Rate, Share diamonds, and Gifts. Thank you snd God bless. ;)
TAON 2023 MANILA PHILIPPINES "Where have you been X?! Yesterday we called you, you didn't even respond! Dalawang araw kang nawala sa bahay." "Something important just went. Hindi ko obligasyon na magpaalam sa iyo. Anong ganap?" "Hinahanap pa rin siya hanggang ngayon. He suddenly disappeared." "Disappear? For real? How come?" Hindi sumagot si Iñigo, imbes lahat ng CCTV records na nakopya sa iba't-ibang area sa Taguig at Pasay ay tinignan nito sa kanyang laptop. "Paano kung hayaan mo na lang muna siya't gumawa ka ng planong alam mong bibitag siya roon?" "I don't think it's worked." "Why don't you try first. Malay natin." Matagal bago nakapagsalita si Iñigo. "Next week we're going to New York," aniya kay Xavier. "For good." Saka tumayo't kinabig ang balikat ng kapatid. Napamewang nalang si Xavier at saka sinundan ang kapatid sa bar area. Doon nagpalipas ng oras ang dalawa habang nagkukwentuhan ng kung ano-ano. "By the way, I have something to ask." "Speak." "Ano ang magiging
"Natatakot ako." Mahinang sabi ni Marie. "Listen to me. Sasagot ka lang kapag may itatanong sila sa iyo. Wañang dagdag, walang bawas. Nakuha mo ba?" Magkaharap ang dalawa sa lamesa habang in-orient ni Iñigo si Marie "Natatakot ako Iñigo." Naiiyak na sabi ni Marie kay Iñigo. "Like what you did before; isang taning, isang derektang sagot lang dapat. Huwag kang matakot hindi kita iiwan, nandito lang ako." Sunod-sunod na tumango si Marie bilang pagsang-ayon sa mga sinabi ni Iñigo sa kanya. Mayamaya ay niyakap siya ng binata upang maibsan ang takot nito. "Don't worry, gagawin ko ang lahat para sa 'yo. " Pinunasan ni Iñigo ang luha ni Marie na pisngi. Mayamaya ay tumayo si Iñigo't nagpaalam na lumabas na siya roon at tinuro ang salamin kung saan diyan siya nakapanood sa kanya. Saglit tumungo si Marie't nagdasal. Mayamaya ay umangat ang mukha ng dalaga't huminga ng malalim at dahan-dahan niya iyon ibinuga sa kawalan. Tahimik lang si Marie na nakupo sa investigation room habang h
"Tita? Tita Isabela?" Kumalipas ng takbo pababa ng hagdan si Marie kahit wala itong sapin sa paa. Ang kadahilan ay pagising niya, wala na si Iñigonsa tabi nito. Nasa kusina ang Ginang. Nagkakape habang nagbabasa ng dyaryo nang marinig niya ang boses ni Marie na hinahanap siya. Nang mapatungonsi Marie sa kusina kaagad din nito tinanong ang Ginang. "Si Iñigo po?" "Ah? Umalis kasama si Manuel. May pinuntahan saglit—" "Ha?! Saan po?" Napangiti ang Gina dahil nakikita niya sa mukha ng dalaga ang labis-labis na pag-aalala nito sa kanyang panganay na anak. Kinuha ng Ginang ang kamay ng dalaga't inalalayan na maupo sa tabi nito. "He's not going somewhere, he promise me." "Ganun po ba? Baka po kasi—" "Are you sure this is all you want?" "Hmm..." Bumaling si Marie sa pintuan nang marinig ang malakas na tawa ni Xavier habang kausap si Iñigo. "Nandiyan na sila." Wika ng Gina, saka tumayo. Nilapitan ang dalawang anak at saka pumagitna siya roon. Mayamaya ay tumuon ang mga tingin ni Iñig
"Mom?! Marie?! Oh! God!" Patakbong lumapit si Iñigo sa kanyang iana at sa babaeng mahal nito. Walang sabing niyapos niya ang dalawa dahiñ sa labis-labis na pag-aalala sa kanila dahil sa ginawa na naman pananakot ni Joseph sa kanila. Kaagad humiwalay ang binata sa dalawa't sinisayat ang mga ito; mula ulo hanggang paa. "We're okay son, we're okay. Hindi kami nasaktan o nasugatan. Maraming salamat kina Leo, Allen, at Bill. "This is too much!!" Bulyaw ni Iñigo't naglakad palabas ng mansyon nila. Mayamaya ay dumating ang amang si Alfonso at nakababatang kapatid na si Xavier. Hinarangan ng dalawa si Iñigo't pinabalik sa loob. "What are you doing Benjo?!" Angil ng ama. "Dad?! Hindi pwedeng kakalma na lang tayo rito't wala na naman gagawin! This is too much!" Bulyaw ni Iñigo't palakad-pabalik ang ginagawa. "Hayaan natin na ang batas ang gagawa nun!" Wika ng ama. "Batas?! Fine! Bayaan kong batas ang gagawa ng hatol sa kanya, pero hindi pwedeng mananatili akong nasa loob ng bahay
"Have a seat Attorney Alcantara. Black coffee or tea?" Iginala ni Iñigo ang kanyang paningin nang makapasok siya sa loob ng pamamahay i Joseph pagkatapos siya nitong kumbinsihin ma makipag-usap muna sa kanya. Kakaiba ang bahay. Maaliwalas ang loob nito kumpara kapag nasa labas ka. Mayamaya ay naglagay ng tsaá si Joseph sa itaas ng mesa—sa harapan ni Iñigo. Suminyas ito na inumin niya. "Oh? Walang lason iyan." Wika niya't siya mismo ang unang sumimsim ng tsaá. "What do you want? Bakit si Marie?" "I told you already—she kill my mom and—" "Really? What do you want?!" Sarkastikong salita ni Iñigo. Bumuntong hininga si Joseph, at saka tumayo. Palakad-lakad sa harapan ni Iñigo habang malalim na nag-iisip. Mayamaya ay huminto ito sa gitna, at dinuro si Iñigo gamit ang baston nitong may patalim sa dulo. "Isang-daan milyon," ibinaba ni Joseph ang baston nito't lumapit ng ilang pulgada kay Iñigo. Nakangisi ng nakaloloko. "Kapalit ang pananahimik ko at kalayaan ni Marie. Nakapapagod nang
EARLIER, 15:30 AFTER NOON "May lakad ka ba?" "Hmm... I have a general meeting with the jurors. Baka gabihin na ang uwi ko. Are you fine here?" Sunod-sunod na tumango si Marie't ngumiti sabay yakap kay Iñigo. Nang makaalis ang binata, saka naman kumilos si Marie, at saka tinawagan si Joseph. "Handa na ang isang-milyon na hinihingi mo, Joseph!" "Mabuti. Siguraduhin mong wala kang kasama na pupunta sa tagpuan natin. Alam mo na kung ano ang mangyayari sa kapag nagsumbong ka." "Tantanan mo na ako! Kahit ano'ng mangyari, hinding-hindi ako mapapasaiyo!" Humalakhak sa kabilang linya si Joseph. "Masaya na ako sa pera Xyrine." "Bayad na sa utang ang nanay Ester, kaya tigilan mo na ang pangiistubo mo! At saka wala ka rin makukuha sa mga Alcantara dahil kung matalo ka, mas wais sila! Iyan ang tatak mo sa iyong kukote!" "Talaga ba? Tignan natin. Sa lumang gusali sa Pasay. Alam mo naman siguro kung saan iyon, hindi ba? Alalahanin mo, kapag nagsumbong ka, alam mo ang mangyayari sa inyo!" H
Kulay pulang ilaw ang nagsisilbing liwanag sa loob ng silid kung saan nakakulong ang Ginang at si Joseph. Bakabusal pa rin ang mga binig at maging ang mga kamay at paa. Magkaharap. Tanging mga mata ang nag-uusap. Mayamaya ay pumasok si Iñigo na ngayo'y may hawak pa rin na gun tacker. Duguan ang mga kamay—abot braso at may tumalsiknrin na mga dugo sa mukha nito. Ibang tao o ibang Iñigo ang kaharap nila ngayon. Wala 'yong Iñigong napakapormal at profesional ngayon. Naupo siya sa bakanteng silya sa harapan ng dalawang nakatali. Kaliwa't kanan niya itong tinatapunan ng tingin. "No one speak up?" kaliwa't kanan ang tingin ni Iñigo. "Then, I won't allowed you two to speak! It's useless." Saka siya tumayo at lumapit kay Joseph. Pinisil ang pisngi, at saka tinutukan ng gun tacker sa bibig. Nanlaki ang mga mata ni Joseph; sunod-sunod na umiiling. "It's too late, you damn bastard!" Akma na sanang gawin ni Iñigo ang binabalak nito nang biglang pumasok si Manuel. "Sir Iñigo? May gustong kum
"Check all the sourveillance camera. Hindi pwedeng walang gagawing aksyon!" "Xavier, take it easy." "Hindi na ligtas si Marie dito. I'll call the doctor to discharge her." Tahimik lang si Iñigo habang malalim ang iniisip. Napukaw lang ang atensyon nito nang kabigin ni Xavier ang balikat niya. "Are you okay? Tell us if you need help, huwag mong solohin." Umiling si Iñigo't tumayo sa kinauupuan. "Kilala mo si Liza?" "Liza? 'Yung best friend ni Marie? Yes, why?" "I'm thinking about her lately." "Hoy! Huwag mong sabihin, may gusto ka sa kanya?!" "Tanga! Hindi 'yon!" "Alam mo, sa sobrang seryoso mo diyan, nakakalimutan mo nang may mga taong nag-aalala din sa iyo. Iñigo, ayos lang naman magpakita nang kahinaan, eh! Huwag mong i-sarili lahat. Hindi mo ba alam—si Marie panay na rin ang tanong sa akin, dahil hindi ka na niya raw nakakausap ng maayos. Puro ka na lang problema at kung paano mo madakip iyang mga taong dalawang linggo nang hindi mahagilap. It's okay not to be okay, Iñigo
EPILOGUE—PART TWO—DESTINED WITH YOU TAON 2025, MAY—PHILIPPINES Maganda ang mga ngiti ni Iñigo habang papalapit sa kanya ang babaeng minahal niya na simula pa noong una. Mayamaya, ang magandang ngiti ay napalitan ng luha; luha ng kagalakan. "You destined with me," mahinang sambit ni Iñigo. Nakikita niya ang batang Marie na humihikbi. "I'm so inlove with you." Aniya't nagpunas ng luha sa mga mata. "Pangalawang kasal mo na ito, ngayon ka pa talaga iiyak?" "Wala kang alam—" "May alam ako. May nagsabi sa akin—isa sa mga naging ka-klase mo noon—Marie is your first love. Bro, child abuse ginawa mo!" "She's already fifteen that time. Bata lang siyang tignan dahil hindi naman siya katangkaran." "Bata pa rin 'yun Benjo! Bente uno ka noon, kinse lang siya. Baka nga 'di pa nagdadalaga 'yun!" "Shut up will you? How about you? Akal mo ba hindi ko alam na nandito 'yung—" "Ipapakilala ko na siya mamaya kina Mom at Dad. Wala kang dapat na alalahanin." "Pssh!" Natigil lang ang us
EPILOGUE—PART ONE; THE PLOT TWIST TAON 2010, PHILIPPINES TWENTY-ONE YEARS OLD, IÑIGO ALCANTARA—FOURTH YEAR COLLEGE "Benjo, let's go to the café! You're leaving tomorrow—you can treat us to a free meal." "You guys can go—I'm leaving." "Hoy! Sandali naman! Wala man lang despedida diyan? Grabe ka naman sa amin Iñigo! Ang yaman-yaman ninyo tapos ayaw mo kaming i-libre! Tara na nga mga Par! Kung ayaw niyang ilibre tayo_e di libre natin sarili natin!" Hindi pinansin ni Iñigo ang mga ka-klase. Ang totoo ay lalapitan lang naman siya ng mga iyon dahil alam nila na mapera ang binata. Napabuga ng hangin sa kawalan si Iñigo saka umihis ng daan. Mayamaya ay napahinto siya nang may napansin batang babae na nakatungo at tahimik na humikhikbi. Akma niya sanang lapitan nang may lumapit na ginang sa batang babae. Nagulat na lang si Iñigo nang biglang sampalin ng ginang ang bata. Napayukom siya ng kamao nito't lalapitan sana nang biglang tumunog ang telepono niya. Napahinto siya sa paglal
APRIL 2025 PHILIPPINES "Case number 2025-PH-9090. I'll deliver the sentence. Despite the cruel nature of the crimes... and the clear evidence, the defendant made excuses that were imposible to believe, refuse to show remorse. The defendant, Lucio Salazar is sentenced to life in prison." Samo't saring reaksyon ang naririnig sa loob ng korte matapos bigyan ng panghabang buhay na pagkabilango si Lucio. Nag-ingay ang social media at maging ang media roon. Napasinghap ng hangin sa kawalan si Iñigo habang si Marie ay tahimik lang at nakatitig lang kay Lucio. Nang patayuin na siya ng mga warden—posas kaagad at saka siya inilabas ng korte. Binungad ng maraming media reporter sa labas ang salarin habang tulala na lang ito na naglalakad. "His family is here." Wika ni Iñigo. "Wala naman na magagawa ang pamilya niya kundi ang tignan na lang siya sa malayo." Salita din ni Marie. Nang lumingon si Lucio sa kinaroroonan nina Iñigo at Marie, saglit itong nagpaalam sa dalawang pulis na kakausapin
Gabi, at nasa St. Miguel Chapel inilamay ang abo ng ina ni Marie. Walang kamag-anak na pumunta—tanging sina Iñigo at ang pamilya niya ang pumunta para bigyan ng dasal. "Bukas na ihahatid ang ina mo, qala ka babg sasabihin?" Wika ni Iñigo. Umiling si Marie. "Wala." Saka siya naupo sa gilid at nakatitig lang sa puting banga kung saan naroon ang abo ng kanyanh ina. "Okay. " "Iñigo, huwag na kayong pumunta ng sementeryo—ako na bahala ang maghatid ng abo niya sa libingan ni Tiyo Oscar." "Marie, hindi ako papayag na ikaw lang—asawa mo ako at karapatan kong samahan ka. Huwag mong isipin na naging pabigat na ito sa amin dahil hindi ko naisip iyan. Kahit man lang sa huling hantungan ng ina mo, mabigyan siya ng magandang burol." Binalingan ni Marie si Iñigo. Paklang ngumiti at nagpasalamat sa asawa. "Maraming salamat sa inyong lahat. Kahit papaano nairaos din ang paglagay ng abo ni inay sa kanyang hulinh hantungan." "Walang anuman Marie, anak. Makapagpahinga na ng tuluyan ang nan
Nakatayo sa harapan ng pintuan; nagdadalawang isip kung papasok ba si Iñigo sa loob o hindi upang hikayatin ang asawang si Marie na dalawin ang inang si Ester. Mayamaya ay napalingon siya sa kanyang likuran nang may pumatong na kamay sa kanyang balikat—ang amang si Alfonso. Kauuwi lang galing ng ospital. "Dad? How are you? Kumusta si Kid?" "Stable na mga vital sign niya. Me and your Tito Viktor nauna nang umalis pero babalik iyon si Viktor dahil siya ang mag-aasikaso kay Kid habang nasa ospital pa ang pinsan mo. Ako naman may aasikasuhin akong kaso; 'yung salarin sa pananaksak kay Kid sa Boracay. Kailangan kong bumalik ng Boracay para makausap ang salarin." "Thank you so much Dad. I'm sorry I can not able to assist you. Marie's mom died last night; she's sick. Abd now I need convince her na puntahan namin." "Is that so? Sige, sent my condolences and flowers to her burial." "Yes, Dad. Ingat ka papunta roon—tumawag ka." "Suyuin mo 'yan nang nabisita niya ang nanay nito kahit
MANILA, PHILIPPINES—ALCANTARA RESIDENCE "Dahan-dahan—ang mga bata ipasok na ninyo sa kanilang kwarto. Naneng, tabihan mo muna si Amber, ha? Pasensya, masyado lang abala. Magoahinha ka na rin. Joan—Jolan, kung naguguyom kayo—idamay niyo na si Lili. Ako na bahala kina Tita Ana at Mommy. Ihahatid ko lang si Marie sa kwarto namin." Isa-isang nagsinuran sa mga sinabi ni Iñigo. Nakarating na sila sa mansyon ng Alcantara, at lahat ay pagod. Paglapag ng eroplano sa NAIA 4, dumiretso na kaagad ang tatlong magkapatid na sina Alfonso, Viktor, at Lemuel—kasama ang bunsong anak na si Caleb patungong ospital—maneho ni Manuel ang sasakyan. Sakay ng ambulansya, mabilis nailipat si Kid. "Iñigo magpahinga ka na rin muna. Alam namin na mas pagod ka dahil sa nangyari." Wika ng ina.. Tumango si Iñigo. "Yes, Mom. Magpahinga na kayo. Tita Ana, ayos lang po ba kayo? Bukas pupuntahan natin si Kid—sa ngayon mas kailangan mong magpahinga." "Maraming salamat Benjo. Sige na't papasok na rin ako ng kwarto
Kumalipas ng takbo si Iñigo nang makitang bumagsak si Marie. Dali-dali niyang kinarga ang asawa at patakbong inilabas kahit walang sasakyan; mabuti na lang may taxi na nakaabang kaagad kaya mabilis na naisugod ang asawa sa pagamutan. "I'll pay you later, Sir. I forgot my wallet. I'm sorry." "Ayos lang po Sir." Tinulungan ng driver si Iñigo na maisugod sa loob ng emergency room si Marie. "Nurse? Please, help my wife—she passed out." "This way Sir." Kaagad naman sila inasikaso ng nurse na nakaduty roon. Hindi umalis si Iñigo sa tabi ng asawa. Mamg matapos lagyan ng IV fluid si Marie ay hindi pa rin panatag si Iñigo dahil nha sa hindi pa nagigising ang asawa. "Sir, pwede na po si Ma'am ilipat ng kwarto." "Yes please, and I want VIP suite for my wife, if there is a chance?" "Sige po, Sir. Ito po ang application form. Paki-fill-up na lang then proceed na tayo sa kwarto ni Ma'am." "Thank you so much." Nag fill-up ng application si Iñigo. Nang matapos ay kaagad din na-aprobahan at sa
THREE HOURS AGO "Miss? I am Xyrine Marie Alcantara—ako 'yung nakausap ng management dahil sa cancelation ng wedding. Can I speak to the organizer and manager?" "Ah? Yes po. Hello po Ma'am Alcantara. Sasamahan ko na lang po kayo sa head office ng manager ng hotel." Napangiti si Marie. "Great! Ngayon na ba?" "Yes po Ma'am. One second po." Panay ang pagmamasid ni Marie sa kanyang paligid. Alam niyang delikado na lumabas dahil kay Lucio na nasa Boracay lang din naman. Payapa at mahinahon ang bawat torista at mga bisita ng hotel kaya panatag si Marie na walang may masamang mangyari. "Tara na po Ma'am?" Wika ng isang staff ng hotel at nauna na itong naglakad—nakasunod si Marie sa kanyang likuran. Pagdating ng dalawa sa harapan ng elevator saka naman nagsalita ang nasa tabi nilang lalaki—mikaniko ng elevator. "Out of service po muna mga magagandang Ma'am. Pasensya na po." "Matagal pa po ba iyan Kuya?" Salita ng babaeng staff. "Abutin pa po ng isang oras Ma'am—under maitena
BORACAY, PHILIPPINES "I'm asking you na huwag muna tayong lalayo sa area natin, as soon as possible," binalingan ni Iñigo si Marie. "Stay here. Xavier, Dad, Tito Viktor, and Tito Lemuel will come with me. Kid please look at them, okay? This is importante matter. I'm asking for your cooperation." Nasa lobby ng hotel ang buong pamilya. Maliban kay Manuel ay nauna na itong umalis—tumungo sa lugar na binigay ng Chief. Labis-labis man ang pag-aalala ng pamilya ni Manuel—sinisigurado naman ni Iñigo na ligtas ito. "I want to come with you guys, but it's better to stay here. Don't worry, I'll take care of them. Now, go!" Saad ni Kid. "Mag-iingat kayo." Nag-aalalang salita ni Marie. "Tumawag kayo kaagad kapag nahuli na siya." Sabi naman ng inang si Isabela. "Dong, ang habilin ko—" hindi natapos ang sasabihin ni Anastasia nang yakapin siya ni Lemuel. "Oo." Maiksing sagot nito. Napayakap na rin si Iñigo kay Marie bago sila tuluyan na umalis. Napabuga ng hangin sa kawalan si Marie