All Chapters of My Husband's Hidden Heart: Chapter 31 - Chapter 40

“Pasensya ka na sa nangyari kanina. Pangako kong hindi na iyon mauulit.” Paghinging paumanhin ni Nanay Meding kay Alex.“Hindi naman po kayo ang gumawa noon kaya huwag po kayo humingi ng tawad.” sagot ni Alex.“Kahit na, iha. Kargo kita kung ano man ang mangyari sayo. At baka multuhin pa ako ng mama at papa mo, sumalangit nawa ang kanilang kaluluwa.” Sagot ni Nanay Meding sabay nag-sigh of the cross.Natawa naman si Alex. ‘May takot pa pala si Nanay sa multo? He-he.’ bulong niya sa sarili.“Huwag ka mag-alala at sinabihan ko si Frixie, na oras may gawin ulit siya sa iyo ay hindi ko na palalampasin at isusumbong ko na siya sa kapitan ng barangay o di kaya ay sa kapulisan.”“Hindi naman na po kailangan umabot pa sa ganoon, nay.”“Hindi, anak. Dapat ipinaglalaban mo ang tama.” Tumango na lamang si Alex sa sinabi ng Ginang.Dumating naman si Brandon na may dala-dalang pakwan.“Aba’y napakasweet naman nitong si Brandon, at nagdala pa ng pakwan. Komento ni Nanay Meding.“Ay, nay! May binili

“Alam mo, minsan mabilis din makamove-on kung may bagong kapalit,”Napakunot ang noo ni Alex. ‘Minsan talaga si Nanay kakaiba mag-isip.’ bulong ni Alex sa sarili.Kinagat ni Alex ang kanyang ibabang labi. “Sa ngayon, Nay… Hindi pa ko ready talaga na pumasok muli sa relasyon. Masyado pang masakit ang relasyon na matagal kong pinaglaan ng pagmamahal at oras. Okay na muna na ako na lang muna. Sarili ko na muna ang pagagalingin ko at mamahalin ko.”“Hay… Naku makakalimutan mo rin siya. Pero ikaw bahala. Minsan kasi di nababase sa tagal ng pagkakakilanlan ang taong itinadhana talaga para sayo. Minsan kahit kakikilala mo lang alam mo nang mahal mo na. Marami akong kilala na nagtatagal at ikinasal kahit na isang linggo mo pa lamang nakilala ang tao. Gaya ko at ng asawa ko. Isang linggo pa lamang kami magkakilala pero hanggang ngayon ay mahal parin namin ang isa’t-isa.” Ngumiti si Nanay Meding gayun din si Alex.Inabot ni Nanay ang kamay ni Alex. “Balang araw maghihilum din iyang sugat sa pus

“S-sir,” nauutal na bati ni Cynthia sa boss niyang si James.“Cynthia, anong ginagawa mo rito?” tanong ni James. Agad namang dumapo ang tingin ni James sa cellphone na hawak ni Cynthia, na agad namang nagbaba ng kanyang kamay na may hawak na phone. Itinago niya ito sa bulsa ng kanyang suot na pantalon upang di makahalata ang kaniyang boss na kausap nito si Alex.“Ah… Ehhh… Ano po… Chinecheck ko lang po ang mga lights kung maayos.” Ngumiti ng may pag-aalinlangan si Cynthia.“Pwede mo naman tingnan sa baba bakit umakyat ka pa rito?”Napawi ang ngiti ni Cynthia at napalitan ng kaba ang kanyang nararamdaman. Hindi niya pwedeng sabihin na kausap niya ang kanyang superior at pinapakita niya ang problema ng kanilang proyekto.“Ano po kasi… Uhm… Nagpapahangin! Tama. Nagpapahangin po ako. Sabi po kasi nila malamig dito na part.” Kumunot naman ang noo ni James at tila ba may pagdududa sa sinasabi ng empleyado.Ngunit kalaunan ay ipinagsawalang bahala na lamang niya ito.“Natawagan mo na ba si A

“May kailangan ka pa po ba, Sir?” inemphasize tlaga ni Alex ang salitang “Sir”.Hindi nakapagsalita agad si James.“Kung wala na ay aalis na po ako.” Pagpapaalam nito.“Alex,”Habol na tawag ni James na ikinalingon naman ng dalaga. Walang emosyon ito at pawang employer-employee relationship ang pakitungo nito sa kanya ngayon. Animo ay nakikipag-usap si James sa isang robot.“Ano pa po ang kailangan niyo?” tanong ng dalaga pagkalingon nito.Napansin ni Alex ang suot niton kurbat na kulay asul at sa pagkakatanda niya ay binili niya ito para sa lalaki bilang regalo sa kanyang kaarawan. Ni minsan di niya iyon nakikita noon na isinusuot at madalas na itim at pulang kurbata lamang ang lagi nitong gamit. Kaya hindi inexpect ni Alex na makita niyang suot suot ito ngayon ni James.Bukod pa roon ay hindi maiwasan ni Alex na mapagkumpara si James at Brandon.‘Parang pumangit sa paningin ko si James. Hindi na siya kagaya ng dati na nagagwapuhan pa ako. Kumpara kay Brandon, di hamak mas malinis an

“Mahal ka ni James.”Mapait na tumawa si Alex sa narinig. “Mahal? Kailan niya ipinaramdam sa akin na mahal niya ako? Oo, pinangangalandakan niya na mag asawa na kami kahit di pa kami kasal. Oo, binibigyan niya ako ng regalo tuwing may okasyon. Oo, maalaga siya sa akin noon. Pero nasaan ang assurance doon na mahal niya ako? Sa twing sinasabihan ko siya ng I love you, walang akong narinig na sagot sa kanya kundi ang pagtango lamang. Nasaan ang pagmamahal doon? Baka nasanay lamang siya na kami na ang magkasama for the past ten years. At pinangangatawanan lamang niya ang pinangako niya sa akin sa mismong araw ng libing ng mga magulang ko na aalagaan niya ako at siya na ang magiging pamilya ko. Ngunit ng dumating ka, parang nakalimutan na niya ako. Isinantabi niya ako at ang bata sa sinapupunan ko. Mas inuna pa niya ang anak ng kaibigan niya kaysa sa sarili niyang anak. Sa tingin mo iyon ang masasabi mong mahal niya ako?”Tumahimik si Ivy sa sinabi ni Alex.“Pero mali ka nang iniisip samin