Natigilan si Lucille nang ilang sandali bago tuluyang sumakay sa sasakyan ng binata.Kahit biglang sumulpot si Kevin sa kanilang lugar na ngayon ay nasa harapan niya at kahit hindi tama na basta na lang siya sumakay sa kotse nito ay wala na siyang pakialam. Sa mga oras na 'yon ay wala na siyang iniisip kung hindi makaalis kaagad. "Salamat! Sa Eternal Garden of Memories tayo sa West City." nagmamadaling saad niya.Eternal Garden of Memories, iyon ang pangalan ng sementeryo sa West City. Hindi na bago kay Kevin ang lugar na iyon, bata pa lang sila ni Lucille noong minahal nila ang isa't-isa at madalas silang magkasama sa kung saan-saan. Noong panahon na iyon ay palagi niyang sinasamahan si Lucille na manalangin sa tuwing nalalagay sa peligro ang buhay ng kaniyang inang may sakit. "Pero bakit siya masyadong nagmamadali ngayon?" takang tanong ni Kevin sa sarili."Okay!" sagot ng binata.Hindi na masyado pang nagtanong si Kevin at basta na lang pinaarangkada ang kaniyang sasakyan papun
"Martha, ano kaya kung---" "Ano pang hinihintay niyo? Hindi ba at binayaran ko na kayo? Bilisan niyo ng tibagin at hukayin 'yan!" singhal ni Martha sa mga manggagawa. Hindi na nito binigyan pa ng pagkakataon si Roldan na magsalita pero dahil sa inasal nito ay mas lalong nagalit si Martha."Kapag inantala niyo pa 'yan ng kahit ilang segundo pa ay irereklamo ko kayo!" pagbabanta pa ni Martha.Napansin ni Martha na hindi tumatalab ang mga sinasabi niya kaya may naisip siyang paraan na alam niyang hndi na magdadalawang isip kung hndi sumunod ang mga ito. "Kilala niyo si Mr. Dylan Saavedra hindi ba? Boyfriend lang naman siya ng anak ko! Kapag hindi ako natuwa sa inyo ay siguradong hindi rin matutuwa ang anak ko. At kapag hindi natuwa ang anak ko ay siguradong hindi iyon magugustuhan ni Mr. Saavedra!" matapang na banta nito.Ang ilang tao na nag-aalinlangan kung huhukayin nga ba ang puntod ay kumilos na matapos marinig ang sinabi ni Martha. Sa bayan nila, sino nga ba ang hindi nakakakil
Sinulyapan ni Lucille ang disenteng si Dylan saka niya lihim na pinagtawanan ang sarili. "Mali ako, buong akala ko ay para sa akin ang porselas. Dapat no'ng oras na iyon ay sinabi mo sa akin na hindi pala iyon para sa akin," saad niya. "Anong sinasabi niya?" takang tanong ni Dylan sa sarili. Hindi maintindihan ng binata ang ibig sabihin ni Lucille ngunit pinili niya munang pakinggan ito upang patuloy na magsalita. "Mr. Saavedra, sa susunod ay huwag mong ibibigay sa ibang tao ang mga gamit ng girlfriend mo. Noong kinuha ko iyon ay kinailangan mo pa tuloy bumili ng panibago para may maibigay sa kaniya. Hindi ba at abala iyon?"Matapos sabihin ang mga katagang iyon ay tinalikuran na niya si Dylan saka siya tuluyan nang umalis. Bumalatay ang lungkot sa mukha ni Dylan. Nagkakilala ba sila ni Jenny? Saan kaya sila nagkakilala?Ngunit para kay Dylan ay hindi iyon mahalaga. Ang importante sa kaniya ay kung saan niya nakita si Jenny na suot ang porselas?So, hindi siya natutuwa? Bakit?K
"Tono."Pinukpok ni Michael si Lucille at pinaalalahanan siya."Hinahanap ba kita?"Doon pa lang napatingin si Lucille.Sa tabi nila, isang pilak na kulay ng Pagani ang dahan-dahang umaandar, tila kasabay ng bilis ng paglalakad.Nang makita siyang sumilip, huminto ang sasakyan at bumaba si Jerome."Lucille, saan ka pupunta? Ang bigat ng dala mo, sumakay ka na. Sinabi ni Kuya na ihahatid ka namin."Habang nagsasalita, binuksan niya ang trunk at tinangkang ilagay ang gamit ni Lucille."Hindi na!"Mariing tumanggi si Lucille, hindi bumitaw sa hawak niyang maleta."Kaya ko namang umalis mag-isa.""Ah…"Napakamot si Jerome at napatingin sa loob ng sasakyan.Sa likod ng bintana, nakita rin ni Dylan ang nangyayari. Biglang tumigas ang ekspresyon niya at agad na bumaba.Nilampasan niya si Jerome, inagaw ang maleta at malamig na inutusan,"Buksan ang trunk.""O-okay, Kuya!"Madali niyang binuhat ang maleta at inilagay ito sa loob ng trunk.Gulat at inis si Lucille, agad niyang hinabol at hinaw
Nadesisyunan na ang tungkol sa libingan.Hindi lang ‘yon, nakahanap din si Kevin ng isang feng shui master at pinili ang tamang araw at oras para dito.Dumating ang araw ng paglilibing. Maganda ang panahon, maaliwalas ang langit, at may banayad na simoy ng hangin.Kasama ni Lucille sina Wendy at Michael habang papunta sa sementeryo.Pagdating nila roon, naroon na si Kevin, naghihintay.Natigilan si Lucille at iniwas ang tingin.Napakunot-noo si Michael at pasimpleng tinapik si Wendy."Bakit nandito siya?""Paano ko malalaman?" sagot ni Wendy na walang pakialam."Lucille."Kahit halatang malamig ang pagtanggap sa kanya, hindi nag-alala si Kevin."Narito ako para ihatid si Tita sa huling hantungan niya. Kung hindi ko alam, ibang usapan ‘yon, pero ngayong alam ko na at hindi ako pumunta, mas mabigat ‘yon sa konsensya ko."Mabilis na sumagot si Michael, "May konsensya ka pa pala?"Hinawakan ni Lucille ang braso ni Michael at umiling. Hindi na nagsalita pa si Michael, pero halatang hindi i
Habang tinitingnan ang mga painting sa eksibisyon, napansin ni Jerome na tila hindi maganda ang mood ni Dylan.Bagaman dumadaan ang kanyang mga mata sa bawat obra, ang lumilitaw sa kanyang isipan ay ang larawan ni Lucille—nakangiti habang papalayo.Wala talaga siyang pakialam."Dylan."Hinawakan ni Jerome ang kanyang braso, dahilan upang bumalik siya sa wisyo.Medyo nagtatampo ang babae habang nakatingin sa kanya."Iniisip mo ba ang trabaho? O hindi pa rin maginhawa ang sugat mo?""Hindi naman."Muling napabuntong-hininga si Dylan. Ano ba talaga ang iniisip niya?Kung wala mang pakialam si Lucille, hindi ba dapat lang?Asawa lang niya ito sa papel, hindi sa tunay na buhay.At sa totoo lang, hindi rin magtatagal ang titulong iyon.Ang babaeng nasa harapan niya ngayon—si Jerome—ang dapat niyang makasama habambuhay."Na-fascinate lang ako sa isang painting."Walang emosyon niyang sagot saka tinanong ang nobya."May nagustuhan ka ba? Kung meron, bibilhin natin.""Uh..."Bahagyang napangiw
"Ha?"Napatingin si Jerome sa dining table na naka-set up. May dalawang set ng mga pinggan, magkaharap."May iba bang kakain?"Hindi naman alam ni Dylan na darating siya, kaya hindi ito para sa kanya.Naramdaman ni Dylan ang hindi maipaliwanag na inis sa kanyang dibdib. Medyo matigas ang tono niya. "Kakain ako kasama si Jerome. Matagal na siyang hindi pumunta.""Oh."Bahagyang lumuwag ang pakiramdam ni Jerome.Halos napaisip siya na baka may ibang babae si Dylan, pero paano mangyayari 'yon? Ang totoo, si Jerome pala ang kasama niya.Umupo siya at hinila ang upuan. "Nakakabagot kumain mag-isa, kaya kakain na lang ako kasama mo, okay lang?"Nakita niyang hindi gumagalaw si Dylan kaya nagsalita siya ulit. "Umupo ka na.""Hmm." Pumayag si Dylan, pero parang may pabigat sa kanyang mga paa.Nang makaupo siya, napansin ni Jerome ang isang painting na nakasandal sa dingding. Hindi ba ito ang painting na binili niya sa art exhibition kanina?Sabi niya, ipapamigay niya ito, pero bakit nandito p
Mukha nang walang dugo sa mukha si Lucille.Habang pinagmamasdan ito ni Dylan, parang may tumusok sa puso niya. Kinamuhian niya ang sarili. Bakit ba kapag galit siya, kung anu-ano ang lumalabas sa bibig niya?Nagsisisi siya, pero hindi niya alam kung paano mag-sorry."Hindi ko sinasadya 'yon. Ang gusto kong sabihin—"Ngumiti si Lucille nang bahagya at taas-noo siyang tumingin kay Dylan."Tama ka. May 'wild seed' ako sa tiyan. Ang mga kagaya ko, hindi karapat-dapat sa atensyon mo. Kaya wala ka nang dapat ipag-alala tungkol sa akin."Eksaktong dumating ang elevator sa palapag na pupuntahan nila."Lucille!"Agad siyang tumakbo palabas, at iniwan si Dylan na nakalahad ang kamay, hindi man lang siya nagawang hawakan.Sa sobrang inis, bigla niyang sinuntok ang pader ng elevator.Galit. Naiinis. Hindi makahinga sa bigat ng pakiramdam niya.Kinabukasan, nang bumisita si Lucille sa ward ni Dylan, nagmungkahi si Jerome na i-discharge na ito.Bilang doktor, pinayuhan ni Lucille na manatili pa it
Maaga pa lang ng umaga, kakadating pa lang ni Dylan sa opisina nang bigla siyang makatanggap ng tawag mula kay Jane."Dylan..." mahinahong sabi ni Jane, tila may pag-aalangan sa boses."Bakit?" sagot ni Dylan habang iniipit ang cellphone sa pagitan ng tenga at balikat niya."Ahm... my mom wants to invite you for dinner tonight. Pwede ka ba?"Agad na kinabahan si Jane, natatakot na baka tanggihan siya ni Dylan. Kaya naman mabilis niyang idinugtong, "Birthday niya kasi tonight... she will be very happy if you come. Please, Dylan? Okay lang ba?"Natahimik si Dylan saglit. Pinisil niya ang tulay ng ilong niya, halatang pagod. Pero sa huli, sumagot ito."Okay, pupunta ako."Kinagabihan. Hindi mapakali si Jane habang naghahanda ng hapunan."Ma, okay na ba talaga?" tanong niya habang inaayos ang hapag-kainan.Napatingin si Shawnren sa anak at tumaas ang kilay, "Relax, Jane. Kung hindi ka makakahinga nang maayos, paano ka magiging isang mabuting Mrs. Saavedra sa future, ha?" may bahid ng biro
Habang magkasabay na naglalakad sina Lucille at Dylan, napansin nilang naglalaro ng chess si Rodrigo kasama ang matandang lalaki. Si Dylan ang sinadyang tawagan ni Rodrigo para umuwi ng maaga.Masayang ibinalita ni Lucille ang tungkol sa nakatakdang operasyon ni Rodrigo."Grandpa, ayos na po lahat. Nakausap ko na si Dr. De Mesa, kayo na lang po ang pipili ng araw para sa surgery ninyo."Ngunit sa halip na sumang-ayon, ngumiti lamang si Rodrigo at umiling."Wag muna. Hindi pa ito ang tamang panahon."Nagkatinginan sina Lucille at Dylan, litong-lito sa sinabi ng matanda.Maya-maya, may kumatok sa pinto at pumasok si Liam, bitbit ang isang tambak ng mga magazine, picture albums, at kung anu-ano pa."Sir."Lumapit si Liam, inilapag ang mga bitbit sa lamesa, saka lumingon kina Dylan at Lucille."Tingnan n'yo ito nang mabuti."Nagtinginan silang dalawa. Para saan ito?Ngumiti si Rodrigo at ipinaliwanag."Mga wedding dress styles 'yan at mga venue para sa kasal. Piliin n'yo kung alin ang mag
Sa isang bihirang araw na pahinga, abala pa rin si Lucille.Natapos na niya ang mga translation na tinanggap niya noon, at ngayong araw ay makikipagkita siya sa editor-in-chief.Kasabay nito, nagdesisyon na rin siyang mag-resign sa trabahong iyon.Ngayong alam na niya ang intensyon ni Kevin, kailangan niyang putulin na ang anumang pag-asa nito, kaya hindi na niya matatanggap ang kabutihang ipinapakita nito.Bukod pa rito, kailangan na niyang maghanda para sa exam at sabay na rin niyang kukunin ang trabaho ni Yang Huaiqing, kaya wala na siyang oras para sa iba pang bagay.Nanghinayang ang editor-in-chief.Pumunta si Lucille kay Michaela, na ganoon din ang naramdaman.Pero iba ang naging pokus nito."Wala na talagang pag-asa si Kevin?"Nabanggit na sa kanya ni Eaen ang tungkol dito. Alam ni Michaela na hindi naging madali ang buhay ni Kevin nitong mga nakaraang taon.Pumikit sandali si Lucille at malinaw ang kanyang isipan."Hindi ako matatanggap ng pamilya ni Kevin. Ang sakit na iyon,
Nararamdaman niya na kailangan na niyang umalis sa Liwan ngayon. Ayaw niyang manatili sa iisang silid kasama si Lucille kahit isang segundo pa.Pero gabi na, malakas pa rin ang ulan sa labas, at bukas ng umaga, kailangan niyang kumain ng almusal kasama ang kanyang lolo.Naiinis na kinuha ni Dylan ang sigarilyo, sinindihan ito, humithit ng dalawang beses, at pumasok sa guest room.Buti na lang at laging malinis ang mga ekstrang kwarto sa bahay ng mga Saavedra, kung hindi, hindi niya alam kung saan siya matutulog ngayong gabi.Nakahiga siya sa sofa, at doon niya naramdaman ang lamig sa kanyang katawan.Dahil lahat kay Lucille, pero siya, wala man lang pakialam.—Kinabukasan ng umaga, napansin ni Liam na magkaibang kwarto ang tinulugan ng mag-asawa, kaya agad niya itong sinabi kay Rodrigo.Tumango si Rodrigo. “Hayaan mo sila, bata pa naman. Kung hindi sila mag-aaway ngayon, kailan pa? Kapag matanda na?”Napatawa si Liam. “Sa tingin ko nga po, gusto ni Sir Denver si Lucille. Hindi siya m
"Anong gagawin mo?" Napatitig si Lucille, hindi maintindihan ang inaasta ni Dylan habang hawak pa rin ang ice pack sa pisngi niya.Ang gwapong mukha ni Dylan ay malamig at seryoso, at ang bawat salitang lumabas sa bibig niya ay puno ng bigat."Huwag kang tumanggap ng pera mula sa iba! Hindi ba't binigyan na kita ng card? Wala ka bang magamit na pera?""Ha?"Nanlaki ang mata ni Lucille, hindi inaasahan na magagalit ito ng ganoon lang.Napapaso na rin ang pasensya niya.Itinulak niya si Dylan gamit ang libreng kamay niya. "Lumabas ka! Ayoko kang makita! Matutulog na ako!"Pero nanatili lang si Dylan sa kinatatayuan niya, hindi man lang natinag."Ikaw..." Napatigil si Lucille, sabay taas ng tingin sa kanya. Nang titigan siya ni Dylan, may kung anong ekspresyon sa mga mata nito—parang may nakita itong ibang emosyon sa kanya.Saka lang napansin ni Dylan ang ice pack sa pisngi ni Lucille.Bigla niyang naalala ang nangyari kanina—nasampal siya ni Shawnren!Hinawakan niya ang pulso ni Lucille
Nagulat si LucilleNakita niyang inilabas ni Albert ang kanyang pitaka. Sa edad niyang iyon, nakasanayan pa rin niyang magdala ng pera.Agad niyang kinuha ang isang bungkos ng salapi at iniabot ito kay Lucille."Kulang ba ang pera mo? Narito si Daddy, kunin mo muna ito. Kung hindi pa sapat, bibigyan pa kita."Hindi gumalaw si Lucille.Ano 'to?Matapos siyang balewalain ng kanyang ama mula noong walong taong gulang siya, ngayon bigla na lang itong nag-aalala sa kanya?Nang hindi niya kinuha ang pera, wala nang nagawa si Albert kundi hawakan ang kamay niya at pilit ipinasok ang pera rito."Sige na, tanggapin mo na."Kumunot ang noo ni Lucille at mabilis na hinila ang kanyang kamay palayo.Malamig at matigas ang kanyang ekspresyon. Ano man ang dahilan ng pagiging kakaiba ng kanyang ama ngayon, hindi niya matatanggap ang ipinapakitang malasakit nito."Kunin mo na!""Ayoko!" sagot niya bago tumalikod at lumakad palayo."Lucille, huwag kang umalis!"Pero hinawakan siya ni Albert.Dahil ayaw
Kung maiiwasan mo ang ganitong klaseng pag-uugali, iwasan mo na.Nagpatuloy ang pagiging kakaiba ni Lucille.Nang dumating ang oras ng hapunan, napansin ni Dylan na kahit anong ilagay ni Rodrigo sa pinggan ni Lucille, kinakain niya ito nang walang reklamo.Nang maubos ang ulam, nagpatuloy siyang kumain ng puting kanin.Napansin ni Rodrigo ang kunot-noong tingin ng kanyang apo kay Lucille. Hindi ito natuwa. "Kung alam mong may asawa at anak ka, dapat marunong kang mag-alaga!"Tumaas ang kilay ni Dylan, pero nagkunwaring hindi niya narinig ang sinabi nito.Pagbalik sa kwarto nang gabing iyon, dumiretso si Dylan sa cloakroom para magpalit ng damit.Sa salamin, nakita niyang nakatayo si Lucille, nakapatong ang kamay sa kanyang tiyan, marahang hinihimas ito.Bagamat halos tatlong buwan na ang lumipas, wala pa rin siyang nakikitang pagbabago sa katawan nito. Ang tiyan niya’y flat pa rin.Dumaan si Dylan sa likod niya at naglakad papasok.Ngunit biglang nagsalita si Lucille. "Tatlong buwan n
Magkasabay na naglakad ang dalawa.Sa likuran nila, isang middle-aged na babae na nakasuot ng mamahaling damit ang biglang huminto at nagtanggal ng sunglasses."Kevin..."Bahagyang bumukas ang bibig ni Jeneth, hindi makapaniwala sa kanyang nakita.Nagkamali ba siya ng tingin?Ang babaeng kasama ng kanyang anak… Si Lucille ba iyon?Walang pag-aalinlangan, agad siyang sumunod sa kanila.Pagpasok sa dessert shop, umorder si Kevin ng brownie at freshly squeezed orange juice para kay Lucille."Okay lang ba 'to?""Oo, ayos lang." Tumango si Lucille.Alam pa rin niya ang mga gusto ko."Masarap ba?"Kumuha si Lucille ng maliit na kagat, saka ngumiti. "Masarap.""Mabuti naman."Tahimik na uminom ng tubig si Kevin.Pero hindi niya inaasahan ang sunod na tanong nito—"Kevin, kumusta ang girlfriend mo? Ayos lang ba kayo?"Napatingala si Kevin, biglang natigilan, hindi alam kung paano sasagot."Mabuti naman... Bakit mo siya naitanong?"Lahat ng bagay may dahilan.Ibinaba ni Lucille ang kutsarang h
"Dylan.""Hmm."Mabilis na sagot ni Dylan, parang kanina pa niya hinihintay na magsalita si Lucille.Mahinang sabi ni Lucille, "Pwede na ba tayong mag-divorce?"Bigla siyang nakaramdam ng matinding pagod. Noong una, ang dahilan lang niya ay ang paghihiganti sa pamilya Chi.Pero matapos ang lahat ng nangyari, napagtanto niyang hindi niya kayang labanan ang mga taong ganid.Wala silang respeto, wala silang konsensya. Hindi sila natatakot mawalan ng dignidad. Kapag nagalit, parang wala na silang pagkatao.Ang kasal nila ni Dylan ay parang isang bombang may remote control.Sa isang iglap, maaaring pasabugin siya nina Jane at ng ina nito—sa pinakamababaw, masasaktan lang siya; pero sa pinakamasama, maaaring mawala siya nang tuluyan.Humigpit nang humigpit ang hawak ni Dylan sa manibela.Gusto niyang tanungin kung bakit bigla na lang siya humihingi ng diborsyo. Dati naman, kahit anong mangyari, hindi siya bumibitaw.Dahil ba kay Kevin?Nagkabati na sila, at malapit nang maging opisyal ang k