HINAWAKAN NAMAN NI MISSY ang mga kamay niya. “Pero TRistan, gusto kita at gusto kong magpakasal tayong dalawa.” malambing na sabi nito sa kaniya. “Wala akong pakialam kung ano pa man ang dahilan bakit tayo magpapakasal, kung dahil sa pamilya ko e ano naman? Gusto ako ni Tita para sayo at gusto ka rin ng pamilya ko, hindi ba sapat na iyon na dahilan?” Agad naman na napailing si TRistan sa sinabi nito. “Siguro para sayo ay sapat na lahat ng sinabi mo, pero ako, ayaw kong magpakasal sayo at iyon ang pinakamalaking problema.” sabi niya rito habang nakatitig sa mga mata nito. “All these years at sa mga susunod pa na taon ay hindi pa rin magbabago ang tingin ko sayo. Mananatili kang kapatid sa akin.” mahinang sabi niya at pilit na ipinapaunawa rito ang sinasabi niya.Mabilis naman itong umiling sa kaniya. “Hindi Tristan. Ayokong maging kapatid mo lang dahil gusto ko yung mas higit pa doon at iyon nga ang maging asawa mo.” sabi niya at halos mamula na ang kanyang mga mata. “Tristan hindi ak
NAPAHIGPIT ANG HAWAK ni Moira sa kanyang cellphone ngunit pinilit pa rin niyang magsalita ng mahinahon. “Ano iyon hija?”Narinig niya ang paghugot nito ng malalim na hininga mula sa kabilang linya. “Totoo ba na may mahal ng iba si Tristan?” tanong nito.Mabilis naman na itinanggi ni Moira ito. “Ano bang sinasabi mo hija? Wala na ang babaeng iyon dahil matagal na itong umalis. Isa pa, ganun naman talaga ng mga lalaki, nagpapakipot at kung ano-anong sinasabi. Huwag mong isipin iyon hija.” sabi niya rito.Agad naman na tumango si Missy rito. Mabuti na lamang, kahit papano ay naniwala ito sa kanyang sinabi. “Okay po Tita. salamat po.” sabi nito sa kanya.SAMANTALA, dahil sa pangako ni TRistan na babalik ito kaagad ay hinintay siya ni Olivia. Ngunit alas diyes na nang gabi ngunit hindi pa rin ito bumabalik. Kanina pa niya pinipigilan ang kanyang antok hanggang sa naipikit niya ang kanyang mga mata. Papunta na ang tulog niya nang marinig niya ang pagbukas ng pinto. Kasunod nito ay naramdama
MAS LALO PANG NAGDILIM ANG MUKHA ni Pierce ng mga oras na iyon at ang kanyang galit ay talagang umabot na sa sukdulan. “Gusto kong bukas na bukas ay humingi ka ng paumanhin sa kaniya at aminin na ikaw ang may pakana ng lahat ng iyon at pagkatapos ay mag-impake ka ng mga damit mo at pumunta sa France.” mariin na sabi ni Pierce.Namutla ang mukha ni Beatrice at napuno ng matinding hinanakit ang kanyang mga mata. “Hindi ba at wala naman na ang mga post? Bakit kailangan pa na humingi ako ng paumanhin sa kaniya online? At talaga bang ipapaamin mo sa akin na ako ang may gawa nun? Paano na lang ang mga sasabihin ng ibang tao?” hindi makapaniwalang tanong niya sa kanyang pinsan.“Ikaw ang may gawa niyan hindi ba? Bakit hindi mo naisip yan nung bago mo gawin ang mga bagay na iyon?” malamig ang mga mata ni Pierce na nakapukol sa kaniya.“Pero Couz, kung mapapahiya ako, mapapahiya din ang pamilya natin…” pakiusap pa ni Beatrice rito.“Kapag hindi mo sinunod ang inuutos ko sayo, baka itakwil na k
SA LABAS NG BANYO ay narinig ni TRistan ang pagsusuka ni Olivia, dahil rito ay bigla tuloy siyang nagsisi bigla dahil sa pagpipilit niya ritong kumain. Kung hindi niya sana ito pinilit, tiyak na hindi ito magsusuka ng mga oras na iyon.Naghilamos at nagmumog si Olivia at pagkatapos ay nagsuklay na rin bago siya lumabas ng banyo. Agad siyang sinalubong ng nag-aalalang mukha ni Tristan. “Kamusta ang pakiramdam mo? Okay ka na ba?” mahinang tanong nito sa kaniya.“Okay na.” pagod namang sagot niya rito. Ilang sandali pa ay binuhat siya nito at inihiga sa may kama. Sa sumunod na sandali ay naramdaman na lang niya na hinaplos nito ang kanyang pisngi. “Olivia, handa akong gawin ang lahat para sayo. Kung gusto mong kumain ng hipon, ipagbabalat kita. Kung gusto mong maglambing sa akin, okay na okay sa akin.” biglang lumalim ang boses nito. Nakita niya rin na nabalot ng lungkot bigla ang mga mata nito. “Handa ko namang sundin ang lahat ng gusto mo pero palagi mo pa akong ginagalit ng paulit-uli
SA KATUNAYAN AY NAPAKARAMI niyang nakahandang tanong rito ngunit hindi niya na kailangan pang itanong. Kung kagabi noong hinihintay niya ito ay gusto na niyang itanong rito kung mahal ba siya nito at kung papipiliin siya kung ang pamilya nito o siya, sino ang pipiliin nito ngunit mabuti na lang at hindi siya nakapagtanong rito.Kung sakaling natanong niya ito ay baka napahiya lang siya. Naisip niya rin kagabi na iyon na siguro ang tamang oras para sabihin rito na noon ay nagkaroon sila ng anak ngunit sa kasamaang palad ay namatay ito, ngunit ngayon ay tuluyan nang nagbago ang isip niya at hindi na niya sasabihin pa rito ang tungkol sa mga bagay na iyon.~~~~SA IKATLONG araw na umalis si Olivia ay naisipan niya na lumabas. Sa mga nakaraang araw ay nanatili lang siya doon at nagkulong at bored na bored na siya. Agad siyang nagbihis at bumaba ngunit hinarang siya ng mga tauhan ni TRistan. Kahit na sinabi niya na gusto niya lang namang puntahan si Annie ay hindi pa rin pumayag ang mga it
NANG HAWAKAN SIYA KANINA ni TRistan ay alam na kaagad kung ano ang gusto nito. Nang umalis ito ay nakalaya siya sandali ngunit nanatili pa rin naman siyang nakakulong sa bahay nito. Habang pinipilit niyang matulog ay mas lalo naman siyang hindi makatulog.Dahil dito ay agad siyang nabalisa ng wala sa oras ngunit habang nababalisa siya ay mas bumilis naman ang tibok ng puso niya. Ilang sandali pa ay naramdaman na niya ang pagyakap ng isang tao mula sa likod niya. Walang ingay na maririnig sa loob ng silid ng mga oras na iyon kundi tanging ang kanilang mga paghinga lamang.Mahigpit ang yakap nito na kung saan ay halos wala siyang lusot rito. Ang mabangong amoy ng sabon ay agad niyang naamoy at hindi nagtagal ay narinig niya ang mababa at mahinang tinig nito sa kanyang tenga. “Na-miss kita ng sobra…” bulong niti sa kaniya. “Tatlong araw pa lang, pero halos mabaliw na akong hindi kita nakita…” dagdag pa nito.Samantala, ayaw niya namang marinig ang mga salitang iyon. “Ano ba…” pagtutol n
KINABUKASAN, NANG MAGISING si Olivia ay wala na sa tabi niya si TRistan. Habang nakatitig sa kanyang tabi ay nakahinga siya ng maluwag. Bumangon siya at nagpunta sa banyo upang maghilamos at nang ibaba niya ang kanyang ulo ay bigla na lamang siyang natulala nang may makita siyang na kwintas na nakasabit sa leeg niy.Hindi niya matandaan na nagsuot siya ng kwintas. Siya ba ang nagsuot nito sa kaniya? Ilang sandali pa ay bumaba na siya. Pagbaba niya ay nakahanda na ang pagkain sa mesa at katulad ng mga nakaraang pagkain nila ay inaasikaso siya ni Tristan.Habang kumakain ito ay hindi niya maiwasang mapansin ang mga mga galaw nito na napaka-maingat. Kahitna na pag-inom o pagkain iyon. Patuloy na tumatakbo sa kanyang isip ang kwintas na nasa kanyang leeg at gustong-gusto niyang tanungin ito hanggang sa matapos ang mahabang pag-aatubil sa wakas ay nagawa niya ring ibuka ang kanyang bibig. “Itong kwintas sa leeg ko, ikaw ba ang nagsuot nito?”Nang marinig ni Tristan ang kanyang tanong ay ag
NANG PAGLABAS NIYA AY MAY puno doon sa tapat mismo ng bintana at may mga damo na hindi pa naman matataas ngunit natatakpan na nito ang lupa kaya masasabi niya na mahirap nga talaga iyong hanapin. Matapos niyang maghanap ng dalawang minuto ay agad siyang bumalik sa loob. Inilbot niya ang kanyang tingin sa mga tauhan ni Tristan na nakatayo malapit sa mesa. “Sumama kayong lahat sa akin para hanapin ang kwintas.” sabi niya.Agad naman na nagtinginan ang mga ito at pagkatapos ay sabay-sabay na nagtinigin ka sa kanilang boss. Hindi naman nagsalita si TRistan at nakatingin lang kay Olivia. Ilang sandali pa ay napatikhim ito na tila ba natauhan. “Hindi niyo ba siya narinig, pumunta na kayo. Tulungan niyo siya.” kaagad na sabi niya at doon pa lamang gumalaw ang mga ito at lumabas ng kusina.Agad naman na naningkit ang mga mata ni Olivia dahil sa sama ng loob. “Anong tinatayo-tayo mo rin diyan? Sumama ka rin na hanapin iyon.” malamig na sabi niya rito at pagkatapos ay tumalikod, sumunod naman i
PAGLABAS NA PAGLABAS NI TRISTAN SA CONFERENCE room ay nagpahatid siya kay Kent sa bahay niya at nagkulong sa kanyang silid. Hindi siya kumain buong araw at kahit na ilang katok pa ang gawin sa kanyang pint ay hindi siya sumasagot.Ilang beses naman nang kumatok sa pinto si Kent ngunit ni isang simpleng sagot ay wala siyang narinig mula sa loob. Sa huli ay wala na siyang nagawa pa kundi ang tawagan si Olivia dahil alam niya na ito lang ang makakapagpakalma kay Tristan.Bumaba muna siya sa sala at doon niya ito tinawagan. Kaagad naman nitong sinagot ang tawag niya. “Pasensya na Miss Olivia kung nakaistorbo ako sayo.” sabi niya kaagad.“Kent? May problema ba?” kaagad naman na tanong ni Olivia rito.Nilingon ni Kent ang pangalawang palapag bago nagsalita. “Miss Olivia, hindi ka ba busy ngayon? Pwede niyo bang tawagan si sir para aliwin siya?” sabi niya rito.Agad naman na napakunot ang noo ni Olivia nang marinig niya ang sinabi nito. “Para aliwin siya? Bakit? Anong problema?” sunod-sunod
KINABUKASAN, NAKASAKAY NA SI TRISTAN sa kanyang sasakyan at handa nang umalis nang lingunin siya ni Kent. “sir, ang kotse ni madam.” sabi nito sa kaniya.“Hayaan mo siya. Umalis na tayo.” malamig na utos ni Tristan dito. Ang kanyang mga mata ay malamig na para bang isang normal lang na tao ito at ni hindi man lang nito kaano-ano. Dahil sa utos nito ay pinaandar na ang sasakyan ngunit bago pa man sila makaalis ay bigla na lang bumaba mula sa kotse ito at kumatok sa binta. “Tristan, may sasabihin ako sayo. Kailangan nating mag-usap.” sabi nito ngunit hindi ito pinansin ni Tristan at binalingan niya si Kent.“Paandarin mo na ang sasakyan.” sabi niya rito nang hindi man lang tinatapunan ng tingin ang kanyang ina.“Pero sir, paano po si—” puno ng pag-aalinlangan niyang tiningnan ito mula sa rearview mirror ng sasakyan ngunit bago pa man niya matapos ang kanyang sinasabi ay agad na itong nagsalita sa galit na paraan.“Kailangan ko pa bang ulit-ulitin? Umalis na tayo.” inis na sabi nito ka
BUKOD PA DOON AY KAILANGAN niyang aminin sa sarili niya na nag-aatubili ang puso niya na paalisin ito dahil halso kalahating oras pa lang itong dumating. Ilang sandali pa ay ngumiti ito sa kaniya. “Nag-aalala ka ba para sa akin?” tanong nito sa kaniya.Sa pagkakataong iyon ay hindi na niya itinago pa iyon dito at bukas palad na niyang inamin sa harap nito. “Masyadong delikado lalo pa at napakasama ng panahon. Ayoko na may mangyaring masama sayo.” sabi niya at habang nagsasalita siya ay napakababa ng kanyang boses at may kahinaan ito. Ang matinding pag-aalala ay bakas din sa kanyang mga mata.“Pasensya ka na Olivia.” sabi nito at hinawakan nito ang pisngi niya. “Sa susunod na punta ko ay magtatagal talaga ako pangako ko sayo. Isa pa ay kailangan ko talagang umalis dahil marami pa akong dapat gawin.” sabi nito sa kaniya na ang mga mata ay puno ng paghingi ng pang-unawa.Alam niya na walang silbi ang pakiusap na panatilihin ito kaya wala na lang siyang nagawa kundi ang tumango na lang di
SA LABAS NG PINTO AY NAPAKAPILIT NI Aiden. Hindi pa rin ito umalis doon at patuloy na nagtanong. “Ate Olivia, okay ka lang ba talaga?” tanong nito sa kaniya. “Bakit parang kakaiba ang boses mo? May lagnat ka ba?” tanong pa nito ulit.Mas lalo pa namang nagalit si Tristan nang marinig niya ang tinig nito. Talaga hindi pa rin ito sumusuko. Dahil doon ay ibinaba niya ang kanyang ulo at hinalikan ang balikat ni Olivia dahilan para mapapikit ito ng mariin at dahil sa inis niya ay bahagya niyang ibinuka ang kanyang bibig at kinagat ito.Nang maramdaman naman ni Olivia dahil sa kirot ng ginawa ni Tristan na pagkagat sa kaniya ay bigla na lang niyang itinaas ang kanyang paa na tumama sa may singit nito. Agad na napadaing ito at napasimangot na napatingin sa kaniya. Sa isip-isip ni TRistan ay napakawalang puso talaga ng babaeng kaharap niya. Samantala, nang mga oras an iyon ay napaka-bilis ng tibok ng puso ni Olivia dahil sa sobrang kaba. “Natutuwa ka ba ha?” malamig na bulong sa kaniya ni
NANG MATAPOS ANG EKSENA AY AGAD na lumapit sa kaniya si Aiden na may dalang isang jacket. “Isuot mo, dahil baka sipunin ka napakalamig pa naman ngayon.” sabi nito sa kaniya.“Bakit k naman isusuot yan?” tanong niya rito.“Kung ayaw mong isuot, itapon mo na lang.” sabi nito at pilit na inabot nito iyon sa kaniya at pagkatapos ay tinalikuran na siya nito ng tuluyan. Napabuntung-hininga na lang siya at dahil nga malamig naman talaga ay wala na din siyang nagawa kundi ang sinuot na nga lang ito ngunit pagtalikod niya ay bigla na lang niyang naramdaman na para bang may mga matang nakatitig sa kaniya ng napakatalim kaya dali-dali niyang iniikot ang kanyang mga mata sa paligid ngunit wala naman siyang nakita. Nagkibit balikat na lang siya, marahil ay masyado lang siyang nag-iisip ng kung ano-ano.Habang nakabalot sa kanyang ang jacket ay naglakad na siya patungo sa apartment na malapit lang din naman doon at may patakbo ba. Hindi nagtagal ay nakarating na siya doon at itinulak niya ang pinto
ILANG MINUTO PA AY BIGLA NA LANG TUMUNOG ang doorbell. Naiisip ni Olivia na baka may nakalimutan si Ate Mia at bumalik ito para kunin ito kaya hindi na siya masyadong nag-isip pa ay dumiretso na lang siya sa may pinto.Gayunpaman, nang makita niya si Aiden na nakasandal sa frame ng pinto na may kalmadong mukha at nakangiting labi, biglang napataaas ang kilay niya nang makita niya ito. “Bakit ka nandito?” kaagad niyang tanong dito.“Naaalala mo ba na may utang ka pa sa akin?” balik din naman nitong tanong sa kaniya na nakataas din ang kilay nito.“Ano naman yun?” agad niyang tanong dito.Tumaas ang sulok ng labi nito at mas ngumiti pa. “Nakalimutan mo na nang iniligtas kita noong gabing iyon?” tanong nito sa kaniya.Seryoso naman siyang tiningnan ni Olivia at dire-diretsong nagsalita. “Aiden, hindi ba at taimtim na akong nagpasalamat sayo? Diba sinabi ko na sayo na salamat dahil sa pagtulong mo sa akin?” sabi niya ngunit pagkatapos lang niyang sinabi iyon ay bigla na lang siyang hinila
HINDI NA NAKAPAGSALITA PA SI OLIVIA dahil kinaladkad na nga siya ni Aiden. “Hoy Aiden ano ba. Dahan-dahan lang naman alam mo namang nakatakong ako. Mamaya ay matapilok pa ako.” sabi niya rito. “At isa pa ay saan mo ba ako dadalhin?” tanong niya rito.Hindi nagtagal ay napahinto naman ito at pagkatapos ay nilingon nga ang mga paa niya. Walang sabi-sabi ay bigla na lang siya nitong binuhay at pagkatapos ay nagtatakbo. Nanlaki kaagad ang kanyang mga mata dahil sa gulat. “Aiden ano bang ginagawa mo? Ibaba mo ako!” sabi niya rito. “Set ito ano ka ba, panigurado na pinagtitinginan na nila tayo!” sabi niya rito.Wala namang pakialam si Aiden sa sinabi niya sa halip ay ngumiti pa ito sa kaniya. “Ano naman? Bakit natatakot ka ba? E magkapareha naman ang role natin ah, isa pa ay tiyak na iisipin lang nila na nagre-rehearse lang tayo.” sagot nito.“Kahit na! Ibaba mo na ako!” pagpupumilit niya ngunit hindi siya nito binitawan. Nagulat na lang siya nang bigla na lang siya nitong ipasok sa isang k
KINABUKASAN AY MAAGA ULIT silang bumangong dalawa ni Mia dahil maaga ang kanilang shoot. Pagdating nila sa set ay maririnig sa mga crew ang pangalang Aiden. Siya ba ang pangalawang bidang lalaki? Si Aiden Mallari? Hindi niya inaasahan na ito ang magiging second male lead sa totoo lang. Sa kasalukuyan nitong kasikatan ay tiyak na tama lang para dito ang maging bida at hindi niya akalain na papayag ito na maging pangalawang bida lang sa pelikulang iyon. “Talaga bang nandito siya para gumanap na pangalawang male lead?” hindi pa rin makapaniwalang tanong ni Olivia.Agad naman na tumango si Mia dahil mas nauna siyang dumating doon kaysa kay Olivia kaya kanina pa lang pagdating niya ay nabalitaan na niyang si Aiden nga ang pangalawang bidang lalaki.Hindi naman niyang inaasahan iyon at sa dami ng taong pwedeng maging pangalawang bida ay ito pa talaga. Ilang sandali pa ay nilingon siya ni Mia at bahagyang tinukso. “Olivia, ano ang nararamdaman mo ngayon na ang makakapareha mo ay isang napak
HINDI NIYA LUBOS INAASAHAN NA napakarami nitong gagawin para sa kaniya ng tahimik. Ilang sandali pa ay agad niya itong tinawagan pagkalipas ng ilang segundo. “Hindi ganun kadaling mangolekta ng impormasyong katulad nun ah. Paano mo nagawa iyon?” tanong niya kaagad dito.Sasabihin pa lang sana ni Tristan na ako pa ba, pero bigla na lang may pumasok sa isip niya kaya binago niya ang sinabi niya. “E ginawa ko ang lahat para makalap ang lahat ng iyon.” sabi niya rito. “Napakarami mo ng utang sa akin ngayon. Paano ka makakapagpasalamat sa akin?” tanong niya rito.Sandali namang nag-isip si Olivia pagkatapos ay sumagot. “Pwede bang ipagluto na lang kita pagbalik ko?” tanong niya rito.“Sige.” sagot nito at pagkatapos ay tuluyan nang nagpaalam. Tinawagan niya lang ito sandali at wala siyang balak na magtagal sa pakikipag-usap dito dahil kailangang-kailangan niyang bumalik sa set.Ilang sandali pa nga ay tuluyan na siyang bumalik at agad niyang naramdaman na para bang napakasama ng kapaligira