hindi upang hikayatin ang asawang si Marie na dalawin ang inang si Ester. Mayamaya ay napalingon siya sa kanyang likuran nang may pumatong na kamay sa kanyang balikat—ang amang si Alfonso. Kauuwi lang galing ng ospital. "Dad? How are you? Kumusta si Kid?" "Stable na mga vital sign niya. Me and your Tito Viktor nauna nang umalis pero babalik iyon si Viktor dahil siya ang mag-aasikaso kay Kid habang nasa ospital pa ang pinsan mo. Ako naman may aasikasuhin akong kaso; 'yung salarin sa pananaksak kay Kid sa Boracay. Kailangan kong bumalik ng Boracay para makausap ang salarin." "Thank you so much Dad. I'm sorry I can not able to assist you. Marie's mom died last night; she's sick. Abd now I need convince her na puntahan namin." "Is that so? Sige, sent my condolences and flowers to her burial." "Yes, Dad. Ingat ka papunta roon—tumawag ka." "Suyuin mo 'yan nang nabisita niya ang nanay nito kahit
MANILA, PHILIPPINES—ALCANTARA RESIDENCE "Dahan-dahan—ang mga bata ipasok na ninyo sa kanilang kwarto. Naneng, tabihan mo muna si Amber, ha? Pasensya, masyado lang abala. Magoahinha ka na rin. Joan—Jolan, kung naguguyom kayo—idamay niyo na si Lili. Ako na bahala kina Tita Ana at Mommy. Ihahatid ko lang si Marie sa kwarto namin." Isa-isang nagsinuran sa mga sinabi ni Iñigo. Nakarating na sila sa mansyon ng Alcantara, at lahat ay pagod. Paglapag ng eroplano sa NAIA 4, dumiretso na kaagad ang tatlong magkapatid na sina Alfonso, Viktor, at Lemuel—kasama ang bunsong anak na si Caleb patungong ospital—maneho ni Manuel ang sasakyan. Sakay ng ambulansya, mabilis nailipat si Kid. "Iñigo magpahinga ka na rin muna. Alam namin na mas pagod ka dahil sa nangyari." Wika ng ina.. Tumango si Iñigo. "Yes, Mom. Magpahinga na kayo. Tita Ana, ayos lang po ba kayo? Bukas pupuntahan natin si Kid—sa ngayon mas kailangan mong magpahinga." "Maraming salamat Benjo. Sige na't papasok na rin ako ng kwarto
Kumalipas ng takbo si Iñigo nang makitang bumagsak si Marie. Dali-dali niyang kinarga ang asawa at patakbong inilabas kahit walang sasakyan; mabuti na lang may taxi na nakaabang kaagad kaya mabilis na naisugod ang asawa sa pagamutan. "I'll pay you later, Sir. I forgot my wallet. I'm sorry." "Ayos lang po Sir." Tinulungan ng driver si Iñigo na maisugod sa loob ng emergency room si Marie. "Nurse? Please, help my wife—she passed out." "This way Sir." Kaagad naman sila inasikaso ng nurse na nakaduty roon. Hindi umalis si Iñigo sa tabi ng asawa. Mamg matapos lagyan ng IV fluid si Marie ay hindi pa rin panatag si Iñigo dahil nha sa hindi pa nagigising ang asawa. "Sir, pwede na po si Ma'am ilipat ng kwarto." "Yes please, and I want VIP suite for my wife, if there is a chance?" "Sige po, Sir. Ito po ang application form. Paki-fill-up na lang then proceed na tayo sa kwarto ni Ma'am." "Thank you so much." Nag fill-up ng application si Iñigo. Nang matapos ay kaagad din na-aprobahan at sa
THREE HOURS AGO "Miss? I am Xyrine Marie Alcantara—ako 'yung nakausap ng management dahil sa cancelation ng wedding. Can I speak to the organizer and manager?" "Ah? Yes po. Hello po Ma'am Alcantara. Sasamahan ko na lang po kayo sa head office ng manager ng hotel." Napangiti si Marie. "Great! Ngayon na ba?" "Yes po Ma'am. One second po." Panay ang pagmamasid ni Marie sa kanyang paligid. Alam niyang delikado na lumabas dahil kay Lucio na nasa Boracay lang din naman. Payapa at mahinahon ang bawat torista at mga bisita ng hotel kaya panatag si Marie na walang may masamang mangyari. "Tara na po Ma'am?" Wika ng isang staff ng hotel at nauna na itong naglakad—nakasunod si Marie sa kanyang likuran. Pagdating ng dalawa sa harapan ng elevator saka naman nagsalita ang nasa tabi nilang lalaki—mikaniko ng elevator. "Out of service po muna mga magagandang Ma'am. Pasensya na po." "Matagal pa po ba iyan Kuya?" Salita ng babaeng staff. "Abutin pa po ng isang oras Ma'am—under maitena
BORACAY, PHILIPPINES "I'm asking you na huwag muna tayong lalayo sa area natin, as soon as possible," binalingan ni Iñigo si Marie. "Stay here. Xavier, Dad, Tito Viktor, and Tito Lemuel will come with me. Kid please look at them, okay? This is importante matter. I'm asking for your cooperation." Nasa lobby ng hotel ang buong pamilya. Maliban kay Manuel ay nauna na itong umalis—tumungo sa lugar na binigay ng Chief. Labis-labis man ang pag-aalala ng pamilya ni Manuel—sinisigurado naman ni Iñigo na ligtas ito. "I want to come with you guys, but it's better to stay here. Don't worry, I'll take care of them. Now, go!" Saad ni Kid. "Mag-iingat kayo." Nag-aalalang salita ni Marie. "Tumawag kayo kaagad kapag nahuli na siya." Sabi naman ng inang si Isabela. "Dong, ang habilin ko—" hindi natapos ang sasabihin ni Anastasia nang yakapin siya ni Lemuel. "Oo." Maiksing sagot nito. Napayakap na rin si Iñigo kay Marie bago sila tuluyan na umalis. Napabuga ng hangin sa kawalan si Marie