All Chapters of MY BILLIONAIRE EX-BOYFRIEND WANTS TO WIN ME BACK: Chapter 41 - Chapter 50

HALOS ISANG ORAS NA NAGHINTAY si TRistan at nang makita niyang si Kent ang may dala ng baunan ay bigla na lamang siyang napasimangot. “Hindi talaga siya dumating at iniwan lang yan?” tanong niya rito na hindi maipinta ang mukha.Agad naman na tumango si Kent. “opo sir, iniwan lang daw po sa front desk e.” sagot naman nito.“Lagyan mo na lang ako sa mangkok.” inis na sabi na lamang niya. Ang akala pa naman na niya ay makikita na niya sa wakas si Olivia ngunit hindi pa rin pala. Inabot sa kaniya ni Kent ang mangkok at pagkatapos ay agad siyang sumubo ngunit nang malasahan niya ito ay agad na nagsalubong ang kilay niya.Nilingon niya si Kent. “sigurado ka ba na siya ang nagpadala ng sopas na ito?” nagtatakang tanong niya. Agad naman na natigilan si Kent nang marinig niya ang tanong nito dahil ang totoo ay hindi niya ito nakita mismo dahil nang puntahan niya ito ay ang thermos na lang ang nasa desk ng nurse.“May problema po ba?”“Iba ang lasa nito.” sagot niya kaagad at nang matapos siya

NANG MARINIG ITO NI Tristan ay agad niyang nilingon si Kent. “tingnan mo at alam kung siya nga iyon.” agad na utos niya rito.Nagtatakbo naman palabas si Kent at makalipas lamang ang ilang minuto ay bumalik ito. “Sir, dumating nga si Miss Olivia para maghatid sana sayo ng sopas.” humihingal na sabi nito.Nagtagis ang mga bagang ni Tristan at malamig na tumingin sa kaniya. “Ayusin mo ang paglabas ko.”Gulat naman si Kent na napatingin rito at napuno ng pag-aalala ang kanyang mukha. “Pero sir, hindi pa gumagaling ang sugat mo kaya hindi ka pa pwedeng lumabas ng ospital.” sabi niya rito.Ngunit mas malamig lang ulit itong tumingin sa kaniya. “Kailangan ko pa bang ulitin ang sinabi ko? Gusto ko ng lumabas ngayon, hindi bukas at mas lalong hindi sa susunod na linggo.”Nag-aalala naman si Kent sa kalagayan ng katawan nito kaya nanatili lamang siyang nakatayo doon at hindi gumagalaw. Hindi niya alam kung susundin niya ba ito o ano. Ngunit dahil sa hindi niya paggalaw ay agad itong bumaba mul

NIYAKAP SIYA NG MAHIGPIT ni Tristan. “Olivia, huwag mo na akong iiwan ulit ha?” sabi nito na may pagmamakaawa at paglalambing ang tinig. “Sorry… inaamin ko na kasalanan ko ang lahat at alam kong nasaktan kita ng sobra pero sana ay bigyan mo pa ako ng isa pang pagkakataon para makabawi ako sayo.” masuyong bulong nito sa kaniya.Patuloy ang pagragasa ng luha sa mukha ni Olivia ng mga oras na iyon. Sa totoo lang ay hindi niya inaasahan na maririnig niya ang mga salitang iyon mula rito at higit sa lahat ay hindi niya inaasahan na hihingi ito ng paumanhin sa kaniya at sasabihin nito ang dahilan kung bakit ito pumayag na ma-engage sila ng babaeng iyon.Ngunit sa kabila nun ay hindi niya maiwasang mapaisip, ginusto rin kaya nito ang engagement na iyon? Dapat ba siyang maniwala rito? Sa kabila ng sinabi nito ay paano niya malilimutan ang mga nangyari noon kung napakalalim ng sakit? Lalo na ang mga peklat na dala ng ina nito. Habang nakapikit ay hinayaan niyang tumulo ang kanyang mga luha.Kum

HINAWAKAN NAMAN NI MISSY ang mga kamay niya. “Pero TRistan, gusto kita at gusto kong magpakasal tayong dalawa.” malambing na sabi nito sa kaniya. “Wala akong pakialam kung ano pa man ang dahilan bakit tayo magpapakasal, kung dahil sa pamilya ko e ano naman? Gusto ako ni Tita para sayo at gusto ka rin ng pamilya ko, hindi ba sapat na iyon na dahilan?” Agad naman na napailing si TRistan sa sinabi nito. “Siguro para sayo ay sapat na lahat ng sinabi mo, pero ako, ayaw kong magpakasal sayo at iyon ang pinakamalaking problema.” sabi niya rito habang nakatitig sa mga mata nito. “All these years at sa mga susunod pa na taon ay hindi pa rin magbabago ang tingin ko sayo. Mananatili kang kapatid sa akin.” mahinang sabi niya at pilit na ipinapaunawa rito ang sinasabi niya.Mabilis naman itong umiling sa kaniya. “Hindi Tristan. Ayokong maging kapatid mo lang dahil gusto ko yung mas higit pa doon at iyon nga ang maging asawa mo.” sabi niya at halos mamula na ang kanyang mga mata. “Tristan hindi ak

MAS LALO PANG NAGDILIM ANG MUKHA ni Pierce ng mga oras na iyon at ang kanyang galit ay talagang umabot na sa sukdulan. “Gusto kong bukas na bukas ay humingi ka ng paumanhin sa kaniya at aminin na ikaw ang may pakana ng lahat ng iyon at pagkatapos ay mag-impake ka ng mga damit mo at pumunta sa France.” mariin na sabi ni Pierce.Namutla ang mukha ni Beatrice at napuno ng matinding hinanakit ang kanyang mga mata. “Hindi ba at wala naman na ang mga post? Bakit kailangan pa na humingi ako ng paumanhin sa kaniya online? At talaga bang ipapaamin mo sa akin na ako ang may gawa nun? Paano na lang ang mga sasabihin ng ibang tao?” hindi makapaniwalang tanong niya sa kanyang pinsan.“Ikaw ang may gawa niyan hindi ba? Bakit hindi mo naisip yan nung bago mo gawin ang mga bagay na iyon?” malamig ang mga mata ni Pierce na nakapukol sa kaniya.“Pero Couz, kung mapapahiya ako, mapapahiya din ang pamilya natin…” pakiusap pa ni Beatrice rito.“Kapag hindi mo sinunod ang inuutos ko sayo, baka itakwil na k