CHAPTER 32Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—HINDI ko alam kung anong gagawin ko dahil paranf simula noong nalaman ni Ashray na may gusto ako sa kaniya ay naging awkward kapag kasama ko siya.Wala na akong mukhang ihaharap at isa pa ang sakit kaya ng sinabi niya. Pero bakit kahit sinabi niya 'yon ay hindi ko magawang magalit sa kaniya? Nagtataka nalang talaga ako sa sarili ko kung anong gusto niyang palabasin.Ilang araw rin ang nakalipas simula noon. Pero napansin ko na bumalik ang ugali ni Ashray noong halos kararating ko rito. Ako naman ay nakayuko nalang ako lagi at halos ayaw ko na siyang kausapin. Ginagawa ko nalang ang trabaho ko ng tahimik at bahala na.Kagaya ngayon at inuutusan nanaman ako ng literal na galit at rami. Ginagawa ko nalang ito. Kasalanan ko ito, kung bakit ba naman kasi ako nagkagusto sa isang tulad niya pa. Mas nahihirapan tuloy ako sa pagpasok ko sa school at pag singit ng mga activities ko. Dahil bawat pagpahinga ko o 'di kaya kagagaling ko sa school ay m
CHAPTER 33Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—Tama na ang drama. Hindi nalang ako mag-iisip ng mabuti sa nararamdaman ko. Hahayaan ko nalang ito. Hanggang sa mawala at handa na ulit akong makipag biruan.Napabuntong hininga ako habang pinapahid ang luhang kanina pa pumapatak. Dapat last na 'to. Ayaw ko nang umiyak. Sige ibuhos mo na lahat at tama na Helliry.Nasa kuwarto ako ngayon habang tahimik sa pag iyak. Nasasaktan ako sa pinagsasabi ni Ashray sa akin. Lagi niya nang sinabi na hinding hindi niya ako magugustuhan. Kung sana gano'n kadaling mawala itong nararamdaman ko sa kaniya ginawa ko na, kaso ang kulit ng puso ko eh. Kahit gaano ba kapangit ng ugali mo bakit nagugustuhan pa rin kita. Tumayo ako at naghilamos. Inayos ko ang mukha ko at nagbihis. Mamamalengke nalang ako ngayon. Masiyado na akong maraming stress sa buhay at kailangan ko rin ng libangan.Hindi na ako nagpaalam kay Ashray at kay Lolo nalang. Sinabi ko sa kaniya na may ipapalengke ako.Pagkasakay ko sa bus ay nap
CHAPTER 34Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—ILANG araw ang nakalipas magmula noong nakita ko iyon. Hindi ako nagsalita at nanatiling tahimik at kunwaring walang nakakita. Wala akong balak ioagsabi kahit kanino. Siguro ay magkukunwari nalang ako na wala talaga akong nakita. Sa tuwing nakikita ko nga siya ay hindi ko maiwasang masaktan at maalala iyon. Gusto kong magtanong pero mas minabuti ko nalang na hindi magsalita.Nasasanay na rin yata ako na hindi magsalita sa loob ng mansion. Kapag kausap ko si Claies lang ako nagiging madaldal. Kapag kay Lolo ay wala namang dahilan para manahimik ako at magbago ang pakikitungo kay Lolo. Unang una ay siya ang tumutulong sa akin.Ngayong araw na ito ay naghahanda kaming lahat para bukas dahil kaarawan ni Lolo. Late ko na nga ulit nalaman at hindi man lang inadvance ang pagsabi sa akin. Lagi tuloy akong rush sa paggawa at pagbili ng mga ireregalo ko.“Hindi na nga iha. Kahit regaluhan mo lang ako ng napitas mong bulaklak diyan sa garden ay ok
CHAPTER 35Stellan Caius Wilson POINT OF VIEW—Hindi pa man tapos ang party ni Lolo Henry pero uuwi na ako. Kumuha na nga lang ako ng iuuwi ko raw para kay Shaun sabi ni Lolo. Kumuha na rin ako ng siopao at dinagdagan ng ibang putahe para kay Helliry.“Here. Dingdagan ko na, after mo makain, go to sleep okay?” Tumango si Helliry sa akin.“Thank you Stellan.” Pagkapaalam ko sa kaniya ay nagmaneho na ko papunta sa bahay. Psh, ang tagal naming hinanap sa bahay lang pala ni Lolo makikita. Kaya pala may pakiramdam ako na gustong pumunta roon.Pagkarating ko, as expected gising pa ang kapatid kong si Shaun.“Why you're still awake? Sabi ko sa 'yo matulog ka na eh.” Natatawang sabi ko sa kaniya. Tumayo siya kaagad at kinuha ang inuwi ko.“I told you I'll wait for food.” Binatukan ko siya dahil parang hindi naman pinapakain.“Anyway, I have a good news.” Umupo ako sa may sofa at pinanuod siyang kumain.“Are you not interested?” Tinignan niya ako.“Sabihin mo nalang kasi kuya.”“I saw Helliry
CHAPTER 36Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—ILANG araw ang nakalipas magmula noong nangyari ang birthday ni Lolo. Lagi na rin ngang bumibisita si Stellan at Shaun dito. Tuwing may pasok nga ako ay pumupunta rito si Shaun para sunduin ako. Nakakahiya nga dahil pupunta pa siya rito para sunduin lang ako. Sinabi niya nga sa akin 'yong balak nila Stellan para raw makisama ako. Nakakapagtaka lang talaga, pagselosin si Ashray? Bakit para saan? Tapos sinabi nalang nila ay basta makisama nalang ako.Wala nga akong pasok ngayon at nandito ako sa mansion kasalukuyang naglalampaso ng sahig. Inutusan nga lang ako ni Ashray, katatapos kong naglaba at hindi pa nag-uumagahan dahil tatapusin ko muna ito.“Why it take you so long to do that?” Napatingala ako kay Ashray na galit ng nakatingin sa akin. Kasisimula ko lang eh.“S-Soryy p—”“Ashray.” Napatigil ako sa pagsasalita nang biglang lumitaw si Stellan. Napatingin ako sa kaniya na seryuso ang mukhang nakatingin sa akin.“Why?” Tanong ni Ashray
CHAPTER 37Stellan Caius Wilson POINT OF VIEW—RAMDAM ko ang sakit na nararamdaman ni Helliry noong nakukuwento siya. Sa tingin ko nga ay napamahal na siya at hindi lang 'yon basta 'gusto'. Napasandal ako sa sofa habang iniisip ang nakita ko kanina. Palalampasin ko 'yon dahil kaibigan kita Ashray.“Ba't 'di ka pa natutulog kuya?” Napatingin ako sa kapatid kong kababangon.“Mamaya na kaunti. Hindi pa ako inaantok.” Alas onse na nga ng gabi at nandito pa rin ako sa baba at nag-iisip.“Ikaw? Ba't bumaba ka?” Tanong ko sa kapatid ko.“Nauuhaw ako. Gusto mo bang mag midnight snack kuya?” Napatingin ako sa kaniya na dumeretso sa kusina.“Midnight snack? Hindi ka pa ba nabusog kanina?” Umiling siya. “Madaling nalusaw.” —MAKALIPAS ang ilang araw ay puro trabaho nanaman ang inatipag ko. Ngayon ko nga balak bisitahin si Helliry. Hindi ko na nga sinama ang kapatid ko dahil nasa school siya.Napabunyong hininga nga ako habang nagmamaneho habang naaalala ko ang kuwento ni Lolo. Si Lolo Henry '
CHAPTER 38Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—LUMIPAS nga ang isang araw bago ko napag desisiyonan na sabihin na kay Ashray ang raramdaman ko. Pinag isipan ko ring mabuti ito. At habang masama pa rin ang pagtrato niya sa akin ay sinusuklian ko lang ng ngiti, no hate just love. Hui. Ayaw kong may pagsisihan ako sa huli kaya gagawin ko na 'to 'di na baleng masaktan basta sa buhay ko maranasan ko rin ang ipagtapat ang nararamdaman ko.Nireready ko na nga ang sarili kong masaktan eh. Sa katunayan, first time ko itong gagawin kaya 'di ko alam kung magiging gaano kasakit kapag naranasan ko na incase ma reject ako. Ouch.Chine-cheer nga ako nila Stellan at Shaun na kaya ko 'to. Oo naman ako na 'to eh. “Sige paano ba 'yan. Mauuna na kami.” Napatango nalang ako sa kanilang dalawa. Hinatid nila ako ngayon sa school. “Sige mag-iingat kayo.” Kumaway ako bago hinanap si Claies. Nang makita lo siya ay kumaway ako rito.“Naks may good news ka ba?” Bungad niya sa akin.“Hindi, sa totoo niyan kasi
CHAPTER 39Henry Silveria POINT OF VIEW—MALAMIG na ang gabi at tahimik na pinagmamasdan ko si Helliry na naghihintay para sa pagdating ni Ashray. Hindi ko rin maintindihan ang apo ko. Hindi ko rin alam kung bakit wala pa rin siya hanggang ngayon, dati naman ay umiinom siya ng alak pero minsan lang, kapag nagkaroon ng problema sa business niya. Pero ngayon ay kakaiba na dahil halos inaraw araw.Nasusulyapan ko lang so Helliry mula rito sa puwesto ko. Kaya naisipan ko nalang na panuorin ang CCTV at tignan kung anong mangyayari, hahayaan ko na si Helliry sa pag de-desisiyon pagkatapos nito. Unang una ay dahil masiyado na siyang maraming na sakripisyo at pagtitiis. Napamahal na nga siya kay Ashray. Lumipas ang mahabang paghihintay ay nasilip ko mula sa bintana ang pagdating ni Ashray. Nagulat nalang ako ng kasama niya na si Carys. “Tsk, tsk. Just leave Ashray behind Helliry. Para magtanda siya.” Bulong ko ka sarili. Inaasahan ko nang magugulat si Helliry sa nakita niya. Ikaw nga nam
EPILOGUE— 4 years later“Say! Mommy!”“Dada!”“Hindi puwede. Dapat mommy 'yan. Ash ano nanamang pinainom mong gatas sa mga ito! Bakit puro ikaw ang binabanggit!” Napanguso ako habang nakatingin kay Ashray.“I didn't, hindi ko pa nga sila pinapainom ng kahit ano.” Gusto kong magpapadyak pero 'wag nalang baka ma apply pa nila.Pagkatapos kong makapag aral sa kolehiyo ay gusto kaagad ni Ashray na ikasal kami. Excited nga masiyado at hindi na ako pinayagang magtrabaho ulit. Oo hindi na rin siya naghintay ng ilang years, ilang buwan lang ay kasal agad. At ito ang naging results. Kambal na babae at lalaki.Nanligaw siya sa akin ng halos 2 years. Mga 1 year and half yata bago ko sinagot. Hindi ko siya sinagot kaagad dahil nga nag-aaral pa ako, pero sinagot ko rin noong gusto ko na. Gano'n lang kasimple. Gaya ng sinabi niya ay babawi siya sa akin. Pero binigyan naman ako ng dalawang inire. Grabe ang sakit kaya.“Naks! Tama 'yan maglaba ka, magluto ka rin pagkatapos dito kakain ang pinakamaga
CHAPTER 50— FinaleHelliry Chrysopeleia Flieyh Dizon POINT OF VIEW—MATAGAL na panahon na rin yata simula noong umiyak ako ng tudo kasama ang sakit, kabog sa dibdib, kaguluhan sa isip, pag-aalala at halo halo na. Hindi ko na maintindihan ang nararamdaman ko. Tipong para na akong namamanhid dahil sa nakikita ko.Noong bata ako ay takot na talaga ako sa dugo, pero hindi gano'n kalala. Kapag kaunting dugo ay hindi naman ako natatakot. Natatakot ako hindi dahil sa parang trauma, natatakot ako rito dahil noong nasugat ako ng malaki ay nagdugo ito at subrang sakit sa pakiramdam. Iniisip ko noon na paano na kaya ang malaking sugat? Baka subrang sakit na. Pero 'yong ganitong nakikita ko ngayon, na halos panligo na ang dugo ay hindi ko kayang tignan.Napasigaw ako at agad na lumapit sa kinaruruunan ni Ashray. Panay ang kalabog ng puso ko at pagtulo ng luha. Ako na mismo ang naghila sa mga first aid kit at pinaalis ang mga paharang harang na nanunuod lang. Hindi ko mapigilang nagalit dahil
CHAPTER 49Helliry Chrysopeleia Flieyh Dizon POINT OF VIEW—NAPAHIKAB ako habang nasa loob ng classroom. Wala namang ginagawa na gaano pero hindi ako nakatulog kagabi dahil sa kakaisip kay Ashray. Ngayon lang yata ako hindi sinipon kapag nagpapaulan.“Ano bang ginawa mo kagabi bakit para antok na antok?” Tanong sa akin ni Claies.“W-Wala naman hindi lang talaga ako makatulog kasi hindi pa naman ako inaantok.” Alas dose na nga 'yon pero wala pa akong tulog kaya naisipan ko nalang mag midnight snack, may stock akong mga pagkain at ilang buwan nalang ay mag e-expired na kaya kinain ko nalang.May stock din ako ng mga gatas at kape para kung sakaling matakam ako sa mga ito ay hindi na ako maghahanap kahit saan. Lalo na kapag gabi ay malamig at minsan talaga tinatamad din ako.“Malapit na rin uwian, inaantok din ako. Hindi siguro tayo makakapag bili ng mga street food ngayon. Gusto kong magpahinga, napagod ako kahapon.” Nag unat siya at sinandal ang ulo sa likod ng upuan. Kararating niya
SPECIAL CHAPTER Demonic Ashray Silveria POINT OF VIEW—“Demonic Ashray Silveria.” Napatingin ako sa nagtawag sa akin ng buo kong pangalan. Nagsampalan naman si Stellan at Zyrine hanggang sa makarating sila sa akin.“What?”“Laugh first.” Napataas ang kilay ko sa sinabi ni Zyrine.“Are you crazy?”“Duhh, we are 'cousin' how dare you to tell me that.” Tinignan ko lang siya at bumalik sa pagkakatingin sa labas ng window glass.“Ah gano'n pala ah. Stell, don't tell him where is Helliry located.” Napatingin ako ng nanlalaki ang mata. Nagpalipat lipat ang tingin ko sa kanila. Inirapan ko si Zyrine dahil sa kahit ano anong pinaggagawa niya.“She's here. Pero medyo malayo rito. Sa apartment na malapit sa school ang tinutuluyan niya ngayon. Five to ten minutes ang lakad papunta sa school.” Paninimula ni Stellan.“She told us na 'yon ang unang apartment niya noong naghahanap palang siya ng apartment.” I thought they are are not telling the truth.“Really, is she safe there?” Tanong ko sa kani
CHAPTER 48Demonic Ashray Silveria POINT OF VIEW— Continuation of Chapter 42“Itigil mo 'yan Ashray, gusto mo bang masira ang katawan mo dahil sa alak? Akala ko ba nakapag usap na tayo kahapon.” Napatingin ako kay Stellan at inagaw ang bote ng alak na hawak ko.“Baka gusto mo nanamang masapak. Drinking alcohol won't help you to move, hindi ka rin matulungan niyan na maging ayos.” Napatitig ako sa baso.“Okay fine, just give me that last bottle it's too expensive para hindi maubos.” He look at me with a weird look.“You're drunk. You're too wealthy to say that. Hindi mo ako mabibiro sa ganiyan, stop drinking, get up and move your butt tutulungan kita. Be a man bro and know your wrongs.” Sa lahat yata ng nakilala ko ito ang hindi ko mapilit basta. Wala rin naman akong magagawa dahil wala akong gana sa lahat ng bagay susunod nalang ako sa kaniya.“Maligo ka, amoy alak ka,” sabi niya sa akin at tinulak ako.“Kakaligo ko lang.” Tinignan niya ako at napataas ang kilay.“O really? Glad you
CHAPTER 47Helliry Chrysopeleia Flieyh Dizon POINT OF VIEW—ILANG araw na ang nakalipas at hindi talaga tumigil si Ashray sa paghintay sa akin. At sa mga araw na nagdaan ay kahit isa sa amin ay walang nagsalita. Parang pareho nga kaming gustong magsalita pero wala talagang nag lakas ng loob.Kaduwagan ang tawag doon. Kung siya balak niyang makipag ayos sa akin ay bakit tinititigan niya lang ako at walang salita na kahit ano. Wala akong balak mag first move dahil una sa lahat siya ang may gusto nito. Pinaalis niya ako at gusto ko lang gawin ang sinabi niya sa akin. Ito na sinusunod ko na, siya ang nagsabi kaya siya rin ang bumawi nang sinabi niya kung gusto niya.Napahilata ako sa kama ko at tumitig sa kisame. Mabuti nalang talaga at tapos na ang exam kung hindi ang dami ko sanang iisipin. Ang Ashray talaga na 'yon walang ibang ginawa sa akin kung hindi pag-isipin ako mabuti.Tumayo na ako at kinuha ang sling bag ko. Tinawag kasi ako nang dalawa. Si Zyrine at si Stellan, gusto raw nil
CHAPTER 46Helliry Chrysopeleia Flieyh Dizon POINT OF VIEW—KAILAN na nga ba ulit ako nakaramdam ng kakaibang pagtibok ng puso ko, tipong subrang lakas at hinaluan pa ng kaba at panlalamig ng kamay. At sa iisang tao lang ito nangyayari. Sa iisang tao ko lang ito nararamdaman.Ngayon ay may halong kirot at saya sa puso ko, hindi ko maintindihan kung ano ng mararamdaman ko ngayon habang kaharap siya. Halo halong emosiyon na hindi ko maipaliwanag. Gusto kong umiyak. Gusto ko siyang tanungin kung bakit siya nandito. Ang daming tanong na hindi ko naman masabi dahil hindi ko maibuka ang bibig ko para magsalita.Napaiwas nalang ako ng tingin at nagpatuloy maglakad. Baka naman may iba siyang hinihintay rito. Tapos makikisawsaw ako ang sama ko naman tignan kapag gano'n. Nilampasan ko nalang siya dahil wala rin naman siyang sinasabi.“Get in.” Mahina pero narinig ko ang buses niya. Feeling ko tuloy may gusto siyang sabihin pero hindi niya natuloy tuloy.Napatigil ako saglit pero pinagpatuloy k
CHAPTER 45—Nalalapit na pagtataposHelliry Chrysopeleia Flieyh Dizon POINT OF VIEW—NAPAHIKAB ako habang nakatutok sa reviewer ko. 10 o'clock na ng gabi at nandito pa rin ako sa reviewer ko. Hindi kasi ako magpupuyat at alas nuwebe palang minsan ay tulog na ako. At madali talaga akong antukin kapag reviewer na ang kaharap ko. Hindi naman siguro masiyadong mahirap 'yong exam dahil nag a-advance ako minsan sa pagbabasa at nakikinig ako sa mga lectures, ang ginagawa ko nalang ngayon ay sinusubukang ibalin sa iba ang attention ko.Ilang araw na pero hindi pa rin nagpapakita sa akin si Ashray. Sigurado kaya 'yong dalawa sa pinagsasabi nila tungkol kay Ashray na halatang ako ang iniisip. Baka naman hindi eh. Kung gusto niyang mag sorry ay dapat ilang araw na siyang nagpapakita.Ang kapal ko naman magsabi ng ganito samantalang kapag nag sorry siya sa akin hindi ko pa alam kung patatawarin ko ba kaagad. Isa pa ay hindi ako sigurado kung mag so-sorry talaga siya. Pero ano kayang ginagawa ni
CHAPTER 44Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—“Okay got it Helliry? Basta 'wag ka lang mahiya, kaya mo 'yan mataas ang sahod sa modeling at bagay na bagay ka rin talaga.” Napahawak ako sa tenga ko dahil sa sinabi ni Zyrine. Nakakahiya.Tinuturuan niya nga ako ng mga poses kapag mag momodel na. Model din pala siya kaya pala 'yon ang offer niya sa akin. Tinuturuan niya ako ng mga alam niyang pose bago kami umalis dito. Oo sasama na nga ako sa pagbalik nila. Kailangan ko na ring pumasok sayang naman ang ilang buwan kung drop out ako. 'Tsaka patapos ko na itong second year, ayaw ko nang masayang.“Kayong dalawa, tara na.” Napatingin kami kay Stellan na tinawag kami, naayos niya na pala ang mga gamit namin.Alas nuwebe na nga kami nakaalis dahil naghanap din sila ng maiuuwi nila na sa probinsiya lang madalas makita o mabili. Isa pa ay rush talaga sila, kararating lang kaya nila kahapon tapos kinabukasan uwi ulit. Wala silang reklamo dahil sanay naman na raw sila sa biyahe, mas malala pa