Lahat ng Kabanata ng His Slow-witted Maid: Kabanata 31 - Kabanata 40

CHAPTER 30Helliry Chrysopeleia PIINT OF VIEW—ILANG linggo ang nakalipas magmula noong nagbakasiyon kami ni Ashray sa probinsiya. At simula noon ay napapansin ko na umaayos na ang ugali niya. Nagiging malapit siya sa akin at hindi ko naman maipaliwanag ang nararamdaman ko. Kung para sa akin ay masaya ako dahil sa wakas ay nawawala na ang ugali niyang hindi magugustuhan kahit sino. Hindi ko na rin nga alam kung ilang buwan na ako rito. Hindi ko na kabilang dahil habang tumatagal ay para na akong naka focus sa kaniya. May kakaiba akong nararamdaman na hindi ko mapaliwanag at ayaw kong aminin sa sarili ko.Nakatulala ako ngayon sa labas ng bintana ng classroom dahil sa pag-iisip. Hinatid niya ako ngayon pero bakit may naramdaman akong 'kilig' na hindi ko naman maramdaman noon. Bakit hinahanap ko siya at bakit gusto kong nasa tabi niya lagi. Napaikit ako dahil ang daming tanong sa isip ko na magulo kahit may kasagutan pa man. “Anong problema Helliry? Ba't nakatulala ka riyan?” Napatin

CHAPTER 31Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—“GOOD MORNING madlang people!” Sigaw ko pagkagising ko palang. Napatakip kaagad ako sa bunganga ko at bumalik sa pagkakahiga kunware ay tulog ako. Nakalimutan ko na nasa mansiyon pala ako akala ko nasa bahay ko pa. Panaginip ko lang pala. Minsan kasi ay ginagawa ko kapag tahimik sa bahay ay sumisigaw ako, nagpapa music na naka loud speaker sa malaki naming speaker at kumakanta kahit wala akong talent sa pagkanta.Maya maya nga ay may pumasok sa kuwarto ko. Hindi ko alam kung sino dahil nakatalubong ako ng kumot.“Tulog naman siya, sinong sumigaw?” Napatawa ako nang mahina dahil sa narinig ko. Lagot baka pagalitan ako nito. Ano ba kasing nakain ko at basta nalang sumigaw. Pagkatapos ng ilang minuto ay naisipan ko na ring maligo at magsimulang magtrabaho. Marami pa akong activities na gagawin at sa susunod na araw pa Naman ang pasahan pero gusto ko nang gawin ngayon. Ayaw ko kasi na natatambakan ako hanggang sa mawalan na ako nang time.

CHAPTER 33Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—Tama na ang drama. Hindi nalang ako mag-iisip ng mabuti sa nararamdaman ko. Hahayaan ko nalang ito. Hanggang sa mawala at handa na ulit akong makipag biruan.Napabuntong hininga ako habang pinapahid ang luhang kanina pa pumapatak. Dapat last na 'to. Ayaw ko nang umiyak. Sige ibuhos mo na lahat at tama na Helliry.Nasa kuwarto ako ngayon habang tahimik sa pag iyak. Nasasaktan ako sa pinagsasabi ni Ashray sa akin. Lagi niya nang sinabi na hinding hindi niya ako magugustuhan. Kung sana gano'n kadaling mawala itong nararamdaman ko sa kaniya ginawa ko na, kaso ang kulit ng puso ko eh. Kahit gaano ba kapangit ng ugali mo bakit nagugustuhan pa rin kita. Tumayo ako at naghilamos. Inayos ko ang mukha ko at nagbihis. Mamamalengke nalang ako ngayon. Masiyado na akong maraming stress sa buhay at kailangan ko rin ng libangan.Hindi na ako nagpaalam kay Ashray at kay Lolo nalang. Sinabi ko sa kaniya na may ipapalengke ako.Pagkasakay ko sa bus ay nap

CHAPTER 35Stellan Caius Wilson POINT OF VIEW—Hindi pa man tapos ang party ni Lolo Henry pero uuwi na ako. Kumuha na nga lang ako ng iuuwi ko raw para kay Shaun sabi ni Lolo. Kumuha na rin ako ng siopao at dinagdagan ng ibang putahe para kay Helliry.“Here. Dingdagan ko na, after mo makain, go to sleep okay?” Tumango si Helliry sa akin.“Thank you Stellan.” Pagkapaalam ko sa kaniya ay nagmaneho na ko papunta sa bahay. Psh, ang tagal naming hinanap sa bahay lang pala ni Lolo makikita. Kaya pala may pakiramdam ako na gustong pumunta roon.Pagkarating ko, as expected gising pa ang kapatid kong si Shaun.“Why you're still awake? Sabi ko sa 'yo matulog ka na eh.” Natatawang sabi ko sa kaniya. Tumayo siya kaagad at kinuha ang inuwi ko.“I told you I'll wait for food.” Binatukan ko siya dahil parang hindi naman pinapakain.“Anyway, I have a good news.” Umupo ako sa may sofa at pinanuod siyang kumain.“Are you not interested?” Tinignan niya ako.“Sabihin mo nalang kasi kuya.”“I saw Helliry

CHAPTER 37Stellan Caius Wilson POINT OF VIEW—RAMDAM ko ang sakit na nararamdaman ni Helliry noong nakukuwento siya. Sa tingin ko nga ay napamahal na siya at hindi lang 'yon basta 'gusto'. Napasandal ako sa sofa habang iniisip ang nakita ko kanina. Palalampasin ko 'yon dahil kaibigan kita Ashray.“Ba't 'di ka pa natutulog kuya?” Napatingin ako sa kapatid kong kababangon.“Mamaya na kaunti. Hindi pa ako inaantok.” Alas onse na nga ng gabi at nandito pa rin ako sa baba at nag-iisip.“Ikaw? Ba't bumaba ka?” Tanong ko sa kapatid ko.“Nauuhaw ako. Gusto mo bang mag midnight snack kuya?” Napatingin ako sa kaniya na dumeretso sa kusina.“Midnight snack? Hindi ka pa ba nabusog kanina?” Umiling siya. “Madaling nalusaw.” —MAKALIPAS ang ilang araw ay puro trabaho nanaman ang inatipag ko. Ngayon ko nga balak bisitahin si Helliry. Hindi ko na nga sinama ang kapatid ko dahil nasa school siya.Napabunyong hininga nga ako habang nagmamaneho habang naaalala ko ang kuwento ni Lolo. Si Lolo Henry '