Don't forget to rate, share, comments, diamonds, and gifts. Have a good day and God bless you all! ;)
"Oh? Anong nangyari diyan at parang namatayan naman ata?!" "Namatay ang puso dahil nilayasan ng babaeng hindi naman kayang magsabi ng tunay na nararamdaman!" "Ah? 'Yung biniyaan niya ng walong taon? Kunwari ayaw kausapin, pero panay stalk sa socmed ni gurl? Wow! Ha? Is this really you, Attorney Alcantara?" Tumayo si Iñigo mula sa pagkakahiga niya sa sofa, at saka dumulog kina Andrea at Xavier. Hinuli ng binata ang pulsuhan ng dalawa, at saka kinaladkad palabas ng bahay nito. "You two, get out of my house and don't come back!" "Hoy! Sandali naman!" Si Andrea ang humarang sa bukana ng pintuan. Hindi nagawang isarado ni Iñigo ang dahil sinadyang iipit ni Andrea ang sarili. Napabuga nalang ng hangin sa kawalan si Iñigo habang pangiti-ngiti naman ang kapatid na si Xavier. Walang nagawa kundi ang hayaan na makapasok ulit ang mga ito. Naupo sa sahig si Iñigo saka hinablot nalang basta ang ang bote ng alak. "Kuya? Ipakilala nalang ako sa 'yo, she's a flight attendant at anak ng
"A-ayos lang ako, Iñigo." "No! You're not! I'll take you to the hospital." "Sabi na, okay lang ako—" "Okay?! Do you think maniniwala pa ako kapag sinabi mong, okay ka kahit hindi naman?! Tinago mo sa akin ang pagbubuntis mo—nakunan ka. Maliban kay X sino pa ang nakakaalam ng mga sekreto mo? Ano palagay mo ang magiging reaksyon ko? Matutuwa?! Kaya ba lumalayo ka dahil pakiramdam mo iyan lang ang solusyon sa lahat?" Napatungo si Marie sa kanyang kinauupuan habang lakad-pabalik ang ginagawa ni Iñigo sa harapan niya. Mayamaya huminto ito't humarap kay Marie. "Let's go home. I won't allow you to live here alone. Pinagbigyan na kita—limang buwan, hindi na ako papayag na uuwi na hindi ka kasama!" "Hindi pwede. May trabaho ako—" "Then file a resignation letters. O baka gusto mo ako pa ang gagawa at ako na rin mismo ang aabot sa Mayor mismo? You choose!" Hindi ulit nakasagot si Marie. Bagaman, hindi rin siya pwede na tatahimik nalang. "Hindi ako pwedeng sumama sa iyo Iñigo. M
Tahimik ang pagitan ng tatlon nang basagin iyon ng binatang lalaki. "So? Babalik ka na paña ng Maynila? All of the sudden?" "Why are you asking her? Who are you?" Biglang salita ni Iñigo. Nakangiti panrin ang binata—nang aasar kay Iñigo habang si Marie ay hindi magawang makasingit sa usapan nilang dalawa. "Well... I'm just his brother." "Brother?" Nagkibit balikat ang binata at bumaling kay Mariw sabay kindat. "I'll go ahead. Papasyalan nalang kita sa Maynila kapag may oras ako, at saka naghihintay pa kami ng sagot mo—isang linggo na iyon." "Tatawagan nalang kita. Sa ngayon, may pupunta pa kami ni Iñigo." "Fine. But don't forget you decision Xyrine. We'll waiting," bumaling ang binata kay Iñigo. "Attorney Alcantara, take care of my beautiful sister. See you later." Saka tumayo. Akma pa sana itong yayakap kay Marie nang humarang si Iñigo. Mas lalo nagkaroon ng interes ang binata kay Iñigo. Samantala. "Brother? Kailan ka pa nagkaroon ng kapatid, Marie?" "Bahay-amp
Alas-kwatro ng hapon nang bumisita si Iñigo sa Correctional Institution for Women sa lungsod ng Mandaluyong. "Attorney Alcantara, kumusta? Long time no see." Magalang na pagbati ni warden kay Iñigo nang pumasok kaagad ito sa loob. Apat na warden ang nakabantay; dalawang lalaki, dalawang babae. "I want to see her." Aniya't alam na kaagad ng mga warden kung sino ang tinutukoy nito. "Right away po Attorney—this way po." Dalawang warden ang nag-scort kay Iñigo. Habang nilalakad ang hallway, hindi maiwasan ni Iñigo ang igala ang mga mata sa field kung saan may ilang mga priso roon—nakasunod ang mga mata sa kanya, na akala mo'y mga bwitring gustong umatake sa kalaban. Naghintay ng ilang minuto si Iñigo sa isang kwarto kung saan para lang sa kanya at sa prisong bibisitahin nito. Apat na CCTV ang nandoon—bawat sulok ay may nakalagay. Pagdating ng Ginang; isang ngiti kaagad ang sinalubong sa kanya. "Parang alam ko lang na bibisitahin mo ako ngayon, Attorney. Napanaginipan kasi kita kagabi—
"Can I talk to him first?" "Sir, kailangan niyo po muna bigyan ng first-aid. Malalim po 'yong sugat niyo po." "I'm okay. I want to talk to him first before I proceed to file him a case." "Tawagan niyo nalang po muna ang abogado ninyo Sor para po malaman ang sitwasyon niyo ngayon." "I'm a lawyer. Attorney Iñigo Alcantara." Hindi kaagad nakapagsalita ang pulis na kumakausapnsa kanya. Tumikhim ito at mayamaya ay kumalikot ng computer saka pinaupo si Iñigo. "Attorney Alcantara? May kaunting katanungan lang sana ako tungkol sa nangyaring insedente. Maaari po bang idetalye ninyo sa akin kung ano ang nangyari?" "I don't what exactly happened. He just bump my car—at the back. He apologize; he approach me in purpose and he suddenly attack me with his dagger. Kung makikita ninyo sa surveilance camera; may matandang lalaki akong tinulungan na makatawid ng pedestrian lane. After a moment—green light; paglagpas ko ng intersection ganun na ang nangyari." "Abogado po kayo. Wala ka po
"Hello? Oh? Liza, bakit?" "Anong bakit ka diyan?! Ang tagal mo nang hindi nagpapakita sa akin!" Napangiti si Marie dahil sa ilang buwan nitong hindi nakakausap ang kaibigan, wala pa rin may pinagbago sa kanya. "Ayos lang naman ako. Nasaan ka ngayon?" "Nandito ako malapit lang sa bahay ni Attorney. Alam mo ba 'yong bar dito? May harapan ng 24/7 open na store?" "Dito sa block 5? Nandito kami ni Iñigo—convenient store. Nasaan ka ba?" "As in?! Teka lalabas ako," patakbong lumabas si Liza ng bar at tumayo sa gitna ng kalsada upang makiyata siya kaagad ni Marie. "Hoy! Nandito ako sa gitnan ng kalsada, nasaan ka?!" Tuwang-tuwa ang kaibigan nang makita si Marie na lumabas ng sasakyan ni Iñigo. Patakbong lumapit si Marie sa kaibigan; walang pakialam sa paligid. Mayamaya, ang galak at tuwa ng dalawa ay napalitan ng kaba at takot nang biglang sinalpok ng malaking track ang sasakyan ni Iñigo. Nangangatug ang mga tuhod ni Marie sa nakita nang sumabog pa ang sasakyan pagkatapos. Na
"Si Marie ang kailangan niya," panimula ni Iñigo nang tahimik na ang mamsyon dahil nagpapahinga na ang lahat maliban sa kanyang Ama at sa nakababatang kapatid na si Xavier. "Actuully, I don't have any idea what he wants to her." Aniya't lumagok ng alak. "E, gago pala siya! Nagpanggap pa na kapatid. Pinaniwala si Xy na kamag-anak sila! That f*cking bastard! Buburahin ko mukha nun!" Bulalas ni Xavier; galit na galit nang malaman ang buong kwento. "Una ko siyang nakita, hindi na maganda ang pakiramdam ko sa lalaking iyon. Walang kapatid na kung tignan si Marie ay parang may masamang binabalak." Wika pa ni Iñigo. "Kailangan niyo munang magpakalayo-layo. Bumalik ka ng New York, at isasama mo si Marie. For good." Suhisyon ng ama. "Magsasampa ako ng kaso sa kanya at doon sa lalaking hindi pa nagsasabi ng totoong pakay nito," napayukom ng kamao si Iñigo. "I drag him to hell!" Mariin niyang sabi at hindi na nagsalita. Kinabukasan. Maagang umalis si Iñigo para puntahan ang nangyaring i
TAON 2022 MANILA PHILIPPINES "Congratulations Marie! I didn't expect na tatalon ka ng isang taon! O.M.G!" "Maging ako ay hindi nga makapaniwala Liza. Ang saya-saya ko." "Iiwan mo na ako bff! Auto fourth-year ka ng law! Kyah! Let's go! Dinner is mine. Huwag ka munang mag part-time. Okay?!" Hindi masukat ang saya ni Marie dahil hindi nito inaasahan na makapapasa siya sa isang exam na pwedeng umakyat sa susunod na level ng taon. Walang baker o reference si Marie. Hindi niya ginamit ang pangalan ni Nudge Alfonso Alcantara para lang makapasa. Talino at pagpoporsige ang naging sabdata ni Marie sa mga oras na iyon at dasal sa puong may kapal. "Liza, bakit dito tayo? Maraming tao." "Ano ka ba! Okay lang 'yan! Saka minsan lang naman ito. Teka! Ladies room lang ako, huwag kang umalis ng table natin, ha?" "Sige." Sa isang disco bar sa Cubao dinala ni Liza ang kaibigan na si Marie upang ipagdiwang ang pagkapasa nito sa isang pinakamalaki pagsusulit sa buong Pilipinas. Isang beses l
EPILOGUE—PART TWO—DESTINED WITH YOU TAON 2025, MAY—PHILIPPINES Maganda ang mga ngiti ni Iñigo habang papalapit sa kanya ang babaeng minahal niya na simula pa noong una. Mayamaya, ang magandang ngiti ay napalitan ng luha; luha ng kagalakan. "You destined with me," mahinang sambit ni Iñigo. Nakikita niya ang batang Marie na humihikbi. "I'm so inlove with you." Aniya't nagpunas ng luha sa mga mata. "Pangalawang kasal mo na ito, ngayon ka pa talaga iiyak?" "Wala kang alam—" "May alam ako. May nagsabi sa akin—isa sa mga naging ka-klase mo noon—Marie is your first love. Bro, child abuse ginawa mo!" "She's already fifteen that time. Bata lang siyang tignan dahil hindi naman siya katangkaran." "Bata pa rin 'yun Benjo! Bente uno ka noon, kinse lang siya. Baka nga 'di pa nagdadalaga 'yun!" "Shut up will you? How about you? Akal mo ba hindi ko alam na nandito 'yung—" "Ipapakilala ko na siya mamaya kina Mom at Dad. Wala kang dapat na alalahanin." "Pssh!" Natigil lang ang us
EPILOGUE—PART ONE; THE PLOT TWIST TAON 2010, PHILIPPINES TWENTY-ONE YEARS OLD, IÑIGO ALCANTARA—FOURTH YEAR COLLEGE "Benjo, let's go to the café! You're leaving tomorrow—you can treat us to a free meal." "You guys can go—I'm leaving." "Hoy! Sandali naman! Wala man lang despedida diyan? Grabe ka naman sa amin Iñigo! Ang yaman-yaman ninyo tapos ayaw mo kaming i-libre! Tara na nga mga Par! Kung ayaw niyang ilibre tayo_e di libre natin sarili natin!" Hindi pinansin ni Iñigo ang mga ka-klase. Ang totoo ay lalapitan lang naman siya ng mga iyon dahil alam nila na mapera ang binata. Napabuga ng hangin sa kawalan si Iñigo saka umihis ng daan. Mayamaya ay napahinto siya nang may napansin batang babae na nakatungo at tahimik na humikhikbi. Akma niya sanang lapitan nang may lumapit na ginang sa batang babae. Nagulat na lang si Iñigo nang biglang sampalin ng ginang ang bata. Napayukom siya ng kamao nito't lalapitan sana nang biglang tumunog ang telepono niya. Napahinto siya sa paglal
APRIL 2025 PHILIPPINES "Case number 2025-PH-9090. I'll deliver the sentence. Despite the cruel nature of the crimes... and the clear evidence, the defendant made excuses that were imposible to believe, refuse to show remorse. The defendant, Lucio Salazar is sentenced to life in prison." Samo't saring reaksyon ang naririnig sa loob ng korte matapos bigyan ng panghabang buhay na pagkabilango si Lucio. Nag-ingay ang social media at maging ang media roon. Napasinghap ng hangin sa kawalan si Iñigo habang si Marie ay tahimik lang at nakatitig lang kay Lucio. Nang patayuin na siya ng mga warden—posas kaagad at saka siya inilabas ng korte. Binungad ng maraming media reporter sa labas ang salarin habang tulala na lang ito na naglalakad. "His family is here." Wika ni Iñigo. "Wala naman na magagawa ang pamilya niya kundi ang tignan na lang siya sa malayo." Salita din ni Marie. Nang lumingon si Lucio sa kinaroroonan nina Iñigo at Marie, saglit itong nagpaalam sa dalawang pulis na kakausapin
Gabi, at nasa St. Miguel Chapel inilamay ang abo ng ina ni Marie. Walang kamag-anak na pumunta—tanging sina Iñigo at ang pamilya niya ang pumunta para bigyan ng dasal. "Bukas na ihahatid ang ina mo, qala ka babg sasabihin?" Wika ni Iñigo. Umiling si Marie. "Wala." Saka siya naupo sa gilid at nakatitig lang sa puting banga kung saan naroon ang abo ng kanyanh ina. "Okay. " "Iñigo, huwag na kayong pumunta ng sementeryo—ako na bahala ang maghatid ng abo niya sa libingan ni Tiyo Oscar." "Marie, hindi ako papayag na ikaw lang—asawa mo ako at karapatan kong samahan ka. Huwag mong isipin na naging pabigat na ito sa amin dahil hindi ko naisip iyan. Kahit man lang sa huling hantungan ng ina mo, mabigyan siya ng magandang burol." Binalingan ni Marie si Iñigo. Paklang ngumiti at nagpasalamat sa asawa. "Maraming salamat sa inyong lahat. Kahit papaano nairaos din ang paglagay ng abo ni inay sa kanyang hulinh hantungan." "Walang anuman Marie, anak. Makapagpahinga na ng tuluyan ang nan
Nakatayo sa harapan ng pintuan; nagdadalawang isip kung papasok ba si Iñigo sa loob o hindi upang hikayatin ang asawang si Marie na dalawin ang inang si Ester. Mayamaya ay napalingon siya sa kanyang likuran nang may pumatong na kamay sa kanyang balikat—ang amang si Alfonso. Kauuwi lang galing ng ospital. "Dad? How are you? Kumusta si Kid?" "Stable na mga vital sign niya. Me and your Tito Viktor nauna nang umalis pero babalik iyon si Viktor dahil siya ang mag-aasikaso kay Kid habang nasa ospital pa ang pinsan mo. Ako naman may aasikasuhin akong kaso; 'yung salarin sa pananaksak kay Kid sa Boracay. Kailangan kong bumalik ng Boracay para makausap ang salarin." "Thank you so much Dad. I'm sorry I can not able to assist you. Marie's mom died last night; she's sick. Abd now I need convince her na puntahan namin." "Is that so? Sige, sent my condolences and flowers to her burial." "Yes, Dad. Ingat ka papunta roon—tumawag ka." "Suyuin mo 'yan nang nabisita niya ang nanay nito kahit
MANILA, PHILIPPINES—ALCANTARA RESIDENCE "Dahan-dahan—ang mga bata ipasok na ninyo sa kanilang kwarto. Naneng, tabihan mo muna si Amber, ha? Pasensya, masyado lang abala. Magoahinha ka na rin. Joan—Jolan, kung naguguyom kayo—idamay niyo na si Lili. Ako na bahala kina Tita Ana at Mommy. Ihahatid ko lang si Marie sa kwarto namin." Isa-isang nagsinuran sa mga sinabi ni Iñigo. Nakarating na sila sa mansyon ng Alcantara, at lahat ay pagod. Paglapag ng eroplano sa NAIA 4, dumiretso na kaagad ang tatlong magkapatid na sina Alfonso, Viktor, at Lemuel—kasama ang bunsong anak na si Caleb patungong ospital—maneho ni Manuel ang sasakyan. Sakay ng ambulansya, mabilis nailipat si Kid. "Iñigo magpahinga ka na rin muna. Alam namin na mas pagod ka dahil sa nangyari." Wika ng ina.. Tumango si Iñigo. "Yes, Mom. Magpahinga na kayo. Tita Ana, ayos lang po ba kayo? Bukas pupuntahan natin si Kid—sa ngayon mas kailangan mong magpahinga." "Maraming salamat Benjo. Sige na't papasok na rin ako ng kwarto
Kumalipas ng takbo si Iñigo nang makitang bumagsak si Marie. Dali-dali niyang kinarga ang asawa at patakbong inilabas kahit walang sasakyan; mabuti na lang may taxi na nakaabang kaagad kaya mabilis na naisugod ang asawa sa pagamutan. "I'll pay you later, Sir. I forgot my wallet. I'm sorry." "Ayos lang po Sir." Tinulungan ng driver si Iñigo na maisugod sa loob ng emergency room si Marie. "Nurse? Please, help my wife—she passed out." "This way Sir." Kaagad naman sila inasikaso ng nurse na nakaduty roon. Hindi umalis si Iñigo sa tabi ng asawa. Mamg matapos lagyan ng IV fluid si Marie ay hindi pa rin panatag si Iñigo dahil nha sa hindi pa nagigising ang asawa. "Sir, pwede na po si Ma'am ilipat ng kwarto." "Yes please, and I want VIP suite for my wife, if there is a chance?" "Sige po, Sir. Ito po ang application form. Paki-fill-up na lang then proceed na tayo sa kwarto ni Ma'am." "Thank you so much." Nag fill-up ng application si Iñigo. Nang matapos ay kaagad din na-aprobahan at sa
THREE HOURS AGO "Miss? I am Xyrine Marie Alcantara—ako 'yung nakausap ng management dahil sa cancelation ng wedding. Can I speak to the organizer and manager?" "Ah? Yes po. Hello po Ma'am Alcantara. Sasamahan ko na lang po kayo sa head office ng manager ng hotel." Napangiti si Marie. "Great! Ngayon na ba?" "Yes po Ma'am. One second po." Panay ang pagmamasid ni Marie sa kanyang paligid. Alam niyang delikado na lumabas dahil kay Lucio na nasa Boracay lang din naman. Payapa at mahinahon ang bawat torista at mga bisita ng hotel kaya panatag si Marie na walang may masamang mangyari. "Tara na po Ma'am?" Wika ng isang staff ng hotel at nauna na itong naglakad—nakasunod si Marie sa kanyang likuran. Pagdating ng dalawa sa harapan ng elevator saka naman nagsalita ang nasa tabi nilang lalaki—mikaniko ng elevator. "Out of service po muna mga magagandang Ma'am. Pasensya na po." "Matagal pa po ba iyan Kuya?" Salita ng babaeng staff. "Abutin pa po ng isang oras Ma'am—under maitena
BORACAY, PHILIPPINES "I'm asking you na huwag muna tayong lalayo sa area natin, as soon as possible," binalingan ni Iñigo si Marie. "Stay here. Xavier, Dad, Tito Viktor, and Tito Lemuel will come with me. Kid please look at them, okay? This is importante matter. I'm asking for your cooperation." Nasa lobby ng hotel ang buong pamilya. Maliban kay Manuel ay nauna na itong umalis—tumungo sa lugar na binigay ng Chief. Labis-labis man ang pag-aalala ng pamilya ni Manuel—sinisigurado naman ni Iñigo na ligtas ito. "I want to come with you guys, but it's better to stay here. Don't worry, I'll take care of them. Now, go!" Saad ni Kid. "Mag-iingat kayo." Nag-aalalang salita ni Marie. "Tumawag kayo kaagad kapag nahuli na siya." Sabi naman ng inang si Isabela. "Dong, ang habilin ko—" hindi natapos ang sasabihin ni Anastasia nang yakapin siya ni Lemuel. "Oo." Maiksing sagot nito. Napayakap na rin si Iñigo kay Marie bago sila tuluyan na umalis. Napabuga ng hangin sa kawalan si Marie