Lahat ng Kabanata ng His Slow-witted Maid: Kabanata 21 - Kabanata 30

CHAPTER 20Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—ITO na ang araw ng kaarawan ni Ashray, umaga palang ay marami nang trabaho dahil tumutulong kami sa pagluluto at paglilinis sa area. Hindi ko na nakita si Ashray dahil kumuha na sila ng mag-aayos sa kaniya at nariyan din ang mga bisita niya na dapat niyang harapin. Habang ako rito sa kuwarto ko ay tinatapos ko nalang ang paggagansilyo. Hindi ko pa nga nabe-bake ang cake dahil mamayang 7:00 PM pa naman ang start ng party. Wala rin naman akong ibang mairegalo sa kaniya dahil sa yaman niya ba naman para saan pa't reregaluhan ko siya ng mamahaling relo. Mayro'n nga akong nabiling porselas na hindi ko alam kung anong tawag, pala siyang yarn din pero manipis ito at pinagsama sama pagkatapos ay may maliit siyang gem. 300 ko nga ito nabili eh ang liit liit. Kulay itim ito at ang gem ay may pagkasilver na gold.May box na rin siya kaya isasama ko nalang ito sa paper bag na binili ko. Ang cake ay hahawakan ko nalang. Ibibigay ko nalang sa kaniya

CHAPTER 22Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—“Pero na miss mo nga ako Ashray?” Pag-aasar ko kay Ashray na tutok nanaman sa laptop niya.“Go away.” Tila may pagbabanta na ani niya. Napanguso ako pero napangisi rin.“Sagutin mo nalang kasi. Pa keme pa 'to eh—”“I said go away Helliry!” Napatayo nalang ako.“'Di ba sabi roon, go away Anna?”“What?!” Napatakbo nalang ako palabas ng kuwarto niya. Ang aga aga kasi Helliry eh.Dumeretso ako sa kuwarto ko habang tatawa tawa. Oo, magka-ayos nga nanaman kami. Actually ay ayos naman na ako pero tinataguan ko lang siya.F L A S H B A C KKinabukasan ay naisipan kong patagong gawin ang trabaho ko. Humingi ako ng pabor kay Manang Lira na tignan kung natutulog pa ba si Ashray o kung wala ba siya sa kuwarto niya. Sumang ayon naman siya dahil nakita niya ang nangyari kagabi. Hindi ako starla pero tutuparin ko ang hiling niya. Syempre baka sabihin niya malas ako sa buhay niya dahil hindi natupad ang hiling niya.Kumuha na ako ng pagkain niya at main

CHAPTER 24Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—HALOS pasikat palang ang araw ay nandito na kaagad kami ni Lolo. Nate-text si Ashray pero hindi ko pinapansin at in-off ko nalang ang cellphone ko. Gaya ng sabi ni Lolo ay ihahatid niya nalang ako sa terminal ng bus na kung saan deretso na sa lugar namin. Mahirap kasi kapag palipat lipat at baka mahuli ako.Sinabi ko naman kay Lolo ang buong location ko. Hindi ko nalang talaga alam kung anong sinasabi niya na plano. Basta sumasang-ayon nalang ako.“Nandito na tayo iha.” Tinulungan ako ng Butler na kasama ni Lolo sa pagbuhat ng bag ko hanggang sa makatapat ako sa bus.“Salamat po Lolo. Sabihan ko nalang po kayo kapag uuwi na po ako.” Paalam ko kay Lolo.“Sige iha, mag-iingat ka roon ah. Sasabihan din kita kapag may balita.” Tumango ako kay Lolo at sumakay na sa bus. Sumilip muna ako sa bintana at nakita ko roon si Lolo. “5 minutes aalis na tayo.” Rinig kong sabi ng conductor. Dumaan ang limang minuto at sumilip ako sa bintana para kumawa

CHAPTER 26Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—ITO ang pangatlong araw ko sa pagbabakasiyon. Hindi muna ako lalabas ngayon dahil pahinga naman, marami ring trabaho si Kiro kaya mas mabuti na na wala munang gagala ngayon. Sa Sabado siguro.Nagluto ako ng umagahan ko at pagkatapos niyon ay kumain mag isa. Nanonood nalang ako sa T.V dahil wala naman akong ginagawa. Nasabihan ko na rin si Ante Martha na nandito na ako at binigay ko na rin ang pasalubong ko. Ang ko-kyut nga ng mga keychain na binigay ni Lolo. Sampong piraso siya pero anim lang ang naibigay ko. Eh paano ba naman kasi wala akong maraming kaibigan dito. Tapos 'yong mga naging kaibigan ko noong highschool ay malalayo na ang lugar nila dahil sa pag-aaral. Nasa forth year na sila ngayon ako nalang talaga natira.Ang mga pagkain ay nag tira ako para sa sarili ko. Masiyado naman kasing marami 'yon. Bigla ko tuloy naisip na sumama sa pangingisda ni Kiro, kailangan ko nga palang magdala ng daing kapag bumalik ako para kay Claies.G

CHAPTER 28Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—KINAUNAGAHAN ay hindi ko namalayan ang oras na umagang umaga na pala. Malakas kasi ang ulan at kahit alas syete na ay madilim pa rin dahil nga sa ulan. 'Di ko man lang alam na may bagyo pala. Maaraw naman kasi kahapon, tapos at nanuod nga ako sa T.V pero mga cartoons lang naman pinanuod ko. Tinatamad pa nga akong bumangon dahil malamig at maganda talaga matulog kapag ganitong ulan. Kaso naalala ko na may bwisita pala ako. Bumangon na ako at pagkababa ko ay nagkakape na pala si Ashray. Aba't tignan mo nga naman ang isang 'to naunahan pala ako sa pagbangon.“Kagigising mo lang?” Tanong ko sa kaniya. Umiling siya.“Kanina pa ako gising.” Tinignan ko siya ng nagtatanong na mukha.“The storm is quite strong, I have to watch out.” Napatigil ako sa sinabi niya. Ganiyan din ang ginagawa ni Daddy kapag may malakas na bagyo.“Why?” Napailing ako at tumabi sa kaniya.“Kahit ba sa bahay niyo ginagawa mo 'to, kahit malaki bahay niyo?” Karamihan kasi