All Chapters of Taming The Dangerous Beast : Chapter 31 - Chapter 39

Nang matapos ang oras ni Lucille sa trabaho ay nakatanggap siya ng tawag galing sa kaibigang si Michael."Lucci huhuhuhu," kunwari'y atungal nito sa kabilang linya ng sagutin niya ang telepono. "Anong problema?" Natatawang tanong ni Lucille. "Wala na bang mas ipepeke yang iyak mo?"Agad na tumigil sa pag-iiyak- iyakan si Mikael dahil sa sarkastikang tanong ng kaibigan. "Importante 'to Lucci, makisama ka naman. Nasa blind date ako ngayon. Bilis puntahan mo na 'ko parang awa mo na," nakikiusap na saad ng binata. "Hindi ba at si Wendy naman ang naka-toka ngayon?" mataray na tanong ni Lucille habang umiirap. "Hindi matawagan ang telepono ni Wendy, ikaw lang ang meron ako ngayon please. Bilisan mo na ha? Hintayin kita pakiusap!""Hello?"Hindi na muling sumagot pa si Mikael sa kabilang linya, senyales na binaba na ng kaibigan ang tawag. Naiwang nagtataka si Lucille dahil sa naging pag-uusap nila. Hindi naman na bago sa kanila ng kaibigang si Wendy ang pakiusap ni Michael ngunit hangg

Nag-angat ng tingin si Lucille at doon ay nakita niya ang isang magandang babae na lumabas galing sa banyo. Napaka-aga pa ay narito na kaagad ito. Si Jenny ay isang bata at magandang babae. Lumabas galing sa banyo na bagong ligo habang ang sugat naman ni Dylan ay muling bumukas. Hindi na siya magtataka kung bakit, napakadaling hulaan kung ano ang nangyari sa pagitan ng dalawang ito. Maaaring ito ay nangyari kagabi o ngayong umaga lang. "Narito pala si doktora para tingnan ka," saad ni Jenny.Iniligay ni Jenny ang kaniyang kamay sa dibdib ni Dylan, habang nakangiti at masuyong nakatingin sa binata. "Makikiraan," aniya sa bahagyang nakaharang na si Lucille. "Sure," saad ni Lucille saka natawa. Matapos niyang ieksamin at lagyan ng gamot ang sugat ni Dylan ay diretsuhan siyang nagsalita at nagpaalala. "Kayong dalawa, hindi ganoon kaayos ang kasalukuyang kalagayan ng pasyente. Hindi pa siya maaaring kumilos masyado lalo na ang pakikipagtalik."Matapos tumigil sandali ay nagpatul

Natawa si Lucille sa inasal nito at napailing na lamang. "Gusto ko lang naman magpasalamat sa 'yo para sa pagtatanggol mo sa 'kin," sinserong saad ng dalaga.Nagulat si Dylan sa narinig. Tama nga ba ang dinig niya?"Agh!" bigla siyang nakaramdam ng labis na sakit kaya mariin niyang hinawakan ang kaniyang sugat. "Dylan?" kinakabahang tawag ni Lucille sa binata saka ito yumuko at tiningnan ang sugat nito sa tiyan.Hindi inaasahang nagtama ang kanilang mga mata, ang mga mata ni Dylan na kasing itim ng gabi na tila hinihigop si Lucille sa kawalan. Tila naging blangko ang lahat at tanging si Dylan na lang ang kaniyang nakikita. Parang hinaplos ang puso ni Dylan.Ngunit sa loob ng ilang segundo ay agad siyang bumalik sa reyalidad dahil kay Lucille na tila galit na naman. "Ang bilin ko sa iyo ay huwag kang masyadong magkikilos! Pero ano? Nagawa mo pa talagang makipag-away! Palagay ko ay gusto mo ulit maoperahan!" Naiinis na sermon nito. Ang babaeng 'to! Napakabilis magbago ng mood na a

Natigilan si Lucille nang ilang sandali bago tuluyang sumakay sa sasakyan ng binata.Kahit biglang sumulpot si Kevin sa kanilang lugar na ngayon ay nasa harapan niya at kahit hindi tama na basta na lang siya sumakay sa kotse nito ay wala na siyang pakialam. Sa mga oras na 'yon ay wala na siyang iniisip kung hindi makaalis kaagad. "Salamat! Sa Eternal Garden of Memories tayo sa West City." nagmamadaling saad niya.Eternal Garden of Memories, iyon ang pangalan ng sementeryo sa West City. Hindi na bago kay Kevin ang lugar na iyon, bata pa lang sila ni Lucille noong minahal nila ang isa't-isa at madalas silang magkasama sa kung saan-saan. Noong panahon na iyon ay palagi niyang sinasamahan si Lucille na manalangin sa tuwing nalalagay sa peligro ang buhay ng kaniyang inang may sakit. "Pero bakit siya masyadong nagmamadali ngayon?" takang tanong ni Kevin sa sarili."Okay!" sagot ng binata.Hindi na masyado pang nagtanong si Kevin at basta na lang pinaarangkada ang kaniyang sasakyan papun

Sinulyapan ni Lucille ang disenteng si Dylan saka niya lihim na pinagtawanan ang sarili. "Mali ako, buong akala ko ay para sa akin ang porselas. Dapat no'ng oras na iyon ay sinabi mo sa akin na hindi pala iyon para sa akin," saad niya. "Anong sinasabi niya?" takang tanong ni Dylan sa sarili. Hindi maintindihan ng binata ang ibig sabihin ni Lucille ngunit pinili niya munang pakinggan ito upang patuloy na magsalita. "Mr. Saavedra, sa susunod ay huwag mong ibibigay sa ibang tao ang mga gamit ng girlfriend mo. Noong kinuha ko iyon ay kinailangan mo pa tuloy bumili ng panibago para may maibigay sa kaniya. Hindi ba at abala iyon?"Matapos sabihin ang mga katagang iyon ay tinalikuran na niya si Dylan saka siya tuluyan nang umalis. Bumalatay ang lungkot sa mukha ni Dylan. Nagkakilala ba sila ni Jenny? Saan kaya sila nagkakilala?Ngunit para kay Dylan ay hindi iyon mahalaga. Ang importante sa kaniya ay kung saan niya nakita si Jenny na suot ang porselas?So, hindi siya natutuwa? Bakit?K